...όλα τα΄σκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά... Κάπως έτσι, ελέω πανδημίας, ή όπως αλλιώς θέλουμε να την χαρακτηρίσουμε, πέσαν βαριά τα σήμαντρα και ....
κλειδώσαν οι πόρτες στο κάθε σπίτι στην επικράτεια. Με αφορμή την επαπειλούμενη απώλεια προσώπων, αγαπημένων και μή, αποφασίστηκε σε μια νύχτα, να βάλουμε λουκέτο στην οικονομία και να φέρουμε την παραγωγική τάξη, σε μία άνευ προηγούμενου, ύφεση. Επαγγελματίες, που μέχρι χθές, μπορούσαν να φέρουν φαγητό στο οικογενειακό τραπέζι, βλέπουν τον προϋπολογισμό τους να ανατρέπεται και τις οικονομίες, να εξανεμίζονται. Εργαζόμενοι σε ιδιωτικές επιχειρήσεις, απολύονται, ή στην καλύτερη, τίθονται, σε παύση αορίστου χρόνου, από τα αφεντικά τους, τη στιγμή που η λέξη τζίρος, μοιάζει πλέον με ανέκδοτο.
Με τακτικές στρατιωτικού νόμου, ή αν προτιμάτε, σύνταγμα, last year, χωρίς να υπάρξει οποιαδήποτε μελέτη επί χάρτου, εφαρμόστηκε η πολυαγαπημένη ελληνική πατέντα κόπι πάστε και βγήκανε με ύφος, μου έφαγε ο σκύλος την εργασία, να ανακοινώσουν τα καθέκαστα στους πληβείους. Όλως παραδόξως ΚΑΙ αυτή τη φορά, υπήρξε κοινή γραμμή, από τα μέσα μαζικής εξημέρωσης. Όχι μόνο αυτό, αλλά ορισμένοι, έκαναν κατάθεση ψυχής... 'αλλος, με το γαντάκι του, να χαϊδεύει το μικρόφωνο με κάλεσμα για συλλογική ευθύνη, μπας και σηκωθεί, η τηλεθέαση, άλλος με τη μασκούλα,ως νέος bane ψάχνει για τον μπάτμαν, στους δρόμους της Αθήνας και άλλος με τη στολή του αστροναύτη, να βγαίνει, με τον κάμεραμαν με κοντομάνικο απέναντι, για να καταλάβεις, πόσο στριμόκωλα είναι τα πράγματα.. Άραγε, είπε κανένας σε αυτές τις μορφές της διαννόησης, ότι ο ιός, δεν ειναι αερομεταφερόμενος;
Η αίσθηση ευθύνης, αυτό το μικρόβιο, που φαίνεται να χτυπάει κυρίως αργόσχολους και εν γένει βολεμένους, πέραν των ευκολόπιστων ημιβλαμένων που παροικούν την Ιερουσαλήμ, ήρθε να κυριαρχήσει στην καθημερινότητά μας. Κατά κάποιο περίεργο τρόπο, το να κλείνεσαι μέσα και να κατεβάζεις ότι έχει ο ψυγείος, μέχρι να σε πάει πριονοκορδέλα, είναι εκείνο που κάνει τη διαφορά , μεταξύ υπεύθυνου πολίτη και ασυνείδητου ταραχοποιού, εν δυνάμει δολοφόνου. Σκηνές απαράμιλλου κάλλους, διαδραματίζονται μπροστά μας. Ουρές, έξω από τα σούπερ μάρκετ, που ζούνε το όνειρο του αιώνα και καρτούλα, για να βγείς από τη θαλπωρή της οικίας σου, που σε λίγο θα αρχίσει να βρωμάει ασφυκτικά απομόνωση.
Οι θεωρίες συνομωσίας, δεν άργησαν να εμφανιστούν, ο ιός που έγινε σε εργαστήριο από κινέζους, που το έσκασε από λάθος ερευνητή, αφού του έβγαλε το μάτι και που τώρα έχει πάρει φόρα και θερίζει, για να μειώσει τον πληθυσμό του πλανήτη. Άλλη βλέπει, τους τελευταίους καιρούς και τις προφητείες να εκπληρώνονται μία προς μία, άλλος στοκάρει μπόλικο κωλόχαρτο, για τις δύσκολες μέρες και ορισμένοι,κάνοντας την ανάγκη, φιλοτιμία, κλαίγονται, που αφού ντύνονται σαν τον ντάστιν χόφμαν στο ξέσπασμα και δε θα πάρουν όσκαρ, ας τους δώσουν τουλάχιστον, κανά φράγκο παραπάνω. Το πάζλ συμπληρώνουν οι απανταχού φωνές της λογικής. Η σύνεση, αποκτά ονοματεπώνυμο, ή τουλάχιστον γραμμή και δεν είναι άλλη, από εκείνη που επαναλαμβάνουν τα φερέφωνα, από τα πιό βαρυσήμαντα, μέχρι τα τσικό της γειτονιάς σου.
Άλλη άποψη, δεν υπάρχει. Η κυβέρνηση, αποφάσισε, πριν από εμάς, για το κοινό καλό. Παραμελημένου και χοντροκλασμένου γωνία, βρέθηκαν κάτι διαβητικοί γεροντάρες, που είδαν τη ζωή να παίρνει νόημα. Το να ταμπουρώνεσαι μέσα στο σπίτι, δε σημαίνει πιά ότι, ακόμα κι ο χάρος σε έχει ξεχάσει, αλλά, ότι επαναπροσδιορίζονται και από αδιάφορος γεροξούρας, γίνονται νέστορες του διαδικτύου. Μαζί τους, σε ρόλο, πότε γκέστ στάρ, πότε πρωταγωνιστή, ο Ανάργυρος, ή όπως αλλιώς λένε τον κάθε ανεπάγγελτο, ή ημιαπασχολούμενο κοπρίτη, που ζεί με χορηγίες και ενέσεις από τις κουτσουρεμένες συντάξεις και που του έχει πάει το σκατό στην κάλτσα και μόνο στη σκέψη, ότι θα πρέπει να τα βγάλει πέρα μόνος του. Η κορυφαία κατηγορία φυσικά, παραμένει ο κοινωνικά ευαισθητοποιημένος ηλίθιος. Ο μαμ-ρα, ο αιώνιος μαλάκας, που δηλώνει - παρών, σε κάθε κούρβα της νεοελληνικής πραγματικότητας. Είναι ο ίδιος που άδειαζε τα ράφια, στον πόλεμο του Ιράκ, αναπαρήγαγε θεωρίες προστασίας, από τη ραδιενέργεια μετά το τσερνομπίλ, δηλώνει δογματικά αντίθετος σε οποιοδήποτε ενδεχόμενο κλιμάκωσης με τον γείτονα, γιατί αρέσκεται να αναμασά έτοιμα συμπεράσματα, από αναλυτές, που τον στρατό, δεν τον είδαν ούτε στη θητεία.
Επανάσταση, ή αλλαγή, μην καρτερείτε από κανέναν από τους παραπάνω. Ως άλλοι γιαχωβάδες, ακόλουθοι θρησκευτικής σέχτας, θα προσπαθήσουν να σε κλείσουν,μέσα στη δική τους σκέψη, ή τουλάχιστον να σε αποθαρρύνουν από το να εκφράσεις τη δική σου...και ειναί η δύναμη της μάζας, πράγμα σοβαρό και ανησυχητικό, όταν εκφράζεται, μέσα από τις παραδοσιακές οδούς. Στην εποχή της ψηφιοποίησης και της κοινωνικής απομόνωσης όμως και ακόμα περισσότερο σήμερα, η μάζα, καταλαμβάνει τη σοβαρότητα που θα της προσδώσεις, μιας και το μόνο μαζικό είναι ότι αναπαράγεται στο βαθμό του να γίνει viral... αλήθεια ειρωνικό αυτές τις στιγμές.
Κατάφερε λοιπόν να αποκτήσει διαστάσεις ισπανικής γρίππης, έμπολα και μαύρου θάνατου μαζί, ο άγνωστος επισκέπτης από την ανατολή. Ένας καθηγητής λοιμωξιολογίας, που, μπορεί να είναι ο καλύτερος και ο ικανότερος που διαθέτουμε, ή μπορεί απλά να τρέχει, χωρίς να ξέρει που θα καταλήξει, ανέλαβε το σχεδιασμό... και ήταν αλήθεια εμπνευσμένος... Αντί να συζητηθεί και να βρεθεί με άλλους ειδικούς, μια γραμμή που θα περιόριζε τον αριθμό των κρουσμάτων, αποφάσισε, λες και ήταν ελεύθερες βολές, να το πάρει πάνω του. Εις μάτην διαφωνεί ο έγκριτος καθηγητής επιδημιολογίας του Στάνφορντ κύριος Γιάννης Ιωαννίδης, για την πρακτικότητα και την αποτελεσματικότητα των μέτρων. Στην άλλη άκρη της ευρώπης, στην μακρινή Σουηδία, στη χώρα της οποίας το σύστημα υγείας, αποτελεί σημείο αναφοράς, ως προς την αποτελεσματικότητα, ο Anders Tegnell, επικεφαλής επιδημιολόγος, γιατί κάποιες χώρες, σε αντίθεση με την ψωροκώσταινα και την Ιταλία, διαθέτουν και τέτοιο τμήμα και δεν ψάχνουν τελευταία στιγμή, σε ποιόν θα κάτσει η μπάλα, έχει δηλώσει πλήρη αντίθεση, σε οποιαδήποτε σκέψη για lockdown...τι ξέρουν όμως οι σουηδοί... εδώ έχουμε ήδη τη σύγχρονη βέμπο, στη μάχη του κορωνοϊού. Μετά τη δοξολογία, βγήκαν, εν μέσω κλειδαμπαρώματος, καρατσεκαρισμένες έρευνες και δημοσκοπήσεις, σύμφωνα με τις οποίες, Κικίλιας και Δένδιας, είναι το dynamic duo από τις υπουργάρες του Κυριάκου.
Μοιάζει η όλη κατάσταση, με ένα κακόγουστο αστείο..ένα παρατραβηγμένο κοινωνικό πείραμα που τεστάρει αντοχές και ακόμα περισσότερο, λογικές. 29 χώρες στον πλανήτη, έχουν εφαρμόσει τα μέτρα, κοινωνικής απομάκρυνσης, ή όπως το είπε και ο Κούλης, cocooning. Κάποιες από αυτές, οδηγήθηκαν σε αυτή την απόφαση, από τα θύματα της Ιταλίας και κάποιες άλλες, απλά τις πήρε η μπάλα. Η δική μας περίπτωση, δεν ήταν καμία από τις προαναφερθείσες. Μία κυβέρνηση που παραπαίει, που απέτυχε παταγωδώς να εφαρμόσει προεκλογικές δεσμεύσεις, είδε στην πανδημία, την ευκαιρία να ρεφάρει. Σε εντυπώσεις, γιατί επι της ουσίας, οδηγούμαστε σε πηγάδι, δίχως πάτο.
Από τη μία, για να δείξουμε χριστιανικές ευαισθησίες, οι εκτενείς αναφορές στην ψαλτική του Τσιόδρα, λες και ενδιαφέρει κανέναν, αν μαζεύει γραμματόσημα ή κυνηγάει πεταλούδες στον ελεύθερο χρόνο του και από την άλλη τα πρόστιμα, σε όποιον δε συμορφώνεται με τους κανόνες κατοχής,που έχουν εφαρμοστεί, ερήμην του ιδιοκτήτη. Στη βιτρίνα του αφηγήματος, οι μανάδες και οι πατεράδες μας, με ολίγο από λοξοβιτσιόζική, προς το κλαμένο σπάσιμο της φωνής, ένα ημιτόνιο πρίν το λυγμό. Μόνιμη τακτική τα τελευταία έτη. Από γεννέσεως των τσοντοκάναλων. Όπου τα δεδομένα δεν υπήρχαν, ή απλά δεν μας συνέφεραν, η λύση ήταν απλή, αυτοσυγκίνηση, έκκληση στην ανθρώπινη ευαισθησία και χάϊδεμα στο κεφάλι, όσο ακολουθούσες τις παραινέσεις - εντόλές. Όταν σήκωνες κεφάλι, είχε Πρέσπες...οι οποίες ΕΚΠΛΗΞΗ- ΕΚΠΛΗΞΗ, όχι μόνο δεν ακυρώθηκαν, αλλά δίνουμε και συγχαρητήρια στους βόρειους μαλακεδόνες πλεον...είναι αλλιώς η δεξιά ρε κορόιδα.
Επί της ουσίας, δεν πιστεύω πως υπάρχει κανένας που να επιθυμεί τον θάνατο κάποιου συνέλληνα, όσο ηλικιωμένος, η αδύναμος κι αν είναι. Δε γίνεται όμως, χωρίς δεδομένα, χωρίς ανάλυση, χωρίς σχεδιασμό, χωρίς πρόβλεψη και με μόνο οδηγό τον φόβο που φυλάει τα έρμα, να καταδικάζουμε σε συρρίκνωση επαγγελματικές τάξεις και σε δυσμένεια, χιλιάδες νέους, με όρεξη, πάθος και ικανότητα να εργαστούν και να παράγουν. Δε γίνεται να μη διαθέτεις επιτροπή έγκριτων επιστημόνων από τις αποφάσεις της οποίας, θα προέρχεται το πλάνο και τα επόμενα βήματα.
Δε γίνεται ο μέχρι πρότινος βιβλιομπακάλης και προεδρολιγούρης, κακέκτυπο της γιαγιάς κουρκουμπίνας, να δηλώνει παράταση επ' αόριστον των περιοριστικών μέτρων και να καθόμαστε απαθείς να τον ακούμε. Δε γίνεται έλληνες, που κακώς ανησύχησαν και θέλησαν να επιστρέψουν στη χώρα τους από το Λονδίνο, να τρώνε πόρτα και να χαρακτηρίζονται " υγειονομική βόμβα" . Δε γίνεται τα μπουρδελοκάναλα, να επιδοτούνται εν μέσω "κρίσης" όπως τη χαρακτήρισαν με 11 εκατομμύρια ζεστά ζεστά και να υπάρχουν ακόμα πολίτες που καταδέχονται να λουστούν τον οχετό παραπληροφόρησης.
Από την αντίθετη πλευρά, τα τρόλλ του σύριζα, που αν δεν έσκουζαν που και που, θα νομίζαμε πως έχουν πεθάνει, λες και βάλθηκαν να μας δείξουν πως δεν υπάρχει εναλλακτική. Δηλώνουν τούρκοι, γύφτοι, πακιστανοί και καλωσορίζουν, εξ'ονόματός μας, τους κατσαπλιάδες του ISIS και τον κάθε λαθροέποικο, που του είπαν πως στο ελλάντα, έχει ψωμί. Στην επέτειο της επανάστασης, θυμήθηκαν, εκείνοι που βγαίνουν χαμογελαστοί κρατώντας το κοράνι, τον Καραϊσκάκη, που οι σκέψεις του για τον μουχαμέτη, δε δέχονται διαφορετική ερμηνεία. Μοιάζει το όλο σκηνικό, με κακοστημένη φάρσα, στην οποία στο τέλος δε γελάει κανείς. Από τη μία η ρητορική της ριζοσπαστικής αριστεράς, που πιστή στα πρότυπα των κατσαπλιάδων προγόνων της, φωνάζει προς κάθε κατεύθυνση την επιθυμία να γίνει η χώρα, αποθήκη ψυχών, από την άλλη, η εθνομηδενηστική τακτική της κυβέρνησης, που για τους εορτασμούς των 200 ετών από την κύρηξη της επανάστασης, επίλεξε το αφήγημα, πως το κράτος μας έδωσε έθνος και όχι το αντίθετο. Δηλαδή ως τότε δεν υπήρχαμε ως έλληνες, αλλά επαναστατήσαμε για κοινωνικούς λόγους...
Δυστυχώς, μακροπολιτικά, οι τακτικές των δύο μεγάλων κομμάτων, δε διαφέρουν. Η μικροπολιτική και οι κρίσεις που τεχνηέντως διατηρούνται στην επικαιρότητα, αποτελούν το παραπέτασμα, για όσα συμβαίνουν πίσω από τα φώτα και που όταν τελεστούν, θα έχει γίνει η προεργασία και η απαραίτητη χαλάρωση των ηθικών φραγμών και αντανακλαστικών του έλληνα. Μήπως βλέπουμε Χάγη...
Μια τέτοια νάρκωση επιχειρήται και τώρα. Ένας ολόκληρος λαός, μπαίνει στο γύψο. Το πλάνο που έχουν στο μυαλό τους, είναι για να μη χαθούν ζωές, χωρίς να έχουν την παραμικρή ιδέα, αν αυτό έχει όντως πρακτική εφαρμογή. Αντί να γίνουν δειγματοληπτικοί έλεγχοι και οι ομάδες υψηλού και υψηλότατου κινδύνου, να περιοριστούν για να προστατευθούν, κλείνουν τα πάντα και πετάνε τα κλειδιά της χώρας στη λεκάνη. Αντί να γίνει αναφορά στους λόγους που οδήγησαν στους αυξημένους αριθμούς θανάτων στην Ιταλία, που τρομοκρατημένοι από τα περιστατικά της Κίνας, κάνανε άκριτα και μαζικά εισαγωγές σε νοσοκομεία, με αποτέλεσμα ο πενηντάρης να μεταδίδει τον ιό στον ογδοντάχρονο, θεωρούν πως είναι πιο εποικοδομητικό να μαθαίνουμε για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν έλληνες γιατροί, που εργάζονται σε νοσοκομεία της γείτονος χώρας.
Το αφήγημα πρέπει να ενισχυθεί, οπότε επιστρατεύονται ηθοποιοί, καλλιτέχνες, κάτι παππούδες που είναι με το ενάμιση πόδι στο λάκο, να τραγουδάνε stay the fuck at home, μαζί με μπόλικο χουχούλιασμα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Είναι εύκολο από άτομο χωρίς ιδιαίτερες επιδιώξεις και χωρίς κανένα προσωπικό επίτευγμα, να ανάβεις τη λειτουργία, παρατεταμένου πρόεδρα δεκαπενταμελούς και να γίνεσαι κοινωνός του μηνύματος του " στην υγειά μας - μακρυά μας" γιατί θα λάβεις, αν τα πείς καλά, τα ηλεκτρονικά εύσημα από κάποιον άσχετο στην άλλη άκρη της οθόνης , που τρώει πατατάκια, ή λιγδοσούβλακο και δακρύζει από την κοινωνική σου ευαισθησία.. και το σκόρδο στο τζατζίκι. Μοιάζει με τα κατευθυνόμενα χειροκροτήματα, που λαμβάνει κάποιος, όταν αποφασίζει να δηλώσει ότι τον παίρνει. Πόσο γεναίος. Συνοψίζοντας, αυτός που τον κολατσίζει, δεν είναι γεναίος κι εσύ που επαναλαμβάνεις έτοιμες απόψεις, δεν είσαι πρωτότυπος, ούτε περισσότερο κοινωνικά ευαίσθητος. Επίσης το σχολείο τελείωσε και το κουδούνι που χτυπάει, είναι η πίτσα που παράγγειλες και όχι διάλειμμα.
Είναι αλήθεια θλιβερό αυτό που συμβαίνει στη χώρα. Ένας ολόκληρος λαός, άγεται και φέρεται από κεντρικά επιδοτούμενα φερέφωνα, κάποιοι τα λένε ακόμα τηλεοπτικούς σταθμούς,με ένα αφήγημα, το οποίο, όταν ξεθυμαίνει, έρχεται το τίναγμα και γίνεται πιο δραμματικό. Κάσες κλειστές κάπου στην Ιταλία, τόσοι νεκροί στην Ισπανία. Δεν κάθησε βέβαια κανείς να δεί, σε πόσες περιπτώσεις, οι νεκροί προέρχονταν από οίκους ευγηρίας,που μπορεί να επιμόλυναν ο ένας τον άλλο, μιας και οι ιταλοί, πέρα από σκύλους, εγκαταλείπουν και τα παππούδια, όταν η συχνότητα, τα κάνω πάνω μου, ξεπερνάει τις αντοχές του υποδοχέα. Δεν έγινε καμία στατιστική ανάλυση στον κίνδυνο επιπλοκών και θανάτου, βάσει ηλικίας, σε περίπτωση που κάποιος ενδιαφέρεται, ο παγκόσμιος οργανισμός υγείας, το έχει ήδη κάνει. Επίσης, είναι διαφορετικό και δεν είναι δικά μου λόγια, αλλά κάποιου, που γνωριζει σε βάθος το αντικείμενο των επιδημιών, να πεθάνει κάποιος ΑΠΟ κορωνοϊό και να πεθάνει ΜΕ κορωνοϊό.
Ψιλά γράμματα όμως, αποφασίσαμε και διατάσουμε, η χώρα μπαίνει σε ύφεση, από την οποία δεν θα υπάρχει επιστροφή. Το πυροτέχνημα της ανάκαμψης, μετά από μια δεκαετία στερήσεων, πήγε περίπατο. Μικρές οικογενειακές επιχειρήσεις και βιομηχανίες, θα απειληθούν με λουκέτο. Η άλλη τεράστια ρουκέτα, που κάθε ηλίθιος βουλευτίσκος εκτοξεύει, όποτε βρεθεί σε νησί, πως ο τουρισμός είναι ο πυλώνας της οικονομίας και η βαριά μας βιομηχανία, παίρνει για τα καλά ένα γερό μάθημα. Προβλέπονται κοινωνικές αναταραχές. Όχι μόνο σε εθνικό, αλλά σε διεθνές επίπεδο και όποιος δεν το βλέπει, μάλλον έχει ήδη τυφλωθεί από το τζάμπα πακέτο του πορνχαμπ. Θα ωφεληθεί,όποιος προλάβει τις εξελίξεις. Άραγε, τι θα συμβεί στη χώρα, όταν εν μέσω τουριστικής περιόδου και αφού θα έχει λήξει ο περιορισμός, εμφανιστούν νέα κρούσματα. Ή αν μέσα στον επόμενο χειμώνα έχουμε πάλι έξαρση και δεν υπάρχει εμβόλιο, ξανακλεινόμαστε μέσα;
Δύσκολα ερωτήματα, όταν έχεις διαβάσει μόνο τα sos.. Κάθε λαός, παίρνει αυτό που του αξίζει και μένει με τους ηγέτες που τον αντιπροσωπεύουν. Πέρα από τους δυνητικούς κινδύνους, που μπορεί να έχει η εξάπλωση του ιού και που δε γνωρίζουμε αν ουσιαστικά περιορίζουμε, υπάρχει τούτη τη στιγμή στη χώρα, πραγματικός κίνδυνος περιορισμού προσωπικών ελευθεριών. Ο έλληνας, καλείται να είναι πειθήνιος, να απέχει από ναούς και από την έξοδο της Ανάστασης, τη στιγμή που λαθρομόγγολα, έρχονται φορτωμένα με ιό και κάθε είδους ηπατίτιδα, καραβιές στην ενδοχώρα. Ο Έβρος κράτησε, χάρη στο σθένος, την αίσθηση καθήκοντος και το φιλότιμο του στρατού και των ακριτών μας. Όχι γιατί κλείστηκαν μέσα, παίζοντάς το υπεύθυνοι κοπρίτες (μεταξύ μας αυτό γίνεται). Ο ογδοντάχρονος με πολλαπλά προβλήματα υγείας, που κλείνει τα μάτια και δεν ξέρει αν θα τα ανοίξει το άλλο πρωί, ίσως έχει αυξημένο κίνδυνο να καταλήξει, όμως, όσο κυνικό κι αν ακούγεται, Η ΖΩΗ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ. Δε μπορείς να βάζεις σε παύση μία ολόκληρη χώρα, μέχρι να αποφασίσεις ποιόν θα αντιγράψεις, μυξοκλαίγοντας για πατεράδες και μανάδες.
Όπως σε κάθε παιχνίδι στρατηγικής, έτσι και στη διοίκηση μιας χώρας, αν δεν έχεις την πρωτοβουλία κινήσεων, έχεις χάσει ήδη. Δεν πιστεύω πως αποτελεί πρωτοβουλία, ο εγκλεισμός μιας ολόκληρης χώρας στο σπίτι, χωρίς κανένα απολύτως πλάνο για το τι έρχεται μετά. Τα δακρύβρεχτα δελτία και οι ζωντανές καλύψεις για την εξάπλωση του ιού, θα αντικατασταθούν και μακάρι να πέσω έξω, από αυτοκτονίες επαγγελματιών, που έφτασαν στα όριά τους, ατόμων με εύθραυστη ψυχική υγεία, που δεν άντεξαν την κοινωνική απομάκρυνση, εκτεταμένα ρεπορτάζ για περιοχές που υπέστησαν τα αποτελέσματα της κρίσης και πάει λέγοντας...αυτό, μέχρι να βρεθεί, το επόμενο θέμα που πουλάει.
Ας μη γίνουμε άλλο μέρος αυτής της παρωδίας. Ας δούμε τι συμβαίνει κάτω από τα πόδια μας, αυτή ακριβώς της στιγμή. Ας εγείρουμε τις ανησυχίες έχουμε στο μυαλό μας ως υπεύθυνοι, σκεπτόμενοι και ενεργοί πολίτες. Ας σταθμίσουμε τα υπέρ και τα κατά και ας προσπαθήσουμε να αλλάξουμε κάτι προς το καλύτερο, γιατί, προς το χειρότερο, δεν έχει. Όπως κι αν το σκεφτόμαστε, ότι άποψη κι αν έχουμε για το θέμα, ας μην επιτρέψουμε σε κανέναν, να μιλάει εξ'ονόματός μας.
Καλή δύναμη
