διάβασα την αναδημοσίευσή σας:
http://makpress.blogspot.com/2019/08/blog-post_372.html
Αν δεν γνώριζα το θέμα, θα έλεγα από μέσα μου "σα δε ντρέπεται αυτός ο ιερέας" και "πόσο κουτοί" είναι αυτοί που τον ακολουθούν...
Επειδή όμως έχω μεγαλώσει μέσα στην εκκλησία και έτσι γνωρίζω αρκετά πρόσωπα και παρακολουθώ τις όχι και τόσο καλές "εξελίξεις" και που πάει η κατάσταση, σας βεβαιώνω ότι δυστυχώς οι περισσότεροι, η συντριπτική πλειοψηφία, δεν έχουμε ιδέα τι συμβαίνει μέσα σε κάποια μέγαρα όταν κλείνουν οι πόρτες.
Μέχρι σήμερα ο μοναδικός που είχε βγει και κατήγγειλε κάποια ελάχιστα πράγματα ήταν ο επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης. Όσο ήταν αρχιμανδρίτης, έβγαζε εφημερίδες-ορθόδοξα έντυπα. Δεν δίσταζε να δημοσιεύει ακόμη και φωτογραφίες από ρετιρέ δεσποτάδων. Ο ευλαβής π.Αυγουστίνος ήξερε πολύ καλά από τότε ποιος είναι ο εχθρός.
Το 1967 τον έκαναν επίσκοπο. Έκτοτε, μιλούσε και μέσα στην Ιερά Σύνοδο. Και επειδή έκοβαν από τα πρακτικά τι έλεγε, αργότερα άρχισε να τα δημοσιεύει σε κάποια βιβλία με τον τίτλο "Συνοδικά".
Από τότε η κατάσταση έχει χειροτερέψει πάρα πολύ...
Αφήστε με να σας διηγηθώ μια τελείως φανταστική ιστορία
μια φορά κι έναν καιρό ...
όποιος καλός ιερέας θυσιαζόταν και προσέφερε ανιδιοτελώς, και γι αυτό άρχιζε και μαζευόταν κόσμος γύρω του, αμέσως ;empaine στο μάτι του δεσπότη. Στην αρχή του 'βαζε ο δεσπότης ανεξήγητα κατσάδες χωρίς καμία λογική. Μετά του αύξαινε την "ταρίφα". Τι είναι όμως αυτή η ταρίφα :
(Σε πολλές μητροπόλεις μητροπολίτες έπαιρναν "ταρίφα" από κάθε ναό, ΧΩΡΙΣ παραστατικά.
Τα χρήματα τα έπαιρναν απευθείας από τον ιερέα. Από που τα έβρισκε ο ιερέας; από την επιτροπή (αυτοί που βγαίνουν με το δίσκο). Φυσικά την επιτροπή σε κάθε ναό την διορίζει ουσιαστικά ο ιερέας. Γι αυτό δεν σας πρότεινε ποτέ κανείς μέχρι σήμερα να μπείτε σε επιτροπή. Οπότε θα βρει κάποιους που να είναι ηθικοί (για να μην τον εκβιάσουν αργότερα), να είναι χαμηλών τόνων, θα μπορούν να βλέπουν και να μην μιλάνε για να διευθετούνται οι απαιτήσεις του δεσπότη. Για να καταλάβετε σε τι έκταση συμβαίνει αυτό, φίλος μου ιερέας, μου εκμυστηρεύθηκε ότι στα 15 περίπου χρόνια που ήταν στο ναό, είχε δώσει γύρω στα δεκάδες χιλιάδες ευρώ μαύρα στον δεσπότη του (δεν συμβαίνει βέβαια σε όλες τις μητροπόλεις).
Που πάνε όλα αυτά τα χρήματα; Κανείς δεν ξέρει. Κάποτε υπήρχαν και σεβάσμιοι επίσκοποι. Τώρα υπάρχουν αλλά αυτοί είναι απειροελάχιστοι.
Υπήρχαν πολλοί άλλοι τρόποι να μαζέψει χρήματα ένας ιερέας (για να τα δώσει στο δεσπότη).
Ο δεσπότης του δίνει κουπόνια για τον έρανο αγάπης. Η μητρόπολη μπορεί να τυπώνει όσα τέτοια κουπόνια θέλει, δεν δίνει λογαριασμό στην εφορία. Τα παραγγέλνει στο τυπογραφείο. Αποφασίζει λοιπόν ο δεσπότης και λέει από τον τάδε ναό θέλω τόσα. Πάρε όσα κουπόνια θέλεις (ακόμη και για διπλάσια ή τριπλάσια χρήματα). Εγώ θέλω τόσα. Οπότε σχίζεται μετά ο ιερέας να βγάλει συγκινητικούς λόγους για να μαζέψει την ταρίφα του δεσπότη.
Μαύρα χρήματα υπάρχουν από τα μυστήρια, από τα μνημόσυνα γάμους, βαπτίσεις, από τα πρόσφορα και τους αγιασμούς και τα ευχέλαια, ακόμη κ από τα μνημόσυνα στις πόλεις (πχ για ένα μνημόσυνο μαζί με την αίθουσα του ναού που θα σου παραχωρίσουν έχει ταρίφα 150-200 ευρώ! Με δικά σου τα υλικά φυσικά: καφέδες κόλυβα κλπ). Ένα μεγάλο μέρος από αυτά μπορεί να μπαίνει στην τσέπη του ιερέα, αφού είναι χωρίς παραστατικά, οπότε δικαιούται μετά κι ο δεσπότης να ζητάει την ταρίφα του.
Σε κάποιες μητροπόλεις, όταν επισκέπτεται ο δεσπότης τον ναό, του δίνουν (στον οδηγό συνήθως ως διακομιστή) όλες τις εισπράξεις από το παγκάρι! Πέρα από τις μίζες που παίρνουν από έργα που γίνονται σε ναούς (σε αρκετές μητροπόλεις τα μεγάλα έργα περνάνε από την μητρόπολη, πάντα με το αζημείωτο. Τα μεγάλα έργα δίνονται σε συγκεκριμένους εργολάβους, για να επιστρέφει το χρήμα σε αυτούς που ανέθεσαν την εργασία).
Φεύγω όμως από το οικονομικό, και επιστρέφω στην κυρίως ιστορία
ας πούμε ο δεσπότης ήταν φιλοχρήματος ή ήθελε χρήματα για να βουλώνει τα στόματα (δεν βγαίνουν τέτοια ρεπορτάζ και ειδικά πρωτοσέλιδα δωρεάν, σκεφθείτε γιατί γεμίσαμε τόσα εκκλησιαστικά πρακτορεία ειδήσεων όταν το μόνον σχεδόν που παίζουν είναι φωτογραφίες δελτία τύπου και ανακοινώσεις μητροπόλεων).
Όποιος λοιπόν ευλαβής ιερέας έκανε έργο, έμπαινε στο μάτι του δεσπότη.
Αρχιζαν τα "καψόνια", κι αν δεν το έπαιρνες απόφαση να γίνεις και συ ξενέρωτος σαν τους άλλους,να πάψεις να μαζεύεις ευαισθητοποιημένο κόσμο, ειδικά αν συνέχιζες να μιλάς για αίρεση (οικουμενισμός) για την πατρίδα κλπ, τότε δεν σε έσωζε τίποτε. Το τέλος ήταν σχεδόν πάντα προδιαγεγραμμένο.
Αρχικά σου κάνουν μια μετάθεση σε άλλο ναό. Τάχα για τις ανάγκες!
Ο κόσμος συνεχίζει να έρχεται σε σένα όμως. Πρέπει να τον διώξεις σιγά σιγά. Αν συνεχίσεις να "μην καταλαβαίνεις", έχει κ πιο σκληρά μέτρα:
Τι είναι για έναν δεσπότη να πληρώσει 3-4 γυναίκες να πάνε τάχα μόνες τους στην μητρόπολη και να καταθέσουν ότι τις έκανε ανήθικες προτάσεις; Ούτε αποδείξεις χρειάζονται ούτε τίποτε! Αρκεί που το δήλωσαν αυτές οι γυναίκες. Ακολουθεί επισκοπικό δικαστήριο στο οποίο προεδρεύει ο δεσπότης!
Τιμωρείσαι και το θέμα πάει στην Σύνοδο (και πας κ για καθαίρεση!)
Επίσης πόσο δύσκολο είναι να τις βάλει ο δεσπότης να πάνε τάχα να εξομολογηθούν σε αληθινά ευλαβείς ιερείς (συνήθως υπάρχουν 2-3 τέτοιοι σε κάθε μητρόπολη) και να ισχυριστούν ψέμματα ότι τάχα είχαν σχέσεις με έναν ιερέα, για να μην φανεί στημένο δεν θα πουνε το όνομά του, αλλά φυσικά ο ιερέας θα καταλάβει σε ποιον αναφέρονται (ειδικά αρχιμανδρίτη, γιατί τους έγγαμους τους βάζουν πιο εύκολα "χέρι", αφού έχουν την παπαδιά και παιδιά, αργά ή γρήγορα θα σκύψουν το κεφάλι όπως όλοι οι υπόλοιποι).
Οπότε ο ευλαβής ιερέας, θα πει από μέσα του: άρα είχε δίκιο ο δεσπότης. Και θα ξεκόψει ο ευλαβής ιερέας κάθε σχέση με τον διωκόμενο ιερέα. Και θα συμβουλεύσει και τα πνευματικά του παιδιά να μην ασχολούνται με το θέμα. Να κοιτάνε τα δικά τους λάθη!
Έτσι λοιπόν στην ιστορία μας, πετύχαιναν να κρατάνε μακρυά τους ελάχιστους ευλαβείς, ώστε να τρώνε το κεφάλι του ενός μετά τον άλλο.
Εξ άλλου ποιος ευλαβής θέλω να ρισκάρει να χάσει την ενορία του; Και που θα πάει μετά όλος αυτός ο κόσμος; που θα εξομολογούνται; οπότε το βουλώνει για να μην έχει κι αυτός την τύχη του προηγούμενου. Δεν μιλάμε για πράγματα που δεν θέλει ο δεσπότης να μιλάμε. Απλό είναι. Ούτε για αμαρτία, ούτε για εκτρώσεις, ούτε για αιρέσεις, ούτε για μασονία και ηλεκτρονικό φακέλωμα. Μιλάμε για "αγάπη"! ΜΕ όσο το δυνατόν μειλίχιο ύφος!
Για τον συγκεκριμένο ιερέα στην Αλεξανδρούπολη, θα περιοριστώ να πω ότι στα λίγα χρόνια που ήταν στην πόλη, πέτυχε να μαζεύει όλη τη νεολαία, ίδρυσε την Πατριωτική Ορθόδοξη Κίνησης Αλεξανδρούπολης, είχε απίστευτο έργο. Διαβάστε για παράδειγμα πολύ παλιό δημοσίευμα εδώ:
http://antiparakmi.blogspot.com/2013/06/blog-post_7.html
και αρκετά άλλα νεότερα από τα έργα του δεσπότη του, από αυτά που βγάζει ο ίδιος ο δεσπότης δημόσια :
http://opaidagogos.blogspot.com/search/label/%CE%9C%CE%B7%CF%84%CF%81.%20%CE%91%CE%BB%CE%B5%CE%BE.%20%CE%86%CE%BD%CE%B8%CE%B9%CE%BC%CE%BF%CF%82
και τελευταία εδώ:
http://aktines.blogspot.com/2019/07/blog-post_60.html
αλλά ας επιστρέψω στην φανταστική ιστορία που σας έλεγα:
Ένας γιατρός είπε:
τον τάδε μητροπολίτη (πολύ ευλαβής, δεν ζει τώρα), τον βλέπω ένα απόγευμα πολύ στεναχωρημένο.
-Τι έχετε σεβασμιότατε; τον ρώτησα.
-Τι να σου πω παιδί μου. Ήμουν σήμερα στον ναό (τάδε όνομα, ας πούμε Άγιο Δημήτριο) μαζί με άλλους επισκόπους, και άκουσα ο ένας να φωνάζει τον άλλο με γυναικεία ονόματα. Από τότε δεν μπορώ να ησυχάσω.
Είναι άραγε αλήθεια όσα περιέγραψα; Είναι μυθεύματα; ο Θεός ξέρει. ο Θεός και κάποιοι ελάχιστοι που έτυχαν να μάθουν κάτι περισσότερο.
Εγώ απλά έγραψα μια τελείως φανταστική ιστορία. Το ξακαθαρίζω για πολλοστή φορά!
Είναι ιστορία, δεν είναι καταγγελία.
Προσέξτε λοιπόν τι αναμεταδίδετε αγαπητοί φίλοι του makpress, γιατί συχνά -πολύ συχνά με τα σημερινά ΜΜΕ- μεταδίδονται πράγματα που όχι μόνον δεν ισχύουν αλλά είναι πλήρως κατασκευασμένα.
Μπορεί "να πουλάνε" γιατί ο κόσμος χαίρεται να μαθαίνει για σκανδαλοποιούς ιερείς (έτσι δικαιολογείται και συνεχίζει και την δική του αμαρτωλή ζωή, αφού υποτίθεται έχουν ξεπέσει τόσο και οι παπάδες).
Αλλά μια μέρα θα δώσουμε λόγο για όλα όσα συκοφαντήσαμε. Εκείνος ο Κριτής θα είναι αληθινά δίκαιος. Δεν θα παίρνει εντολές από την εξουσία.
Ο περισσότερος κόσμος θα συνεχίσει να πηγαίνει στον ναό, να ανάβει το κερί του, να ζητάει χάρες και θαύματα, γιατί αυτή είναι η σχέση μας με τον Θεό, κάτι σαν μαγικό που το επικαλούμαστε όταν θέλουμε βοήθεια, δεν είναι ο Πατέρας μας, δεν αισθανόμαστε αληθινά παιδιά Του. Και το βασικότερο: ο πιστός ήδη παπαγαλίζει την καραμέλα που εδώ και λίγες δεκαετίες έντεχνα του σέρβιραν: εσύ κοίτα τον εαυτό σου. Να κάνεις υπακοή.
Κοίτα εσύ τον εαυτό σου για να αλωνίζουν οι λύκοι!
Την ιστορία και τις σκέψεις έγραψε ένας τακτικός αναγνώστης του makpress
(για ευνόητους λόγους δεν βάζω ούτε τα αρχικά μου,, στις φανταστικές ιστορίες υπάρχουν πάντα οι κακοί, οι δράκοι, τα τέρατα και έχουν απίστευτα σατανικό μυαλό και χτυπάνε τόσο ύπουλα, και τόσο ανελέητα).
