Δύσκολες εποχές για κομμουνιστές συνδικαλιστές....

 Δυσκολεύουν τα πράγματα για τους κομμουνιστές και τους καθημερινούς "αγώνες" τους για "δημόσια" δωρεάν" "μόνιμη" κι άλλα κλισέ με τα οποία επιβιώνουν δεκαετίες τώρα. Το πολύ το...

 Κύριε ελέησον το βαριέται κι ο παπάς...

Η κοινωνία δεν αντέχει πια να εκβιάζεται από τους ίδιους και τους ίδιους και τους ίδιους προστάτες του ξένου μεγάλου κεφαλαίου της εργατικής τάξης.

Δυστυχώς έκαναν τόσο μεγάλη κατάχρηση της απεργίας, τον καιρό που είχαν κάποια δύναμη, που σήμερα, ακόμη και αν έχουν χίλιες φορές μεγαλύτερο δίκιο από παλιά, η όποια "απεργία" βρίσκει απέναντί της την κοινωνία. 

Να το καταλάβουν: έγινε τόσο μεγάλη κατάχρηση "απεργίας" στην Ελλάδα και μάλιστα συνήθως για έναν πολύ φθηνό λόγο, δηλαδή τη μονιμοποίηση συμβασιούχων, που έκανε τον κόσμο να μισήσει τη λέξη απεργία. Κι η εξήγηση είναι απλή. Ο μέσος πολίτης λέει "επειδή εσύ ρε φίλε θέλεις να μονιμοποιηθείς στο δημόσιο για να αράξεις και να μην ξανακάνεις τίποτε, θα καθίσω να σε ανέχομαι να καταστρέφεις τη δική μου ζωή; Γιατί να μη γίνω εγώ ρε μόνιμος στο δημόσιο και να γίνεις εσύ; Για συμβασιούχο σε πήρανε, το ήξερες πολύ καλά, ήρθε η ώρα που έληξε η σύμβασή σου, δεν θα μου χαλάς εμένα τη ζωή κάθε μέρα, για να μονιμοποιηθείς εσύ στο δημόσιο. Για 8 μήνες σε πήρανε, υπέγραψες σύμβαση ορισμένου χρόνου, τρούπωσες όμως, σε "ενημέρωσαν" οι παλιοί, για το πόσο ζάχαρη θα περνάς άμα μονιμοποιηθείς και μας τάραξες στους αγώνες, τις πορείες, τις απεργίες, τις συγκεντρώσεις, πάντα σε βάρος τη δικής μου ζωής, που δεν έχω όνειρο να μονιμοποιηθώ για να ...ακινητοποιηθώ και να πληρώνομαι χωρίς να δουλέυω".