Ο Άρης Σπηλιωτόπουλος θάβει τη ΝΔ στο ραδιόφωνο του ΣΥΡΙΖΑ

Πρόθυμους να κατηγορήσουν το κόμμα τους, έχει πολλούς το κόμμα των τζακιών, που αποσυντίθεται (και καλά κάνει, καιρός είναι να διαλυθεί, να πάνε σπίτι τους οι βαρώνοι και τα τζάκια και να δημιουργηθεί ένα υγιές ευρωπαϊκό φιλελεύθερο ...
κόμμα, προσανατολισμένο στην ελεύθερη οικονομία, με μάζεμα του κράτους και κίνητρα να απελευθερωθούν οι υγιείς δυνάμεις του Έλληνα, αλλά και με νεανική ορμή και αποφασιστικότητα, που θα του επιτρέψει να γκρεμίσει τις παθογένειες της κρατικοδίαιτης οικονομίας και των μονοπωλίων)

Ο Άρης Σπηλιωτόπουλος σε συνέντευξη του στο ραδιόφωνο «ΣΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ» :

· Είναι κατώτερη των περιστάσεων και σίγουρα κατώτερη της ιστορίας της ΝΔ η εικόνα που σήμερα παρουσιάζει. Μια εικόνα, η οποία απέχει πολύ από έναν έντονο διάλογο, που θα μπορούσε κανείς να τον δεχθεί στα πλαίσια μιας ανοιχτής και δημοκρατικής αντιπαράθεσης για την ανάδειξη νέου αρχηγού. Εδώ τα όσα συμβαίνουν δεν έχουν να κάνουν με την πολιτική ουσία και το περιεχόμενο ούτε καν με πολιτικά επιχειρήματα. Έχουν να κάνουν με διαλόγους καφενείου, με εκτόξευση κατηγοριών, με ένα κλίμα που μόνο νοσηρό θα μπορούσε κανείς να το χαρακτηρίσει και σίγουρα ένα κλίμα, το οποίο ντροπιάζει τη ΝΔ, ντροπιάζει την ιστορία της και ντροπιάζει όσους πάλεψαν, πίστεψαν και λειτούργησαν στο πλαίσιο αυτής.

· Οι πολλές υποψηφιότητες,o τρόπος με τον οποίο άρχισε ή ξεκίνησε η συζήτηση γύρω από την διαδοχή, οι διαδικασίες , οι οποίες συνόδευσαν όλα αυτά είναι δείγματα των καιρών μας. Η ΝΔ δυστυχώς το τελευταίο διάστημα και όχι με ευθύνη της σημερινής ηγεσίας εξέπεμψε μηνύματα απεμπόλησης των αρχών, των αξιών, του αστικού χαρακτήρα που κάποτε είχε. Έκανε μια απίστευτη στροφή με τον ανασχηματισμό μετά την ήττα των ευρωεκλογών με την ανάδειξη των λούμπεν στοιχείων ως πλειοψηφούσα και κυρίαρχης τάσης μέσα στο κόμμα. Αυτά συνάντησαν τον λαϊκισμό, που είναι η μεγαλύτερη πληγή μαζί με τον κομματισμό του ελληνικού κράτους, και εκεί η ΝΔ άρχισε να ετεροπροσδιορίζεται χάνοντας στην πραγματικότητα, την ουσιαστική πολιτικής της φυσιογνωμία. Όσα συμβαίνουν και ο τρόπος με τον οποίο γίνεται η εκλογή είναι παθογενή συμπτώματα μιας απώλειας ταυτότητας την οποία πρέπει άμεσα η ΝΔ, ως αξιωματική αντιπολίτευση για να μπορεί να εκπληρώσει τον θεσμικό της ρόλο, να αρχίσει να συζητά εκ νέου. Πρέπει να επαναπροσδιοριστεί ιδεολογικά και πολιτικά να επαναπροσεγγίσει την αστική κουλτούρα και τον αστικό χώρο, τον οποίο κάποτε εξέφραζε, να ξεκαθαρίσει, να αποσαφηνίσει το πολιτικό της στίγμα. Οι εκλογείς δεν μπορούν αυτή τη στιγμή να ξεχωρίσουν ποια είναι η κυρίαρχη άποψη και τάση σε αυτό το κόμμα και αυτό είναι που δυσαρεστεί.



· Ακόμη και αυτός ο διάλογος ο ιδεολογικός που γίνεται αναπτύσσεται πάνω σε παλαιοπολιτικά επιχειρήματα, αναπτύσσεται πάνω από αντιπαραθέσεις του παρελθόντος γιατί οι πολίτες αντιλαμβάνονται το πολυποίκιλο των προβλημάτων τους μέσα από μια διαδικασία αναζήτησης σύγχρονων και πειστικών λύσεων. Οι λύσεις του σήμερα, λόγω του γεγονότος ότι τα προβλήματα είναι σύνθετα δεν μπορούν να χαρακτηρίζονται δογματικά, στατικά, όπως το παρελθόν, ως λύσεις δεξιές, κεντρώες και αριστερές. Εδώ αυτή τη στιγμή έχει μετατοπισθεί το δίλημμα του παρελθόντος από το παλαιά δεξιά η αριστερά στο προοδευτικές λύσεις ή συντηρητικές λύσεις. Συντηρητικές λύσεις ή από την άλλη πλευρά μεταρρυθμίσεις. Αναφέρομαι στην πραγματική ταυτότητα που οφείλει να έχει μια παράταξη που θέλει να προσδιορίζεται ως προοδευτική. Μια παράταξη που είναι προοδευτική θα πρέπει εκ των πραγμάτων να μην έχει δογματισμό, πρέπει να αγκαλιάζει τις προοδευτικές λύσεις από οπού και αν προέρχονται ,θα πρέπει να συγκρούεται με την συντηρητική, δογματική αφασία, με τον λαϊκισμό, με τον κομματισμό, θα πρέπει να αναδεικνύει τα ελεύθερα στοιχεία, γιατί όταν μιλούμε για μια παράταξη προοδευτική εκ των πραγμάτων είναι λιμπεραλιστική και προφανώς δεν μπορεί τώρα να πρεσβεύει βήματα που μας οδήγησαν στο σημερινό τέλμα. Για παράδειγμα ο νεοφιλελευθερισμός απέτυχε παταγωδώς και οδήγησε στην ασυδοσία του τραπεζικού χρηματοπιστωτικού συστήματος, το οποίο μαζί με την άναρχη ανάπτυξη του καπιταλισμού οδήγησαν στο να γεννηθεί αυτή η τεράστια κρίση σε παγκόσμιο επίπεδο και στη χώρα μας. Άρα είναι σοβαρό σήμερα να συζητάμε για νεοφιλελεύθερες λύσεις ή για νεοφιλελεύθερες πολιτικές επιλογές; Από την άλλη πλευρά είναι δυνατόν σήμερα να συζητούμε για συντηρητικές απόψεις, λύσεις σε μια χώρα που πρέπει να μεταρρυθμισθεί, που πρέπει να εκσυγχρονιστεί ,που πρέπει να αγκαλιάσει τα οικολογικά κινήματα, τα προοδευτικά κοινωνικά κινήματα, να εμπεδωθούν ακόμα περισσότερο ατομικά δικαιώματα, τα οποία στη χώρα μας ακόμα και σήμερα αμφισβητούνται; Υπ’ αυτή την έννοια μια παράταξη προοδευτική, πραγματικά λιμπεραλιστική αγκαλιάζει ότι πιο προοδευτικό, σύγχρονο και δημιουργικό υπάρχει σ’ αυτή τη κοινωνία και εκεί υπάρχει πόλος συνάντησης. Κάποια στιγμή το έλεγαν κέντρο. Εγώ δεν μπορώ να το πω κέντρο γιατί πιστεύω ότι είναι πάνω και πέρα από αυτό. Είναι ο ευρύτερα μεσαίος χώρος που εκεί πρέπει να στοχεύσει κανείς. Ένα μεγάλο κομμάτι του οποίου στις τελευταίες εκλογές αγκάλιασε ως ελπίδα και ως προοπτική τον ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό κάποτε είχε αγκαλιάσει την πολιτική την δική μας επί Κώστα Καραμανλή,αυτό μας έδωσε την δυνατότητα διακυβέρνησης και κάποιες πολιτικές επιλογές που είχαν να κάνουν με κάποια κομμάτια της ελληνικής κοινωνίας που μέχρι τότε ήταν ξένα στην κακώς εννοούμενη μέχρι τότε συντηρητική παράταξη.



· Αυτή τη στιγμή βλέπω μια αντιπαράθεση επί της διαδικασίας, καμία αντιπαράθεση, κανένα διάλογο επί της ουσίας. Δεν μπορώ να γνωρίζω ποιες είναι οι απόψεις των υποψηφίων μέχρι στιγμής. Τα ΜΜΕ τους προσδιορίζουν με χαρακτηριστικά γνωρίσματα προσωπικά και όχι ιδεολογικά ή πολιτικά. Η συζήτηση που γίνεται αδικεί τους υποψηφίους , αδικούν οι ίδιοι τους εαυτούς τους εάν αφήσουν αυτόν τον διάλογο να συνεχίζεται και δεν βοηθούν εμάς να ξεχωρίσουμε ποιος είναι αυτός που μπορεί να τραβήξει τη ΝΔ μπροστά. Εάν μπορεί η ΝΔ, γιατί εάν δεν μπορεί και μείνει περιχαρακωμένη στο δεξί κομμάτι του πάλαι ποτέ επίπεδου φάσματος της ιδεολογίας ας το πει, ας το αποσαφηνίσει και ο καθένας να πάρει τις αποφάσεις του. Να αφήσει τον μεσαίο χώρο στον ΣΥΡΙΖΑ ή σε οποιοδήποτε άλλο κομμάτι το διεκδικήσει. Τα δημιουργικά στρώματα της κοινωνία τα κενά προφανώς τα καλύπτουν και το κενό που θα αφήσει, αν αποφασίσει να το αφήσει, θα καλυφθεί. Εάν όμως, αποφασίσει να ξαναγίνει ένα προοδευτικό κίνημα που μπορεί να αγκαλιάσει τα δυναμικά στρώματα της κοινωνίας, τη μεσαία οικονομική και κοινωνική τάξη γιατί την έχει εγκαταλείψει, την αστική κουλτούρα την οποία έχει χάσει, τότε σ’ αυτή την περίπτωση πρέπει να κάνει μια ουσιαστική πολίτική συζήτηση και όχι φυσικά έναν διάλογο σε προσωπικά χαρακτηριστικά γνωρίσματα που θυμίζει καλλιστεία και όχι πολιτική αντιπαράθεση.