Το Σύνταγμα και οι νόμοι αποτελούν τον «τύπο», αυτά δηλαδή που είναι γραμμένα και οφείλουμε να τα τηρούμε, προκειμένου να διατηρείται μία τάξη στον κοινωνικό βίο. Εξ ου και ο όρος «έννομη τάξη». Ο τύπος αποτελεί το περιτύλιγμα της ουσίας που επιδιώκεται και εμπεδώνεται μέσω αυτού. Γι’ αυτό και πολύ σωστά οι εχέφρονες δηλώνουν ότι ο τύπος αποτελεί και ....
ουσία. Αν π.χ. το Σύνταγμα ορίζει ότι ο ΠτΔ εκδίδει διατάγματα για τη ρύθμιση συγκεκριμένων θεμάτων κατόπιν εξουσιοδοτήσεως νόμου, δεν είναι δυνατή η έκδοση διατάγματος άνευ νομοθετικής εξουσιοδοτήσεως. Όταν το Σύνταγμα ορίζει ότι Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου εκδίδονται για την ικανοποίηση όλως έκτακτων αναγκών που έχουν προκαλέσει απρόβλεπτες καταστάσεις, δεν είναι δυνατόν να εκδίδονται ΠΝΠ για τη ρύθμιση ζητημάτων που χρονίζουν, αλλά επιθυμεί η κυβέρνηση να τα ρυθμίσει εδώ και τώρα για λόγους πολιτικής τακτικής. Και όμως, έχουμε δει την τελευταία 5ετία πάμπολλες ΠΝΠ να εκδίδονται κατά παράβαση του Συντάγματος, κατά παράβαση, δηλαδή, του τύπου, ο οποίος επιτάσσει να μην παρακάμπτεται η Βουλή για μη απρόβλεπτα θέματα.
Από την άλλη μεριά όλοι οι δημόσιοι λειτουργοί από τον ΠτΔ, τον πρωθυπουργό, τους βουλευτές μέχρι και τον τελευταίο κλητήρα υπουργείου ή δήμου ορκίζονται πριν αναλάβουν καθήκοντα να τηρούν το Σύνταγμα και τους νόμους. Είναι και αυτός ένας τύπος, ένα προαπαιτούμενο [prior action στη μνημονιακή γλώσσα] για να αναλάβει καθήκοντα ο δημόσιος λειτουργός. Και μετά; Δεν έχει μετά. Μετά κάνει ο καθένας ό,τι του γουστάρει στο όνομα του τύπου. Παραβιάζει π.χ. ο δημόσιος λειτουργός τον όρκο του και τίθεται σε αργία, ακολούθως δε καταδικάζεται σε πολυετή φυλάκιση και αναμένει την αμετάκλητη δικαστική κρίση για να αποπεμφθεί. Αυτά ορίζει ο τύπος. Και έρχεται ένας άλλος τύπος, ο κ. Κατρούγκαλος, νομικός και καθηγηταράς ολκής, και λέει ότι αυτός ο τύπος που έχει καταδικασθεί πρέπει να επιστρέψει στην εργασία του, επειδή είναι αθώος μέχρις ότου καταδικασθεί αμετακλήτως. Ούτω ορίζει η διεθνής συνθήκη για τα δικαιώματα του ανθρώπου. Και επιστρέφει ο τύπος στο πόστο του, επειδή ούτως ορίζει ο τύπος του νόμου. Και η ουσία; Πού είναι η ουσία; Η ουσία έγκειται στο ότι ο κ. καθηγηταράς είτε ήθελε να βολέψει την πελατεία του, δικηγορική ή πολιτική, είτε είναι μαλάκας. Και μαζί του και όλοι αυτοί οι τύποι που ψήφισαν τη διάταξη που πρότεινε εκείνος.
Άλλο παράδειγμα διάκρισης τύπου και ουσίας είναι αυτό που ταλανίζει τις μέρες τούτες την ελληνική κοινωνία, η οποία ξέχασε τους ΕΝΦΙΑ και την προκαταβολή φόρου 55% ή 85% ή 1000%, την περικοπή των συντάξεων κατά 30% και παρακολουθεί άναυδος την Αδωνιάδα. Ο τύπος καθυστέρησε μερικά λεπτά να υποβάλει τα χαρτιά του για την υποψηφιότητά του για την Προεδρία της ΝΔ και η Κεντρική Αφοδευτική Επιτροπή τον απέκλεισε ομοφώνως. Το καταστατικό της ΝΔ προβλέπει τη δυνατότητα υποβολής ένστασης στο ίδιο το όργανο. Μετά την εξέταση της ένστασης η ίδια Επιτροπή έκανε δεκτή την υποψηφιότητα του Αδώνιδος, οπότε όλος ο ελληνικός λαός ένοιωσε μία άνευ προηγουμένου ανακούφιση και επανήλθε στα τετριμμένα: Μπρούσκο, Σουλεϊμάν ο τρομερός, Παπαδάκης, Τρέμη, Πρετεντέρης κ.λπ. Είχε προηγηθεί μία εξωθεσμική ομοβροντία δηλώσεων πολιτικών παραγόντων που διακήρυσσαν ότι δεν είναι σωστό να αποκλεισθεί ο Άδωνις για μερικά λεπτά της ώρας. Στην ουσία, δηλαδή, έλεγαν ότι με τον αποκλεισμό υπάρχει περίπτωση να χάσει η ΝΔ έναν πανάξιο Πρόεδρο, ο οποίος θα την οδηγήσει σε νέες νίκες, για να βολέψει τα γαλάζια παιδιά, όπως παλαιότερα βολεύονταν τα πράσινα παιδιά και τώρα βολεύονται τα ροζουλί παιδιά.
Την ένσταση επανεξέτασε το ίδιο όργανο που την είχε απορρίψει. Με την ίδια σύνθεση. Δεν υπάρχει δευτεροβάθμιο όργανο με άλλη σύνθεση, ως θα όφειλε. Αλλά μάλλον οι φωνές των συμπονετικών συνυποψηφίων και των πρώην Προέδρων του κώματος, αλλά και άλλων παραγόντων κινούμενων στο παρασκήνιο, φαίνεται πως λειτούργησαν στην ουσία [να μην ξεχνάμε την ουσία] ως δευτεροβάθμιο όργανο. Κατά παράβαση του τύπου, αλλά με γνώμονα την ουσία. Και βρήκε η Επιτροπή τη φόρμουλα να κάνει την ένσταση δεκτή. Ανωτέρα βία λέει. Αυτή τη βία δεν την είχε συνεκτιμήσει, όταν εξέδιδε την απορριπτική απόφασή της;
Μέτρησε, λοιπόν, η ουσία. Όπως ουσία είναι και η συγκέντρωση 50 υπογραφών, για να θέσει κανείς υποψηφιότητα για το απόπατο αξίωμα του κώματος. Ο Άδωνις είχε συγκεντρώσει 45 υπογραφές και καλούσε τα μέλη της Πολιτικής Επιτροπής να του χαρίσουν την υπογραφή τους. Εν τέλει 5 εξ αυτών εδέησαν να εισακούσουν τη δέησή του. Ο τύπος είχε τηρηθεί. Το 50 ήταν γεγονός. Η ουσία; Είναι όμως ουσία τα να μη θέλει κάποιος να υπογράψει για τον Άδωνι και τελικά να υπογράφει; Είναι ουσία η εκχώρηση της υπογραφής ακόμη και άνευ ανταλλάγματος; Από οίκτο ας πούμε; «Ας υπογράψω για να γίνει υποψήφιος. Κρίμα δεν είναι να έχει 45, να χρειάζεται άλλες 5 και να μη τις βρίσκει; Επειδή το λέει το καταστατικό; Και τί είναι ρε το καταστατικό μπροστά στην υπογραφή μου; Ξέρεις τί είναι να γράφουν οι ιστορικοί το έτος 2100 μ.Χ. ότι για 5 ψήφους δεν ηγήθηκε της ΝΔ ο Άδωνις στις εθνικές εκλογές του 2016 ή 2017 ή 2018 ή 2019, με αποτέλεσμα να ηττηθεί η ΝΔ και να βυθισθεί η χώρα ακόμη περισσότερο στα Τσιπρομνημόνια;».
Δεν είναι τυχαίο, λοιπόν, ότι παράγωγο της ουσίας είναι η εξουσία, όπως και η συνουσία. Ποιός τον χέζει τον τύπο. Μόνον τον Τύπο λογαριάζουν.
Σώτος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου