Αναμφίβολα, ο Αλέξης Τσίπρας είναι και ο πρώτος μάγκας. Ενώ οι αλλαγές σε φορολογικό, ασφαλιστικό, κόκκινα δάνεια, αποκρατικοποιήσεις ουδεμία σχέση έχουν με την Αριστερά, πόρω απέχουν από τις εξαγγελίες του ΣΥΡΙΖΑ, είναι άκρως συστημικές και γίνονται καθ' υπόδειξιν της τρόϊκας, που τώρα λέγεται Θεσμοί, εν τούτοις ο πρωθυπουργός συνεχίζει να καταγγέλλει τον καπιταλισμό, τη δεξιά, το νεοφιλελευθερισμό και τη διαπλοκή. Ενώ επιβάλλει επαχθή μέτρα 5,5 δις θα εμφανιστεί ως νικητής και τροπαιούχος...
αν, όπερ και το πιθανότερο, στη συμφωνία για την πρώτη αξιολόγηση τα επιπρόσθετα 3,5 δις που απαιτεί για το 2018 το ΔΝΤ περιλαμβάνονται ως πολιτική δέσμευση σε περίπτωση αποτυχίας του υφιστάμενου προγράμματος και όχι ως συγκεκριμένο πακέτο μέτρων που πρέπει να ληφθούν τώρα. Ενώ κόβει τις συντάξεις και αυξάνει τους φόρους εν τούτοις, με τον τρόπο που χειρίζεται τη διαπραγμάτευση με τους δανειστές, δίνει την εντύπωση ότι ακόμη και μετά από 15 μήνες δικής του διακυβέρνησης για τα επιπλέον βάρη στους πολίτες και την οικονομία φταίνε αποκλειστικά οι "κακοί" ξένοι και οι "προσκυνημένες" προηγούμενες κυβερνήσεις και είναι ήσσονος σημασίας οι παραλείψεις, τα λάθη, οι ιδεοληψίες και οι ανεπάρκειες της δικής του κυβέρνησης.
Κάποια στιγμή όμως όλα αυτά τελειώνουν. Και για τον πρωθυπουργό ο Γολγοθάς θα ξεκινήσει μετά την Ανασταση. Όταν οι βουλευτές της κυβερνητικής πλειοψηφίας θα κληθούν να υπερψηφίσουν τα αντιδημοφιλή μέτρα που, εκτός δραματικού απροόπτου, θα συμφωνηθούν με τους Θεσμούς τις επόμενες ημέρες. Μέτρα επαχθή και υφεσιακά, τα οποία εκτός από τα πρόσθετα εσωτερικά προβλήματα που θα δημιουργήσουν στην κυβέρνηση και την κοινοβουλευτική πλειοψηφία, θα διογκώσουν την κοινωνική δυσαρέσκεια και θα φέρουν τον ΣΥΡΙΖΑ σε τροχιά ευθείας σύγκρουσης με σημαντική μερίδα των ψηφοφόρων του. Ο Αλέξης Τσίπρας υπογράφοντας τα νέα μέτρα υπογράφει, λένε οι αντίπαλοί του, και την θανατική του καταδίκη. Ο λόγος; Επειδή αυτά τα μέτρα τον βάζουν στο ίδιο κάδρο με τους προηγούμενους. Στη λαϊκή συνείδηση καταχωρείται ως συνεχιστής τους, ενδεχομένως για κάποιους καλύτερος και για άλλους χειρότερος, αλλά συνεχιστής τους και σίγουρα όχι το αντίθετο και το ριζικά διαφορετικό που διακήρυττε. Μάλιστα θεωρούν πως πλέον ο χρόνος αρχίζει να μετρά αντίστροφα για την πολιτική ηγεμονία του πρωθυπουργού. Εκτός όμως από τους πολιτικούς αντιπάλους του Τσίπρα και οι περί τα οικονομικά ειδήμονες και οι άνθρωποι της αγοράς δεν πιστεύουν πως αρκεί η θετική κατάληξη της αξιολόγησης για να απογειωθεί, όπως υποστηρίζει ο πρωθυπουργός, η οικονομία. "Ακόμη κι αν κάποιοι δημοσιονομικοί δείκτες βελτιωθούν εάν τη βελτίωση δεν την αισθανθούν και οι πολίτες στην καθημερινότητα και την τσέπη τους θα έχουμε κάνει μια τρύπα στο νερό" μας λέει προβεβλημένος υπουργός, ο οποίος σημειωτέον δεν συμμερίζεται την αισιοδοξία που εκπέμπει το Μαξίμου ως προς το περιεχόμενο της τελικής συμφωνίας.
Κρίσιμη όμως για το μέλλον του Τσίπρα είναι και η εικόνα που θα εμφανίζει, μετά την ψήφιση των μέτρων, η κυβέρνησή του. Αυτή τη στιγμή δεν είναι και η καλύτερη δυνατή. Μπορεί να μην βγαίνουν στην επιφάνεια ή να μην γίνονται γνωστές όλες οι αντιθέσεις και οι ομηρικοί, ορισμένες φορές, καβγάδες μεταξύ υπουργών, κυβερνητικών και κομματικών στελεχών, ακόμη και μεταξύ συνεργατών του πρωθυπουργού όμως οι καλά γνωρίζοντες τα όσα συμβαίνουν στο παρασκήνιο υποστηρίζουν πως λίαν συντόμως ο πρωθυπουργός θα πρέπει να επιδείξει ιδιαίτερο ταλέντο και μεγαλύτερη πυγμή για να αντιμετωπίσει με επιτυχία τους επτά μικρούς ή μεγαλύτερους εμφυλίους πολέμους που κυοφορούνται ή ήδη εκδηλώνονται στου Μαξίμου, τη Βουλή, την κυβέρνηση, την Κουμουνδούρου, την κοινωνία. Εμφύλιοι που, όπως μας λέει υπουργός και ιστορικό στέλεχος της Αριστεράς και του ΣΥΡΙΖΑ "είναι λογικό να ξεσπάσουν. Πάντα έτσι γίνεται όταν διαχειρίζεσαι συμφέροντα. Συμβαίνει σ' ολόκληρο τον κόσμο σε όλα τα κυβερνητικά κόμματα, πόσο μάλλον σ' ένα κόμμα της Αριστεράς, στην οποίαν οι εμφύλιοι είναι δευτέρα φύσις".
Ας δούμε ποιοί είναι αυτοί μικροί ή μεγαλύτεροι εμφύλιοι:
1) Ο κυβερνητικός. Μια πρώτη γεύση παίρνουμε με τις δηλώσεις υπουργών κατά του προέδρου του ΤΑΙΠΕΔ. Ο πρωθυπουργός για να καλύψει τον Στέργιο Πιτσιόρλα χρειάστηκε να εκδώσει ανακοίνωση, το περιεχόμενο της οποίας ουσιαστικά αποτελεί αποδοκιμασία των υπουργών Σκουρλέτη, Σπίρτζη και Δρίτσα, αλλά και όσων κυβερνητικών και κομματικών παραγόντων εκφράζουν διαφωνίες για τους χειρισμούς Πιτσιόρλα στις αποκρατικοποιήσεις. Τις όχι και τόσον άριστες σχέσεις του Μαξίμου με την αντιπροεδρία της κυβερνήσεως επιβεβαίωσε η "διόρθωση" που έκανε η κυβερνητική εκπρόσωπος Όλγα Γεροβασίλη στον Γιάννη Δραγασάκη όταν είπε πως τα πρόσθετα μέτρα του ΔΝΤ δεν συνιστούν πολιτικό πρόβλημα, όπως είπε ο Δραγασάκης, αλλά, οικονομικό. Εστίες έντασης έως και προβληματικές σχέσεις υπάρχουν στα υπουργεία Εργασίας, Παιδείας, Πολιτισμού καθώς αρκετές πρωτοβουλίες των υπουργών Γ. Κατρούγκαλου, Ν. Φίλη και Αρ. Μπαλτά χαρακτηρίζονται από λαθεμένες έως και επιζήμιες, ενώ η συγκατοίκιση Κουρουμπλή με Μπαλάφα, Κοτζιά με Ξυδάκη και Παρασκευόπουλου με Παπαγγελόπουλο δεν είναι ανέφελη.
2) Ο πολιτικός. Η πολιτική κυριαρχία του Τσίπρα το 2015 οπωσδήποτε υποβοηθήθηκε και από το γεγονός ότι η αντιπολίτευση ουσιαστικά απουσίαζε. Τώρα η μεν αξιωματική αντιπολίτευση με το συνέδριό της ολοκληρώνει την αλλαγή ηγεσίας, πολιτικής και στρατηγικής και ο Κυρ. Μητσοτάκης εξέρχεται ενισχυμένος. Τα δε κόμματα της Κέντρου (ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι) και προκειμένου να δημιουργήσουν τον τρίτο πόλο είναι υποχρεωμένα και για λόγους αυτοπροστασίας (για να μην συνθλιβούν στις μυλόπετρες του δικομματισμού) να ανεβάζουν όσο το δυνατόν υψηλότερα μπορούν τους τόνους της κριτικής. Αντιπολιτευτική σκλήρυνση αναμένεται και από το ΚΚΕ καθώς μετά τον Λαφαζάνη εμφανίστηκε με νέο κόμμα και η Ζωή Κωνσταντοπούλου και με ευρωπαϊκή αριστερόστροφη Κίνηση ο Γιάνης Βαρουφάκης. Ο Περισσός θέλει η εξ αριστερών δυσαρέσκεια για τον ΣΥΡΙΖΑ να διοχετευθεί στο ΚΚΕ και όχι στα νεοαριστερά πασαλίκια που δημιουργούν τα πρώην ηγετικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Φρύγανα στον πολιτικό εμφύλιο θα προσθέσουν σίγουρα η Χρυσή Αυγή του Νίκου Μιχαλολιάκου αλλά και η Εθνική Ενότητα του Γιώργου Καρατζαφέρη καθώς και οι δύο εκτός της πολιτικής δράσης στηρίζονται και σε εξωπολιτικούς μηχανισμούς. Επιπροσθέτως, έξαρση του πολιτικού εμφυλίου θα έχουμε και επειδή πλέον έχει τελειώσει ο χρόνος ανοχής στον ΣΥΡΙΖΑ. Πλέον η κυβέρνηση δεν είναι ολίγων μηνών, αλλά βρίσκεται στον δεύτερο χρόνο διακυβέρνησης και λαμβάνει μέτρα τα οποία όσο ήταν στην αντιπολίτευση απέρριπτε μετά βδελυγμίας. Το σίγουρο είναι ότι η συναίνεση στην οποίαν ήλπιζε ο Τσίπρας για να περάσει χωρίς κλυδωνισμούς τα μέτρα δεν θα του προσφερθεί. Αντίθετα, ο Κυρ. Μητσοτάκης αλλά και οι αρχηγοί των άλλων κομμάτων της αντιπολίτευσης θα ανεβάζουν συνεχώς τους τόνους της αντιπαράθεσης, ενώ διαγενομένου του χρόνου και των εξελίξεων δεν θα πρέπει να αποκλειστεί το ενδεχόμενο επτά εμφάνισης των αγανακτισμένων με στόχο όμως τον ΣΥΡΙΖΑ.
3) Η ανυπαρξία πολιτικών συμμαχιών είναι επόμενο να αιμοδοτεί και την κοινωνική αντιπολίτευση. Τα πλήγματα που δέχονται ελεύθεροι επαγγελματίες, επιστήμονες, αγρότες, ασφαλισμένοι, αλλά και η πλειονότητα των φορολογουμένων είναι φυσικό να έχει προκαλέσει δυσθυμία και οργή για την κυβέρνηση. Πλέον η λαμπάδα της ελπίδας έσβησε και η ανησυχία για τα επερχόμενα συν την απουσία εναλλακτικής δημιουργούν συνθήκες μαζικής μελαγχολίας και κοινωνικής κατάθλιψης. Το κοινωνικό υπέδαφος βράζει. Αυτοί που πλήττονται δεν αποκλείεται να διοχετεύουν τον θυμό και την οργή τους σε πολιτικά μη ορθούς δρόμους. Ο αντιευρωπαϊσμός μεγαλώνει και σε συνδυασμό με την υπερχρέωση νοικοκυριών και επιχειρήσεων και τις πολιτικές λιτότητας δημιουργούν μια επικίνδυνη εύφλεκτη ύλη, η οποία ερχόμενη σε επαφή με το μεταναστευτικό - προσφυγικό μπαρούτι μπορεί, εφόσον δεν προσεχθεί, να τινάξει το δημοκρατικό οικοδόμημα στον αέρα.
4) Ο κοινοβουλευτικός. Τα επαχθή μέτρα και η συνέχιση της πολιτικής των προκατόχων τους έχουν επιπτώσεις στην ψυχολογία των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ. Μπορεί οι 145 της τωρινής Βουλής να είναι ολιγότερον ανήσυχοι και ολιγότερον ριζοσπάστες από τους 149 της προηγούμενης δεν παύουν όμως αρκετοί να θέλουν να αναφέρονται στην Αριστερά και να μην επιθυμούν να καταγραφούν ως οι "μεταλλαγμένοι" της, όπως τους χαρακτηρίζουν ο Λαφαζάνης και οι άλλοι των αριστερών συνιστωσών που διαγράφτηκαν ή διαχώρισαν τη θέση τους από τον ΣΥΡΙΖΑ. Πάντως οι περισσότεροι από τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται να έχουν αποδεχθεί πως ανήκουν σ' ένα προοδευτικό μέν αλλά αστικό κόμμα δε, το οποίο δεν θα κάνει επανάσταση, αλλά θα προσπαθήσει να εξορθολογίσει το σύστημα. Και ως εκπρόσωποι ενός αστικού προοδευτικού κόμματος στο Κοινοβούλιο δεν μπορεί παρά να έχουν αποχτήσει πλέον και κοινοβουλευτικά χούγια. Ενόψει λοιπόν ανασχηματισμού είναι λογικό να πιέζουν να γίνουν μέλη της κυβερνήσεως. Άλλωστε αρκετοί εξ αυτών γνωρίζουν πως σε περίπτωση εκλογών και ήττας του ΣΥΡΙΖΑ οι περισσότεροι και από τους μισούς δεν θα επανεκλεγούν. Είναι φυσιολογικό λοιπόν να αναπτύσσονται διαγκωνισμοί και κυρίως εκεί που οι βουλευτές εκλέγονται στην ίδια εκλογική περιφέρεια. Εξάλλου εκτός από την πίεση της κοινωνίας νοιώθουν και την πίεση της κομματικής τους βάσης για να μην ψηφίσουν τα μέτρα, πίεση που σε ορισμένες περιπτώσεις υποδαυλίζεται από κομματικά στελέχη που θα ήθελαν να γίνουν αυτοί βουλευτές στη θέση των βουλευτών. Η μεταλλαγή των κομματικών κομισαρίων σε κοινοβουλευτικά στελέχη διευκολύνει τον Τσίπρα να χειριστεί καλύτερα τις πολιτικές τους διαφωνίες τον δυσκολεύει όμως, ενόψει και του ανασχηματισμού, να κουλαντρίσει τις προσωπικές τους φιλοδοξίες. Μπορεί διαφωνίες στην ψήφιση των μέτρων να μην αναμένει το Μαξίμου, αλλά ορισμένοι θεωρούν πως θα ήταν καλύτερα να κρατάει μικρό καλάθι, γιατί όπως λένε " η ψυχή του βαρεμένου είναι μιά άβυσσος" -προσοχή όχι του βουλευτή Βαρεμένου, αλλά του ...βαρεμένου από τις πολλές κυβιστήσεις βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ.
5) Ο κομματικός. Τους πρώτους οκτώ μήνες της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ το κομματικό χαρτί ακόμη και ο πρωθυπουργός το ελάμβανε σοβαρά υπόψιν του. Μετά τις διαγραφές των 40 βουλευτών, την ίδρυση της ΛΑΕ και τη νίκη στις εκλογές του Σεπτεμβρίου το κόμμα ουσιαστικά δεν υφίσταται. Υπολειτουργεί και φυτοζωεί. Εξάλλου οι περισσότερες κομματικές οργανώσεις πήγαν με τους διαφωνούντες. Οι όποιες δυνάμεις απομένουν είναι δύσκολο να επιβάλλουν τη θέληση τους στον Τσίπρα και τους συνεργάτες του. Οι 53 περισσότερο λειτουργούν ως τάση νομιμοποίησης του αρχηγικού ιμπέριουμ του Τσίπρα παρά σαν εσωκομματική συνιστώσα που μπορεί να έχει λόγο στο κυβερνητικό έργο πέραν αυτού που επιτρέπει το Μαξίμου. Πάντως το γεγονός ότι η Κουμουνδούρου συνεχίζει να αρνείται ν' ανοίξει τις πόρτες ιδίως στους πασοκογενείς δημιουργεί εκνευρισμό και τριβές. Το συνέδριο που ήταν να γίνει τον Μάϊο πιθανότατα δεν θα γίνει ούτε και μετά το καλοκαίρι και μάλλον μετατίθεται για το 2017. Μετάθεση που είναι φυσικό να προκαλέσει έναν ακόμη μικρό εμφύλιο πόλεμο. Οι προερχόμενοι πάντως από το ΠΑΣΟΚ και κυρίως αυτοί που σχετίζονται με τον Υπουργό Χρ. Σπίρτζη υποστηρίζουν, υπό τύπον αστείου, πως "σε περίπτωση που γίνει συνέδριο οι παςοκογενείς μπορούν να γράψουν 20.000 μέλη και να πάρουν την πλειοψηφία της Κεντρικής Επιτροπής ακόμη και την ηγεσία της Κουμουνδούρου". Από την άλλη παλαιά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που απορρίπτουν την ΠΑΣΟΚική επέλαση στην Κουμουνδούρου λένε πως "δεν διώξαμε τον Ρινάλντι για να βάλουμε στη θέση του τον Σπίρτζη ούτε είναι πολιτικά σωστό τη θέση του Αριστερού Ρεύματος να την καταλάβει το Πράσινο Συνδικάτο". Να σημειώσουμε εδώ πως η ίδρυση κόμματος (Πλεύση Ελευθερίας) από τη Ζωή Κωνσταντοπούλου θα οξύνει έτι περαιτέρω τον εσωκομματικό εμφύλιο στον ΣΥΡΙΖΑ καθώς η τέως Πρόεδρος της Βουλής πιθανότατα θα αποδειχθεί περισσότερον μετωπική στην αντιπολίτευση από τον Παν. Λαφαζάνη. "Ο Παναγιώτης ασκεί ιδεολογοπολιτική κριτική, η Ζωή θα μας αλαλιάσει. Μην ξεχνάς πως έχει και φακέλους τους οποίους σίγουρα θα αποκαλύψει" λέει βουλευτής εξ επαρχίας που συνεχίζει να διατηρεί φιλικές σχέσεις με την τέως Πρόεδρο της Βουλής.
6) Ο πόλεμος των συνεργατών. Ο Αλέκος Φλαμπουράρης παραμένει στο Μαξίμου, ενδεχομένως θα συνεχίσει και μετά τον ανασχηματισμό να φέρει τον τίτλο του υπουργού Επικρατείας, όμως ουσιαστικά έχει παροπλιστεί. Ο Γαβριήλ Σακελλαρίδης έφυγε, ο Μιχόπουλος είναι με το ένα πόδι μέςα με το άλλο έξω. Αναμφίβολα ο ρόλος του διευθυντή του γραφείου του πρωθυπουργού Δημ. Τζανακόπουλου στο σύστημα εξουσίας του Μαξίμου είναι κομβικός. Στο επικοινωνιακό επιτελείο ο πόλεμος ανάμεσα στα μεσαία στελέχη μαίνεται. Τουλάχιστον αυτό καταγράφουν τα ρεπορτάζ και σίγουρα οι σχέσεις Θοδ. Μιχόπουλου και Αγγ. Τσέκερη δεν είναι ειδυλλιακές. Θ' αρχίσει να γίνεται επικίνδυνος -και τότε ο Αλ. Τσίπρας πρέπει ανυπερθέτως να παρέμβει για να μην του διαλύσουν το "μαγαζί"- εάν επεκταθεί και μεταξύ Νίκου Παππά και Όλγας Γεροβασίλη. Προσώρας τα δύο πρόσωπα που μοιράζονται τις αρμοδιότητες στον τομέα της επικοινωνίας δεν έχουν επιδείξει πολεμική διάθεση ο ένας για τον άλλον. Σίγουρα ο υπουργός Επικρατείας βρίσκεται στην πιο δύσκολη θέση καθώς ως το alter ego του πρωθυπουργού συγκεντρώνει την μήνιν των δυσαρεστημένων, ενώ είναι και στο στόχαστρο της κριτικής υπουργών και βουλευτών για τα όσα δεν εγκρίνονται από το Μαξίμου ή δεν γίνονται, κατά τη γνώμη τους, σωστά. Μάλιστα η εμπλοκή του και σε θέματα οικονομίας και επενδύσεων λέγεται ότι έχει δημιουργήσει τριβές με τον Αντιπρόεδρο Γιάννη Δραγασάκη και τον υπουργό Οικονομίας Γιώργο Σταθάκη, ενώ και οι Φίλης - Σκουρλέτης που αναδείχθηκαν από το χώρο της επικοινωνίας σε κατ' ιδίαν συνομιλίες του λέγεται πως εμφανίζονται προβληματισμένοι για ορισμένες πλευρές της επικοινωνιακής τακτικής της κυβερνήσεως.
7) Ο πιό μεγάλος εμφύλιος αναμφίβολα γίνεται προσώρας στο παρασκήνιο. Μετά την αξιολόγηση ενδέχεται όμως να λάβει χαρακτηριστικά ανοιχτού πολέμου. Τα πάντα θα εξαρτηθούν από τον ανασχηματισμό και τις επιλογές που θα κανει ο πρωθυπουργός. Θα επιχειρηθεί εκ νέου να μετακινηθεί από τη θέση του αντιπροέδρου ο Δραγασάκης; Θα δεχθεί να αναλάβει υπουργείο κι αν ναι ποιό; Αν αρνηθεί μπορεί ο πρωθυπουργός να τον αφήσει εκτός κυβερνήσεως χωρίς να κινδυνεύσει η κυβερνητική συνοχή; Θα μετακινηθεί σίγουρα ή και θα απομακρυνθεί ο Σταθάκης, όπως μετ' επιτάσεως λέγεται; Θα φύγει και ο Τσακαλώτος, όπως άλλωστε ο ίδιος εχει προαναγγείλει ή ο Τσίπρας θα προσπαθήσει, για λόγους ισορροπιών με τους "53", να τον κρατήσει, έστω και σε άλλο πόστο, στην κυβέρνηση; Με απλά λόγια θα υπάρξει εκ βάθρων αλλαγή στο οικονομικό επιτελείο προκειμένου να δοθεί η εντύπωση ότι όπως η χώρα έτσι και η κυβέρνηση μετά την πρώτη αξιολόγηση αλλάζει σελίδα; Πιθανώς ναι. Τι αλλαγές όμως μπορεί να κάνει στο κυβερνητικό σχήμα ο πρωθυπουργός; Οι περισσότεροι από τους υπουργούς τοποθετήθηκαν στις θέσεις τους μετά τις εκλογές του Σεπτεμβρίου. Θα τους αλλάξει πριν συμπληρωθεί χρόνος; Δεν θα έχουν δίκαιο να διαμαρτύρονται; Εκτός κι αν ο Τσίπρας είναι πεπεισμένος ότι δεν απέδωσαν στα πόστα τους. Οπότε θα υπάρξουν άλλα είδους προβλήματα με αυτούς που θα απομακρυνθούν. Από την άλλη αν διώξει τον Μάρδα, τη Θεανώ και τον Δρίτσα και βάλει τον Φάμελο και τον Μαντά εξυπακούεται ότι δεν θα είναι σοβαρός ο ανασχηματισμός. Το κακό για τον πρωθυπουργό είναι πως οι συνεργάτες του, προφανώς κατ' εντολήν του, έχουν παντού διαδώσει πως αμέσως μετά την αξιολόγηση θα γίνει ανασχηματισμός. Ίσως η ελπίδα, αλλά και οι υποσχέσεις που σε κάποιους εχουν δοθεί, της υπουργοποίησης να είναι το δέλεαρ για να μην υπάρξουν αρνητικές ψήφοι στα μέτρα. Εν πάση περιπτώσει ο εμφύλιος του ανασχηματισμού θ' αρχίσει από την επομένη που θα πραγματοποιηθεί. Είναι αυτή η ιδιαιτερότητά του. Και θα τον κάνουν και αυτοί που βγήκαν και αυτοί που δεν μπήκαν στην κυβέρνηση. Και ενδεχομένως θα είναι ιδιαίτερα "μοβόρικος και κομμουνιστικός" αν από τη συμφωνία απουσιάζει, όπερ και το πιθανότερο, η ρύθμιση του χρέους Εκτός κι αν ο πρωθυπουργός αποφασίσει πως τον Μάϊο έχει πολλά προβλήματα στο κεφάλι του για να προσθέσει ακόμη ένα ή εάν καθυστερήσουν να τελεσφορήσουν οι συνομιλίες με τους δανειστές, πράγμα που ορισμένους ουδόλως θα τους εξέπληττε...
Νίκος Φελέκης, στο matrix24.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου