Μαλακός, συγκαταβατικός, υποτονικός, χωρίς πολλά κέφια ο π.Πρωθυπουργός, περιορίστηκε σε νουθεσίες και κραυγές αγωνίας για το μέλλον του τόπου, ενώ επανέλαβε δεκάδες φορές την ...
επιθυμία του να βοηθήσει, σε ένα ακροατήριο γεμάτο μίσος, ειρωνείες και γιούχες. Οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ τον χλεύαζαν κάθε φορά που έλεγε "θέλω να βοηθήσω", αλλά ο Σαμαράς εκεί: να βοηθήσει και να βάλει πλάτη. Δεν κατάλαβε τίποτε από το φτύσιμο των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ, που έδειχναν να του λένε "βάλε εκεί που ξέρεις τη βοήθειά σου", ενώ η Πρόεδρος της Βουλής τον "συγύρισε" για το χρόνο ομιλίας του , που παρεβίασε.
Στο τέλος μάλωσε με την Κωνσταντοπούλου, που τον δούλευε ψιλό γαζί, είπε "δεν δεχόμαστε λογοκρισία", αλλά η Ζωή τον γείωσε περηφρονητικότατα. Στον ΣΥΡΙΖΑ έχουν πάρει πολύ ψηλά τον αμανέ, κοιτούν με απόλυτη περιφρόνηση τον Σαμαρά και δείχνουν να διακατέχονται από Ναπολεόντεια σύνδρομα "το κράτος είμαι εγώ, μετά από μένα ο Θεός",αλλά ο Σαμαράς επιμένει "να βοηθήσει".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου