Πολύ μεγάλο προβάδισμα του Κώστα Μπακογονιάννη στο Δήμο (καλά, όλοι οι έλληνες δεν λένε ότι σιχάθηκαν την οικογενειοκρατία; Πώς προηγείται ο άγνωστος στους Αθηναίους νεαρός; )
Ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα....
ευρήματα νέας δημοσκόπησης για την Αθήνα, που αφορά τις βουλευτικές και αυτοδιοικητικές εκλογές.
Ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα....
ευρήματα νέας δημοσκόπησης για την Αθήνα, που αφορά τις βουλευτικές και αυτοδιοικητικές εκλογές.
Σε δημοσκόπηση της Marc για την εφημερίδα «Πρώτο Θέμα» η ΝΔ προηγείται στην πρόθεση ψήφου με ποσοστό 31,2%. Στη δεύτερη θέση έρχεται ο ΣΥΡΙΖΑ που συγκεντρώνει το 18,1% της προτίμησης των ερωτηθέντων. Ακολουθούν η Χρυσή Αυγή με 5,8%, το ΚΙΝΑΛ με 5,6% και το ΚΚΕ με 4,7%.
Στην πρόθεση ψήφου για το Δήμο της Αθήνας μεγάλο είναι το προβάδισμα του Κώστα Μπακογιάννη, ο οποίος λαμβάνει ποσοστό 38,3%. Δεύτερος έρχεται ο Παύλος Γερουλάνος με 12%. Ο υποψήφιος δήμαρχος του ΣΥΡΙΖΑ, Νάσος Ηλιόπουλος λαμβάνει 10,1%, ο Ηλίας Κασιδιάρης 8,1% και ο Νίκος Σοφιανός 4,8%.
Να ξαναθυμίσουμε ότι η Marc είναι η πιο "φιλική" προς τη Ν.Δ. εταιρεία, σε αντίθεση με την Prorata που είναι η πιο φιλοσυριζαϊκή.
ΞΑΝΑΤΟΝΙΖΟΥΜΕ ΤΟ ΠΩΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΝ ΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ:
Όποιον κι αν ρωτήσεις, θα σου πει ότι είναι εναντίον των "τζακιών". Όλοι λένε "τους σιχαθήκαμε, οι ίδιοι και οι ίδιοι, να βγουν καινούριοι άνθρωποι, που δεν θα έχουν οικογενειακό παρελθόν, οι Μητσοτάκηδες κυβερνάνε 100 χρόνια" κ.λ.π., κ.λ.π.
Και στην πράξη, ένας ακόμη Μητσοτάκης θα κάνει πάρτι και θα εκλεγεί με μεγάλη διαφορά.
Γιατί άραγε;
Η απάντηση είναι απλή:
Επειδή ο λαός δεν έχει κρίση. Νομίζει ότι διαλέγει. Στην πραγματικότητα, του φυτεύουν στο κεφάλι, αυτόν που θέλουν. Και ο κόσμος νομίζει ότι τον ήθελε και τον διάλεξε. Και στο 1% να είναι στην πραγματικότητα ο Μπακογιάννης αυτή την ώρα, στις εκλογές θα φτάσει όντως στο 40%. Με την ψήφο του λαού, που επειδή του λένε "αυτόν πρέπει να ψηφίσεις", πάει και ψηφίζει "αυτόν". Επειδή όλοι οι έλληνες έχουν υπερανεπτυγμένη την εθελοδουλεία. Θέλουν να νιώθουν ότι έκαναν αυτό που ήθελε το αφεντικό.
Όλη η πολιτική είναι μια ψευδαίσθηση. Παντού, ο λαός, με τα χεράκια τους, διαλέγει αυτόν που του επιβάλει το σύστημα και είναι πάντα δικό τους παιδί: των λεσχών, των ιδρυμάτων, πρόθυμος, υπάκουος.