Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης
Σήμερα παιδάκια θα σας διαβάσω εγκύκλιο με τον τίτλο «σχήματα λόγου» που φέρεται πως μας ...
έστειλε ο υπουργός κ. Φίλης. Το επεξεργάσθηκε, λένε, το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο κατ’ εντολήν του Κυρίου υπουργού, για να μην έχετε σύγχυση στα κεφαλάκια σας σήμερα που γιορτάζουμε το μεγάλο «ΟΧΙ» και για να αντιληφθείτε ότι οι πρόγονοί μας έχυσαν επανειλημμένως το αίμα τους για να μπορούμε εμείς ελεύθερα να επιλέγουμε τους καλλίτερους που θα μας κυβερνούν με γνώμονα την πρόοδο και την ευτυχία του ελληνικού λαού εν ειρήνη και ισονομία.
Σας διαβάζω:
Όταν λέμε «σχήμα λόγου» εννοούμε ότι χρησιμοποιούμε μία έκφραση όχι κυριολεκτώντας, αλλά για να δώσουμε έμφαση στον λόγο μας. Όπως όταν χρησιμοποιούμε την «υπερβολή». Σας διαβάζω λοιπόν χαρακτηριστικά παραδείγματα.
-«Δεν συνεργάζομαι με μνημονιακό κόμμα ούτε νεκρός». Αυτό δεν σημαίνει ότι αποκλείεται να συνεργασθώ με μνημονιακό κόμμα, αλλά ότι δεν θα συνεργασθώ με μνημονιακό κόμμα όσο εγώ δεν είμαι μνημονιακός. Από τη στιγμή που θα γίνω μνημονιακός, ασφαλώς και δεν υπάρχει πρόβλημα συνεργασίας με μνημονιακό κόμμα.
-«Πενταροδεκάρες». Αυτό δεν σημαίνει π.χ. ότι 23% στην ιδιωτική εκπαίδευση είναι αμελητέο ποσό. Αλλά ότι προκειμένου όλοι οι Έλληνες να πληρώνουν 23% αντί 13% για να τρώνε μοσχάρι, είναι προτιμότερο να πληρώνει ένα μέρος των Ελλήνων 23% για να στέλνει τα παιδιά του σε ιδιωτικό σχολείο ή σε φροντιστήριο για να ξεστραβωθεί ή σε σχολή ξένων γλωσσών ή σε κάποια άλλη σχολή για εξωσχολικές δραστηριότητες. Κάνω μια παρένθεση εδώ για να σας επισημάνω ότι ο Κύριος υπουργός κάνει άθελά του συγκρίσεις μεταξύ μοσχαριών. Ίσως στο μυαλό του το μοσχάρι προς βρώσιν να είναι το ίδιο με τους μαθητές που φοιτούν σε ιδιωτικά ιδρύματα. Αλλά και αυτό είναι ένα υπέροχο παράδειγμα σχήματος λόγου.
-«Θα καταργήσουμε το Μνημόνιο με ένα άρθρο, με ένα νόμο». Αυτό δεν σημαίνει ότι θα ψηφίσουμε τώρα ένα νόμο κατάργησης του Μνημονίου, αλλά ότι θα καταργήσουμε το Μνημόνιο, αφού θα έχουμε επιβάλει άλλο ένα Μνημόνιο, το δικό μας Μνημόνιο, ώστε να υπάρχει το δικό μας Μνημόνιο για να μπορούμε να το καταργήσουμε. Με ποιο δικαίωμα, με ποιο ηθικό ανάστημα θα καταργήσουμε τα Μνημόνια των άλλων; Αυτά πρέπει να τα καταργήσουν οι άλλοι.
-«Θα φορολογήσουμε τον πλούτο». Αυτό δεν σημαίνει ότι θα φορολογήσουμε όσους έχουν μεγάλη περιουσία και πολλά λεφτά, αλλά αυτούς που έχουν ετήσιο εισόδημα € 30.000. Και τούτο, επειδή ο πλούτος είναι σχετική έννοια και ο λαός μάς έδωσε την 20.09.2015 την εντολή να την προσδιορίσουμε επί τέλους, αντί να αοριστολογούμε, όπως έκαναν οι προηγούμενες ανάλγητες κυβερνήσεις.
- «Θέλουνε και τα λένε ή τους ξεφεύγουν;». Αυτό δεν είναι ακριβώς σχήμα λόγου. Είναι μία έκφραση που χρησιμοποιείται, όταν θέλει κανείς να πει για κάποιους ότι εκστομίζουν βλακείες, αλλά δεν είναι σίγουρος, αν τις εκστομίζουν συνειδητά ή είχαν κάτι άλλο κατά νουν και δεν εκφράσθηκαν σωστά. Αυτός είναι ο λόγος που πολλοί πολιτικοί δηλώνουν ότι οι δημοσιογράφοι παρερμήνευσαν κάποια δήλωση και σπεύδουν να ανασκευάσουν ή να διευκρινίσουν, για να μη μείνει η κοινή γνώμη με την εντύπωση ότι αυτός που προέβη στην παρερμηνευθείσα δήλωση είναι βλαξ.
Α, τί βλέπω εδώ παιδάκια. Το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο έχει και μία τελευταία παράγραφο που αξίζει να σας τη διαβάσω. Είναι ένα απόσπασμα από την τηλεοπτική εκπομπή «Μαλβίνα Hostess» που υπάρχει στο αφιέρωμα στη Μαλβίνα από το περιοδικό «Οδός Πανός». Ακούστε:
«Όχι, φακάτοι, δεν είναι όλος ο Συνασπισμός ένα ατελείωτο ΝΤΑΟΥ. Είναι οι περισσότεροι. Ο Κουβέλης, ας πούμε, είναι μειοψηφία. Σε αντίθεση με τον Κουναλάκη, δένει μόνος του και σωστά τα κορδόνια των παπουτσιών του. Και σε αντίθεση με τον Παπαγιαννάκη, δεν φοράει την μπλούζα από τα πόδια. Ο Κουβέλης, λοιπόν, ένας από τους τρεις ανθρώπους μέσα στον Συνασπισμό που αλλάζουν βρακί κάθε μέρα, είπε πως το αποτύπωμα της κυβερνητικής πολιτικής, δηλαδή το αποτύπωμα του Κατάκωλου, που πόσος είναι ο Κατάκωλος, πόσο το αποτύπωμά του, είναι βαθύτατα συντηρητικό και νεοφιλελεύθερο. Καλά τώρα, κύριε Κουβέλη μου, με κάνατε κουρέλι. Όσο ζω μαθαίνω. Πού ήσαστε καλέ τόσον καιρό; Τώρα που είδατε το πλοίο να φουρνάρει; Τώρα το ξέρω κι εγώ. Τώρα που ήρθε το ΦΑΜΟΖΟ, κάνω κι εγώ τα τζάμια, κύριε αυτέ μου».
Νομίζω παιδάκια ότι η αστοχία της Μαλβίνας όσον αφορά στον Φωτίγκο οφείλεται σε σχήμα λόγου.
Σώτος
Σήμερα παιδάκια θα σας διαβάσω εγκύκλιο με τον τίτλο «σχήματα λόγου» που φέρεται πως μας ...
έστειλε ο υπουργός κ. Φίλης. Το επεξεργάσθηκε, λένε, το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο κατ’ εντολήν του Κυρίου υπουργού, για να μην έχετε σύγχυση στα κεφαλάκια σας σήμερα που γιορτάζουμε το μεγάλο «ΟΧΙ» και για να αντιληφθείτε ότι οι πρόγονοί μας έχυσαν επανειλημμένως το αίμα τους για να μπορούμε εμείς ελεύθερα να επιλέγουμε τους καλλίτερους που θα μας κυβερνούν με γνώμονα την πρόοδο και την ευτυχία του ελληνικού λαού εν ειρήνη και ισονομία.
Σας διαβάζω:
Όταν λέμε «σχήμα λόγου» εννοούμε ότι χρησιμοποιούμε μία έκφραση όχι κυριολεκτώντας, αλλά για να δώσουμε έμφαση στον λόγο μας. Όπως όταν χρησιμοποιούμε την «υπερβολή». Σας διαβάζω λοιπόν χαρακτηριστικά παραδείγματα.-«Δεν συνεργάζομαι με μνημονιακό κόμμα ούτε νεκρός». Αυτό δεν σημαίνει ότι αποκλείεται να συνεργασθώ με μνημονιακό κόμμα, αλλά ότι δεν θα συνεργασθώ με μνημονιακό κόμμα όσο εγώ δεν είμαι μνημονιακός. Από τη στιγμή που θα γίνω μνημονιακός, ασφαλώς και δεν υπάρχει πρόβλημα συνεργασίας με μνημονιακό κόμμα.
-«Πενταροδεκάρες». Αυτό δεν σημαίνει π.χ. ότι 23% στην ιδιωτική εκπαίδευση είναι αμελητέο ποσό. Αλλά ότι προκειμένου όλοι οι Έλληνες να πληρώνουν 23% αντί 13% για να τρώνε μοσχάρι, είναι προτιμότερο να πληρώνει ένα μέρος των Ελλήνων 23% για να στέλνει τα παιδιά του σε ιδιωτικό σχολείο ή σε φροντιστήριο για να ξεστραβωθεί ή σε σχολή ξένων γλωσσών ή σε κάποια άλλη σχολή για εξωσχολικές δραστηριότητες. Κάνω μια παρένθεση εδώ για να σας επισημάνω ότι ο Κύριος υπουργός κάνει άθελά του συγκρίσεις μεταξύ μοσχαριών. Ίσως στο μυαλό του το μοσχάρι προς βρώσιν να είναι το ίδιο με τους μαθητές που φοιτούν σε ιδιωτικά ιδρύματα. Αλλά και αυτό είναι ένα υπέροχο παράδειγμα σχήματος λόγου.
-«Θα καταργήσουμε το Μνημόνιο με ένα άρθρο, με ένα νόμο». Αυτό δεν σημαίνει ότι θα ψηφίσουμε τώρα ένα νόμο κατάργησης του Μνημονίου, αλλά ότι θα καταργήσουμε το Μνημόνιο, αφού θα έχουμε επιβάλει άλλο ένα Μνημόνιο, το δικό μας Μνημόνιο, ώστε να υπάρχει το δικό μας Μνημόνιο για να μπορούμε να το καταργήσουμε. Με ποιο δικαίωμα, με ποιο ηθικό ανάστημα θα καταργήσουμε τα Μνημόνια των άλλων; Αυτά πρέπει να τα καταργήσουν οι άλλοι.
-«Θα φορολογήσουμε τον πλούτο». Αυτό δεν σημαίνει ότι θα φορολογήσουμε όσους έχουν μεγάλη περιουσία και πολλά λεφτά, αλλά αυτούς που έχουν ετήσιο εισόδημα € 30.000. Και τούτο, επειδή ο πλούτος είναι σχετική έννοια και ο λαός μάς έδωσε την 20.09.2015 την εντολή να την προσδιορίσουμε επί τέλους, αντί να αοριστολογούμε, όπως έκαναν οι προηγούμενες ανάλγητες κυβερνήσεις.
- «Θέλουνε και τα λένε ή τους ξεφεύγουν;». Αυτό δεν είναι ακριβώς σχήμα λόγου. Είναι μία έκφραση που χρησιμοποιείται, όταν θέλει κανείς να πει για κάποιους ότι εκστομίζουν βλακείες, αλλά δεν είναι σίγουρος, αν τις εκστομίζουν συνειδητά ή είχαν κάτι άλλο κατά νουν και δεν εκφράσθηκαν σωστά. Αυτός είναι ο λόγος που πολλοί πολιτικοί δηλώνουν ότι οι δημοσιογράφοι παρερμήνευσαν κάποια δήλωση και σπεύδουν να ανασκευάσουν ή να διευκρινίσουν, για να μη μείνει η κοινή γνώμη με την εντύπωση ότι αυτός που προέβη στην παρερμηνευθείσα δήλωση είναι βλαξ.
Α, τί βλέπω εδώ παιδάκια. Το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο έχει και μία τελευταία παράγραφο που αξίζει να σας τη διαβάσω. Είναι ένα απόσπασμα από την τηλεοπτική εκπομπή «Μαλβίνα Hostess» που υπάρχει στο αφιέρωμα στη Μαλβίνα από το περιοδικό «Οδός Πανός». Ακούστε:
«Όχι, φακάτοι, δεν είναι όλος ο Συνασπισμός ένα ατελείωτο ΝΤΑΟΥ. Είναι οι περισσότεροι. Ο Κουβέλης, ας πούμε, είναι μειοψηφία. Σε αντίθεση με τον Κουναλάκη, δένει μόνος του και σωστά τα κορδόνια των παπουτσιών του. Και σε αντίθεση με τον Παπαγιαννάκη, δεν φοράει την μπλούζα από τα πόδια. Ο Κουβέλης, λοιπόν, ένας από τους τρεις ανθρώπους μέσα στον Συνασπισμό που αλλάζουν βρακί κάθε μέρα, είπε πως το αποτύπωμα της κυβερνητικής πολιτικής, δηλαδή το αποτύπωμα του Κατάκωλου, που πόσος είναι ο Κατάκωλος, πόσο το αποτύπωμά του, είναι βαθύτατα συντηρητικό και νεοφιλελεύθερο. Καλά τώρα, κύριε Κουβέλη μου, με κάνατε κουρέλι. Όσο ζω μαθαίνω. Πού ήσαστε καλέ τόσον καιρό; Τώρα που είδατε το πλοίο να φουρνάρει; Τώρα το ξέρω κι εγώ. Τώρα που ήρθε το ΦΑΜΟΖΟ, κάνω κι εγώ τα τζάμια, κύριε αυτέ μου».
Νομίζω παιδάκια ότι η αστοχία της Μαλβίνας όσον αφορά στον Φωτίγκο οφείλεται σε σχήμα λόγου.
Σώτος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου