Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης
Αναμένοντας εναγωνίως να με σώσει για πολλοστή φορά ο Σταύρος, ο Βαγγέλας, ο Πάνος, ο Αλέξης, ο Βασίλης, ο Νίκος, η Φώφη, ο Δημήτρης, ο Παναγιώτης και 700.000 αποχρώσεις της αριστεράς,
είπα να μη γράψω ο,τιδήποτε θα προσέθετε ένα πετραδάκι στην κατάθλιψή μας και να μεταφράσω ένα αρθράκι του γνωστού, συνωμοσιολόγου κατά πολλούς, Paul Craig Roberts υπό τον τίτλο «το κοινωνικό κόστος του καπιταλισμού» [11.08.2015]. Σε συνδυασμό με το γενεαλογικό δένδρο της αριστεράς θα γίνει αμέσως αντιληπτό γιατί ο καπιταλισμός είναι αήττητος και ότι η διαφθορά δεν είναι ίδιο των Ελλήνων, αλλά του ανθρώπου.
Το γενεαολογικό της Αριστεράς
«Λίγες, αν όχι καμμία, επιχειρήσεις απορροφούν πλήρως το κόστος της δραστηριότητάς τους. Χώνουν μεγάλο μέρος αυτού του κόστους στο περιβάλλον, στον δημόσιο τομέα και σε άσχετα τρίτα πρόσωπα. Αυτή τη στιγμή π.χ. 11.340.000 λίτρα τοξικών αποβλήτων έχουν ξεφύγει από ένα ορυχείο στο Colorado και κατηφορίζουν καβάλα σε δύο ποταμούς προς την πολιτεία Utah και τη λίμνη Powell. Οι Αρχές έχουν κλείσει τουλάχιστον 7 συστήματα ύδρευσης πόλεων εξαρτώμενα από αυτούς τους ποταμούς. Τα απόβλητα προέρχονται από μία ιδιωτική επιχείρηση και όλως τυχαίως έτυχαν της έγκρισης της Αρχής Προστασίας του Περιβάλλοντος, κάτι που μπορεί να είναι αληθές, αλλά μπορεί και να είναι ισχυρισμός συγκάλυψης του ορυχείου. Εάν ο ταμιευτήρας της λίμνης Powell μολυνθεί τελικά, είναι πιθανόν το κόστος του ορυχείου που μετακυλίεται υποχρεωτικά σε τρίτους να υπερβαίνει τη συνολική αξία της παραγωγής του ορυχείου για όλη τη διάρκεια της ζωής του.
Αυτό το κόστος ονομάζεται από τους οικονομολόγους «εξωτερικό κόστος» ή «κοινωνικό κόστος». Το ορυχείο έβγαζε κέρδη από τη δημιουργία ρύπων, το κόστος των οποίων φέρουν εκείνοι που δεν είχαν καμμία συμμετοχή στα κέρδη.
Καθώς αυτός είναι ο τρόπος που λειτουργεί ο ρυθμισμένος καπιταλισμός, μπορείτε να φαντασθείτε πόσο άσχημα λειτουργεί ο μη ρυθμισμένος καπιταλισμός. Απλά σκεφθείτε το μη ρυθμισμένο οικονομικό σύστημα και τις συνέπειες που ακόμη υφιστάμεθα και τις πολύ περισσότερες που έρχονται.
Παρά τα πλούσια περί του αντιθέτου αποδεικτικά στοιχεία, οι φιλελεύθεροι είναι προσκολλημένοι στη ρομαντική έννοια του καπιταλισμού, η οποία, απαλλαγμένη από την κυβερνητική παρέμβαση, υπηρετεί τον καταναλωτή με τα καλλίτερα προϊόντα στις χαμηλότερες τιμές.
Μακάρι να ‘ταν έτσι.
Οι προοδευτικοί έχουν το δικό τους αντίδοτο στον ρομαντισμό των φιλελεύθερων. Θεωρούν την κυβέρνηση ως τον ιππότη με τα λευκά που προστατεύει το κοινό από τους άπληστους καπιταλιστές.
Μακάρι να’ ταν έτσι.
Όλοι, προ πάντων δε οι φιλελεύθεροι και οι προοδευτικοί, θα πρέπει να διαβάσουν το βιβλίο του Jeffrey St. Clair, Born Under A Bad Sky (2008). Ο St. Clair είναι ένας συγγραφέας που σε αιχμαλωτίζει και το βιβλίο του σε ανταμείβει σε πολλά επίπεδα. Εάν δεν έχεις ταξιδέψει ποτέ στους δυτικούς ποταμούς ή δεν έχεις συναντήσει την πρόκληση των επικίνδυνων ορμητικών ρευμάτων ή δεν έχεις κατασκηνώσει ανάμεσα σε κουνούπια και κροταλίες, μπορείς να βιώσεις νοερά αυτές τις πτυχές της ζωής με τον St. Clair, ενώ ταυτόχρονα μαθαίνεις πώς η διαφθορά στην Υπηρεσία Εθνικών Πάρκων, στην Υπηρεσία Δασών και στην Υπηρεσία Διαχείρισης Γης καταλήγει στις επιχειρήσεις υλοτομίας, εξόρυξης και στους κτηνοτρόφους που κάνουν περιουσίες λεηλατώντας τους εθνικούς δρυμούς και τις δημόσιες γαίες. Οι κρατικές επιδοτήσεις στους μεταλλωρύχους, στους υλοτόμους και στους κτηνοτρόφους είναι τόσο εξωφρενικές και τόσο βλαβερές για το δημόσιο συμφέρον όσο είναι οι επιδοτήσεις που χορηγεί η Ομοσπονδιακή Τράπεζα και το υπουργείο Οικονομικών στις τράπεζες που «είναι πολύ μεγάλες για να φαλίρουν». Οι προοδευτικοί και οι φιλελεύθεροι πρέπει να διαβάσουν τις αφηγήσεις του St. Clair ως προς τον τρόπο που η Υπηρεσία Δασών ανοίγει δρόμους σε αδιάβατα δάση για να επιχορηγεί επιχειρήσεις υλοτομίας που καταστρέφουν αιωνόβια δάση και οικοσυστήματα που προορίζονται για σπάνια και υπό εξαφάνιση είδη. Οι ρομαντικοί μας πρέπει να μάθουν πώς γίνεται η ανταλλαγή γαιών μικρής αξίας με δημόσιες γαίες πολύ μεγαλύτερης αξίας, προκειμένου να γίνει μεταφορά πλούτου από τα δημόσια στα ιδιωτικά χέρια. Πρέπει να μάθουν ότι επιτρέποντας στους κτηνοτρόφους να κάνουν χρήση δημόσιων γαιών οδηγούν στην καταστροφή οικοσυστήματα, όχθες ποταμών και υδροβιότοπους. Πρέπει να αντιληφθούν ότι οι κεφαλές των ομοσπονδιακών προστατευτικών Αρχών είναι οι ίδιες οι βραχίονες της υλοτομίας, της εξόρυξης και της κτηνοτροφίας που εργάζονται για τις ιδιωτικές επιχειρήσεις και όχι για το κοινό. Οι αμερικανοί πάσης πεποιθήσεως πρέπει να αντιληφθούν ότι όπως οι γερουσιαστές και οι βουλευτές εξαγοράζονται και πληρώνονται από το σύμπλεγμα στρατού/ ασφαλείας, τη Wall Street και το λόμπι του Ισραήλ, έτσι αποτελούν ιδιοκτησία των συμφερόντων εξόρυξης, υλοτομίας και κτηνοτροφίας. Το δημόσιο συμφέρον απουσιάζει από την εικόνα.
Οι δύο μεγαλύτεροι ταμιευτήρες, οι λίμνες Mead και Powell, έχουν 39% και 52% πληρότητα αντιστοίχως. Οι μεγάλες λίμνες, από τις οποίες εξαρτώνται οι Δυτικές ΗΠΑ, στεγνώνουν. Και τώρα η λίμνη Powell βρίσκεται αντιμέτωπη με 11.340.000 λίτρα αποβλήτων που περιέχουν αρσενικό, μόλυβδο, χαλκό, αλουμίνα και κάδμιο. Κινδυνεύουν εξ ίσου και τα πηγάδια των παρόχθιων πεδιάδων των μολυσμένων ποταμών.
Οι ρύποι που έδωσαν πορτοκαλί χρώμα στα ποτάμια κατεβαίνουν προς τον ποταμό Animas από το Silverton του Colorado μέσω του Durango και προς τον ποταμό San Juan στο Farmington του Νέου Μεξικού, έναν ποταμό που εκχύνεται στον ποταμό Colorado River που γεμίζει τις λίμνες Powell και Mead.
Όλη αυτή η ζημιά από ένα καπιταλιστικό ορυχείο.
Πέρυσι τον Νοέμβριο ο βουλευτής Chris Stewart (Utah) κατάφερε να ψηφισθεί από τη Βουλή το νομοσχέδιό του. Ο Stewart είναι ένας δολοφόνος που εκτελεί συμβόλαια για τον καπιταλισμό. Το νομοσχέδιό του «αποσκοπεί στην αποτροπή εξειδικευμένων και ανεξάρτητων επιστημόνων από το να συμβουλεύουν την Αρχή Προστασίας του Περιβάλλοντος. Θα αντικατασταθούν από επιλογές προσκείμενες στη βιομηχανία που μπορεί να έχουν, αλλά και να μην έχουν, τη σχετική επιστημονική ειδίκευση, αλλά που οι επιταγές πληρωμής τους θα έχουν το προνόμιο να λένε στην ΑΠΠ αυτό που οι εργοδότες τους θέλουν να ακούνε»
http://www.iflscience.com/environment/epa-barred-getting-advice-scientists
Ο βουλευτής Stewart λέει ότι πρόκειται για ζήτημα εξισορρόπησης μεταξύ επιστημονικών δεδομένων και βιομηχανικών συμφερόντων.
Περί αυτού πρόκειται.»
Σωτήριος Καλαμίτσης – κατ’ εξακολούθηση και εις το διηνεκές [;] εθνικώς αναξιοπρεπής
Ταπεινός, πλην ακροδεκσιός νεομπολσεβίκος και δραχμολάγνος, καθημερινός γραφιάς πάσχων ανιάτως από εσχάτως διαγνωσθείσα ακράτεια εμπαθείας και λαϊκισμού, επιστήθιος, όμως, φίλος του γιατρού Γωγούση, σφόδρα δε πιθανόν και επισκέπτης του εις οίκον ευγηρίας δι’ απόρους λόγω επαπειλούμενης εξώσεώς του από την ιδιοκτήτρια του διαμερίσματος, όπου κατοικεί επ’ ενοικίω, Ιεράν τινά δηλονότι Μονήν του Αγίου Όρους [Μεγάλη η Χάρη της]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου