Η επιδίωξη του Σπίρτζη είναι προφανής: μην μπορώντας (ή και μη θέλοντας, μικρή σημασία έχει) να δώσει ουσιαστική λύση στο θέμα του ΟΑΣΘ, εξαγγέλλει την κρατικοποίηση των αστικών συγκοινωνιών προκειμένου να χαϊδέψει τα αυτιά του κομματικού ακροατηρίου του, αφήνοντας στη διακριτική ευχέρεια των επόμενων την υλοποίηση ή κατάργηση του σχεδίου του.
του Νίκου Ηλιάδη, στην εφ."Θεσσαλονίκη"
Χρειάστηκε να περάσουν δύο ολόκληρα χρόνια, μισή δηλαδή κυβερνητική θητεία, για να παρουσιάσει ο υπουργός Μεταφορών κάποιες πρώτες σκέψεις, για το τι σκοπεύει να κάνει με τις αστικές συγκοινωνίες της Θεσσαλονίκης.
Και το συμπέρασμα είναι, εξ όσων είπε το Σάββατο στους δημάρχους ο Χρήστος Σπίρτζης, ότι θα χρειαστούν τουλάχιστον άλλα δύο με τρία χρόνια προκειμένου οι σχεδιασμοί του να γίνουν πράξη. Εν ολίγοις, η παρούσα κυβέρνηση, έως ότου ολοκληρώσει τον συνταγματικό κύκλο της δεν πρόκειται επί της ουσίας να αλλάξει τίποτε από το σημερινό καθεστώς, το οποίο δεν φείδεται να καταγγέλλει ως φαύλο.
Σύμφωνα με τους σχεδιασμούς Σπίρτζη μέσα στους προσεχείς μήνες θα θεσμοθετηθούν δύο φορείς:
ένας ο οποίος θα αναλάβει το σχεδιασμό του νέου συγκοινωνιακού χάρτη συμπεριλαμβάνοντας και το μετρό, ο οποίος θα αντικαταστήσει ουσιαστικά το ΣΑΣΘ και θα είναι 100 % κρατικός.
Και ένας δεύτερος, ο «φορέας λειτουργίας» όπως θα λέγεται, ο οποίος θα αναλάβει να λειτουργήσει τις αστικές συγκοινωνίες, οδικές και μετρό. Σε αυτόν το κράτος Θα έχει τουλάχιστον το 51 % και το υπόλοιπο 49 % οι δήμοι και οι φορείς.
Ωστόσο, ο «φορέας λειτουργίας» δεν μπορεί ουσιαστικά να λειτουργήσει νωρίτερα από το 2019 ή 2020. Πρώτον, διότι νωρίτερα δεν θα υπάρχει μετρό και δεύτερον διότι, στην καλύτερα των περιπτώσεων το ελληνικό δημόσιο δεν μπορεί να ξεφορτωθεί τον ΟΑΣΘ πριν από το έτος - σταθμό, που είναι το 2019, όταν με βάση την κοινοτική οδηγία απελευθερώνονται οι αστικές συγκοινωνίες. Χώρια όλα τα άλλα αγκάθια, όπως για παράδειγμα πού θα βρεθούν τα δεκάδες ή και εκατοντάδες εκατομμύρια που απαιτούνται για να στηθεί ο νέος κρατικός ΟΑΣΘ, καθώς και πού θα βρουν οι σχεδόν χρεοκοπημένοι δήμοι τα αναγκαία κεφάλαια για να συμμετάσχουν στο νέα φορέα. Σε αυτά και άλλα πολλά ερωτήματα, αντί απαντήσεων διατυπώνονται ευχολόγια.
Η επιδίωξη του Σπίρτζη είναι προφανής: μην μπορώντας (ή και μη θέλοντας, μικρή σημασία έχει) να δώσει ουσιαστική λύση στο θέμα του ΟΑΣΘ, εξαγγέλλει την κρατικοποίηση των αστικών συγκοινωνιών προκειμένου να χαϊδέψει τα αυτιά του κομματικού ακροατηρίου του, αφήνοντας στη διακριτική ευχέρεια των επόμενων την υλοποίηση ή κατάργηση του σχεδίου του.
Στο μεταξύ, η πόλη θα ζήσει νέα δεινά, ανάλογα με αυτά του περασμένου Αυγούστου και Σεπτεμβρίου, όταν ξέμεινε από λεωφορεία. Διότι η «λύση Σπίρτζη» δεν προβλέπει τίποτε για το τι θα γίνει ως το 2019, όταν με βάση το σχεδιασμό του θα κρατικοποιηθούν σι συγκοινωνίες και όλοι γνωρίζουν, ότι ο ΟΑΣΘ δεν αντέχει οικονομικά πέρα από τον Μάιο, Ιούνιο του 2017.
Η λύση είναι μία και έχει επισημανθεί επανειλημμένα και στον υπουργό: ορθώς σχεδιάζει να ιδρύσει νέο, αναβαθμισμένο ΣΑΣΘ, το οποίο θα σχεδιάσει και θα εποπτεύει τις συγκοινωνίες μετά το 2020. Έως τότε, όμως, οφείλει να επιδιώξει επαναδιαπραγμάτευση της σύμβασης με τον ΟΑΣΘ, ώστε να διασφαλιστεί η ομαλή μετάβαση στο νέο καθεστώς. Με τον τρόπο αυτό θα επιβάλει εξυγίανση τον ΟΑΣΘ, θα περιορίσει κι άλλο την κρατική επιχορήγηση και θα παράσχει εχέγγυα για ποιοτικότερες αστικές συγκοινωνίες.
...............
Διαβάστε πληρέστατο ρεπορτάζ για τον ΟΑΣΘ στη "Θεσσαλονίκη", που κυκλοφορεί σήμερα στα περίπτερα.
