του Σάββα Αναστασιάδη*
Η κρατικοποίηση του ΟΑΣΘ εν έτη 2017, όπως την ανακοίνωσε ο Υπουργός Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων Χρ. Σπίρτζης και ψήφισε η κυβερνητική πλειοψηφία, αποτελεί ένα ακόμη χαρακτηριστικό δείγμα της ιδεοληπτικής αντιμετώπισης των θεμάτων που άπτονται της οικονομικής ζωής (κι όχι μόνο) της....
χώρας.
Προφανώς επηρεασμένος από το πράσινο πολιτικό του DNA, ακολουθεί ένα μοντέλο αναχρονιστικό, ένα τρόπο οικονομικής διαχείρισης που συνέβαλε τα μέγιστα, στην κατάρρευση της ελληνικής οικονομίας στη δεκαετία του ’80.
Ήταν οι εκτεταμένες κρατικοποιήσεις, με υπογραφή Ανδρέα Παπανδρέου, βιομηχανικών επιχειρήσεων που δέσποσαν στη μεταπολεμική Ελλάδα. Όμως, οι εταιρείες αυτές βούλιαξαν από την κακοδιαχείριση, τη σπατάλη και τις προσλήψεις – ρουσφέτια, αφήνοντας τρύπα περί το 1 τρις δραχμών στην ελληνική οικονομία.
Πέραν της κρατικοποίησης η οποία γυρνά τη χώρα δεκαετίες πίσω, η αλλαγή που επιχειρεί η κυβέρνηση απέχει μακράν από ένα πραγματικό ζητούμενο που θα ήταν ο εκσυγχρονισμός των αστικών συγκοινωνιών μέσω μιας νέας διαφορετικής αντίληψης του θέματος. Αυτό σημαίνει, μια ουσιαστική μεταρρύθμιση, η οποία θα έχει προοπτική ετών και θα αντιμετωπίζει για πρώτη φορά ισότιμα τα συγκοινωνιακά θέματα όλων των περιοχών της Π.Ε. Θεσσαλονίκης.
Και φυσικά, η κυβέρνηση δέσμια στις ιδεοληψίες της, αδυνατεί να προχωρήσει τις μεταρρυθμίσεις που είναι αναγκαίες για τη δημιουργία ενός νέου σύγχρονου κράτους. Και δεν είναι μόνο οι οικονομικές μεταρρυθμίσεις στις οποίες σε μεγάλο βαθμό σύρεται κλαψουρίζοντας. Για παράδειγμα με τις αλλαγές στην Παιδεία γυρνά την Ελλάδα στην οπισθοδρόμηση, ενώ το νομοσχέδιο που κατέθεσε, ο υπουργός εσωτερικών, θυμίζει εποχές Μαυρογιαλούρου.
Είναι προφανές ότι τέτοιες μεγάλες αλλαγές δεν μπορεί να τις υπηρετήσει μια κυβέρνηση που εκφράζει τον κρατισμό και υπογράφει με… «πόνο ψυχής» μνημόνια, φορτώνοντας υπέρμετρα βάρη τον ελληνικό λαό.
Μια κυβέρνηση που μετέτρεψε το Όχι σε Ναι προκειμένου να κρατηθεί στην καρέκλα. Από τη μια ψηφίζουν με τα δυο χέρια, κι από την άλλη κλαίνε και δηλώνουν ότι δεν θα εφαρμόσουν όσα ψήφισαν. Αυτό, εκτός από γελοιότητα που υποβαθμίζει τον πολιτικό λόγο και πλήττει τη Δημοκρατία, αναδεικνύει και τον τρόπο με τον οποίο η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ αντιμετωπίζει την οικονομική προοπτική της χώρας. Υποτίθεται ότι εργάζεται για κάτι που όχι απλώς δεν πιστεύει αλλά το αποκηρύσσει κιόλας.
Δεν είναι τυχαίο ότι στις πρόσφατες εξαγγελίες του κ. Τσίπρα ότι η έξοδος στις αγορές είναι πιο κοντά από ποτέ, ο κεντρικός τραπεζίτης Γ. Στουρνάρας παρενέβη και ζήτησε «εμβληματικές ιδιωτικοποιήσεις αντί της επιστροφής στις αγορές». Γιατί για να κερδίσεις την εμπιστοσύνη των επενδυτών και επομένως να βγεις με ασφάλεια στις αγορές, πρέπει πρώτα να δώσεις σημάδια, να κάνεις μεταρρυθμίσεις οι οποίες δείχνουν ότι πράγματι κάτι αλλάζει στα θεμέλια αυτού του κράτους. Κάτι δομικό, μια νέα αντίληψη για τα πράγματα.
Όχι να στέλνεις μηνύματα κρατικοποιήσεων, κινήσεων τακτικής, ρουσφετιών και προσλήψεων από το παράθυρο, εν ολίγοις μηνύματα στυγνής ιδεοληψίας.
*Αν. Τομεάρχης Εξωτερικών Ν.Δ., για θέματα Απόδημου Ελληνισμού, Βουλευτής Β΄ Θεσσαλονίκης
