Η σημερινή Κυβέρνηση που μέχρι πριν από λίγους μήνες διατείνονταν την κατάργηση των Μνημονίων “με ένα νόμο”, καταθέτει τώρα “σε ένα νόμο” το σκληρό και ανάλγητο 3ο Μνημόνιο,
αφού βέβαια ξέχασε προκλητικά τη διενέργεια εξεταστικής επιτροπής για το πώς μπήκαμε στη μέγγενη των Μνημονίων.
Για μια ακόμη φορά τα δυσβάσταχτα βάρη διανέμονται άνισα, άδικα, σωρευτικά και αναποτελεσματικά στους εισοδηματικά ασθενέστερους, και στους μη προνομιούχους. Ο κόσμος της μισθωτής εργασίας -εργαζόμενοι, άνεργοι, συνταξιούχοι-, οι αυτοαπασχολούμενοι και η μικρομεσαία επιχειρηματικότητα τοποθετούνται ξανά στο στόχαστρο της επιβαλλόμενης ληστρικής επιδρομής μέτρων που ενορχηστρώνουν την εξόντωσή τους.
Η αριστερίστικη ιδεοληψία της υπερφορολόγησης σε συνδυασμό με τη νεοφιλελεύθερη βαρβαρότητα της δημοσιονομικής λιτότητας και της πλήρους απαξίωσης του κοινωνικού κράτους συνθέτουν ένα περιβάλλον βαθιάς ύφεσης, ανεργίας, λουκέτων, οικονομικής ασφυξίας και απόλυτης κοινωνικής καχεξίας στα όρια της ακραίας φτώχειας.
Η νέα φοροκαταιγίδα ποινικοποιεί οριστικά τη μικρή ιδιοκτησία την ώρα που εντέχνως αποδυναμώνεται το πλαίσιο διευθέτησης των φορολογικών χρεών για αυτούς που αποδεδειγμένα δεν έχουν.
Το Ασφαλιστικό Σύστημα αποδομείται με την κατάργηση και των ελάχιστων εναπομεινάντων θεμελιωδών δικαιωμάτων στη βάση μιας ειδεχθούς αρχής “πολύ περισσότερα χρόνια δουλειάς-πολύ μικρότερες συντάξεις”. Από την “Προκρούστεια κλίνη” δεν γλιτώνει ούτε η κατώτατη σύνταξη ισοπεδώνοντας τον όποιο αναδιανεμητικό χαρακτήρα του Συστήματος.
Την ίδια ώρα από τις παραγράφους του νέου Πολυνομοσχεδίου απουσιάζει κάθε μέτρο για:
• την επιστροφή της Ελλάδας στην ανάπτυξη, τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας και την ενδυνάμωση του κοινωνικού ιστού,
• την επαναρρύθμιση των εργασιακών σχέσεων και των Ελεύθερων Συλλογικών Διαπραγματεύσεων που παραπέμπεται στις καλένδες,
• τη στήριξη των οικονομικά αδύναμων και ευάλωτων ομάδων,
• την ενίσχυση της ελληνικής επιχειρηματικότητας που είναι αναγκαία για την καταπολέμηση της ανεργίας αφού σε μια υγιή οικονομία οι επιχειρήσεις δεν μπορούν να υπάρξουν χωρίς τους εργαζόμενους και οι εργαζόμενοι χωρίς τις επιχειρήσεις,
• την αποκατάσταση εξόφθαλμων αδικιών όπως οι τιμές των αντικειμενικών αξιών,
• την επιτακτική και κοινωνικά επωφελή διευθέτηση του ζητήματος των “κόκκινων δανείων” με την απειλή κατασχέσεων και πλειστηριασμών για λογαριασμό ξένων funds να είναι πιο ορατή από ποτέ,
• την πάταξη των ολιγοπωλίων, μονοπωλίων και καρτέλ που συντηρούν τις στρεβλώσεις, τις αθέμιτες πρακτικές και τα “κυκλώματα” στην αγορά διατηρώντας υψηλές τις τιμές των προϊόντων παρά την κατακρήμνιση των μισθών.
Είναι ξεκάθαρο ότι και το 3ο Μνημόνιο διευρύνει και ανατροφοδοτεί όλες τις όψεις της πολύπλευρης κρίσης στην πραγματική οικονομία, στην αγορά εργασίας, στην κοινωνική συνοχή, την υπερχρέωση των ελληνικών νοικοκυριών και φυσικά στη δημοσιονομική εξισορρόπηση.
Το Συνδικαλιστικό Κίνημα οφείλει να βρεθεί σε θέση μάχης και να διαμορφώσει τάχιστα την αγωνιστική του δράση προκειμένου να αποκρουστούν τα νέα ανάλγητα, υφεσιακά και αναποτελεσματικά μέτρα που προβλέπονται σε ένα ακόμη Μνημόνιο απομακρύνοντας την Πατρίδα μας από την ευρωπαϊκή και κοινωνική κανονικότητα.
Τα Συνδικάτα σε όλες τους τις βαθμίδες οφείλουν άμεσα να ενημερώσουν εργαζόμενους, ανέργους και συνταξιούχους για το περιεχόμενο και τις συνέπειες του 3ου Μνημονίου, και όλοι μαζί με κάθε μορφή κινητοποιήσεων και αγώνα να διατρανώσουμε την αντίθεσή μας στα νέα “χιλιόμετρα” μέτρων αντικοινωνικής και αντιαναπτυξιακής πολιτικής.
ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΔΑΚΕ Ι.Τ.
αφού βέβαια ξέχασε προκλητικά τη διενέργεια εξεταστικής επιτροπής για το πώς μπήκαμε στη μέγγενη των Μνημονίων.
Για μια ακόμη φορά τα δυσβάσταχτα βάρη διανέμονται άνισα, άδικα, σωρευτικά και αναποτελεσματικά στους εισοδηματικά ασθενέστερους, και στους μη προνομιούχους. Ο κόσμος της μισθωτής εργασίας -εργαζόμενοι, άνεργοι, συνταξιούχοι-, οι αυτοαπασχολούμενοι και η μικρομεσαία επιχειρηματικότητα τοποθετούνται ξανά στο στόχαστρο της επιβαλλόμενης ληστρικής επιδρομής μέτρων που ενορχηστρώνουν την εξόντωσή τους.
Η αριστερίστικη ιδεοληψία της υπερφορολόγησης σε συνδυασμό με τη νεοφιλελεύθερη βαρβαρότητα της δημοσιονομικής λιτότητας και της πλήρους απαξίωσης του κοινωνικού κράτους συνθέτουν ένα περιβάλλον βαθιάς ύφεσης, ανεργίας, λουκέτων, οικονομικής ασφυξίας και απόλυτης κοινωνικής καχεξίας στα όρια της ακραίας φτώχειας.
Η νέα φοροκαταιγίδα ποινικοποιεί οριστικά τη μικρή ιδιοκτησία την ώρα που εντέχνως αποδυναμώνεται το πλαίσιο διευθέτησης των φορολογικών χρεών για αυτούς που αποδεδειγμένα δεν έχουν.
Το Ασφαλιστικό Σύστημα αποδομείται με την κατάργηση και των ελάχιστων εναπομεινάντων θεμελιωδών δικαιωμάτων στη βάση μιας ειδεχθούς αρχής “πολύ περισσότερα χρόνια δουλειάς-πολύ μικρότερες συντάξεις”. Από την “Προκρούστεια κλίνη” δεν γλιτώνει ούτε η κατώτατη σύνταξη ισοπεδώνοντας τον όποιο αναδιανεμητικό χαρακτήρα του Συστήματος.
Την ίδια ώρα από τις παραγράφους του νέου Πολυνομοσχεδίου απουσιάζει κάθε μέτρο για:
• την επιστροφή της Ελλάδας στην ανάπτυξη, τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας και την ενδυνάμωση του κοινωνικού ιστού,
• την επαναρρύθμιση των εργασιακών σχέσεων και των Ελεύθερων Συλλογικών Διαπραγματεύσεων που παραπέμπεται στις καλένδες,
• τη στήριξη των οικονομικά αδύναμων και ευάλωτων ομάδων,
• την ενίσχυση της ελληνικής επιχειρηματικότητας που είναι αναγκαία για την καταπολέμηση της ανεργίας αφού σε μια υγιή οικονομία οι επιχειρήσεις δεν μπορούν να υπάρξουν χωρίς τους εργαζόμενους και οι εργαζόμενοι χωρίς τις επιχειρήσεις,
• την αποκατάσταση εξόφθαλμων αδικιών όπως οι τιμές των αντικειμενικών αξιών,
• την επιτακτική και κοινωνικά επωφελή διευθέτηση του ζητήματος των “κόκκινων δανείων” με την απειλή κατασχέσεων και πλειστηριασμών για λογαριασμό ξένων funds να είναι πιο ορατή από ποτέ,
• την πάταξη των ολιγοπωλίων, μονοπωλίων και καρτέλ που συντηρούν τις στρεβλώσεις, τις αθέμιτες πρακτικές και τα “κυκλώματα” στην αγορά διατηρώντας υψηλές τις τιμές των προϊόντων παρά την κατακρήμνιση των μισθών.
Είναι ξεκάθαρο ότι και το 3ο Μνημόνιο διευρύνει και ανατροφοδοτεί όλες τις όψεις της πολύπλευρης κρίσης στην πραγματική οικονομία, στην αγορά εργασίας, στην κοινωνική συνοχή, την υπερχρέωση των ελληνικών νοικοκυριών και φυσικά στη δημοσιονομική εξισορρόπηση.
Το Συνδικαλιστικό Κίνημα οφείλει να βρεθεί σε θέση μάχης και να διαμορφώσει τάχιστα την αγωνιστική του δράση προκειμένου να αποκρουστούν τα νέα ανάλγητα, υφεσιακά και αναποτελεσματικά μέτρα που προβλέπονται σε ένα ακόμη Μνημόνιο απομακρύνοντας την Πατρίδα μας από την ευρωπαϊκή και κοινωνική κανονικότητα.
Τα Συνδικάτα σε όλες τους τις βαθμίδες οφείλουν άμεσα να ενημερώσουν εργαζόμενους, ανέργους και συνταξιούχους για το περιεχόμενο και τις συνέπειες του 3ου Μνημονίου, και όλοι μαζί με κάθε μορφή κινητοποιήσεων και αγώνα να διατρανώσουμε την αντίθεσή μας στα νέα “χιλιόμετρα” μέτρων αντικοινωνικής και αντιαναπτυξιακής πολιτικής.
ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΔΑΚΕ Ι.Τ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου