βάφτισαν "δικαιώματα". Όπου "δικαιώματα" υπονοείται το δικαίωμα σε περισσότερο καθισιό, περισσότερες άδειες, περισσότερα δικαιώματα. Κι όταν εκ των πραγμάτων πέφτει δουλειά και υπάρχει κίνδυνος ο αριστερός να κουνήσει το δαχτυλάκι του -πράγμα που το φέρνει πολύ βαρέως- αυξάνει την ένταση της μοναδικής κουβέντας που ξέρει να λέει "θέλουμε προσλήψεις, έχουμε ελλείψεις".
O κόσμος να χαλάσει, εξωγήινοι να μας βομβαρδίζουν, ο αριστερός έχει έναν καημό "θέλουμε προσλήψεις ΜΟΝΙΜΩΝ (πάντα!) στο δημόσιο. Κι άλλες προσλήψεις, κι άλλες προσλήψεις".
Το ενδεχόμενο να δουλέψει λίγο παραπάνω, δεν περνάει ΜΕ ΤΙΠΟΤΕ από το μυαλό του.
Το ενδεχόμενο να είναι αλήθεια η συνωμοσιολογία ότι δεν υπάρχει δέντρα που παράγουν λεφτά, δεν περνάει ΜΕ ΤΙΠΟΤΕ από το μυαλό του.
Κι έτσι, φαίνονται τελείως παράταιροι, τελείως γραφικοί και γελοιοποιούνται, αυτοπροσδιοριζόμενοι ως βολεψάκηδες, που το μόνο που τους νοιάζει είναι να έρθουν κι άλλοι στη δουλειά τους για να ...ξεκουράζονται ακόμη περισσότερο, λες και οι όποιες κυβερνήσεις, έχουν τη δυνατότητα να κάνουν όλους τους πολίτες μόνιμους δημοσίους υπαλλήλους.
