Με τέτοιο πλήθος υποψηφιοτήτων για τη δημαρχία της Θεσσαλονίκης, αργά ή γρήγορα το πολιτικό μας σύστημα θα χρειαστεί να βάλει τάξη. Καλά το καταλάβατε, εννοώ το πολιτικό σύστημα που επί δεκαετίες αρνείται να δει τα αδιέξοδά του. Και ο πιο συνηθισμένος τρόπος για να επιβληθεί αυτή η “τάξη" είναι να προκύψουν γρήγορα δύο μονομάχοι και να κληθούν όλοι οι υπόλοιποι υποψήφιοι να συμπαραταχθούν μαζί τους. Όλοι το βλέπουμε. Δεν έχουμε όμως κανένα λόγο να το ανεχόμαστε. Πολύ περισσότερο οι νέοι, ψηφοφόροι και υποψήφιοι.
Σας παρακαλώ, δώστε μου την προσοχή σας για λίγο και θα σας εξηγήσω τον μηχανισμό. Γι αυτές τις συμπαρατάξεις χρειάζονται άξονες κι εμείς στην Ελλάδα γνωρίζουμε μόνο δύο: τον οριζόντιο “δεξιά-αριστερά” (με το περιπόθητο κέντρο να πηγαινοέρχεται λες και το χέρι που κρατάει το αλφάδι έχει Πάρκινσον) και τον κάθετο “κεφάλι-πόδια”, όπου ο επικεφαλής είναι σχεδόν τα πάντα και οι υπόλοιποι τρέχουν να βοηθήσουν. Όσοι έχουν βγάλει το γυμνάσιο ξέρουν ότι έτσι δεν γίνεται οργανισμός, όχι επιτυχημένος, ούτε καν βιώσιμος! Και τότε γιατί επιμένουμε σ’ αυτή την ανοησία;
Γιατί, δυστυχώς, έτσι τα πράγματα φαίνονται πιο απλά και για τους υποψήφιους και για τους ψηφοφόρους. Αντί των αυτοδιοικητικών θέσεων οι υποψήφιοι αρκούνται να σηκώσουν τη δεξιά ή την αριστερή τους σημαία και, αντί της συζήτησης για το τι συμφέρει την πόλη, οι ψηφοφόροι αρκούνται να στοιχηθούν πίσω από τη σημαία που εμπιστεύονται. Έλα, όμως, που όλο και περισσότεροι αρχίσαμε να καταλαβαίνουμε ότι μ’αυτά τα μυαλά δεν πάμε μπροστά! Ότι δεν φτάνει να είσαι ο κομματικός εκλεκτός για να πετύχει η πόλη, ότι δεν φτάνει ένα ωραίο κεφάλι για να μη βρωμίσει το ψάρι!
Ας το αλλάξουμε, λοιπόν. Ας μιλήσουμε για τις πολιτικές του δήμου και όχι για τους πολιτικούς, που δήθεν “ξέρουν αυτοί”. Και ας μιλήσουμε απλά και επί του πρακτέου, μπροστά στους δημότες, σε ανοιχτή συζήτηση μαζί τους. Στη θέση των μονολόγων μπροστά σε φιλικά ακροατήρια, καλώ τους συνυποψήφιούς μου να βάλουμε κοινές δημόσιες εκδηλώσεις-συζητήσεις, ζωντανά debates. Για να μπορούν και οι πολίτες να βγάλουν άκρη, προτείνω να έχουν θεματικό χαρακτήρα, να γίνονται σε όλες τις περιοχές του δήμου, να συντονίζονται από δημοσιογράφους και να δημοσιεύονται χωρίς επεξεργασία, σε real time.
Ιδού ο στίβος, κυρίες και κύριοι! Ελάτε με τις θέσεις σας, με τους υποψήφιους συμβούλους σας, με την προσωπικότητά σας, να συζητήσουμε και να αναμετρηθούμε. Εξηγείστε στον κόσμο πως και με ποιούς σκοπούς θα υπηρετήσετε τη Θεσσαλονίκη. Δεν λέω πως η κομματική σας τοποθέτηση ή το πολιτικό ιστορικό σας δεν έχει σημασία. Θα μετρήσει κι αυτό στην επιλογή των ψηφοφόρων, μαζί με τα υπόλοιπα. Αλλά δεν είναι το πρώτο. Και αφού είπαμε ότι είναι παλιό και ανώφελο (στα δημοτικά πράγματα, τουλάχιστον) να δουλεύουμε σε δύο μόνο άξονες, επιτρέψτε μου να προτείνω τους άξονες που θεωρούμε σημαντικότερους εμείς που βλέπουμε τη Θεσσαλονίκη Θετικά.
> Ταυτότητα και διεθνής θέση της Θεσσαλονίκης (ή αλλιώς, σε τι πόλη ζούμε και πως ακτινοβολεί προς τον υπόλοιπο κόσμο)
> Πολιτισμός -βίωμα ή θέαμα (ή αλλιώς, πολιτισμένη πόλη ή πόλη με πολιτιστικές εκδηλώσεις -δεν είναι το ίδιο!)
> Ανάπτυξη του Δήμου (ή αλλιώς, πως θα μάθουμε να δημιουργούμε πλούτο εκεί που ξέραμε μόνο να ξοδεύουμε)
> Δημοκρατική διοίκηση (ή αλλιώς, πως οι δημότες θα αποφασίζουν για την πορεία της πόλης, άμεσα και με τους αιρετούς αντιπροσώπους τους)
> Κοινωνική αλληλεγγύη (ή αλλιώς, πως ο δήμος εμπνέει και συντονίζει την κοινωνική συνοχή)
Και για να μπουν οι βάσεις της συζήτησης, παρουσιάζω εδώ το όραμα που μοιράζομαι με όσους σκέφτονται και δρουν για τη Θεσσαλονίκη Θετικά. Θέλουμε την πιο κοσμοπολίτικη, την πιο ευρωπαϊκή ελληνική πόλη -έτσι ήταν πάντα η Θεσσαλονίκη. Θέλουμε μια έξυπνη πόλη, καθαρή, ασφαλή και πρόσφορη και για επιχειρήσεις και για ψυχαγωγία. Θέλουμε να αυξήσουμε την οικονομική της δύναμη και την επιρροή της στη νοτιοανατολική Ευρώπη. Θέλουμε τη διαρκή συμμετοχή των δημοτών και στα σπουδαία και στα πιο καθημερινά, θέλουμε να στηρίζουμε όσους δεν τα καταφέρνουν και να επιβραβεύουμε όσους διακρίνονται. Θέλουμε το μήνυμα της Θεσσαλονίκης να είναι η καλοπέραση, όχι της “φτωχομάνας” αλλά των “καλύτερων παιδιών”.
Ο αιώνας της προσφυγιάς, των πολέμων και της περιθωριοποίησης της πόλης πέρασε. Τώρα μιλάμε για την πόλη όπου η ιστορία συναντιέται με την έρευνα και την καινοτομία, την πόλη-λιμάνι και διεθνές εκθεσιακό κέντρο, την πόλη με το ομορφότερο παραλιακό μέτωπο στην Ελλάδα και τις καθαρότερες γειτονιές, την πόλη των πιο ευχαριστημένων κατοίκων. Τώρα κοιτάμε ψηλά γιατί βαρεθήκαμε να λιμνάζουμε στη μιζέρια, γιατί είμαστε νέοι αλλά ξέρουμε καλά τι λέμε, και γιατί η Θεσσαλονίκη το αξίζει.
Κοιτάμε ψηλά, ούτε δεξιά ούτε αριστερά. Προσωπικά δεν μπορώ καν να καταλάβω τις διαφορές σε επίπεδο πόλης. Το αποτεφρωτήριο, για παράδειγμα, τί είναι; Ή οι ηλεκτρονικές ψηφοφορίες των πολιτών για θέματα της πόλης ή της γειτονιάς τους; Kι αν θέλετε να βάλουμε το μαχαίρι στο κόκαλο, είναι αριστερή ή δεξιά η απαγόρευση των αποκλεισμών της πόλης από πορείες και διαδηλώσεις; Eγώ την λέω δικαιοσύνη και πρόοδο.
Όπως θεωρώ αρτηριοσκληρυντική συντήρηση, αν όχι οπισθοδρόμηση, να μην ακουμπάμε το τσιμέντο στην πλατεία Αριστοτέλους και τη στενή προκυμαία στην παλιά παραλία δήθεν για να μην αλλοιώσουμε την φυσιογνωμία της πόλης! Ως πότε άραγε θα θεωρούμε ότι το παρελθόν μας είναι πιο σπουδαίο από το μέλλον μας;
Συμπολίτες, συμπατριώτες μας, Θεσσαλονικείς, ελάτε να συζητήσουμε για την πόλη. Αγνοείστε τις γενικολογίες και τα τεχνάσματα του παλιού πολιτικού συστήματος. Και κυρίως σκεφτείτε θετικά. Έχουμε μια απίθανη πόλη να φροντίσουμε!
δείτε και:
Πάμε σε ένα debate να μιλήσουμε για τη Θεσσαλονίκη μας
