Έχω γράψει επανειλημμένως ότι τίποτε δεν με εκπλήσσει πλέον. Τίποτε δεν με συγκλονίζει. Όμως χθες συγκλονίστηκα, όταν άκουσα ότι ο αδελφός της 26χρονης κοπέλλας που,,,
κατέληξε προ ημερών στο νοσοκομείο λόγω των σοβαρών εγκαυμάτων από την τραγωδία στο Μάτι, δεν κατόρθωσε να τη μεταφέρει στις ΗΠΑ για εκεί περίθαλψη, λόγω της γραφειοκρατίας.
Ταυτότητα και όλα τα έγγραφα ταυτοποίησής της είχαν καεί. Πήγε ο αδελφός της να βγάλει νέα ταυτότητα, αλλά του ζητούσαν πληρεξούσιο, το οποίο, φυσικά, δεν μπορούσε να χορηγήσει η διασωληνωμένη στην εντατική αδελφή. Και πώς να ταξιδέψει ένα σώμα σε κώμα χωρίς ταξιδιωτικά έγγραφα; Αν είναι δυνατόν!
Δεν θα μπορούσε π.χ. ο υπουργός Εξωτερικών να ζητήσει από τον αμερικανό πρέσβη να δώσει με συνοπτικές διαδικασίες το ΟΚ για είσοδο στις ΗΠΑ ενός ακίνδυνου σώματος συνοδεία του αδελφού; Δεν θα μπορούσε να διατεθεί το πρωθυπουργικό αεροσκάφος για την άμεση μεταφορά ρε όρνια; Ακόμη και παρά τον νόμο.
Λέω εγώ τώρα!
Και ξαναγράφω: κινητοποιούμε τον στόλο και την αεροπορία δαπανώντας τεράστια ποσά για να εντοπίσουμε ένα ναυαγό στο Αιγαίο, του οποίου αγνοούμε την ταυτότητα. Για τη διάσωση μιας ζωής. Δεν μπορούσε στην προκείμενη περίπτωση να γίνει τίποτε από τον τελευταίο μανδαρίνο μέχρι τον πρωθυπουργό για να δοθεί μια ευκαιρία στην ελπίδα;
Σώτος
