Σε μια χρονική περίοδο, κατά την οποία η χώρα μας διέρχεται πρωτοφανή κρίση, αισθανθήκαμε ότι δεν δικαιούμαστε να παραμείνουμε απλοί θεατές, ισορροπιστές και καιροσκόποι. Με αίσθημα ...
ευθύνης, με ανιδιοτέλεια, ανάγοντας το καθήκον ως κυρίαρχο στοιχείο απέναντι στην κοινωνία και την πατρίδα, διατυπώνουμε ευθαρσώς τις εκτιμήσεις μας για το πώς φθάσαμε μέχρι εδώ, ποια κατάσταση επικρατεί και τις προτάσεις μας για το τι πρέπει να γίνει.
ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ
Με την αποκατάσταση της Δημοκρατίας το 1974, με τις συνταγματικές και θεσμικές μεταβολές, τη διαφαινόμενη ωριμότητα και υπευθυνότητα των πολιτικών δυνάμεων μετά τη σκληρή δοκιμασία που υπέστη η χώρα κατά την επτάχρονη δικτατορία φαινόταν ότι θα εξασφαλίζονταν οι βασικές προϋποθέσεις για μια μεταπολίτευση με ένα σύγχρονο πολιτικό σύστημα, που θα άντεχε στον χρόνο και θα ανταποκρίνονταν στις εύλογες προσδοκίες των πολιτών.
Δεν πέρασε όμως παρά μόνο μια δεκαετία και εκδηλώθηκαν οι πρώτες και μάλιστα βαθιές ρωγμές στο πολιτικό σύστημα με ορατά πλέον τα φαινόμενα της διαπλοκής, με κορυφαίο το σκάνδαλο Κοσκωτά.
Τα όσα οδήγησαν τη χώρα σε εκείνην την περιπέτεια και τα όσα διαδραματίστηκαν στη Βουλή αποκάλυψαν ότι το πολιτικό σύστημα πάσχει. Η Δημοκρατία αποκαταστάθηκε, αλλά λειτούργησε επιφανειακά. Οι θεσμικές υποδομές όχι μόνο δεν εξασφάλισαν τη διαφάνεια στις λειτουργίες του κράτους, αλλά, όπως διαπιστώθηκε, ενέτειναν τη διαφθορά και τη διαπλοκή μεταξύ οικονομικών παραγόντων και εξουσίας.
Επί δεκαετίες εκφράζονταν από πολλούς ανησυχίες για το μέλλον της χώρας και την επερχόμενη χρεοκοπία του συστήματος, χωρίς όμως καμία ανταπόκριση. Κυρίαρχα στοιχεία της πολιτικής ζωής ήταν η επιβολή της οικονομικής ολιγαρχίας, τα πολιτικά «τζάκια» και οι υποτακτικοί τους.
Επί δεκαετίες τα νοσηρά φαινόμενα στην πολιτική ζωή της χώρας, αν και ορατά και παρά τις επισημάνσεις πολλών και τις κοινωνικές αντιδράσεις, δυστυχώς αντιμετωπίζονταν και συνεχίζουν να αντιμετωπίζονται με «ασπιρίνες» (με ανούσιες πολιτικές και φαυλοκρατικές μεθόδους), με κυρίαρχους στόχους την κατάκτηση της εξουσίας και τη διατήρηση του πελατειακού κράτους.
Ενώ θα περίμενε κανείς ότι τα όσα διαδραματίστηκαν θα μπορούσαν να επιδράσουν ανασταλτικά στην ανάπτυξη κυκλωμάτων και φαινομένων διαπλοκής, αντιθέτως αυτά εντάθηκαν και γιγαντώθηκαν. Ακολούθησαν σκάνδαλα τεράστιου οικονομικού και πολιτικού μεγέθους, όπως του χρηματιστηρίου, των υποτιμήσεων της δραχμής, του λαθρεμπορίου καυσίμων και της νοθείας στα καύσιμα των Ενόπλων Δυνάμεων, της Siemens, εξοπλιστικά και πολλά άλλα, που συνιστούν την «έννομη» διαπλοκή και την «αθέατη» απάτη.
Αντί λοιπόν να προσδιοριστούν οι αδυναμίες του πολιτικού συστήματος και να αντιμετωπιστούν τα νοσηρά φαινόμενα της κακοδιοίκησης, της διαφθοράς και της διαπλοκής, γίνονταν συζητήσεις περί διαφάνειας και εκσυγχρονισμού του πολιτικού συστήματος και επανίδρυσης του κράτους, οι οποίες όμως είχαν μόνο θεωρητικό και επικοινωνιακό χαρακτήρα.
ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ
Κυριάρχησε η νοοτροπία της ιδιοκτησίας και της αυθεντίας της εξουσίας. Επικράτησε η διαπλοκή και τα εξωθεσμικά κέντρα εξουσίας. Όλα αυτά μέχρι που ήρθε η οικονομική κρίση και σφράγισε το τέλος της Μεταπολίτευσης, με τις γνωστές πλέον δραματικές συνέπειες της χρεοκοπίας και της εθνικής ταπείνωσης.
Ο κύκλος της Μεταπολίτευσης κλείνει με την κατάρρευση του πολιτικού συστήματος, κάτω από το βάρος της διαφθοράς και της διαπλοκής. Αφήνει πίσω, εκτός από την οικονομική κρίση, την κοινωνική, την ηθική, τις προκλητικές γεωγραφικές και κοινωνικές ανισότητες και κυρίως τους πολίτες με μεγάλη έλλειψη εμπιστοσύνης και εκτίμησης στον πολιτικό κόσμο.
Με τον κύκλο της Μεταπολίτευσης είναι προφανές ότι κλείνει ταυτόχρονα και ο κύκλος της πορείας των κομμάτων και των πολιτικών, που είχαν την ευθύνη της διακυβέρνησης της χώρας κατά την περίοδο της Μεταπολίτευσης με τους αλόγιστους δανεισμούς και τη διασπάθιση του δημοσίου χρήματος. Ευθύνες όμως αναλογούν και στα κόμματα και στους πολιτικούς, που δεν κυβέρνησαν και όχι μόνο, διότι δεν επεσήμαναν τους κινδύνους χρεοκοπίας, αλλά πλειοδοτούσαν για περισσότερες παροχές και μεγαλύτερο κράτος.
Το τέλος της Μεταπολίτευσης, πρέπει να αποτελέσει την αφετηρία για τη διαμόρφωση νέου πολιτικού χάρτη με νέους κομματικούς σχηματισμούς, απαλλαγμένους από τα βάρη του παρελθόντος ή την εκ βάθρων αναγέννηση των υπαρχόντων.
Άλλωστε όπως επισημαίνει και ο Έγελος: «Κάθε κοινωνικό σύστημα δημιουργεί τις δυνάμεις που το ανατρέπουν με ένα άλλο νέο και μέρος του παλιού».
ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΡΕΥΣΤΟΤΗΤΑ
Διερχόμαστε μια χρονική περίοδο πρωτοφανούς πολιτικής ρευστότητας, που εγκυμονεί κινδύνους για το μέλλον της δημοκρατίας και της χώρας. Η κυβερνητική πλειοψηφία, με τις ετερόκλητες κομματικές και παραταξιακές συμμαχίες, δεν συνιστά γνήσια έκφραση της αριστερής ιδεολογίας.
Την Κεντροαριστερά δεν την εκφράζουν τα κόμματα που εμφανίζονται ότι ανήκουν στον πολιτικό αυτό χώρο, και αναζητούνται νέες συμμαχίες ή νέοι σχηματισμοί.
Επιτακτική προβάλλει η ανάγκη για την ανασυγκρότηση της Κεντροδεξιάς για να διαδραματίσει το ρόλο της ισχυρής αντιπολίτευσης, αλλά και για να αποτελέσει την εναλλακτική λύση, που σύντομα θα αναζητηθεί από ότι φαίνεται με την αποτυχημένη άσκηση κυβερνητικής πολιτικής.
Το σημαντικότερο είναι τα κόμματα που υπάρχουν, και όσα πρόκειται να ιδρυθούν, για να μπορέσουν να αποδώσουν στην προσπάθεια ανασυγκρότησης της χώρας, να έχουν έναν κοινό παρονομαστή. Ένα στέρεο υπόβαθρο αρχών και αξιών, δημοκρατικών θεσμών, διαμορφώνοντας ένα νέο πολιτικό σύστημα.
Η κοινωνία έχει ανάγκη από την «αναγέννηση» του πολιτικού συστήματος, έχει ανάγκη από ένα νέο πολιτικό σύστημα:
Δομημένο πάνω στη βάση των πανανθρώπινων αξιών της Δημοκρατίας, της Ελευθερίας, της Δικαιοσύνης.
Με Δημοκρατία και Κοινοβούλιο, που να καθίσταται σεβαστή η αρχή της διάκρισης των εξουσιών, εκτελεστικής, νομοθετικής και δικαστικής.
Με διαδικασίες επιλογής της ηγεσίας των λειτουργών της Δικαιοσύνης, που να την θωρακίζουν και να την καθιστούν ανεξάρτητη από επιρροές της εκτελεστικής εξουσίας.
Με εκτελεστική εξουσία, η οποία προτείνει και δεν επιβάλλει την ψήφιση νομοθετικών ρυθμίσεων οι οποίες συνήθως συντάσσονται εν αγνοία των Βουλευτών, χωρίς ειδικό προνομιακό καθεστώς για την ποινική ευθύνη των Υπουργών.
Με πραγματικά ανεξάρτητη νομοθετική εξουσία όπου οι Βουλευτές θα έχουν απεριόριστο το δικαίωμα της γνώμης και της ελεύθερης ψήφου, όπως το Σύνταγμα ορίζει.
Με Δημοκρατία, που στον πυρήνα της να είναι η Κοινωνική Δικαιοσύνη, που εγγυάται την αρμονική και δημιουργική συμβίωση των πολιτών.
Χωρίς γεωγραφικές και προκλητικές οικονομικές ανισότητες.
Χωρίς διακρίσεις, εξαιρέσεις και προνόμια απέναντι στους νόμους και στο Σύνταγμα, ανάλογα με την κοινωνική θέση, την καταγωγή, την ιδιότητα πολίτη και πολιτικού, όπως δυστυχώς συμβαίνει σήμερα.
Με ελεγκτικούς μηχανισμούς, υπηρεσίες και δομές που δεν θα επιτρέψουν τη δράση κυκλωμάτων διαφθοράς και διαπλοκής, που μας οδήγησαν σε πρωτοφανή κρίση, η οποία δεν είναι μόνο οικονομική, αλλά εξόχως πολιτική και κοινωνική, κρίση θεσμών.
Στον πυρήνα του συστήματος να είναι η λειτουργία κομμάτων αρχών μέσα σε ένα πλαίσιο συνταγματικά και νομοθετικά κατοχυρωμένο.
Την αναγέννηση του πολιτικού συστήματος δεν συνιστά μόνο η αναθεώρηση του Συντάγματος, αλλά είναι ευρύτερη υπόθεση λειτουργίας θεσμών, διαδικασιών και αντιλήψεων οι οποίες πρέπει να επαναπροσδιοριστούν.
Για να καταστεί ένα πολιτικό σύστημα λειτουργικό, βιώσιμο και αποτελεσματικό, για να μπορεί να ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις που οι σημερινές συνθήκες υπαγορεύουν για την πορεία του έθνους και του κοινωνικού συνόλου, πρέπει να υφίσταται ένα ηθικό κοινωνικό υπόβαθρο.
ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΑ Η ΠΑΙΔΕΙΑ
Θεμέλιο και αέναη δεξαμενή για τη βιωσιμότητα, τον εκσυγχρονισμό και την αποτελεσματικότητα του πολιτικού συστήματος είναι η παιδεία, είναι η καλλιέργεια ηθικής συνείδησης στους νέους, η διαπαιδαγώγηση για το ήθος στην πολιτική, ο καθορισμός των κανόνων δεοντολογίας, που προσδιορίζουν τη συμπεριφορά απέναντι στον εαυτό μας, και στα άλλα άτομα, στην κοινωνία και στους θεσμούς.
Με βασικούς άξονες τις επιδιώξεις αυτές, αλλά και όλα τα άλλα ζητήματα που αφορούν την καθημερινότητα κοινωνικά, εθνικά, πολιτικά, περιβαλλοντικά, οικονομικά και άλλα πρέπει να διεξάγεται ένας συνεχής διάλογος με τους πολίτες. Να παρέχεται η δυνατότητα να εκφράζουν τις απόψεις, τις επιφυλάξεις και τις αντιρρήσεις τους για τα τεκταινόμενα, για όλες τις εκφράσεις και εκφάνσεις της κοινωνικής και πολιτικής ζωής και κυρίως να διατυπώνουν προτάσεις.
Η κοινωνία έχει ανάγκη από πολιτικούς με ήθος, που:
Ανταποκρίνονται στην αρχή του «άρχειν διά του παραδείγματος».
Ανήκουν πρώτα στην παράταξη που λέγεται Ελλάδα και μετά σε κομματικούς οργανισμούς.
Υποτάσσουν το ατομικό συμφέρον στο συλλογικό τις κοινωνίας και του έθνους.
Δεν ενδίδουν σε οργανωμένα οικονομικά και άλλα συμφέροντα.
Αντιστέκονται σε ποικίλες πιέσεις, δεν εκμαυλίζονται, δεν μπορούν οι διαπλεκόμενοι να τις υποτάξουν και να τις οδηγήσουν σε άνομες και ανήθικες πολιτικά ενέργειες και πρακτικές.
Είναι αποφασισμένοι να μην σκύψουν, για να ανέβουν στην εξουσία, και να μην λυγίσουν, για να κρατηθούν στην εξουσία.
Έχουν συνειδητοποιήσει ότι απαιτείται σύγκρουση με τις δυνάμεις, που συντηρούν και αναπαράγουν τα προβλήματα της χώρας και των πολιτών.
Είναι έτοιμοι να συγκρουστούν με το κατεστημένο, τα πάσης φύσεως κέντρα που επηρεάζουν την πολιτική ζωή της χώρας για ίδιον όφελος, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την εύρυθμη λειτουργία της δημοκρατίας και του κράτους.
Να κόψουν τον «ομφάλιο λώρο» μεταξύ οικονομικής ολιγαρχίας και εξουσίας.
Μάχονται κατά της διαφθοράς και της διαπλοκής και αγωνίζονται για την εμπέδωση της διαφάνειας, που είναι προϋπόθεση της δημοκρατίας.
Τους πολιτικούς που συγκεντρώνουν αυτά τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα πρέπει να αναζητούν, να επιλέγουν και να εμπιστεύονται οι πολίτες για να τους εκπροσωπούν.
Η Αναγέννηση του Πολιτικού Συστήματος είναι επιτακτική ανάγκη, αφού η ιστορία διδάσκει ότι σε κρίσιμες περιόδους, όταν οι ηγέτες δεν πήραν τις αναγκαίες πολιτικές αποφάσεις, αυτές τις επέβαλε ο λαός.
Ήρθε η ώρα για ΕΝΑ ΝΕΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ. Αν δεν συμβεί αυτό, η βίαιη επανάσταση θα είναι αναπόφευκτη και οι εξελίξεις απρόβλεπτες και ολέθριες. Όπως άλλωστε αναφέρει ο Τζων Φ. Κέννεντυ, «Αυτοί που καθιστούν μια ειρηνική επανάσταση αδύνατη, κάνουν μια βίαιη επανάσταση αναπόφευκτη».
Αυτά που δεν έγιναν επί δεκαετίες από μικροκομματικές σκοπιμότητες και μωροφιλοδοξίες, από έλλειψη πολιτικής βούλησης, πρέπει να γίνουν άμεσα.
Η «Κίνηση των 100», δηλώνει μαχητικά παρούσα, με ανιδιοτέλεια και αυταπάρνηση σε κάθε αγωνιστική προσπάθεια, στο πλαίσιο αρχών και κατευθύνσεων που αναφέρθηκαν για την:
ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ
ΗΘΟΣ ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΗΘΙΚΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΥΠΟΒΑΘΡΟ
ευθύνης, με ανιδιοτέλεια, ανάγοντας το καθήκον ως κυρίαρχο στοιχείο απέναντι στην κοινωνία και την πατρίδα, διατυπώνουμε ευθαρσώς τις εκτιμήσεις μας για το πώς φθάσαμε μέχρι εδώ, ποια κατάσταση επικρατεί και τις προτάσεις μας για το τι πρέπει να γίνει.
ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ
Με την αποκατάσταση της Δημοκρατίας το 1974, με τις συνταγματικές και θεσμικές μεταβολές, τη διαφαινόμενη ωριμότητα και υπευθυνότητα των πολιτικών δυνάμεων μετά τη σκληρή δοκιμασία που υπέστη η χώρα κατά την επτάχρονη δικτατορία φαινόταν ότι θα εξασφαλίζονταν οι βασικές προϋποθέσεις για μια μεταπολίτευση με ένα σύγχρονο πολιτικό σύστημα, που θα άντεχε στον χρόνο και θα ανταποκρίνονταν στις εύλογες προσδοκίες των πολιτών.
Δεν πέρασε όμως παρά μόνο μια δεκαετία και εκδηλώθηκαν οι πρώτες και μάλιστα βαθιές ρωγμές στο πολιτικό σύστημα με ορατά πλέον τα φαινόμενα της διαπλοκής, με κορυφαίο το σκάνδαλο Κοσκωτά.
Τα όσα οδήγησαν τη χώρα σε εκείνην την περιπέτεια και τα όσα διαδραματίστηκαν στη Βουλή αποκάλυψαν ότι το πολιτικό σύστημα πάσχει. Η Δημοκρατία αποκαταστάθηκε, αλλά λειτούργησε επιφανειακά. Οι θεσμικές υποδομές όχι μόνο δεν εξασφάλισαν τη διαφάνεια στις λειτουργίες του κράτους, αλλά, όπως διαπιστώθηκε, ενέτειναν τη διαφθορά και τη διαπλοκή μεταξύ οικονομικών παραγόντων και εξουσίας.
Επί δεκαετίες εκφράζονταν από πολλούς ανησυχίες για το μέλλον της χώρας και την επερχόμενη χρεοκοπία του συστήματος, χωρίς όμως καμία ανταπόκριση. Κυρίαρχα στοιχεία της πολιτικής ζωής ήταν η επιβολή της οικονομικής ολιγαρχίας, τα πολιτικά «τζάκια» και οι υποτακτικοί τους.
Επί δεκαετίες τα νοσηρά φαινόμενα στην πολιτική ζωή της χώρας, αν και ορατά και παρά τις επισημάνσεις πολλών και τις κοινωνικές αντιδράσεις, δυστυχώς αντιμετωπίζονταν και συνεχίζουν να αντιμετωπίζονται με «ασπιρίνες» (με ανούσιες πολιτικές και φαυλοκρατικές μεθόδους), με κυρίαρχους στόχους την κατάκτηση της εξουσίας και τη διατήρηση του πελατειακού κράτους.
Ενώ θα περίμενε κανείς ότι τα όσα διαδραματίστηκαν θα μπορούσαν να επιδράσουν ανασταλτικά στην ανάπτυξη κυκλωμάτων και φαινομένων διαπλοκής, αντιθέτως αυτά εντάθηκαν και γιγαντώθηκαν. Ακολούθησαν σκάνδαλα τεράστιου οικονομικού και πολιτικού μεγέθους, όπως του χρηματιστηρίου, των υποτιμήσεων της δραχμής, του λαθρεμπορίου καυσίμων και της νοθείας στα καύσιμα των Ενόπλων Δυνάμεων, της Siemens, εξοπλιστικά και πολλά άλλα, που συνιστούν την «έννομη» διαπλοκή και την «αθέατη» απάτη.
Αντί λοιπόν να προσδιοριστούν οι αδυναμίες του πολιτικού συστήματος και να αντιμετωπιστούν τα νοσηρά φαινόμενα της κακοδιοίκησης, της διαφθοράς και της διαπλοκής, γίνονταν συζητήσεις περί διαφάνειας και εκσυγχρονισμού του πολιτικού συστήματος και επανίδρυσης του κράτους, οι οποίες όμως είχαν μόνο θεωρητικό και επικοινωνιακό χαρακτήρα.
ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ
Κυριάρχησε η νοοτροπία της ιδιοκτησίας και της αυθεντίας της εξουσίας. Επικράτησε η διαπλοκή και τα εξωθεσμικά κέντρα εξουσίας. Όλα αυτά μέχρι που ήρθε η οικονομική κρίση και σφράγισε το τέλος της Μεταπολίτευσης, με τις γνωστές πλέον δραματικές συνέπειες της χρεοκοπίας και της εθνικής ταπείνωσης.
Ο κύκλος της Μεταπολίτευσης κλείνει με την κατάρρευση του πολιτικού συστήματος, κάτω από το βάρος της διαφθοράς και της διαπλοκής. Αφήνει πίσω, εκτός από την οικονομική κρίση, την κοινωνική, την ηθική, τις προκλητικές γεωγραφικές και κοινωνικές ανισότητες και κυρίως τους πολίτες με μεγάλη έλλειψη εμπιστοσύνης και εκτίμησης στον πολιτικό κόσμο.
Με τον κύκλο της Μεταπολίτευσης είναι προφανές ότι κλείνει ταυτόχρονα και ο κύκλος της πορείας των κομμάτων και των πολιτικών, που είχαν την ευθύνη της διακυβέρνησης της χώρας κατά την περίοδο της Μεταπολίτευσης με τους αλόγιστους δανεισμούς και τη διασπάθιση του δημοσίου χρήματος. Ευθύνες όμως αναλογούν και στα κόμματα και στους πολιτικούς, που δεν κυβέρνησαν και όχι μόνο, διότι δεν επεσήμαναν τους κινδύνους χρεοκοπίας, αλλά πλειοδοτούσαν για περισσότερες παροχές και μεγαλύτερο κράτος.
Το τέλος της Μεταπολίτευσης, πρέπει να αποτελέσει την αφετηρία για τη διαμόρφωση νέου πολιτικού χάρτη με νέους κομματικούς σχηματισμούς, απαλλαγμένους από τα βάρη του παρελθόντος ή την εκ βάθρων αναγέννηση των υπαρχόντων.
Άλλωστε όπως επισημαίνει και ο Έγελος: «Κάθε κοινωνικό σύστημα δημιουργεί τις δυνάμεις που το ανατρέπουν με ένα άλλο νέο και μέρος του παλιού».
ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΡΕΥΣΤΟΤΗΤΑ
Διερχόμαστε μια χρονική περίοδο πρωτοφανούς πολιτικής ρευστότητας, που εγκυμονεί κινδύνους για το μέλλον της δημοκρατίας και της χώρας. Η κυβερνητική πλειοψηφία, με τις ετερόκλητες κομματικές και παραταξιακές συμμαχίες, δεν συνιστά γνήσια έκφραση της αριστερής ιδεολογίας.
Την Κεντροαριστερά δεν την εκφράζουν τα κόμματα που εμφανίζονται ότι ανήκουν στον πολιτικό αυτό χώρο, και αναζητούνται νέες συμμαχίες ή νέοι σχηματισμοί.
Επιτακτική προβάλλει η ανάγκη για την ανασυγκρότηση της Κεντροδεξιάς για να διαδραματίσει το ρόλο της ισχυρής αντιπολίτευσης, αλλά και για να αποτελέσει την εναλλακτική λύση, που σύντομα θα αναζητηθεί από ότι φαίνεται με την αποτυχημένη άσκηση κυβερνητικής πολιτικής.
Το σημαντικότερο είναι τα κόμματα που υπάρχουν, και όσα πρόκειται να ιδρυθούν, για να μπορέσουν να αποδώσουν στην προσπάθεια ανασυγκρότησης της χώρας, να έχουν έναν κοινό παρονομαστή. Ένα στέρεο υπόβαθρο αρχών και αξιών, δημοκρατικών θεσμών, διαμορφώνοντας ένα νέο πολιτικό σύστημα.
Η κοινωνία έχει ανάγκη από την «αναγέννηση» του πολιτικού συστήματος, έχει ανάγκη από ένα νέο πολιτικό σύστημα:
Δομημένο πάνω στη βάση των πανανθρώπινων αξιών της Δημοκρατίας, της Ελευθερίας, της Δικαιοσύνης.
Με Δημοκρατία και Κοινοβούλιο, που να καθίσταται σεβαστή η αρχή της διάκρισης των εξουσιών, εκτελεστικής, νομοθετικής και δικαστικής.
Με διαδικασίες επιλογής της ηγεσίας των λειτουργών της Δικαιοσύνης, που να την θωρακίζουν και να την καθιστούν ανεξάρτητη από επιρροές της εκτελεστικής εξουσίας.
Με εκτελεστική εξουσία, η οποία προτείνει και δεν επιβάλλει την ψήφιση νομοθετικών ρυθμίσεων οι οποίες συνήθως συντάσσονται εν αγνοία των Βουλευτών, χωρίς ειδικό προνομιακό καθεστώς για την ποινική ευθύνη των Υπουργών.
Με πραγματικά ανεξάρτητη νομοθετική εξουσία όπου οι Βουλευτές θα έχουν απεριόριστο το δικαίωμα της γνώμης και της ελεύθερης ψήφου, όπως το Σύνταγμα ορίζει.
Με Δημοκρατία, που στον πυρήνα της να είναι η Κοινωνική Δικαιοσύνη, που εγγυάται την αρμονική και δημιουργική συμβίωση των πολιτών.
Χωρίς γεωγραφικές και προκλητικές οικονομικές ανισότητες.
Χωρίς διακρίσεις, εξαιρέσεις και προνόμια απέναντι στους νόμους και στο Σύνταγμα, ανάλογα με την κοινωνική θέση, την καταγωγή, την ιδιότητα πολίτη και πολιτικού, όπως δυστυχώς συμβαίνει σήμερα.
Με ελεγκτικούς μηχανισμούς, υπηρεσίες και δομές που δεν θα επιτρέψουν τη δράση κυκλωμάτων διαφθοράς και διαπλοκής, που μας οδήγησαν σε πρωτοφανή κρίση, η οποία δεν είναι μόνο οικονομική, αλλά εξόχως πολιτική και κοινωνική, κρίση θεσμών.
Στον πυρήνα του συστήματος να είναι η λειτουργία κομμάτων αρχών μέσα σε ένα πλαίσιο συνταγματικά και νομοθετικά κατοχυρωμένο.
Την αναγέννηση του πολιτικού συστήματος δεν συνιστά μόνο η αναθεώρηση του Συντάγματος, αλλά είναι ευρύτερη υπόθεση λειτουργίας θεσμών, διαδικασιών και αντιλήψεων οι οποίες πρέπει να επαναπροσδιοριστούν.
Για να καταστεί ένα πολιτικό σύστημα λειτουργικό, βιώσιμο και αποτελεσματικό, για να μπορεί να ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις που οι σημερινές συνθήκες υπαγορεύουν για την πορεία του έθνους και του κοινωνικού συνόλου, πρέπει να υφίσταται ένα ηθικό κοινωνικό υπόβαθρο.
ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΑ Η ΠΑΙΔΕΙΑ
Θεμέλιο και αέναη δεξαμενή για τη βιωσιμότητα, τον εκσυγχρονισμό και την αποτελεσματικότητα του πολιτικού συστήματος είναι η παιδεία, είναι η καλλιέργεια ηθικής συνείδησης στους νέους, η διαπαιδαγώγηση για το ήθος στην πολιτική, ο καθορισμός των κανόνων δεοντολογίας, που προσδιορίζουν τη συμπεριφορά απέναντι στον εαυτό μας, και στα άλλα άτομα, στην κοινωνία και στους θεσμούς.
Με βασικούς άξονες τις επιδιώξεις αυτές, αλλά και όλα τα άλλα ζητήματα που αφορούν την καθημερινότητα κοινωνικά, εθνικά, πολιτικά, περιβαλλοντικά, οικονομικά και άλλα πρέπει να διεξάγεται ένας συνεχής διάλογος με τους πολίτες. Να παρέχεται η δυνατότητα να εκφράζουν τις απόψεις, τις επιφυλάξεις και τις αντιρρήσεις τους για τα τεκταινόμενα, για όλες τις εκφράσεις και εκφάνσεις της κοινωνικής και πολιτικής ζωής και κυρίως να διατυπώνουν προτάσεις.
Η κοινωνία έχει ανάγκη από πολιτικούς με ήθος, που:
Ανταποκρίνονται στην αρχή του «άρχειν διά του παραδείγματος».
Ανήκουν πρώτα στην παράταξη που λέγεται Ελλάδα και μετά σε κομματικούς οργανισμούς.
Υποτάσσουν το ατομικό συμφέρον στο συλλογικό τις κοινωνίας και του έθνους.
Δεν ενδίδουν σε οργανωμένα οικονομικά και άλλα συμφέροντα.
Αντιστέκονται σε ποικίλες πιέσεις, δεν εκμαυλίζονται, δεν μπορούν οι διαπλεκόμενοι να τις υποτάξουν και να τις οδηγήσουν σε άνομες και ανήθικες πολιτικά ενέργειες και πρακτικές.
Είναι αποφασισμένοι να μην σκύψουν, για να ανέβουν στην εξουσία, και να μην λυγίσουν, για να κρατηθούν στην εξουσία.
Έχουν συνειδητοποιήσει ότι απαιτείται σύγκρουση με τις δυνάμεις, που συντηρούν και αναπαράγουν τα προβλήματα της χώρας και των πολιτών.
Είναι έτοιμοι να συγκρουστούν με το κατεστημένο, τα πάσης φύσεως κέντρα που επηρεάζουν την πολιτική ζωή της χώρας για ίδιον όφελος, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την εύρυθμη λειτουργία της δημοκρατίας και του κράτους.
Να κόψουν τον «ομφάλιο λώρο» μεταξύ οικονομικής ολιγαρχίας και εξουσίας.
Μάχονται κατά της διαφθοράς και της διαπλοκής και αγωνίζονται για την εμπέδωση της διαφάνειας, που είναι προϋπόθεση της δημοκρατίας.
Τους πολιτικούς που συγκεντρώνουν αυτά τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα πρέπει να αναζητούν, να επιλέγουν και να εμπιστεύονται οι πολίτες για να τους εκπροσωπούν.
Η Αναγέννηση του Πολιτικού Συστήματος είναι επιτακτική ανάγκη, αφού η ιστορία διδάσκει ότι σε κρίσιμες περιόδους, όταν οι ηγέτες δεν πήραν τις αναγκαίες πολιτικές αποφάσεις, αυτές τις επέβαλε ο λαός.
Ήρθε η ώρα για ΕΝΑ ΝΕΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ. Αν δεν συμβεί αυτό, η βίαιη επανάσταση θα είναι αναπόφευκτη και οι εξελίξεις απρόβλεπτες και ολέθριες. Όπως άλλωστε αναφέρει ο Τζων Φ. Κέννεντυ, «Αυτοί που καθιστούν μια ειρηνική επανάσταση αδύνατη, κάνουν μια βίαιη επανάσταση αναπόφευκτη».
Αυτά που δεν έγιναν επί δεκαετίες από μικροκομματικές σκοπιμότητες και μωροφιλοδοξίες, από έλλειψη πολιτικής βούλησης, πρέπει να γίνουν άμεσα.
Η «Κίνηση των 100», δηλώνει μαχητικά παρούσα, με ανιδιοτέλεια και αυταπάρνηση σε κάθε αγωνιστική προσπάθεια, στο πλαίσιο αρχών και κατευθύνσεων που αναφέρθηκαν για την:
ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ
ΗΘΟΣ ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΗΘΙΚΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΥΠΟΒΑΘΡΟ
- ΑΔΑΜΟΠΟΥΛΟΣ ΣΤΕΛΙΟΣ, ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΑΣ
- ΑΔΡΑΚΤΑΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ, π. ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ
- ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΣ, ΠΤΕΡΑΡΧΟΣ ε.α.
- ΑΥΓΕΡΙΚΟΥ ΣΤΕΛΛΑ, ΑΡΧΙΤΕΚΤΩΝ
- ΑΥΓΕΡΙΝΙΔΗΣ ΝΙΚΟΣ, π. ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ
- ΒΑΓΚΟΠΟΥΛΟΣ ΤΑΣΟΣ, ΟΔΟΝΤΙΑΤΡΟΣ
- ΒΑΡΒΑΤΣΟΥΛΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ, ΝΕΥΡΟΧΕΙΡΟΥΡΓΟΣ
- ΒΑΡΣΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ, ΙΑΤΡΟΣ –ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ
- ΒΕΝΤΗΡΗΣ ΑΚΗΣ – ΓΕΩΡΓΙΟΣ, π. ΜΕΛΟΣ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΕΥΡΩΠΗΣ
- ΒΕΡΡΟΙΩΤΗΣ ΑΝΤΩΝΗΣ, ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΑΣ(ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΕΜΠΟΡΙΚΟΥ ΚΑΙ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ)
- ΓΑΡΟΥΦΑΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ, ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ, π. ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΟΥ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
- ΓΑΤΟΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ, ΙΑΤΡΟΣ, π. ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ ΒΟΛΟΥ
- ΓΑΤΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ, ΑΝΤΙΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ε.α. Π.Σ.
- ΓΙΑΝΝΙΚΟΣ ΧΡΗΣΤΟΣ, ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ
- ΓΚΑΒΑΛΕΚΑΣ ΓΙΩΡΓΟΣ, ΓΕΩΠΟΝΟΣ
- ΓΡΑΦΑΚΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ, ΥΠΟΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ε.α.
- ΓΩΓΟΥΣΗΣ ΒΛΑΣΗΣ, ΙΑΤΡΟΣ, π. ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ
- ΔΕΛΗΓΙΑΝΝΙΔΗΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΑΣ, ΙΑΤΡΟΣ
- ΔΕΝΤΖΟΡΑΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ, ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΑΣ
- ΔΕΡΜΙΤΖΑΚΗΣ ΜΙΧΑΗΛ, ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ
- ΔΙΔΑΓΓΕΛΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ, ΓΕΩΠΟΝΟΣ – π. ΝΟΜΑΡΧΗΣ
- ΔΗΜΟΥ ΣΠΥΡΟΣ, ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟΣ
- ΖΑΡΑΣ ΙΩΑΝΝΗΣ, ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ε.α.
- ΖΑΓΝΑΦΕΡΗΣ ΚΩΣΤΑΣ, ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΜΗΧΑΝΙΚΟΣ, ΑΝΤΙΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΡΧΗΣ ΞΑΝΘΗΣ
- ΖΑΧΑΡΑΚΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ, π. ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ
- ΖΑΧΑΡΗΣ ΟΔΥΣΣΕΑΣ, ΟΔΟΝΤΙΑΤΡΟΣ
- ΖΥΓΟΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ, ΛΟΓΙΣΤΗΣ
- ΖΥΓΟΓΙΑΝΝΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ, ΙΑΤΡΟΣ
- ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ, ΙΔΙΩΤΙΚΟΣ ΥΠΑΛΛΗΛΟΣ
- ΘΕΟΧΑΡΗΣ ΕΥΘΥΜΙΟΣ, ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΗΣ ΓΣΣΕΕ
- ΙΒΡΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ, ΙΑΤΡΟΣ
- ΚΑΛΗΣ ΗΛΙΑΣ, ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΑΣ
- ΚΑΛΦΟΥΝΤΖΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ, ΤΡΑΠΕΖΙΚΟΣ
- ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΥ ΚΡΙΝΙΩ, π. ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ
- ΚΑΝΤΙΖΙΟΥΛΗΣ ΛΕΩΝΙΔΑΣ, π. ΥΠΑΛΛΗΛΟΣ ΥΠ.ΓΕΩΡΓΙΑΣ
- ΚΑΠΕΤΑΝΟΠΟΥΛΟΣ ΣΩΤΗΡΗΣ, ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ, π. ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΔΗΜΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
- ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ ΑΡΗΣ, ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΑΣ
- ΚΑΡΑΪΣΚΟΣ ΣΠΥΡΙΔΩΝ, ΙΔΙΩΤΙΚΟΣ ΥΠΑΛΛΗΛΟΣ
- ΚΑΤΣΑΡΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ, π. ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ –ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ ΒΟΥΛΗΣ
- ΚΛΑΠΑΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ, ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ
- ΚΟΥΤΣΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ, ΤΡΑΠΕΖΙΚΟΣ, π. ΔΗΜ. ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ
- ΚΥΠΡΙΩΤΑΚΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ, ΦΟΡΟΤΕΧΝΙΚΟΣ
- ΚΥΡΙΖΙΔΗΣ ΕΦΡΑΙΜ, ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ, ΔΗΜΟΤΙΚΟΣ ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ ΔΗΜΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
- ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ, ΑΝΤΙΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ε.α.
- ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ, π. ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ
- ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ, π. ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ
- ΚΩΤΟΥΛΑΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ, ΤΟΠΟΓΡΑΦΟΣ ΜΗΧΑΝΙΚΟΣ, π. ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΕΕ/ΤΚΜ
- ΜΑΜΜΑΛΗΣ ΧΡΗΣΤΟΣ, ΓΕΩΡΓΟΣ
- ΜΑΥΡΙΚΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ, ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΑΣ
- ΜΑΥΡΟΜΗΤΡΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ, ΑΓΡΟΤΗΣ
- ΜΠΑΚΑΤΣΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ, ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΣ ε.α.
- ΜΠΑΛΑΣ ΙΩΑΝΝΗΣ, ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΣ
- ΜΠΑΛΛΑΣ ΚΩΣΤΑΣ, ΟΔΟΝΤΙΑΤΡΟΣ, π. ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΟΝΝΕΔ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
- ΜΟΣΧΟΒΙΤΗΣ ΣΩΤΗΡΗΣ, ΚΤΗΝΙΑΤΡΟΣ
- ΜΠΕΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ, ΓΕΩΠΟΝΟΣ
- ΜΠΕΡΤΣΑΤΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ, ΟΙΚΟΝΟΜΟΛΟΓΟΣ
- ΜΠΙΚΟΣ ΑΛΕΚΟΣ, ΕΡΓΟΛΑΒΟΣ
- ΝΙΚΟΛΑΡΕΪΖΗΣ ΗΛΙΑΣ, ΓΕΝ. ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΠΟΛΥΤΕΚΝΩΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
- ΝΤΟΥΛΙΑΣ ΚΩΣΤΑΣ, ΓΕΩΠΟΝΟΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΑΣ
- ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ ΧΡΗΣΤΟΣ, π. ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ ΥΠ. ΥΓΕΙΑΣ
- ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΣ, ΤΡΑΠΕΖΙΚΟΣ
- ΠΑΝΑ ΑΓΝΗ, ΔΑΣΟΛΟΓΟΣ
- ΠΑΤΣΙΚΑΣ ΧΡΗΣΤΟΣ, ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ
- ΠΕΪΤΣΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ, ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΜΗΧΑΝΙΚΟΣ
- ΠΟΛΙΤΗΣ ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ, π. ΝΟΜΑΡΧΗΣ
- ΠΡΕΒΕΖΑΝΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ, ΔΗΜΟΣΙΟΣ ΥΠΑΛΛΗΛΟΣ
- ΡΑΝΤΣΙΟΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ, ΚΤΗΝΙΑΤΡΟΣ
- ΣΕΛΛΙΑΝΑΚΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ, π. ΓΕΝ. ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ ΥΠ. ΓΕΩΡΓΙΑΣ
- ΣΙΔΗΡΟΠΟΥΛΟΣ ΟΡΕΣΤΗΣ, ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟΣ
- ΣΙΟΥΤΗΣ ΣΠΥΡΟΣ, ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ
- ΣΙΩΚΟΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ, ΙΑΤΡΟΣ
- ΣΚΡΕΚΑΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ, π. ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ
- ΣΟΥΡΛΑΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ, π. ΥΠΟΥΡΓΟΣ - ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ
- ΣΟΥΡΛΑΣ ΙΩΑΝΝΗΣ, ΙΑΤΡΟΣ
- ΣΟΥΡΛΑΣ ΠΕΤΡΟΣ, ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΜΗΧΑΝΙΚΟΣ - ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟΣ
- ΣΠΑΘΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ, ΔΑΣΟΛΟΓΟΣ
- ΣΠΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ ΤΑΣΟΣ, π. ΥΠΟΥΡΓΟΣ - ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ
- ΣΤΕΦΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ, ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ
- ΣΤΕΦΟΣ ΧΡΗΣΤΟΣ, ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΑΣ
- ΣΩΤΗΡΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΣ, ΝΑΥΤΙΚΟΣ
- ΣΩΦΡΟΝΑΣ ΑΝΤΩΝΙΟΣ, π. ΥΠΑΛΛΗΛΟΣ ΥΠ. ΓΕΩΡΓΙΑΣ
- ΤΑΛΙΑΔΟΥΡΟΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ, ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΜΗΧΑΝΙΚΟΣ
- ΤΖΙΜΑΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ, ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΑΣ
- ΤΖΟΥΤΖΟΜΗΤΡΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ, ΓΕΩΠΟΝΟΣ
- ΤΙΜΠΛΑΛΕΞΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ, ΙΔΙΩΤΙΚΟΣ ΥΠΑΛΛΗΛΟΣ
- ΤΣΑΛΑΓΡΑΔΑΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ, ΔΑΣΟΛΟΓΟΣ
- ΤΣΟΥΜΑΝΗ ΕΥΓΕΝΙΑ, π. ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ
- ΤΩΜΑΔΑΚΗΣ ΕΥΡΥΠΙΔΗΣ, ΑΝΤΙΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ε.α.
- ΦΟΥΝΤΖΙΛΑΣ ΝΤΙΝΟΣ, π. ΝΟΜΑΡΧΗΣ
- ΦΟΥΣΑΣ ΑΝΤΩΝΗΣ, π. ΥΠΟΥΡΓΟΣ - ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ
- ΦΩΤΙΟΥ ΦΩΤΗΣ, ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΙΑΤΡΙΚΗΣ
- ΦΡΑΓΚΙΑΔΟΥΛΑΚΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ, ΙΔΙΩΤΙΚΟΣ ΥΠΑΛΛΗΛΟΣ
- ΦΥΤΙΛΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ, ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ
- ΧΑΖΙΡΟΓΛΟΥ ΘΩΜΑΣ, ΠΡΟΞΕΝΟΣ – ΔΙΠΛΩΜΑΤΗΣ
- ΧΑΪΤΙΔΗΣ ΕΥΓΕΝΙΟΣ, π. ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ
- ΧΑΡΑΛΑΜΠΑΚΗΣ ΑΡΗΣ, ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ
- ΧΑΡΙΤΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ, ΟΙΚΟΝΟΜΟΛΟΓΟΣ
- ΧΑΤΖΟΠΟΥΛΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ, ΓΕΩΠΟΝΟΣ, ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟΣ
- ΧΡΙΣΤΑΝΤΩΝΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ, ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΑΣ
- ΨΑΡΟΓΙΩΡΓΟΣ ΗΛΙΑΣ, ΙΑΤΡΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου