ΓΡΑΦΕΙ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ ΜΕΛΟΣ ΤΟΥ ΑΡΔΗΝ:
Απολογισμός του Συλλαλητηριου στην Δεθ για την Μακεδονία.
Ήταν με τις πιο συντηρητικές εκτιμήσεις από αστυνομικούς κύκλους που για ευνόητους λόγους δεν μπορούν να τα πουν δημόσια πάνω από 60 χιλιάδες λαού. Δεν υπήρχε συντονισμος αλλά ούτε πολιτική στόχευση συγκεκριμένη πχ να καταληφθεί το Βελιδειο και να ματαιωθει η ομιλία του αμερικανοδουλου αρχικομιτατζη που παριστάνει τον Έλληνα πρωθυπουργό. Παρόλα αυτά το συλλαλητήρια ήταν μεγαλειώδες γιατί εκεί βρισκόταν το ζωντανό λαϊκό σώμα, ο δραγουμανος του Θεού όπως λέει κι ο μεγάλος μας ποιητής ο Γκατσος. Νέοι νέες αρειανοι και παοκτσηδες γυναίκες και παιδιά μεσήλικες γεροντισες παπάδες καλόγριες ροκάδες κι εθνοφρικια. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι χωρίς οργάνωση επόμενη πεντεμισυ ώρες αντιστεκοντουσαν στα αριστερά ματ που είχαν εντολή πασει θυσία να διαλυσουν το συλλαλητήριο μέχρι να ανέβει ο Αρχικομιτατζης στο βήμα. Δεν τα κατάφεραν. Μέχρι τις 9 οι τόνοι χημικών που έριχναν γυρνούσαν κατά πάνω τους γιατί ο άνεμος φυσούσε προς τον χώρο της Έκθεσης και του Βελιδειο. Γύρω στις 9 που άλλαξε ο άνεμος ξεκίνησαν την τελική επίθεση. Τόνοι χημικών ξανά κροτου λάμψης. Ο κόσμος τα πήρε στο κρανίο. Νοικοκυραιοι και πιτσιρικάδες ξήλωσαν πλακάκια για να αντιμετωπισουν τους σιδηροφρακτους συριζαιους Ματατζηδες φωνάζοντας Πίσω φασίστες. Άντεξαν τρεις επιθέσεις. Στο τέλος υποχώρησαν στον Λευκό Πύργο στην Μητροπόλεως και στην Παλιά Παραλία. Εκεί ξαναεπιτεθηκαν τα Μάτ ρίχνοντας χημικά και κροτου λάμψης μέσα στα σουβλατζιδικα και στα καφέ. Συγκλονιστικες στιγμές. Η γεροντισα που δεν μπορούσε να αναπνεύσει αλλά δεν άφηνε την Σημαία. Ευτυχώς είχαμε μαλοξ σε σπρέι την ψεκασαμε και την σωσαμε. Τον εξαλλο εικοσπενταρη που φωναζε. .Μας τα πήρατε όλα. .μισθούς συντάξεις δικαιώματα. .Τι μας έμεινε να ελπίζουμε. .Η Ιστορία μας. .κι αυτήν ρε κουφαλες την πουλάτε Ε..Όχι ρε ως εδώ. .
Μέχρι τις δέκα και μισή μας κυνηγούσαν μέχρι την Αριστοτέλους όπου με λύσσα έριξαν τις τελευταίες κροτου λάμψης και τα τελευταία χημικά.
Υπάρχει κι ένα δεύτερο πολιτικό αποτέλεσμα το οποίο είναι επίσης σημαντικό. Ξεφτικιστηκαν πολιτικά τα έξ αριστερών μαξιλάρια τους συριζα και του αντιεξουσιαστικου χώρου που όλοι μαζί ήταν μικρό κλάσμα των δεκάδων χιλιάδων που αντιστεκοντουσαν στον Λευκό στην χανθ και στο Δημαρχείο ενώ αυτοί έκαναν την ετήσια λιτανεία επαναστατικης πεζοπορίας. Μέχρι και τρυκακι εθνοαναρχικων κυκλοφορουσε που έγραφε Το Κράτος εχθρός του Έθνους.
Κοινώς για συμπασα την αριστερά ή απόλυτη ξεφτίλα. Ο Λαός που στο όνομα του μιλά αυτή η αριστερά που οζει πτωματιλα δεν ήταν ούτε στην Αριστοτέλους ούτε στην Καμάρα. Ήταν στην Χανθ στον Πύργο στο Βελιδειο στην Μητροπόλεως στην Παραλία και μαχονταν. Μικρός λαός που πολεμά δίχως σπαθιά και βολια που λέει κι ο ποιητής. Κι εμείς του Κινήματος Άρδην ειμασταν εκεί. Κομμάτι του κι εμείς. .
