Που όταν είναι να κάνει την δουλειά του γράφει ολοκληρωτικά τους πάντες εκεί που δεν πιάνει το μελάνι.
Που ούτε καν του περνάει από το μυαλό να κάνει τον παραμικρό συμβιβασμό στα θέλω του και το εγώ του.
Που δεν τον ενδιαφέρει κανένας άλλος και ...
τίποτα, μόνο ο εαυτούλης του.
Που το βάζει όπου βρει και τον βολεύει χωρίς να τον νοιάζει τίποτα.
Που κάπως έτσι μάλλον βάζει και την ψήφο του…
Σε αντίθεση με τον μπροστινό του που ναι μεν επίσης παρανομεί αλλά με αυτή την παρανομία του ούτε τον μικρό δρόμο διπλής κατεύθυνσης κλείνει, ούτε τους πεζούς εμποδίζει, αφού αφήνει σε όλους χώρο ικανό να κινηθούν άνετα στο μεγάλο πεζοδρόμιο.
Ακόμη και μια μαμά με καροτσάκι.
Μέχρι να πέσουν πάνω στον άλλον…
Στην Ελλάδα δεν χρειάζεται αστυνομία ή τροχαία…
Μια υπηρεσία που να τιμωρεί την έλλειψη μέτρου χρειάζεται.
Που να δίνει κλίσεις στην εξόφθαλμη επίδειξη έλλειψης κοινής λογικής και της ολοκληρωτικής ανυπαρξίας σεβασμού στους υπόλοιπους χρειάζεται…
Και που ταυτόχρονα να παραδίδει με παραδειγματικές πράξεις-μαθήματα.
Ποιος να το κάνει όμως και πως;
Και με ποια δική του παιδεία που να διδάσκει/εκπαιδεύει στα απλά και θεμελιώδη, το μέτρο και την κοινή λογική;
Η χι κυβέρνηση που συμπεριφέρεται ακριβώς όπως κι αυτός ο τύπος;
Που σαν κόμμα δεν το νοιάζει τίποτα άλλο πέρα από του δική του ευημερία, με την απόκτηση και διατήρηση της θέσης/εξουσίας με κάθε μέσο;
Και που όταν την αποκτά μπορεί να υποστηρίζει το γράμμα του (δικού της) νόμου μόνο όταν εφαρμόζεται στους άλλους, αλλά για τις δικές της πράξεις το παίζει…Κινέζα και εμφανίζει ιδιαίτερη ηθική ευελιξία;Η χι κυβέρνηση που ενώ σαν κόμμα καυτηριάζει τους προηγούμενους για κάθε διαγραφή, γιατί αυτό λέει το εγχειρίδιο για τον εντυπωσιασμό των δικών της προβάτων, στο πρώτο θέμα που προκύπτει διαγράφει τους δικούς της που λένε ΟΧΙ ενώ σαν κόμμα αντιπολίτευσης τους διέγραφε για τον ακριβώς αντίθετο λόγο;
Και που οδήγησε σε μια άλλη κυβέρνηση που το προχώρησε ένα βήμα παραπάνω και έκανε ΝΑΙ το ΟΧΙ; Κι όχι μόνο το δικό της σαν κόμμα, μα των ίδιων των πολιτών, προτού διαγράψει τους δικούς της…Μα αυτός ο τύπος είναι η χι κυβέρνηση και μόνο το χικ μπορεί να μπει σαν μια κάποια λεζάντα-αιτιολογία στην συντριπτική πλειοψηφία των πράξεων της όπως και της δικής του. Στην ίδια γη γεννήθηκαν και με την ίδια νοοτροπία μεγάλωσαν…Κι αν δεν μπορεί η κεντρική εξουσία, ποιος να το κάνει και πως;
Μήπως ο χι τοπικός άρχοντας;
Ο προηγούμενος τοπικός άρχοντας που ήταν επίσης μόνο λόγια ταμπέλας και που (βλέπε Παπαγεωργόπουλος) αδιαφορούσε για οτιδήποτε βαρετό, πέρα από την εικόνα του σαν εικόνα και έκαναν τα ποντίκια πάρτι στα οικονομικά του δήμου και στο τέλος τσαλακώθηκε και αυτό το μόνο που τον ενδιέφερε και που οδήγησε στον επόμενο;
Μπουτάρης, το πιο συστημικό τρολλ
Στον επόμενο (βλέπε Μπουτάρης) που παρά τα όσα έλεγε και την εικόνα που κατάφερε να περάσει, αυτή την ίδια έλλειψη μέτρου την έχει έμφυτη και την αποδεικνύει μάλιστα και με πανομοιότυπες συμπεριφορές σαν τον τύπο με το αυτοκίνητο της πρώτης φωτογραφίας;
Μα αυτός ο τύπος είναι ο χι δήμαρχος!
Που τον νοιάζει μόνο το έξω (λαμποκοπάει το αυτοκίνητο, ούτε ίχνος σκόνης) χωρίς να χαλάει την ζαχαρένια του για…«πεζά πράγματα» κι ας στο τέλος γυρνάνε μπούμερανγκ…
Που μπορεί ενώ είναι παρκαρισμένος έτσι να στηλιτεύει ταυτόχρονα κάποιον που κλείνει ράμπα ΑΜΕΑ….
Κι αν δεν μπορεί ο τοπικός άρχοντας μήπως η πρωτοβάθμια μονάδα μιας κοινωνίας;
Μήπως ο χι ανώνυμος πολίτης;
Ο πολίτης με το αυτοκόλλητο ή το χαρτάκι στο χέρι;
Μα ο τύπος αυτός είναι και ο χι πολίτης!
Που επίσης χωρίς διάθεση να κουράσει το μυαλό του (αν όχι ικανότητα να το χρησιμοποιήσει), θα βάλει στο ίδιο τσουβάλι με τον ξάδελφο του Μπουτάρη με το Ford Mondeo και τον μπροστινό του, που προσπαθεί να μην έχει σχέση μαζί τους.
Γιατί δεν έχει έλλειψη σε διάθεση για ανιδιοτελή δράση και χαρτάκια-αυτοκόλλητα, αλλά έχει έλλειψη διάθεσης ή ικανότητας να κάνει διαχωρισμούς εκεί που πρέπει, ώστε να παίρνει αποφάσεις βάση των συγκεκριμένων δεδομένων-συνθηκών που κάνουν κάθε περίπτωση διαφορετική κι έτσι να δίνει/διδάσκει το σωστό παράδειγμα στους τρίτους…
Όπως ο συγκεκριμένος οδηγός που μπορεί να είναι καλός-χρυσός σαν άνθρωπος, αλλά σαν πολίτης παίρνει μηδέν για την έλλειψη διάθεσης ή ικανότητας να κάνει κάτι διαφορετικό από αυτό που έκανε…
Επειδή ο κάθε νόμος, ανάλογα πόσο καλός ή κακός είναι και πως εφαρμόζεται, το μόνο που μπορεί να καθορίζει είναι τα όρια στο πόσο ανήθικος/πόσο συχνά, επιτρέπει να γίνεται ένας πολίτης.
Αυτό όμως που κάνει την μόνιμη διαφορά και δίνει διάρκεια στην ποιότητα μιας κοινωνίας, ιδιαίτερα στην καθημερινή συμβίωση μας στον ίδιο χώρο και που κάνει την ανάγκη για χρήση νόμων περιορισμένη στα πολύ σοβαρά, είναι η παιδεία και η εκπαίδευση στην χρήση του μέτρου και της κοινής λογικής.
Ένα τρίπτυχο που νομοτελειακά φέρνει δίκαιους συμβιβασμούς και αλληλοσεβασμό στην αντιμετώπιση των κοινών καθημερινών προβλημάτων-καταστάσεων.
Για να εφαρμοστεί όμως σε μεγάλη κλίμακα πρέπει να γίνει στόχος και τρόπος ζωής για την πλειοψηφία, ώστε να επιβληθεί από μόνο του…
Φυσικά, νομοτελειακά, χωρίς την ανάγκη χρήσης νόμων…
Και που στο επόμενο επίπεδο δημιουργεί άλλες δυναμικές.
Που με αφετηρία τους πολίτες οδηγεί σε άλλο δρόμο και τους πολιτικούς.
Κάτι που επιστρέφει ποικιλοτρόπως στους πολίτες απελευθερώνοντας για παράδειγμα δυνάμεις και πόρους που τώρα απασχολούνται/ξοδεύονται με άπειρα μικρά, να αντιμετωπίσουν αυτά για τα οποία πρέπει να υπάρχουν και να μην έχουν και άλλοθι αν αποτυγχάνουν…
Αλλιώς θα παρκάρουμε την χώρα σαν αυτόν τον τύπο, ψηφίζοντας μονίμως -και σε όλα τα επίπεδα- όμορφες εικόνες και λόγια από τους εκάστοτε απόμακρα ωραίους και εντυπωσιακούς δήθεν σοβαρούς Σαμαράδες και Παπαγεωργόπουλους, που θα μας οδηγούν να καταλήγουμε στα μακρινά ξαδέλφια μας, τους εκάστοτε Τσίπρες και Μπουτάρηδες και τανάπαλιν…
https://365meres.wordpress.com/2016/05/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου