Υπάρχουν κάποια επώνυμα ανθρώπων που δένουν αρμονικά με το επάγγελμα που...
αυτοί ακολουθούν.Μπαμπούλας οίκος τελετών, Καλάθης μπασκετμπολίστας και άλλα.
Υπάρχουν και κάποια που δεν δένουν ούτε με το επάγγελμα ούτε με τίποτα ανθρώπινο όπως το Σπύρος Πνευματικός, γιατρός.
Ένα αδιευκρίνιστου τύπου ον που ίσως αυτή τη στιγμή, σε ένα παράλληλο σύμπαν, αρνείται (ως διορισμένος υπεύθυνος για αυτά τα θέματα) να εξαντληθούν οι όποιες πιθανότητες ίασης έχει η γυναίκα ή το παιδί του που υποφέρουν από μια δύσκολη ασθένεια ακόμη κι αν αυτά τα πρόσωπα το θέλουν.
Και σε ένα τρίτο παράλληλο σύμπαν (για να το ελαφρύνουμε αν και η τόση ελαφρότητα με την οποία αφαιρεί οποιαδήποτε ανθρώπινη διάσταση από κάτι τόσο σοβαρό όπως ο καρκίνος είναι συντριπτικά καταδικαστικό για το πρόσωπο του έχοντας κάνει οριστικές μεταστάσεις σε κάθε εγκεφαλικό κύτταρο που διαθέτει καθιστώντας τον ζωντανό νεκρό κι ας περπατάει, αναπνέει, μιλάει) ίσως να είναι προπονητής που στο ημίχρονο ενός νυχτερινού αγώνα απαγορεύει στην ομάδα του που χάνει 4-0 να βγει στο δεύτερο και να συνεχίσει να μάχεται για ό,τι καλύτερο μπορεί ίσως να πετύχει για να μη ξοδεύει η διοίκηση τζάμπα ρεύμα για τους προβολείς σε έναν χαμένο, κατά πάσα πιθανότητα, αγώνα.
Σε κάθε σύμπαν πάντως και σε οποιαδήποτε επαγγελματική ενασχόληση του (και ανεξαρτήτως κοινωνικής ή οικονομικής υπόστασης του) θα ήταν απλά ένα ανθρώπινο σκουπίδι ανάμεσα σε αληθινούς ανθρώπους.
Από την άλλη, σε ένα ουτοπικό σύμπαν αυτό το ον που μοιάζει με άνθρωπο αλλά δεν εκπέμπει τίποτα ανθρώπινο ως ύπαρξη, θα έπαυε να υπάρχει τη στιγμή που ξεστόμιζε αυτό το πράγμα και θα έπαυαν να υπάρχουν και μνήμες περί της παρουσίας του.
Όμως δεν ζούμε σε ένα τέτοιο και αυτού του είδους η δημοκρατία με αυτό το το επίπεδο των πολιτών της αυτό το κράτος (ως ενιαίο σύστημα) και αυτούς τους αντιπροσώπους δημιουργεί.
Άτομα χωρίς μέτρο, χωρίς λογική, χωρίς σεβασμό στην οποιαδήποτε ύπαρξη δεν τους συμφέρει/ενδιαφέρει/νοιάζει, όντα χωρίς ισορροπία.
Πνευματικούς μόνο στο όνομα και στα λόγια χωρίς ίχνος ενσυναίσθησης, συστήματα υγείας που βασίζονται στην ύπαρξη και στα κυβικά όχι ασθενοφόρων αλλά αγροτικών οχημάτων και πολίτες στα ίδια «ταλαιπωρημένα» και ανεπαρκή κυβικά που βελάζουν μέσα από τους φράχτες των μαντριών τους και ξεχνάνε όσο εύκολα θυμούνται (και τα τονίζουν με τα κακόηχα μπεεε τους) μόνο τα άσχημα περιστατικά όταν κυβερνούν τα κόμματα που δεν υποστηρίζουν λες και τον υπόλοιπο καιρό ο χωροχρόνος και οι νόμοι της φυσικής σταματούν να αγγίζουν αυτόν τον τόπο.
Και οι υπόλοιποι (λίγοι οι φανεροί, περισσότεροι οι σιωπηλοί, ακόμη περισσότεροι οι μπερδεμένοι, μισοπαγιδευμένοι κλπ) να παρακολουθούν το τσίρκο όλων αυτών των ολίγιστων πωλητών πολιτικών και πωλητών πολιτών που φωνάζουν και ζητάνε ψήφο (εμπιστοσύνης) σε αυτό το σύστημα ενώ το μόνο που τους αξίζει είναι ο ψόφος τους.
Με μόνη διέξοδο από αυτό το έκτρωμα την προσπάθεια (η ελπίδα από μόνη της είναι παγίδα γι αυτό και έμεινε μέσα στο πιθάρι όταν τα υπόλοιπα αγαθά έφυγαν από τα χέρια των ανθρώπων) δημιουργίας μέσω του μικρό-σύμπαντος του καθενός και μακριά από κόμματα και αποκόμματα καλύτερων μελλοντικών πολιτών που να δημιουργήσουν πραγματικά πνευματικούς αντιπροσώπους σε αυτό το σύμπαν και σε αυτή τη χώρα.
Υ.Γ.
(Όποιου συμφωνεί με την ανάλυση μου για το ποιο είναι το θεμελιώδες πρόβλημα και συμφωνεί με τη λύση – διέξοδο που παρουσιάζω στα περισσότερα άρθρα στο μπλοκ μου, ακόμη και σε πολλά που φαινομενικά ασχολούνται με άσχετα με την πολιτική θέματα.)
Πολίτες που να δημιουργούν Τζιμάκους και όχι Ψαριανούς
Πολιτεύματα κλειστού πυρήνα, όπως Windows και macOS…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου