Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης
Υπακούων στην προτροπή φίλου τινός άρχισα να μελετώ τα πρακτικά της Υποεπιτροπής της Βουλής για την Απομείωση του Χρέους. Ναι, υπάρχει και τέτοια Υποεπιτροπή προεδρευόμενη από τον γνωστό και μη εξαιρετέο κ. Μπαλαούρα σεσημασμένο αρχισυνδικαλιστή τής ΤτΕ. Από όσα είπε ο κ. Τακαλώτος δεν κατάλαβα το παραμικρό. Κατάλαβα, όμως, τί είπαν μερικοί άλλοι.
Εγώ δεν αναλύω τίποτε. Διαβάστε μόνοι σας.
Ο νυν υπουργός και καθηγητής οικονομικών κ. Σταθάκης είπε την 12.10.2016 :
«Το ιστορικό είναι πάρα πολύ σύντομο. Σε αδρές γραμμές, το χρέος είναι γνωστό σε όλους ότι προέκυψε μέσα σε μια εικοσαετία, κατά κύριο λόγο τις δεκαετίες του 1980 και του 1990 και σε συνέχεια και ως το έτος 2008 παρέμεινε σταθερό ως ποσοστό του ΑΕΠ στο 105%, 108%, 110%, μέχρι μεταξύ 105% και 110%, αλλά συνέχισε να ανατροφοδοτείται με νέο δανεισμό, ο οποίος εξαιτίας των υψηλών ρυθμών ανάπτυξης παρέμεινε στο ίδιο ποσοστό. Άρα, είναι ένα πρόβλημα, το οποίο δημιουργήθηκε από το 1980 και μετά σε μια εικοσαετία, που είχαμε μια εκρηκτική αύξηση του δανεισμού της χώρας από διάφορες πηγές εσωτερικές και διεθνείς – ήταν διαφορετική η σύνθεση του χρέους τότε – και μετά το 2000 μιλάμε για ένα χρέος, το οποίο έχει πάρει συγκεκριμένη μορφή -σε ευρώ εννοώ- με διεθνή κατά κύριο λόγο δανεισμό.
Αυτή η εικόνα της περιόδου του ιστορικού του χρέους που δημιουργήθηκε εκείνη την περίοδο πρέπει να υπογραμμίσω ότι -όπως ξέρετε- η Ελλάδα με ελάχιστες χρονιές παρέμεινε μια χώρα, όλη αυτή τη μακράν περίοδο από 1982 - 2008, που τα περισσότερα χρόνια διατηρούσε πρωτογενή ελλείμματα, άρα πρακτικά δεν χρηματοδότησε ποτέ το χρέος. Υπάρχουν ελάχιστες εξαιρέσεις κάποιες συγκεκριμένες χρονιές την περίοδο 1996 - 2000 που έχουμε πρωτογενή πλεόνασμα, έστω μικρό και κάποιες άλλες στιγμές. Άρα, η γενική εικόνα είναι ότι πρώτα δημιουργήθηκε το χρέος σε μια μακρά περίοδο, δεύτερον ότι το νέο χρέος, που χρησιμοποιούσε η χώρα, αναχρηματοδοτούσε το παλαιό χρέος και αυτό δημιούργησε ένα συσσωρευτικό μηχανισμό, ο οποίος ειδικά τα τελευταία χρόνια - το 2008 προκάλεσε μια εκρηκτική άνοδο των νέων δανειακών υποχρεώσεων της χώρας, οι οποίες κάλυπταν και αναχρηματοδοτούσαν τον παλιό δανεισμό.
Πάμε στο δεύτερο θέμα. Είναι γνωστό ότι ο τρόπος επίλυσης του θέματος έγινε κυρίως με το PSI. Να θυμίσω ότι το PSI είχε μια απομείωση του χρέους κατά 132 δισ., 100 δισ. το Μάρτιο και άλλα 32 δισ. το Δεκέμβριο του 2012 με την επαναγορά τίτλων. Να υπενθυμίσω επίσης ότι αυτό έγινε με νέα αναχρηματοδότηση της οικονομίας, η οποία τελικά οδήγησε, στην πραγματικότητα, στο τέλος του 2012 το χρέος να παραμένει 305 δισ.. Άρα, το καθαρό φέτος ήταν πολύ μικρό και ταυτόχρονα επανήλθε σε ποσοστά, τα οποία συσσωρευτικά και το 2012 και το 2013 είχαν την τάση να αυξάνονται ως ποσοστό του ΑΕΠ λόγω της μεγάλης ύφεσης της οικονομίας.
Θεωρώ εκ των πραγμάτων, ότι ήταν μια λύση που δόθηκε αργά, έγινε με λάθος τρόπο και δημιούργησε προβλήματα σε διάφορους τομείς της οικονομίας. Σε κάθε περίπτωση, δεν έκανε το χρέος βιώσιμο. Άλλαξε, όμως, εκ των πραγμάτων την δομή όλου του χρέους. Το χρέος μετατοπίστηκε από τον ιδιωτικό τομέα – αυτό είναι το κύριο χαρακτηριστικό του 2012 – στο μηχανισμό στήριξης από την Ε.Ε.. Συνεπώς, η αλλαγή αυτή είχε ως αποτέλεσμα το ιδιωτικό χρέος να συρρικνωθεί και να επεκταθεί και ο κύριος όγκος του χρέους πλέον της χώρας, μετά το 2012, να είναι κάποιου τύπου ευρωπαϊκοί θεσμοί ή το EFSF της εποχής, είτε ο ESM στις μέρες μας είτε η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα είτε τα κράτη - μέλη.»
Για όλα λοιπόν φταίει ο Καραμανλής που εκτόξευσε το χρέος σε δυσθεώρητα ύψη. Ουάου!!!
Την ίδια ημέρα ο τέως υπουργός του ΜΠΑΤΣΟΚ και καθηγητής οικονομικών κ. Χριστοδουλάκης είπε:
«Για να αναπτύξω την άποψη μου, θα κάνω μια σύντομη αναφορά σε μερικά μεγέθη. Η διαδρομή του χρέους δείχνει ότι από 20% περίπου τη δεκαετία του 1970 πήγε στο 100% περίπου τη δεκαετία του 1980. Με ενδιάμεσες διακυμάνσεις έμεινε γύρω από το 100% μέχρι το 2008 και έκτοτε εκτοξεύθηκε στα ύψη. Σήμερα είναι πάνω από 180% του Α.Ε.Π., παρά το γεγονός ότι έγινε μια σημαντική μείωση του χρέους το 2012. Αλλά τελικά και αυτή απεδείχθη ότι ήταν μια μικρή και προσωρινή ανακούφιση και το χρέος ξαναπήρε πάλι ανοδική πορεία ως ποσοστό του ΑΕΠ.
Η πορεία του χρέους μετά το 2010 δείχνει όχι μόνο το πόσο ευαίσθητα είναι μερικά ζητήματα, αλλά και την αποτυχία διάγνωσης της κρίσης που είχε το 2010 η Ελλάδα. Οι διεθνείς οργανισμοί αντιμετώπισαν την κατάσταση ως μια κρίση χρέους και αποφάσισαν να εφαρμόσουν εμπροσθοβαρή προγράμματα λιτότητας για να το αναχαιτίσουν, αντί να τη θεωρήσουν μια κρίση ρευστότητας όπως πραγματικά ήταν και να την αντιμετωπίσουν με λιγότερη έμφαση στη λιτότητα και μεγαλύτερη έμφαση στην παροχή ρευστότητας. Θεωρώ, ότι αν είχε υιοθετηθεί αυτό το μείγμα, τότε και το χρέος θα ήταν μικρότερο σήμερα. Αλλά εδώ έχουμε το παράδοξο να γίνεται διάγνωση για μια κρίση χρέους, να λαμβάνονται μέτρα για να το αναχαιτίσουν και αυτό να γίνεται ακόμα πιο ανεξέλεγκτο. Στο μέλλον, οι πολιτικές οι οποίες θα εφαρμοστούν, ελπίζω να αντλήσουν μερικά μαθήματα από αυτήν την έκδηλη αποτυχία.»
Από την άλλη ο Μπένι επιμένει ότι το PSI μείωσε το χρέος και ότι πρόκειται για το μεγαλύτερο και πιο επιτυχές κούρεμα στην ιστορία όλου του πλανήτη, για το οποίο ζητεί να του δοθούν συγχαρητήρια γονυπετώς. Τζίίίίίίί!
Για τον Σταθάκη ίσως μου πείτε πως είναι κρυπτοκαραμανλικός. Για τον Χριστοδουλάκη;
Σώτος
