«Εν τοις ιδίοις επιμέλεια»

Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης

Ο κ. Μιλιτάδης Παπαϊωάννου, τέως βουλευτής και υπουργός του ΠΑΣΟΚ που είχε πει σε προεκλογικό ακροατήριο της Κορινθίας 

«Με τον Ανδρέα λιγδώσατε το αντεράκι σας, πρέπει να μας ψηφίσετε», 

συνταξιοδοτήθηκε από το Ταμείο Νομικών σε ηλικία 51 ετών. 

Αμφιβάλλω αν άσκησε ποτέ το επάγγελμα του δικηγόρου. Πολιτική και σοβαρή επαγγελματική ενασχόληση είναι ασυμβίβαστες.  Αλλά εγώ δεν κοιτάζω πίσω. Κοιτάζω εμπρός, στο μέλλον. Κοιτάζω να δω τί θα κάνουμε τώρα που ο κόμπος έφθασε στο χτένι και πολλοί δικηγόροι θα συνταξιοδοτηθούμε στα 80, για να μπορεί να εισπράττει τη σύνταξή του ο κ. Dildo.

Στον ΔΣΑ ο αριθμός μητρώου των μελών του έχει ξεπεράσει το 35.000. Δεν υπάρχουν φυσικά τόσοι δικηγόροι εν ενεργεία. Άντε να είναι 15.000, εκ των οποίων 4.000 περίπου με πάγια αντιμισθία σε τράπεζες και οργανισμούς, 6.000 που ζουν από το δικόγραφο, οι και «μαχόμενοι δικηγόροι» επονομαζόμενοι,  και οι υπόλοιποι απλώς έχουν χρήμα και πληρώνουν τις εισφορές στα Ταμεία, για να πάρουν κάποτε σύνταξη.  Ξεκαθάρισμα του μητρώου  έχει να γίνει από το 1975. Αλλά εγώ δεν κοιτάζω πίσω. Κοιτάζω εμπρός, στο μέλλον. Κοιτάζω να δω τί μπορούμε να κάνουμε τώρα που ο κόμπος έφθασε στο χτένι και πολλοί δικηγόροι θα συνταξιοδοτηθούμε στα 80, για να μπορούν να εισπράττουν  σύνταξη και αυτοί που ουδέποτε άσκησαν το επάγγελμα.

Στους δικηγορικούς συλλόγους εγγράφονται και ασκούν δικηγορία και πλείστοι όσοι δικαστικοί, οι οποίοι παραιτούνται από το δικαστικό σώμα. Και αν μεν έχουν παραιτηθεί χωρίς να δικαιούνται σύνταξης, επειδή δεν άντεχαν τις άνωθεν εντολές για να εκφέρουν κρίσεις αντίθετες με τη συνείδησή τους, θα πρέπει να έχουν τη διέξοδο να βιοπορίζονται δικηγορούντες. Αν, όμως, παραιτούνται συνταξιοδοτούμενοι, γιατί θα πρέπει να έχουν το δικαίωμα να δικηγορούν; Αλλά εγώ δεν κοιτάζω πίσω. Κοιτάζω εμπρός, στο μέλλον. Κοιτάζω να δω τί θα κάνουμε τώρα που ο κόμπος έφθασε στο χτένι και πολλοί δικηγόροι θα συνταξιοδοτηθούμε στα 80, για να μπορούν  να δικηγορούν και οι συνταξιοδοτούμενοι από το Δημόσιο δικαστικοί λειτουργοί, αλλά και συνταξιούχοι εφοριακοί και συνταξιούχοι αστυνομικοί κ.λπ.  

Στους δικηγορικούς συλλόγους τηρούνται οι λεγόμενοι διανεμητικοί λογαριασμοί, όπου συγκεντρωνόταν το 1/3 της αμοιβής που εισέπραττε κάθε δικηγόρος για παράσταση σε συμβόλαια μεταβίβασης ακινήτου, τότε που επραγματοποιούντο μεταβιβάσεις ακινήτων. Κάθε εξάμηνο το υπόλοιπο αυτού του λογαριασμού διανεμόταν σε όλα τα μέλη του Συλλόγου υπό μορφή μερίσματος. Μέρισμα έπαιρναν και αυτοί που εισέπρατταν σταθερά πάγια αντιμισθία επί 14, πολλές φορές και επί 15 [επίδομα ισολογισμού κ.λπ.] και αυτοί που δεν ασκούσαν το επάγγελμα. Ακόμη και  καθηγητές Πανεπιστημίου που δικηγορούσαν το έπαιρναν.  Ποτέ δεν σκέφθηκε μία διοίκηση να κάνει την εξής π.χ. κατανομή: α] δεν θα λαμβάνουν μέρισμα οι έχοντες πάγια αντιμισθία και το διδακτικό προσωπικό των ΑΕΙ και ΤΕΙ, β] το 50% του λογαριασμού θα διανέμεται μεταξύ των μαχομένων δικηγόρων που δεν έχουν συμπληρώσει 5ετία από της εγγραφής τους στον Σύλλογο, γ] το 30% θα διανέμεται στους μαχόμενους δικηγόρους που έχουν συμπληρώσει 5ετία, αλλά όχι 15ετία από της εγγραφής τους στον Σύλλογο και δ] το υπόλοιπο 20% θα διανέμεται στους μαχόμενους δικηγόρους που έχουν συμπληρώσει 15ετία, αλλά όχι 20ετία από της εγγραφής τους στο Σύλλογο. Αλλά εγώ δεν κοιτάζω πίσω. Κοιτάζω εμπρός, στο μέλλον. Κοιτάζω να δω τί θα κάνουμε τώρα που ο κόμπος έφθασε στο χτένι και πολλοί δικηγόροι θα συνταξιοδοτηθούμε στα 80, επειδή γινόταν άνιση κατανομή και του διανεμητικού λογαριασμού.   

Στις διοικήσεις των ασφαλιστικών Ταμείων των δικηγόρων διορίζονταν πάντοτε συνάδελφοι προσκείμενοι στην εκάστοτε κυβερνώσα κομματική παράταξη ή στη διοικούσα τον ΔΣΑ συνδικαλιστική παράταξη της κυβερνώσας παράταξης. Για τη διαχείριση που έκαναν δεν έχει πει κανείς κάτι. Ίσως και να ήταν χρηστή.  Αλλά εγώ δεν κοιτάζω πίσω. Κοιτάζω εμπρός, στο μέλλον. Κοιτάζω να δω τί θα κάνουμε τώρα που ο κόμπος έφθασε στο χτένι και πολλοί δικηγόροι θα συνταξιοδοτηθούμε στα 80, για να μπορούν  να εισπράττουν  σύνταξη και αυτοί που διοικούσαν τα Ταμεία έχοντας ως πάρεργο τη δικηγορία.

Κάτι ανάλογα πρέπει να συνέβαιναν και στα άλλα ασφαλιστικά Ταμεία. Και τούτο, διότι οι εκάστοτε διοικούντες δεν τηρούσαν την πρωταρχική της χρηστής διαχείρισης αρχή: «να ενεργούν διαχειριζόμενοι την περιουσία των Ταμείων ή των οργανισμών, των οποίων προΐστανται, όπως θα ενεργούσαν αν τα Ταμεία  ή οι οργανισμοί ήταν δικοί τους». Αν τα χρήματα ήταν δικά τους, θα τα «έπαιζαν» π.χ. στο Χρηματιστήριο;  Αν τα χρήματα ήταν δικά τους, θα πλήρωναν προμήθειες και έργα υπερκοστολογημένα, για να πάρει μίζα ο εξάδελφός τους ή ο υπάλληλός τους;  Αν τα χρήματα ήταν δικά τους, θα τα έδιναν για να αγοράσουν τράπεζα;

Και ποιο είναι το μέλλον; Το μέλλον είναι να εμπεδωθεί κάποια στιγμή η αρχή ότι κάθε τύπος που διορίζεται σε θέση του Δημόσιου Τομέα από την οποία διαχειρίζεται δημόσιο χρήμα, θα πρέπει να ενεργεί όπως ακριβώς θα ενεργούσε, αν διαχειριζόταν δική του επιχείρηση, να επιδεικνύει την επιμέλεια συνετού οικογενειάρχη ή συνετού επιχειρηματία.  Όταν, όμως, πάνε κι’ έρχονται οι διατάξεις, με τις οποίες  απαλλάσσονται από κάθε ευθύνη, αστική ή ποινική, οι διοικούντες διάφορους οργανισμούς, τότε η σούπα χαλάει.

Ερωτώ για παράδειγμα: είσθε ιδιοκτήτης κλινικής και γνωρίζετε ότι η εξαδέλφη σας η αναισθησιολόγος έχει ψυχολογικά προβλήματα και παίρνει ψυχοφάρμακα. Θα της επιτρέπατε να μπαίνει σε χειρουργείο και να ναρκώνει ασθενείς;  Ως συνετός οικογενειάρχης θα την αφήνατε να ναρκώσει το παιδί σας για κάποια εγχείρηση; Ως συνετός επιχειρηματίας θα αγοράζατε για την επιχείρησή σας ένα μηχάνημα αντί € 10.000, όπως εισηγείται στενός συνεργάτης σας, ενώ γνωρίζετε ότι μπορείτε να προμηθευθείτε το ίδιο ακριβώς αντί € 5.000;

Δεν θέλω να κοιτάζω πίσω, αλλά δεν τα καταφέρνω γαμώ το όσο δεν καθιερώνεται παντού η αρχή ότι κάθε διοικητής αλλότριας περιουσίας υπέχει ποινική και αστική ευθύνη «δια παν πταίσμα» για μη χρηστή διαχείριση. Και γιατί να μην βάζει όλη την περιουσία του υποθήκη στο Δημόσιο για όλη τη διάρκεια της θητείας του και επί 5 χρόνια μετά τη λήξη της; Αλλά και πάλι, ποιος θα αποτρέψει τα λαμόγια από την αρπαχτή, όταν ο αριθμός των εφετών όλης της χώρας ανέρχεται μόλις σε 460 και των αντιεισαγγελέων εφετών όλης της χώρας ανέρχεται μόλις σε 135;   

[ Άρθρο 47 ν. 4356/2015 του και πουστονόμου αποκληθέντος:

«Από 1η Ιανουαρίου 2016 οι οργανικές θέσεις των δικαστικών λειτουργών της πολιτικής και ποινικής δικαιοσύνης αυξάνονται ως ακολούθως : α) των εφετών κατά δέκα (10) οριζομένου του συνολικού αριθμού αυτών σε τετρακόσια εξήντα (460) και β) των αντεισαγγελέων εφετών κατά πέντε (5) οριζομένου του συνολικού αριθμού αυτών σε εκατόν τριάντα πέντε (135)»].

Για να ξεβρωμίσει ο τόπος θέλει δουλειά πολλή από 5.000 εφέτες και 3.000 αντεισαγγελείς εφετών εργαζομένους υπερωριακώς. Μόνον αν ο διαχειριστής ξένου χρήματος γνωρίζει ότι μπορεί σε δυο μέρες από τη λαδιά να βρεθεί στο γραφείο τού εισαγγελέα ή του ανακριτή, ασκαρδαμυκτί δε ενδεχομένως και στον Κορυδαλλό, μάλλον θα αποφασίσει να επιδεικνύει την εν τοις ιδίοις επιμέλεια. Κι’ αν δεν την διαθέτει από το σπίτι του, θα τη μάθει. Διαφορετικά δεν βλέπω κανένα μέλλον. Όσο κι’ αν δεν θέλω να κοιτάζω στο παρελθόν.

Τέλος, παρακαλούνται τα ΜΜΕ να μη φιλοξενούν κανέναν από όσους διετέλεσαν μέλη ΔΣ ασφαλιστικών Ταμείων ή συνδικαλιστικών οργανώσεων σχετιζομένων με τα Ταμεία, προκειμένου  να εκφέρουν άποψη για τη λύση του ασφαλιστικού. Είναι οι πλέον αληταράδες και, ως εκ τούτου και εξ ορισμού, αναρμόδιοι. Διότι εγνώριζαν τα προβλήματα και αδιαφορούσαν για την επίλυσή τους.  Αν συνεχίσουν να τους προβάλλουν, θα μου θυμίζουν το παρελθόν, ενώ εγώ θέλω να κοιτάζω μπροστά, στο μέλλον.  Ένα μέλλον χωρίς αυτούς. Γίνεται;

Σώτος