Εσύ Νικόλα έφυγες τόσο δίκαια και ανθρώπινα από τρία ελεεινά υποκείμενα. Δεν μπήκες σε κοσμηματοπωλείο ντοπαρισμένος έτσι απλά για..
επίσκεψη. Σπούδαζες μια ζωή, δεν μετείχες σε καταλήψεις, δεν ανακατεύτηκες με πωλητικά γκρουπούσκουλα, δεν διαδήλωνες κάθε λίγο και λιγάκι για ψύλλου πήδημα. Έφυγες μετά στο εξωτερικό για περαιτέρω σπουδές. Και γύρισες κάποια στιγμή να δεις την πατρίδα και ν’ απολαύσεις από του Φιλοπάππου την όμορφη πόλη, όπου γεννήθηκες και μεγάλωσες, δείχνοντάς την με καμάρι στη φίλη σου. Δεν είχαμε την ευκαιρία να απολαύσουμε την ειλικρίνειά σου, ούτε να γνωρίσουμε κείμενά σου, τα shows σου και την αυθεντικότητά σου. Διότι ήσουν σκυμμένος πάνω στα βιβλία, για να γίνεις χρήσιμος πολίτης, να δημιουργήσεις οικογένεια, να προσφέρεις στον τόπο σου με τον φόρο που θα πλήρωνες κάτι δημοκράτες και πονόψυχους σαν τη Σβίγκου, τη Νοτοπούλου, τον Καρανίκα και τ’ άλλα τα παιδιά.
Εσύ Ζακ πήγες με έναν περίεργο τρόπο. Αηδιασμένοι και αγανακτισμένοι οι άνθρωποι από τις ληστείες των πρεζάκηδων σε χτύπησαν τρομαγμένοι. Μέχρις εκεί, ας πούμε καλά. Όταν, όμως, ξέφυγες από τους λακτιστές σου και προσπαθούσες να απομακρυνθείς παραπατώντας, τί ήθελε και σε κλώτσησε εκείνο το γομάρι που έσπευσε εις «βοήθειαν» την τελευταία στιγμή;
Αυτά περίμενα να μας διαμηνύσει η κερα-Σβίγκου και η κάθε Σβίγκου και ο κάθε Βαλλιανάτος που δεν έβγαλαν κιχ για τον άδικο χαμό τού Νικόλα.
Σώτος
