Αγαπητέ Βασίλη,
Διάβασα με ενδιαφέρον τις αναρτήσεις σου για την ανοργανωσιά και την τεμπελιά στο δημόσιο καθώς και την δικαιολογία που επικαλούνται οι εργαζόμενοι εκεί ότι “λείπει προσωπικό τι να κάνουμε;”.
Ίσως και εσύ να θυμάσαι ότι....
δεν είναι η πρώτη φορά που ακούμε αυτήν την δικαιολογία.
Εάν ανατρέξεις στο αρχείο του site και στις αναρτήσεις σου,
1) εδώ θα διαπιστώσεις ότι και η τροχαία της Θεσσαλονίκης την ίδια αιτία ακριβώς επικαλείται για την αδράνεια της. Να θυμίσω ότι έγραφες τότε “ … η Θεσσαλονίκη έχει το "προνόμιο" να έχει τροχαία-φάντασμα και αστυνομία βαλτωμένη, από την έλλειψη προσωπικού.”
|
2) Ενώ εδώ με μια επική περιγραφή απορείς για τους λόγους βράβευσης της τροχαίας Θεσσαλονίκης λέγοντας “ Φίλοι οι αξιωματικοί, αλλά δεν μπορούμε να κρύψουμε την ανυπαρξία της τροχαίας στην καθημερινότητα του πολίτη! Φυσικά -η αιώνια καραμέλα- "λόγω έλλειψης προσωπικού". Πιθανώς να είναι αλήθεια, αλλά αυτό δεν ενδιαφέρει τον πολίτη, που βλέπει τροχονόμο μια φορά το χρόνο. Η ερώτηση παραμένει η ίδια εδώ και χρόνια : "πώς αισθάνεστε που ουσιαστικά υπάρχετε και εμφανίζεστε μόνο μια φορά το χρόνο, για να κάνετε τη Φιλιππινέζα του Πρωθυπουργού και δεν προσφέρετε τίποτε στον πολίτη που σας πληρώνει. όλο τον υπόλοιπο χρόνο; Δεν σας ενοχλεί να σας χρησιμοποιούν μόνο και μόνο για να μην μποτιλιάρει ο κάθε Πρωθυπουργός στη ΔΕΘ;" ”, και
|
3) Και εδώ το σιχτίρισμα σας για τα υπομνήματα των δικών τους παιδιών που είναι δημιουργήματα του κομματικού σωλήνα ότι δεν τους φθάνει το προσωπικό.
|
Κοινός τόπος όλων είναι ότι, αν και έχουμε να κάνουμε με διαφορετικούς τομείς του δημοσίου, οι δικαιολογίες της ανεπάρκειας προσφοράς των υπηρεσιών τους δεν συμπίπτουν απλά, αλλά είναι πανομοιότυπες σε όλες τις υπηρεσίες.
Οι κουτόφραγκοι του Project Management Institute (PMI) που έχουν ασχοληθεί επισταμένως με το θέμα διοίκηση στην ορολογία τους προσδιορίζουν τρία διοικητικά μοντέλα με τα οποία μπορεί να αποτυπωθεί η ανθρώπινη δραστηριότητα:
Ø Τα Operations (η Λειτουργία σε απλά Ελληνικά) ): Είναι το μοντέλο που χρησιμοποιείται στην διοίκηση των οργανισμών του δημοσίου ή των μεγάλων εταιρειών. Εντός της Λειτουργίας μπορούν να υπάρξουν και Έργα, όπως πχ η αλλαγή των παλιών υπολογιστών με νέους.
Ø Τα Projects (τα γνωστά μας Έργα): Εδώ το προσωπικό προσλαμβάνεται για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, εργάζεται έχοντας συγκεκριμένους στόχους με επιμετρούμενη παραγωγικότητα και απολύεται με την ολοκλήρωση των εργασιών.
Ø Τα Products Development (η Ανάπτυξη Προϊόντων): Αυτά είναι μια δραστηριότητα που χωρίζεται σε φάσεις με πρώτη την μελέτη σκοπιμότητας τελευταία τον παροπλισμό του κάθε προϊόντος. Σε κάθε φάση μπορεί να προκύψουν ένα ή και περισσότερα Έργα.
Στην Λειτουργία, η οποία και αναφέρεται στην συγκεκριμένη ανάρτηση σου, το προσωπικό είναι σταθερό και αμείβεται έχει-δεν έχει δουλειά.
Για την εύρυθμη λειτουργία του μοντέλου υπάρχει ο Διοικητής της υπηρεσίας ο οποίος περιορίζεται στον ρόλο του συντονιστή. Ο προϋπολογισμός καταρτίζεται και διαχειρίζεται από τους κατά τόπους διευθυντές και εργαζόμενους που βρίσκονται στα χαμηλά επίπεδα του οργανογράμματος λειτουργίας της υπηρεσίας. Οι παρεμβάσεις στα δρώμενα της διοίκησης της Λειτουργίας δεν είναι τόσο αποτελεσματικές όσο στα Έργα όπου ο απόλυτος άρχων είναι ο Project Manager (Διευθυντής Έργου) ο οποίος διαχειρίζεται όλους τους πόρους του έργου του αποκλειστικά.
Στα αρνητικά του μοντέλου αυτού είναι η ρουτίνα η οποία ρίχνει την παραγωγικότητα και τα αποτελέσματα τα βιώνουμε καθημερινά στην Ελλάδα. Για την αντιμετώπιση τής ρουτίνας, που είναι ανθρώπινο να υπάρχει, το ΡΜΙ προτείνει να γίνεται από τους διοικητές χρήση της καμπάνιας.
Για την τροχαία παραδείγματος χάριν, καμπάνια είναι οι εξορμήσεις για το κράνος ή τα μονά-ζυγά και για τον γνωστό σου που ήθελε υπερωρίες κάτι άλλο, που ο διοικητής της υπηρεσίας θα έπρεπε να εμπνεύσει, όχι τώρα που υπάρχει ανάγκη αλλά πριν, προκειμένου να καταξιωθεί στα μάτια των υφισταμένων του σαν ηγέτης. Και οι ηγέτες επιλέγονται από τα πραγματικά τους προσόντα και όχι τα τυπικά, πράγμα ανύπαρκτο στην Δημόσια Διοίκηση σήμερα που όλα τα σκιάζει η φοβέρα του στενού κομματικού συμφέροντος.
Ελπίζω να βοήθησα έστω και λίγο στην κατανόηση του φαινομένου δημόσιος υπάλληλος … αν και άβυσσος η ψυχή του γραφειοκράτη.
Με εκτίμηση
Μανώλης Μουλός
Μηχανολόγος Μηχανικός, Διπλ. (ΕΜΠ)
