Η γραβάτα είναι ρε ηλίθιε;

Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης

Μετά τη μεγαλειώδη πορεία τους στους κεντρικούς δρόμους της Αθήνας, οι δικηγόροι κατέληξαν στη Βουλή, όπου κρέμασαν τις γραβάτες τους σε ένα δένδρο στο μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη. Οποία συμβολική κίνηση. Οι δημοσιογράφοι το απεκάλεσαν «γραβατόδεντρο». Σύμβολο της ...

«επανάστασης της γραβάτας», όπως αποκλήθηκε η εξέγερση [τρόπος του λέγειν] των γραβατωμένων, άρα εξ ορισμού εχόντων, που ξεχύθηκαν στους δρόμους με τα άσπρα κολάρα τους και τις μεραγκλαντάν παλτουδιές τους ή τα αδιάβροχα Burberry’s. Τα ύστερα του κόσμου. Τόσα χρόνια με την πλειοψηφία στη Βουλή βόλευαν τα πάντα. Έτσι, νόμισαν πως και το Μνημόνιο θα τους πάρει ξώφαλτσα. Επειδή οι Σύλλογοι διοικούνται από τα κομματικά μαγαζάκια. «Μη θίγετε τα κακώς κείμενα» στον θυρεό. Ακόμη προσπαθώ να συλλάβω το νόημα της γραβατοκρεμάλας.

Αλλά και οι γιατροί με τις γραβάτες, αντί με τις άσπρες μπλούζες, κι’ αυτοί στους δρόμους. «Κλείνει το ιατρείο της γειτονιάς» φωνάζουν,  που «κόβει αποδείξεις πολύ σπάνια» συμπληρώνω εγώ. «Δεν μας νοιάζει τί κάνουν οι φοροφυγάδες», λένε οι φαρμακοποιοί, οι ηλεκτρολόγοι και οι υδραυλικοί. «Να τους βρει η πολιτεία». Δηλαδή ο Παπαροτρύφων. Εδώ καγχάζομεν εικοσάκις αναλογιζόμενοι ότι ο εν λόγω θα στείλει 50 πρώην συναδέλφους του να εκπαιδευθούν στη Γερμανία. Χρειάζεται να πάνε στη Γερμανία για να μάθουν ότι δεν πρέπει να εκβιάζουν τον φορολογούμενο, μόλις τον συλλαμβάνουν κλέπτοντα οπώρας,  και να μην τ’ αρπάζουν, αλλά να επιβάλλουν φόρους και πρόστιμα κατά τον νόμο; Παπαροτρύφων, στείλε στη Γερμανία τους 374 που αποκαλύφθηκε το 2009 ότι είχαν να υποβάλλουν δήλωση φορολογίας εισοδήματος επί τρία χρόνια. Στείλε και τους εφοριακούς που φιγουράρουν στη λίστα Lagarde, να κάνουν μεταπτυχιακό.

Και οι μηχανικοί στους δρόμους. Αυτοί είναι αθώοι του γεγονότος ότι 99,99% των οικοδομών στην Ελλάδα είναι αυθαίρετες.
Αυτοί δεν «πούλαγαν» την υπογραφή τους σε εμπορομανάβηδες και φαναρτζήδες που το ‘παιζαν κατασκευαστές πολυκατοικιών. Αυτοί δεν έσπειραν με τσιμέντο τις μεγάλες πόλεις πουλώντας πανάκριβα και αποκρύπτοντας τουλάχιστον το 80% των κερδών τους. 

Οι δικαστές δεν μιλάνε. Δίκασαν μόνοι τους τις αποδοχές τους και τώρα αναβάλλουν όλες τις υποθέσεις, επειδή απέχουν οι δικηγόροι. Ουδείς, άλλωστε, μιλάει όταν τρώει. Το επιβάλλει το savoir vivre [το savoir δεν μεταφράζεται «σαβουρώνω»]. Ούτε υπάρχει λόγος να μιλήσουν, αφού δουλειά θα έχουν εσαεί και μπόλικη. Ο λαός θα διψάει πάντοτε για Δικαιοσύνη απονεμόμενη από δικαστές.

Οι αγρότες παραπονούνταν, όταν οι φορτηγατζήδες απεργούσαν επί Ραγκούση. Διότι τα ζαρζαβατικά σάπιζαν στα χωράφια, αντί να προωθούνται στις αγορές. Οι αγρότες παραπονούνταν και όταν οι ναυτικοί κατέβαιναν σε απεργία. Διότι τα ζαρζαβατικά σάπιζαν είτε στα νησιωτικά χωράφια τους είτε μέσα στα φορτηγά που ήταν εγκλωβισμένα στα οχηματαγωγά.  

Σιγά την επανάσταση της γραβάτας. Είμαι βέβαιος ότι τη στιγμή που διαβάζονται τούτες οι αράδες, κάποιος γιατρός ή δικηγόρος ή … ή….  εισπράττει αμοιβή και δεν κόβει απόδειξη. Αυτός είναι ο λόγος που αναλύοντας το «ασφαλιστικοσυνταξιοδοτικό» όλοι λένε «πώς να πληρώσω 80% σε όσα δηλώνω;». Κανείς δεν λέει «πώς να πληρώσω  80%  σε όσα βγάζω;».

Το πουλόβερ άρχισε να ξηλώνεται το 2010. Μία-μία οι επαγγελματικές τάξεις ξεδοντιάσθηκαν, αφού οι πολιτικοί ταγοί μας τις έβαλαν να αλληλοεξοντωθούν, πράγμα που οι ίδιες δέχθηκαν ασμένως. Τώρα έφτασε η ώρα των αγροτών και ελεύθερων επαγγελματιών. Για τους εφοπλιστές, μεγαλοεπιχειρηματίες δεν γίνεται λόγος. Αυτοί είναι επικίνδυνοι, διότι παίρνουν τα πλοία τους και τις επιχειρήσεις τους και φεύγουν, ενώ οι αγρότες, οι εργάτες, οι γραβατάκηδες μένουν εδώ να σπουδάσουν τα παιδιά τους και να τα στείλουν έξω να δουλέψουν. «Αγρότες, εργάτες, φοιτητές». Τί μου θύμισε! Τον ύμνο της 21^ης Απριλίου. Τον ανεζήτησα στο διαδίκτυο και έπεσα πάνω σε μία εκπομπή που είχε ετοιμάσει ο Π. Τσίμας το 1997 για την 30ή επέτειο της «επαναστάσεως». Εκεί είδα και άκουσα τον κ. Κέλι, μετέπειτα πρέσβη των πΗΠΑ στην Ελλάδα, να λέει: «Υπηρετούσα τότε ως διπλωματικός υπάλληλος στην Αθήνα. Εκείνο το πρωί τα στρατιωτικά μπλόκα δεν με άφηναν να πάω στην πρεσβεία. Ούτε τον επί κεφαλής του κλιμακίου της  CIA άφηναν. Τον ρώτησα τότε:  «έκαναν οι στρατηγοί το σχεδιαζόμενο πραξικόπημα χωρίς να μας ενημερώσουν;». Τί άλλο θέλουμε για να καταλάβουμε ότι είμαστε προτεκτοράτο και ότι στο τέλος θα γίνει αυτό που θέλουν τα αφεντικά; Κάποιοι θα μείνουν στην ιστορία ως αγωνιστές.  Κάποιοι ίσως να πεθάνουν πάνω στον αγώνα, αλλά απλώς θα γραφεί άλλη μία τραγωδία. Διότι είμαστε διχασμένοι σε έχοντες και μη έχοντες, δημόσιους και ιδιωτικούς υπαλλήλους, διορισμένους και μη, και χειροκροτούμε αυτόν που θα μας δώσει χρήμα είτε με άνομο τρόπο είτε με διορισμό αδιαφορώντας για τον πλησίον. Κι’ άμα λάχει, ψηφίζουμε και βασιλικό κόμμα, επειδή ο Κοκός ήταν Δημοκράτης, εξ ου και δεν πρόλαβε να κάνει το δικό του πραξικόπημα, αφού θα είχε ενημερώσει τους αμερικανούς.         

Και πριν τελειώσω, να αναρωτηθώ: οι τραπεζοϋπάλληλοι, γιατί είναι σιωπηλοί; Πιστεύουν ότι θα αργήσει η σειρά τους; Οι ομαδικές απολύσεις που λέγαμε, όταν δεν θα είναι πλέον απαραίτητοι, για να χειρισθούν τα εκατομμύρια των υπερχρεωμένων πιστωτικών καρτών, όπως γράφτηκε, τις οποίες οι ίδιοι μοίραζαν με τη σέσουλα και χωρίς κριτήρια έναντι προμηθείας, δεν τους αγγίζουν;   

Αγαπητοί συνάδελφοι, είναι πολύ αργά για δάκρυα. Σας θυμίζω: 

«Όταν οι Ναζί πήραν τους κομμουνιστές, εσιώπησα. Δεν ήμουν δα κομμουνιστής.

Όταν έκλεισαν μέσα τους σοσιαλδημοκράτες, εσιώπησα. Δεν ήμουν δα σοσιαλδημοκράτης.

Όταν πήραν τους συνδικαλιστές, εσιώπησα. Δεν ήμουν δα συνδικαλιστής.

Όταν πήραν εμένα, δεν υπήρχε κανείς πλέον που να μπορούσε να διαμαρτυρηθεί.»

[πάστορας Martin Niemoeller]

            Ή εν συνόψει: λαός κατακερματισμένος, εσαεί νικημένος

Σώτος – μέλος του ενδόξου σώματος των δικηγόρων χωρίς αγροτική τζιπούρα

Υ.Γ.  http://pitsirikos.net/2016/01/