Φαίνεται πως η οικονομική κρίση είχε σαν συνέπεια, εκτός όλων των άλλων, και .....
την αποδόμηση του κοινωνικού ιστού. Ή μάλλον, για να το πω πιο σωστά, η αποδόμηση του κοινωνικού ιστού είχε σαν συνέπεια, εκτός όλων των άλλων, και την οικονομική κρίση.
Καχυποψία, συνωμοσιολογία, διχασμός, επιφυλακτικότητα. Βγήκαν στην επιφάνεια όλα τα κακά και τα ανάποδα της φυλής και στραφήκαμε ο ένας εναντίον του άλλου, με σκοπό να απομονώσουμε όποιον δεν συμφωνεί μαζί μας και δεν εξυπηρετεί τους δικούς μας σκοπούς, να τον αποδυναμώσουμε, να του κρεμάσουμε ταμπέλλες. Οι χαρακτηρισμοί "μασόνος", "εβραίος", "χαζάρος", "προδότης", "πράκτορας", "ανθέλληνας", "αντίνοος" πάνε κι' έρχονται! Και, συνήθως, όλοι αυτοί οι οποίοι εκτοξεύουν αυτούς τους χαρακτηρισμούς, όπως ο ανεμιστήρας εκτοξεύει την λάσπη, είναι αυτοί που ερωτοτροπούν με την καρέκλα της εξουσίας και το μαύρο, αφορολόγητο χαρτζηλίκι του δημόσιου κορβανά, μέσω της δημιουργίας ενός ακόμη κόμματος ή αποκόμματος, προς τέρψιν των οσφυοκαμπτών και προδοτών που διοικούν τη χώρα. Γνωστό το διαίρει και βασίλευε, άλλωστε.
Πήξαμε λοιπόν στους "σωτήρες". Κάποιοι μάλιστα εξ αυτών, είναι "σωτήρες" καθ' έξιν και κατ' επάγγελμα! Πού τους χάνεις πού τους βρίσκεις, μέσα στις διεργασίες δημιουργίας ενός πολιτικού μαγαζακίου είναι χωμένοι! Ακόμη όμως και όταν δεν έχουν το δικό τους μαγαζάκι, προσκολλώνται σε όποιον καταγγέλει κατά καιρούς πρόσωπα και πράγματα - όπως έκανε λόγου χάριν προσφάτως ο Ευάγγελος Γούτος - τον προσεγγίζουν, κατ' αρχάς, και του υπόσχονται την αμέριστη και αφιλοκερδή "συμπαράσταση" και "βοήθειά" τους. Και πριν αλέκτωρ λαλήσαι τρις, τσουπ, να και ο Θούρειος του Ρήγα Φερραίου με την αφεντιά τους να φιγουράρει στη θέση "αυτού που το σκέφτηκε πρώτος", του αρχηγού, του ανθρώπου ο οποίος θα σηκώσει στους ώμους του τον χειμαζόμενο λαό!
Αν τύχει τώρα και ο καταγγέλων, ή ο πολλά υποσχόμενος, αποδειχθεί ότι πουλούσε φύκια για μεταξωτές κορδέλλες, τότε ο αρριβίστας που τον πλησίασε και τον "βοήθησε", προβάλλοντας βεβαίως, πρώτα και πάνω απ' όλα και όλους, την δική του "ηγετική" φυσιογνωμία, την κάνει με ελαφρά πηδηματάκια και, προκειμένου να διαχωρίσει τη θέση του από τον απατεώνα, βάλλει εναντίον του πρώτος και καλύτερος, εκτιθέμενος μάλιστα ακόμη και μπροστά στις κάμερες των μέσων της μαζικής μας εξαπάτησης προσποιούμενος τον απατηθέντα! Μήπως δεν είχαμε τέτοια φαινόμενα στην υπόθεση του κοντού πατρινού απατεώνα που διαφεύγει (ακόμη) της σύλληψης; Πόσοι από τους παρατρεχάμενους αυλικούς του δεν έκοψαν λάσπη, όταν βγήκαν τα άπλυτα στη φόρα, και δεν άρχισαν να πελεκούν την πεσμένη δρυν;
Έχουμε βεβαίως και τους άλλους, αυτούς που έχουν πιει το "μαγικό νερό" της αποχαύνωσης και έχουν ορκιστεί αιώνια πίστη στον "μεγάλο πολέμαρχο", οι οποίοι επιμένουν πεισματικά ότι όλα αυτά συμβαίνουν στη δική μας φαντασία και μόνο!
Αν τύχει όμως και ο καταγγέλων, ή ο πολλά υποσχόμενος, δικαιωθεί για τις καταγγελίες του, τότε ο ευκαιριακός "ηγέτης" φιγουράρει στο πλευρό του ως ο άνθρωπος που δικαίως τον πίστεψε και τον στήριξε, διεκδικώντας ένα κομμάτι εξουσίας από το απόκομμα το οποίο, ενδεχομένως, θα δημιουργηθεί!
Να αηδιάσω τώρα ή να το αφήσω για αύριο; Κάθε μέρα, δυστυχώς, έχουμε τέτοια φαινόμενα και, όπως φαίνεται, αυτά δεν πρόκειται ποτέ να σταματήσουν.
Αν περιμένετε πάντως να σας πω ονόματα, δεν θα το κάνω. Οι κατοικούντες στην Ιερουσαλήμ γνωρίζουν πολύ καλά σε ποιους αναφέρομαι. Όσοι δεν γνωρίζουν, ας φυλάγονται γιατί οι καροί είναι πολύ πονηροί. Είναι εύκολο άλλωστε να τους αναγνωρίσει κανείς και να τους απομονώσει...
Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
http://www.ribandsea.com/editorial/3118-i-apodomisi-tis-apodomisis-o-apodomisi
