Πήξαμε στις πλατφόρμες. «Αριστερή πλατφόρμα» στον ΣΥΡΙΖΑ, άρτι αποσχισθείσα, μετασχηματισθείσα σε κόμμα και ονομασθείσα «Λαϊκή Ενότητα», κατ’ απομίμηση, προφανώς, της Union Popular του Αλλιέντε. «Πλατφόρμα 2010» που τάχθηκε υπέρ του Τσίπρα και πάει λέγοντας. Και μετά ήλθε η μεγάλη είδηση:
50 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ στηρίζουν Τσίπρα. Οι οποίοι έγιναν 70. Καλά, μιλάμε για ΤΗΝ είδηση.
Όλα τα κανάλια, των ολιγαρχών βεβαίως, έχουν ξεσαλώσει να προβάλλουν όλες τις τάσεις, ρεύματα, ρυάκια και παραπόταμους του ΣΥΡΙΖΑ, επ’ ευκαιρία των οποίων ακούμε και πληροφορούμεθα τα πιο τρελλά και αλλοπρόσαλλα πράγματα. Πρέπει να έχουν σατανικό σχέδιο οι ολιγάρχες. Δεν πιστεύω ότι κάνουν τα γλυκά μάτια στον Τσίπρα και το όποιο πετσόκομμά του. Μάλλον πρέπει να τους βγάζουν επίτηδες, για να αυτοξεφτιλίζονται. Δεν εξηγείται διαφορετικά τόση προβολή όλων αυτών των ηλιθιοτήτων που εκπέμπονται καθημερινώς. Σταχυολογώ:
- Η συμφωνία της 12.07.2015 ήταν ελιγμός, για να έχουμε τον χρόνο να εφαρμόσουμε το δικό μας πρόγραμμα [Φίλης]. Πρόσεξε μη βγεις έξω στη στροφή χοντρέ!
- Ο Βαρουφάκης δεν εθεωρείτο αξιόπιστος από τους εταίρους. Χωρίς τον Τσακαλώτο, δεν θα είχαμε αίσιο τέλος. Τον αδίκησα στις πρώτες επιλογές μου [Τσίπρας]. Δεν ξέρω αν διάβασε τα δύο πολυσέλιδα κείμενα που επεξεργάσθηκε η ομάδα Βαρουφάκη και παρουσίασε στους εταίρους, οι οποίοι βεβαίως τα σνομπάρισαν, επειδή δεν ήθελαν τίποτε περισσότερο και τίποτε λιγότερο από ένα σκληρό Μνημόνιο, ώστε να γίνει παγκοσμίως γνωστό και να δοθεί σε όλα τα άτακτα παιδιά το μήνυμα ότι καμμία κυβέρνηση δεν μπορεί να τα βάλει με το παγκόσμιο και ευρωπαϊκό καπιταλιστικό Ιερατείο. Όλοι στα τέσσερα.
- Έκανα συμβιβασμό, αλλά δεν συμβιβάστηκα [Τσίπρας]. Καλά, μιλάμε για την ανατροπή του εννοιολογικού περιεχομένου των όρων και λέξεων. Ο Μπαμπινιώτης στον σκουπιδοφάγο.
- Αν δεν είμαστε κυβέρνηση, δεν θα εφαρμόσουμε το Μνημόνιο [Βούτσης]. Τον άκουσα να χαρακτηρίζει την εν λόγω δήλωση «τρολιά» με το ακόλουθο συντριπτικό επιχείρημα: «είναι δυνατόν να είπα εγώ τέτοιο πράγμα;». Εφάμιλλο του «είναι δυνατόν κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ να ψηφίσει Μνημόνια;»
- Η στάση της κυβέρνησης δεν πρόκειται να αλλάξει ούτε να αμβλυνθεί σε σχέση με έργα, διαγωνισμούς, προμήθειες ή συμφέροντα που για δεκαετίες λεηλατούν τον πλούτο της χώρας και του ελληνικού λαού, υπό την πίεση της σπέκουλας και της λάσπης γνωστών διατεταγμένων προπαγανδιστών. Tο νομοσχέδιο για τις αδειοδοτήσεις των τηλεοπτικών καναλιών και των συχνοτήτων θα υλοποιηθεί μετά τις εκλογές, με τη συντριπτική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ [Σπίρτζης]. Καθυστέρησε λιγάκι το παιδί, αλλά πού θα του πάει, θα την πετύχει στην καρδιά τη διαπλοκή.
Όλα αυτά τα ωραία μονοπωλούν το ενδιαφέρον των ΜΜΕ, τα οποία υποτίθεται ότι ενημερώνουν τον λαό. Κανένας δεν αναφέρθηκε αναλυτικά στο γεγονός ότι κατά την τελευταία συνεδρίαση της Βουλής απουσίαζαν όλοι οι βουλευτές πλην του κόμματος Λαφαζάνη. Προφανώς η Βουλή έκλεισε de facto, από τη στιγμή που παραιτήθηκε ο πρωθυπουργός και προδιαγράφονταν μετά βεβαιότητος εκλογές. Κανείς δεν περίμενε το διάταγμα του ΠτΔ, με το οποίο θα διαλυόταν η Βουλή. Αυτό θα πει διάκριση της νομοθετικής από την εκτελεστική εξουσία. Έμεινε τελικά μόνη της η Ζωή να προεδρεύει σε μία Βουλή-τσίρκο, επειδή η Ζωή, λέει, είναι αντιδημοκρατική. Διάβασα άρθρο του κ. Λυρτσογιάννη, ο οποίος γράφει:
«Όσοι παραγνωρίζουν ή υποτιμούν το φαινόμενο Ζωή Κωνσταντοπούλου κάνουν μεγάλο λάθος. Ο αυταρχισμός με το μανδύα της σχολαστικής προσέγγισης και ερμηνείας του Συντάγματος, του κανονισμού της Βουλής και των νόμων, η υποτιθέμενη αυθεντική ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ερμηνεία, υποκρύπτουν μία αντιδημοκρατική προσέγγιση της πολιτικής, αλλά και της κοινωνικής ζωής της χώρας».
Ώστε είναι αυταρχισμός η σχολαστική προσέγγιση και ερμηνεία του Συντάγματος και είναι αυθεντική η ερμηνεία του από τη Ζωή, η οποία τα έβαλε με όλους τηρώντας το Σύνταγμα και τον Κανονισμό της Βουλής κατά το γράμμα και το πνεύμα τους. Είναι αυταρχισμός να απαιτεί η Ζωή να μην ψηφίζονται οι νόμοι με την παρουσία 2-3 βουλευτών κατά παράβαση του Κανονισμού. Είναι αυταρχισμός να απαντά στις προκλήσεις, τα υπονοούμενα και τις χαριτωμενιές κάθε βουλευτή, ακόμη και του κόμματός της, που ήθελε να πουλήσει μούρη. Και εδώ τίθεται το μεγάλο ερώτημα: αν η Ζωή ήταν επικίνδυνη για τη Δημοκρατία με τη σχολαστικότητά της στην εφαρμογή του Συντάγματος και των νόμων, γιατί όλοι οι άλλοι 299 Ηρακλείς της Δημοκρατίας δεν υπέβαλαν πρόταση μομφής, για να την καθαιρέσουν και να σώσουν τη Δημοκρατία από ένα τέτοιο κίνδυνο;
Η αλήθεια είναι μία: αν η Ζωή ψήφιζε ΝΑΙ στο τελευταία και καταστροφικότερο Μνημόνιο, θα ήταν η καλλίτερη δημοκράτισσα. Ούτε σχολαστική ούτε σπαζαρχίδω, όπως την αποκαλούν πολλοί συνάδελφοί της.
Όλη η Βουλή, λοιπόν, μία πλατφόρμα του «κέχοδεν η φορβάς εν άλω». Τα κομματικά μας παιχνίδια να κάνουμε, τις φιγούρες μας στα ΜΜΕ και τις πιρουέτες μας και ποιός το χέζει το Σύνταγμα και τους νόμους. Προ πάντων ποιός χέζει τον φουκαρά τον λαό που όλο τον σώζουν όλοι οι δημοκράτες, αλλά μονίμως πνίγεται και παραλίγο να παραδώσει το πνεύμα εξ αιτίας του αυταρχισμού και της αντιδημοκρατικότητος της Ζωής, η οποία στάθηκε μόνη απέναντι και ακλόνητη στον σταρχιδισμό όλων των δημοκρατών και μη αυταρχικών βουλευτών που προσεγγίζουν το Σύνταγμα με χαλαρότητα ανάλογα με τα κέφια τους.
Σωτήριος Καλαμίτσης – κατ’ εξακολούθηση και εις το διηνεκές [;] εθνικώς αναξιοπρεπής
Ταπεινός, πλην ακροδεκσιός νεομπολσεβίκος και δραχμολάγνος, καθημερινός γραφιάς πάσχων ανιάτως από εσχάτως διαγνωσθείσα ακράτεια εμπαθείας και λαϊκισμού, επιστήθιος, όμως, φίλος του γιατρού Γωγούση, σφόδρα δε πιθανόν και επισκέπτης του εις οίκον ευγηρίας δι’ απόρους λόγω επαπειλούμενης εξώσεώς του από την ιδιοκτήτρια του διαμερίσματος, όπου κατοικεί επ’ ενοικίω, Ιεράν τινά δηλονότι Μονήν του Αγίου Όρους [Μεγάλη η Χάρη της]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου