Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης
Οι Μεγάλες Δυνάμεις του 19ου αιώνα εγγυήθηκαν, προς εξυπηρέτηση των δικών τους συμφερόντων, τη δημιουργία και βιωσιμότητα του Ελληνικού κράτους κάτω από υπέρογκα δάνεια που κρίθηκαν τότε «αναγκαία», για να σταθεί στα πόδια του το νεοσύστατο προτεκτοράτο. Τα πρώτα κόμματα απεκαλούντο .....
επισήμως Αγγλικό, Γαλλικό και Ρωσικό εκφράζοντας στο εσωτερικό της χώρας τη βούληση των αντίστοιχων ξένων κρατών. Πέρασαν έκτοτε χρόνια πολλά και το ένα δάνειο διαδεχόταν το άλλο, για να μπορεί το κράτος να είναι βιώσιμο [όπως το σημερινό δημόσιο χρέος] και να υπηρετεί τα συμφέροντα που υπηρετούσαν τα διάφορα κόμματα. Περάσαμε οδυνηρές περιπέτειες με τρομακτικές απώλειες σε έμψυχο δυναμικό και υλικό που μόνον πόνο έδιναν στον τόπο και στον χιλιοπροδομένο λαό του. Επειδή ο ένας πολιτειακός παράγοντας έπαιρνε το μέρος των Γερμανών, ενώ ο άλλος των Άγγλων, μέχρι που προσγειωθήκαμε σταθερά στην αγκαλιά του θείου Σαμ και βιώσαμε τον εμφύλιο, τον διωγμό του 1955 και του 1964 στην Τουρκία, μία χούντα το 1967, την εισβολή στην Κύπρο το 1974, τη ντροπή των Ιμίων το 1996 και τα Μνημόνια του 2010-2015 που δίνουν τη χαριστική βολή στον τόπο λεηλατώντας τον πλούτο της και αφανίζοντας την ελληνική φυλή.
Και πάρα πολλοί περιμέναμε ότι κάποιος πολιτικός θα όρθωνε το ανάστημά του και θα αναχαίτιζε αυτή τη λαίλαπα, χωρίς να παραβλέπουμε τα στενά περιθώρια κινήσεων που θέτει η σπουδαιότητα της γεωπολιτικής θέσης τη χώρας με βάση το «Ανήκομεν εις την Δύσιν». Να ανήκωμεν εις την Δύσιν, αλλά να διαθέτωμεν και ολίγην αξιοπρέπειαν. Να μην είμαστε ξέφραγο αμπέλι και να ζούμε άνετα με τα στοιχειωδώς απαραίτητα, τα οποία συμπυκνώνονται στο «ψωμί, παιδεία, υγεία, ελευθερία».
Ένας από τους πολιτικούς που ήταν εξ αρχής αντιμνημονιακός και άρθρωνε πατριωτικό λόγο σε σημείο που να τα «σπάσει» με το κόμμα του, ήταν ο Πάνος Καμμένος. Ο ίδιος που ως συγκυβερνήτης έφερε το τρίτο και χειρότερο Μνημόνιο, επειδή «δεν γινόταν αλλοιώς». Ο ίδιος που έλεγε ότι υπάρχει άλλος δρόμος. Ο ίδιος που έχει σήμερα το θράσος να διακηρύσσει ότι εγγυάται την Ορθοδοξία και κάτι άλλα ψιλά.
Το μόνο που μπορείς να εγγυηθείς ρε Πανάρα είναι η ακατάσχετη παπαρολογία. Ο λόγος σου συμβόλαιο, όταν περί παπαρίων και παπαρών πρόκειται. Και για να μην πολυλογώ, θα σου πω ότι εκεί κάτω στο μεγάλο λιμάνι συνηθίζουμε να λέμε για τύπους σαν κι΄ εσένα: «Μαγκιά, κλανιά, λουστρίνι και κώλο φινιστρίνι»!
Σωτήριος Καλαμίτσης – κατ’ εξακολούθηση και εις το διηνεκές [;] εθνικώς αναξιοπρεπής
Ταπεινός, πλην ακροδεκσιός νεομπολσεβίκος και δραχμολάγνος, καθημερινός γραφιάς πάσχων ανιάτως από εσχάτως διαγνωσθείσα ακράτεια εμπαθείας και λαϊκισμού, επιστήθιος, όμως, φίλος του γιατρού Γωγούση, σφόδρα δε πιθανόν και επισκέπτης του εις οίκον ευγηρίας δι’ απόρους λόγω επαπειλούμενης εξώσεώς του από την ιδιοκτήτρια του διαμερίσματος, όπου κατοικεί επ’ ενοικίω, Ιεράν τινά δηλονότι Μονήν του Αγίου Όρους [Μεγάλη η Χάρη της]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου