Ήταν μια φορά κι έναν καιρό μια κυβέρνηση χρεοκοπημένου κράτους που παρακαλούσε τους δανειστές του να του διαγράψουν μέρος των χρεών, ώστε να μπορέσει να συμμαζέψει την κατάσταση και να αρχίσει να πληρώνει τις υποχρεώσεις της, ώστε να γίνει πάλι...
φυσιολογικό κράτος. Έτσι υποστήριζε τουλάχιστον.
Αυτό το κράτος, η Ελλάδα μας, διαπραγματεύεται με την Τρόικα που τη μετονόμασε σε «Θεσμούς», όπου οι Ευρωπαίοι εταίροι στο πλαίσιο της ΕΕ, ούτε ν’ ακούσουν δε θέλουν για διαγραφή χρέους και κάνουν λόγο για επιμήκυνση, με ένα σκεπτικό που στο τέλος της ημέρας πάλι «κούρεμα» συνιστά.
Η άλλη πλευρά, το ΔΝΤ, θέτει ως προϋπόθεση τη διαγραφή σημαντικού μέρους του χρέους για να συμμετάσχει στο πρόγραμμα και σχεδόν εκβιάζει τους Ευρωπαίους να το κάνουν, ζητώντας από την Ελλάδα να κάνει σοβαρές μεταρρυθμίσεις.
Θα περίμενε κανείς η Αθήνα να έχει συνταχθεί με το ΔΝΤ και να προσπαθεί να το έχει ικανοποιημένο για να έχει έναν σύμμαχο στην επίτευξη του κεντρικού στόχου, που είναι κατά δήλωση, η διαγραφή χρέους.
Αντί αυτού, το ΔΝΤ στοχοποιείται, προφανώς για να πουλήσει στους εγχώριους ανεγκέφαλους που μηρυκάζουν από τη δεκαετία του ’70 και του ’80 τα ίδια και τα ίδια, ώστε να αποκαταστήσει – έτσι πιστεύει – τα αριστερά και αντιστασιακά του διαπιστευτήρια, αφού αν πιστέψει κανείς τις δημοσκοπήσεις, οδεύει κομματικώς και προσωπικώς, κατά διαβόλου, ενώ ολοένα και περισσότεροι του καταλογίζουν άνευ όρων παράδοση στους Αμερικανούς, κάτι που εξηγεί πιθανότατα και το κίνητρο, όπως εξηγήθηκε…
Ποια είναι η εναλλακτική που προτείνει;
Να αναλάβει λέει ο ESM (Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας) τον ρόλο του ΔΝΤ. Δηλαδή να πληρώσει στο ΔΝΤ κάπου 15 δισ. ευρώ που χρωστάμε σε αυτή τη φάση και να απαλλαγούμε έτσι από την παρουσία του, ώστε να έχουμε να συνδιαλεχτούμε μόνο με την ΕΕ. Να πετάξουμε έξω τον υπερατλαντικό παράγοντα δηλαδή που δε συμφωνεί με την πολιτική της ΕΕ στο θέμα της κρίσης χρέους. Πολύ έξυπνο.
Δηλαδή, ο φοβερός κύριος πρωθυπουργός μας, θεωρεί ότι είναι εφικτός στόχος, ακόμα κι αν συμφωνήσει η Μέρκελ, να περάσει η πρόταση για εξαγορά της οφειλής στο ΔΝΤ από τα Κοινοβούλια των κρατών-μελών, με βάση τους σημερινούς συσχετισμούς. Θεωρούν φαίνεται ισχυρότατο επιχείρημα προφανώς, τόσους μετανάστες-πρόσφυγες φιλοξενώ διασώζοντάς σας, τόσο ισχυρό που θα του φέρει το ποθούμενο…
Βέβαια όταν τους λες ότι το «σχέδιο» είναι ανταλλαγή του μεταναστευτικού με το χρέος, σου επιτίθενται με βαριές εκφράσεις.
Επειδή το κακό έχει παραγίνει, δύο είναι οι παρατηρήσεις. Όσο παράξενο κι αν ακουστεί, η τρελο-στρατηγική Βαρουφάκη είχε περισσότερο νόημα, αφού όντως υπήρχε ως πιθανότητα η υποχώρηση των Ευρωπαίων, ασχέτως εάν θα μας περίμεναν στη παρακάτω γωνία για να εκδικηθούν τον εκβιασμό. Και η δεύτερη παρατήρηση (αμφότερες δεν του τις συγχωρούμε του Τσίπρα!) είναι ότι η Κωνσταντοπούλου δείχνει αίφνης πολύ λογική σε αυτό που υποστηρίζει: «Ο κ. Τσίπρας παριστάνει ότι αιφνιδιάζεται από την αποκάλυψη ότι η στρατηγική της παρέλκυσης ουσιαστικά στοχεύει στο άδειασμα των ταμείων και στην επανάληψη του σεναρίου της έλλειψης εναλλακτικής και εκβιασμού, υπό το βάρος του οποίου θα ‘αναγκαστεί’ ξανά να συμφωνήσει σε ακόμη πιο καταστροφικά μέτρα. Ο δήθεν αιφνιδιασμός είναι προσχηματικός και υποκριτικός. Η ίδια στρατηγική ακολουθήθηκε και πέρυσι.»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου