Έλληνες, σηκώστε το κεφάλι ψηλά !

«Εκεί ψηλά, στους αιθέρες, μέσα στο γαλάζιο, περιμένοντας τον εχθρό σκέφτομαι:

Δεν είμαι ημίθεος, ήρωας δεν είμαι! Έχω τους φόβους μου!

Πολλοί εκεί "κάτω" βρίσκουν επικίνδυνο -ίσως και άχρηστο αυτό που...

κάνω!

Γιατί, βλέπεις, εγώ δεν κατεβάζω διακόπτες, δεν οδηγώ λεωφορείο με 60 ψυχές, δεν βγάζω φωτοτυπίες στα βουλευτικά έδρανα ένα χειμωνιάτικο βράδυ του Γενάρη στη ζεστασιά της Βουλής! Αλλά κάθομαι, σκέπτομαι, μελετάω και περιμένω τον εχθρό. Μπορεί και εγώ να μην έχω να πληρώσω τα κοινόχρηστα η τον ΕΝΦΙΑ στο πατρικό, αλλά εσάς δεν σας ενδιαφέρει. Ούτε και πρέπει!

Πρέπει, όμως, να αδειάσω το μυαλό μου, να μη σκεφτώ ότι με περιμένουν και εμένα στο σπίτι μου, όπως τόσους και τόσους άλλους, που δεν γύρισαν ποτέ πίσω από μια ακόμη καθημερινή αποστολή. Μπορεί μερικοί να πουν ότι τα 'θελε και τα 'παθε! Όμως, εγώ, δεν πετάω γι' αυτούς, πετάω για τον Πατέρα μου, που καμαρώνει στην άκρη στο χωράφι όταν περνούν τα μαχητικά μας, για το παιδί στη Φλώρινα που περπατάει στο χιόνι να πάει στο σχολειό του, για τον Παπά μας, που κάνει χιλιόμετρα να κάνει Ανάσταση με τους τσοπαναραίους στο ύψωμα της Παναγιάς!

Πετάω για τον ψαρά που βγήκε 4 το πρωί με την ψαρόβαρκα να φέρει το μεροκάματο στη φαμελιά του, τον δασκαλάκο που πληρώνει από την τσέπη του τις φωτοτυπίες στα ορεινά της Πίνδου. Γι' αυτούς πετάω. Για να μπορούν να κάνουν αυτό που χρόνια κάνουν και να κρατάνε την Πατρίδα ζωντανή! Ούτε αυτοί, ούτε εγώ θα ζητήσω υπερωρίες, γιορτές και Κυριακές, γιατί εγώ πετάω για την Πατρίδα μου! Πετάω για τους δικούς μου ανθρώπους, αυτούς που γλεντάνε με την ψυχή τους, ζούνε για μια στιγμή και όταν πεθαίνουν ξεπροβοδίζουν τους δικούς τους ανθρώπους με τραγούδια και εύχονται καλήν αντάμωση! Ίσως κάποιο πρωί όταν κοιτάξεις ψηλά, θα με δεις γιατί...

Γιατί, οι αετοί, πετάνε πάντα μοναχοί.

Έλληνες,

σηκώστε το κεφάλι ψηλά»