Από τη δημοτική παράταξη "ΜΕΝΟΥΜΕ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ"«Όλα τα ζώα είναι ίσα, αλλά μερικά ζώα είναι πιο ίσα από τα άλλα», έγραφε στην Φάρμα των Ζώων ο Όργουελ, που όσο περνάει ο καιρός αποδεικνύεται ολοένα και προφητικότερος, τουλάχιστον πάνω στον....
γοργό εκφυλισμό της δημοκρατίας, η οποία ολοένα και περισσότερο θυμίζει το γνωστό ρητό· «θα είναι σαν να μην είναι».
Ο λόγος για την παρατεταμένη προεκλογική περίοδο στον Δήμο Θεσσαλονίκης, και την «κάλυψή» της από τα ΜΜΕ και τις «δημοσκοπήσεις», όπου κυριαρχεί η επιλεκτικότητα στην βάση του προαναφερόμενου οργουελιανού ρητού: Κάποιοι υποψήφιοι είναι πιο «ίσοι» από τους άλλους, ενώ οι υπόλοιποι δεν αναφέρονται ποτέ, σε μια έρευνα που διεξήχθη μάλιστα σε δείγμα μόλις 520 ερωτηθέντων (όσο πιο μικρό το δείγμα, τόσο μεγαλύτερη η πιθανότητα σημαντικού στατιστικού λάθους). Γεγονός που επαληθεύεται και στα αντιφατικά δείγματα της έρευνας, παράδειγμα οι επιδόσεις της Κατερίνας Νοτοπούλου, που καταφέρνει ταυτόχρονα να έρθει δεύτερη τόσο στην εκτίμηση ψήφου, όσο και στις… αρνητικές γνώμες (!). Και φυσικά, η Συμφωνία των Πρεσπών, δηλαδή το ζήτημα που καίει περισσότερο τους πολίτες της Μακεδονίας και της Θεσσαλονίκης, κρατήθηκε προσεκτικά έξω από οποιαδήποτε ερώτηση.
Όσο για το Μένουμε Θεσσαλονίκη, ενώ συμμετέχει στο παρόν Δημοτικό Συμβούλιο, ενώ έχει δηλώσει επανειλημμένα ότι θα ξανακατέβει, και ήδη ο υποψήφιός μας Γ. Ρακκάς δίνει συνεντεύξεις σε άλλα μέσα, που προς τιμήν τους δεν συμμετέχουν στο παιχνίδι της αποσιώπησης, δεν υπάρχει πουθενά. Όπως δεν υπάρχει και για άλλους γνωστούς δημοσιογράφους της πόλης, που βλέπουν σε κείμενά τους να «ολοκληρώνεται το παζλ των υποψηφιοτήτων στον κεντρικό Δήμο», δίχως να υπάρχει ουδεμία αναφορά σε εμάς.
Η αποσιώπηση με την οποία αντιμετωπιζόμαστε από αυτού του τύπου την καθεστωτική δημοσιογραφία, είναι πολύ χαρακτηριστική: Μια παράταξη ως επί το πλείστον νέων πολιτών, που διατρανώνει όχι μόνον την ανεξαρτησία της από μια πολιτική κάστα τριών ή τεσσάρων χιλιάδων ανθρώπων που διεκδικούν μονοπώλιο στην δημόσια ζωή της πόλης, αλλά και την αντίθεσή της στις βαρωνίες της. Μια δύναμη που θέλει να αμφισβητήσει τα μπαγιάτικα παραμύθια με τους αριστεροδεξιούς δράκους, τα οποία πασάρει το κατεστημένο για να διχάσει τον λαό στην βάση του, και αξιώνει να ανανεώσει το τοπικό πολιτικό σκηνικό, συνθέτοντας τον πατριωτισμό με την δημοκρατία, την κοινωνική δικαιοσύνη, την οικολογία, την παραγωγική και πνευματική αναγέννηση. Μια πρωτοβουλία, που σε αντίθεση με τον στείρο και ξύλινο παραταξιακό λόγο που καλλιεργούν οι «κομματικοί», θέλει να βάλει τα μεγάλα προβλήματα της πόλης και της περιοχής στην ατζέντα (πράγμα που πέτυχε σε πολύ μεγάλο βαθμό κατά την προηγούμενη θητεία): Δημογραφικό, φυγή των νέων, καθήλωση της παραγωγής, πολιτιστική και παιδευτική κατάπτωση, νέες μορφές φτώχειας, αποκλεισμός της κοινωνικής πλειοψηφίας από τα κοινά. Μια δύναμη τέλος, που αντιμετωπίζοντας τον ρόλο της στο διοικητικό συμβούλιο με υπευθυνότητα, αντιτάχθηκε εξ αρχής στην τόσο πρόωρη κήρυξη της προεκλογικής περίοδο από τον ίδιο τον Δήμαρχο υποστηρίζοντας ότι αυτή θα έχει επιφέρει τεράστια προβλήματα στην κυβερνησιμότητα της πόλης.
Είναι προφανές, πιστεύουμε, γιατί γινόμαστε στόχος αποσιώπησης: Χαλάμε την πιάτσα των επαγγελματιών του δημοσίου λόγου και της πολιτικής, αναφερόμενοι στον «δημοκρατικό ρομαντισμό» της επιστροφής του πολίτη στα κοινά, της αναβάθμισης της δημόσιας συζήτησης, του μπολιάσματός της τόσο με όραμα, όσο και σοβαρή ανάλυση πάνω στις συλλογικές ανάγκες της πόλης και τα προβλήματά της.
Άρα, το γεγονός ότι για την καθεστωτική δημοσιογραφία «δεν υπάρχουμε», σημαίνει για εμάς ότι μάλλον κάνουμε καλά τη δουλειά μας! Ας ελπίσουμε, λοιπόν, ότι τα βέλη τους θα κάνουν αρκετή σκιά, ώστε να τους πολεμήσουμε, και ας υπενθυμίσουμε σε αυτούς τους κύκλους που αξιώνουν να ελέγξουν τον δημόσιο λόγο και την ενημέρωση, ότι δημοκρατία και «φάρμες των ζώων» δεν πάνε μαζί, και ότι φέρουν βαρύτατες ευθύνες για την συνολική καταβύθιση του πολιτεύματος στα τάρταρα της ανυποληψίας…
δείτε και:
Πάμε σε ένα debate να μιλήσουμε για τη Θεσσαλονίκη μας
