Γράφει ο Ναπολέων Λιναρδάτος
Ο νεότερος πολιτικός μύθος έχει να κάνει με την ιδέα ότι ύστερα από τη διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα έχει απαξιωθεί το προϊόν που λέγεται αριστερή διακυβέρνηση. Οι Ελληνες υποτίθεται ότι έχουν πλέον μάθει για τις καταστροφικές συνέπειες των αριστερών πολιτικών, το πάθημα έγινε μάθημα, και έτσι μετά τις εκλογές η Ελλάδα θα προοδεύσει. Οι επόμενοι θα μπορούν επιτέλους να κυβερνήσουν γιατί μια σειρά ψευδαισθήσεων θα έχει εξαερωθεί από το ελληνικό πολιτικό σκηνικό.
Η παραπάνω ευχή και ο μύθος κυκλοφορούν στους λεγόμενους κεντροδεξιούς κύκλους. Είναι μια ευχή που έχει μακρά ιστορία, μια και οι ελπίδες για την ιδεολογική και πολιτική αντεπίθεση στην Αριστερά έχουν εναποτεθεί σε κάποιο αόρατο χέρι, εξωτερικό παράγοντα, ιστορική αναγκαιότητα ή έστω τα καιρικά φαινόμενα. Η αριστερή κυριαρχία κάποτε, κάπως, θα ανατραπεί και το μόνο που μένει στους κεντροδεξιούς είναι να είναι αρκετά τυχεροί για να είναι παρόντες.
Οι ιδέες της Αριστεράς δεν ήταν ορθές το ‘60, το ‘70 ή το ‘80. Η Αριστερά όπου έχει κυβερνήσει έχει τα ίδια αποτελέσματα ανεξάρτητα από την ιστορική περίοδο. Η πλήρης κυριαρχία της Αριστεράς το ‘70 και το ‘80 δεν ήταν αναπόφευκτη. Απλά η λεγόμενη Κεντροδεξιά είχε αφήσει το πεδίο της ιδεολογικής αντιπαράθεσης. Η Αριστερά κυριαρχεί εδώ και μερικές δεκαετίες γιατί παίζει μονότερμα.
Το πρόβλημα στην Ελλάδα είναι η Δεξιά ή η Κεντροδεξιά. Από τον ύμνο στον κρατισμό, που ήταν το Σύνταγμα του ‘75, μέχρι και την τριτοκοσμική τύπου κρατικοποίηση του ομίλου Ανδρεάδη, η ελληνική Δεξιά δεν είχε απλά παραδώσει τα όπλα, αλλά είχε ενταχθεί ιδεολογικά στις τάξεις των αντιπάλων της. Στον Ελληνα ψηφοφόρο πλάσαρε την επιλογή μιας πιο ήπιας Αριστεράς.
Αν θέλατε να εφαρμοστούν αριστερές πολιτικές με γραβάτα και καθωσπρέπει τρόπους, υπήρχε πάντοτε η επιλογή της ελληνικής Κεντροδεξιάς. Η κυριαρχία που χαίρει η Αριστερά δεν έχει γίνει τίποτα για να αμφισβητηθεί τα τρία τελευταία χρόνια. Οταν με το καλό ο κ. Τσίπρας και οι σύντροφοί του εγκαταλείψουν την εξουσία, είναι βέβαιο ότι θα επιστρέψουν στη συνθηματολογία, πρακτικές και μεθόδους που έχουν διαχρονικά χρησιμοποιήσει. Αυτό δεν θα συμβεί μόνο λόγω συνήθειας, αλλά κυρίως γιατί όλα αυτά διατηρούν την ηθική και πολιτική νομιμοποίηση για τη μεγάλη πλειονότητα των πολιτών.
Είναι κάπως δύσκολο να κερδίσεις μια μάχη ή έναν πόλεμο όταν έχει ήδη παραδοθεί άνευ όρων. Υστερα από μια κυβερνητική αλλαγή, τα πράγματα στην Ελλάδα θα συνεχίσουν να χειροτερεύουν, όχι γιατί η Αριστερά θα αντιπολιτεύεται με τον γνωστό τρόπο, αλλά γιατί η λεγόμενη Κεντροδεξιά θα κυβερνά με τα συνηθισμένα φοβικά σύνδρομα. Αν το μεγαλύτερο ποσοστό των Ελλήνων δεν αλλάζει, ειδικά ύστερα από όλα όσα έχουν συμβεί, είναι γιατί ποτέ κανένας δεν τους έχει προτείνει να αλλάξουν.
Ο νεότερος πολιτικός μύθος έχει να κάνει με την ιδέα ότι ύστερα από τη διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα έχει απαξιωθεί το προϊόν που λέγεται αριστερή διακυβέρνηση. Οι Ελληνες υποτίθεται ότι έχουν πλέον μάθει για τις καταστροφικές συνέπειες των αριστερών πολιτικών, το πάθημα έγινε μάθημα, και έτσι μετά τις εκλογές η Ελλάδα θα προοδεύσει. Οι επόμενοι θα μπορούν επιτέλους να κυβερνήσουν γιατί μια σειρά ψευδαισθήσεων θα έχει εξαερωθεί από το ελληνικό πολιτικό σκηνικό.
Η παραπάνω ευχή και ο μύθος κυκλοφορούν στους λεγόμενους κεντροδεξιούς κύκλους. Είναι μια ευχή που έχει μακρά ιστορία, μια και οι ελπίδες για την ιδεολογική και πολιτική αντεπίθεση στην Αριστερά έχουν εναποτεθεί σε κάποιο αόρατο χέρι, εξωτερικό παράγοντα, ιστορική αναγκαιότητα ή έστω τα καιρικά φαινόμενα. Η αριστερή κυριαρχία κάποτε, κάπως, θα ανατραπεί και το μόνο που μένει στους κεντροδεξιούς είναι να είναι αρκετά τυχεροί για να είναι παρόντες.
Οι ιδέες της Αριστεράς δεν ήταν ορθές το ‘60, το ‘70 ή το ‘80. Η Αριστερά όπου έχει κυβερνήσει έχει τα ίδια αποτελέσματα ανεξάρτητα από την ιστορική περίοδο. Η πλήρης κυριαρχία της Αριστεράς το ‘70 και το ‘80 δεν ήταν αναπόφευκτη. Απλά η λεγόμενη Κεντροδεξιά είχε αφήσει το πεδίο της ιδεολογικής αντιπαράθεσης. Η Αριστερά κυριαρχεί εδώ και μερικές δεκαετίες γιατί παίζει μονότερμα.
Το πρόβλημα στην Ελλάδα είναι η Δεξιά ή η Κεντροδεξιά. Από τον ύμνο στον κρατισμό, που ήταν το Σύνταγμα του ‘75, μέχρι και την τριτοκοσμική τύπου κρατικοποίηση του ομίλου Ανδρεάδη, η ελληνική Δεξιά δεν είχε απλά παραδώσει τα όπλα, αλλά είχε ενταχθεί ιδεολογικά στις τάξεις των αντιπάλων της. Στον Ελληνα ψηφοφόρο πλάσαρε την επιλογή μιας πιο ήπιας Αριστεράς.
Αν θέλατε να εφαρμοστούν αριστερές πολιτικές με γραβάτα και καθωσπρέπει τρόπους, υπήρχε πάντοτε η επιλογή της ελληνικής Κεντροδεξιάς. Η κυριαρχία που χαίρει η Αριστερά δεν έχει γίνει τίποτα για να αμφισβητηθεί τα τρία τελευταία χρόνια. Οταν με το καλό ο κ. Τσίπρας και οι σύντροφοί του εγκαταλείψουν την εξουσία, είναι βέβαιο ότι θα επιστρέψουν στη συνθηματολογία, πρακτικές και μεθόδους που έχουν διαχρονικά χρησιμοποιήσει. Αυτό δεν θα συμβεί μόνο λόγω συνήθειας, αλλά κυρίως γιατί όλα αυτά διατηρούν την ηθική και πολιτική νομιμοποίηση για τη μεγάλη πλειονότητα των πολιτών.
Είναι κάπως δύσκολο να κερδίσεις μια μάχη ή έναν πόλεμο όταν έχει ήδη παραδοθεί άνευ όρων. Υστερα από μια κυβερνητική αλλαγή, τα πράγματα στην Ελλάδα θα συνεχίσουν να χειροτερεύουν, όχι γιατί η Αριστερά θα αντιπολιτεύεται με τον γνωστό τρόπο, αλλά γιατί η λεγόμενη Κεντροδεξιά θα κυβερνά με τα συνηθισμένα φοβικά σύνδρομα. Αν το μεγαλύτερο ποσοστό των Ελλήνων δεν αλλάζει, ειδικά ύστερα από όλα όσα έχουν συμβεί, είναι γιατί ποτέ κανένας δεν τους έχει προτείνει να αλλάξουν.
