"Το 1973 εκλέχτηκε στην επιτροπή Πολυτεχνείου. Ήταν ανάμεσα στους 36 συλληφθέντες στις 17 Νοέμβρη 1973 και κρατήθηκε για ένα μήνα στα υπόγεια της ασφάλειας στη Βαλαωρίτου και ...
στις φυλακές. Μετά την μεταπολίτευση εντάχτηκε στο Ρήγα Φεραίο και διετέλεσε μέλος του Κεντρικού Γραφείου Θεσσαλονίκης και του Κεντρικού Συμβουλίου της Οργάνωσης. Συμμετείχε ενεργά σε κινητοποιήσεις ενάντια στον πόλεμο του ΙΡΑΚ, ενάντια στον ρατσισμό και τη ξενοφοβία και στις μαζικές κινητοποιήσεις για το άρθρο 16."
με αυτό το βαρύ βιογραφικό, η συμπαθής κυρία Καλφακάκoυ:
1) Έγινε -και είναι- καθηγήτρια στο τμήμα Πολιτικών Μηχανικών του ΑΠΘ
2) Μετά έγινε και Διευθύντρια του Μεταπτυχιακού στο ίδιο τμήμα
3) Εκλέχτηκε δημοτική σύμβουλος Θεσσαλονίκης το 2014 με την παράταξη «Θεσσαλονίκη Ανοιχτή Πόλη»
4) Έγινε Γραμματέας του Δημοτικού Συμβουλίου
5) Έγινε επικεφαλής της παράταξης του ΣΥΡΙΖΑ στο δήμο, μετά την αποχώρηση του Τριαντάφυλλου Μηταφίδη για τον βουλευτικό μισθό
6) Με τη ...δεύτερη κυβέρνηση της αριστεράς, απαλλαγμένη από τα Λαφαζανικά βαρίδια, τσίμπησε την πολύτιμη κρατική θέση με τίτλο "Διευθύνουσα Σύμβουλος της ΕΓΝΑΤΙΑ ΟΔΟΣ Α.Ε.", με απόφαση του συντρόφου και συναδέλφου Σπίρτζη.
Ο σύζυγός της είναι και αυτός καθηγητής στο ΑΠΘ, δηλαδή μισθοδοτείται και αυτός από το δημόσιο, ενώ και ο γιος σπούδασε πολιτικός μηχανικός και φανταζόμαστε ότι θα προτιμήσει τη μισθοδοσία από το δημόσιο (δεν γνωρίζουμε τι κάνει αυτή τη στιγμή).
Και τώρα ας ξαναγυρίσουμε στο Πολυτεχνείο, το τόσο πολυχρησιμοποιημένο:
μήπως πρέπει να αντικατασταθεί το πολυφορεμένο παραμύθι "η γενιά του Πολυτεχνείου", με το "η γενιά του Δημοσίου";
Υπάρχει τελικά κανείς σας που δεν βολεύτηκε μισθοδοτούμενος από το δημόσιο;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου