Η μελέτη της ιστορίας δεν είναι πολύ δημοφιλής στην πλατιά μάζα των ανθρώπων, αλλά μπορεί να αποδειχθεί ιδιαίτερα χρήσιμη και διδακτική αν γίνει την κατάλληλη χρονική στιγμή και χωρίς...
προκαταλήψεις, διότι όπως συνήθως συμβαίνει, η ιστορία επαναλαμβάνεται ως φάρσα.
Αν ανατρέξουμε στη σύγχρονη ιστορία της Ελλάδας θα εντοπίσουμε πολλές στιγμές διχόνοιας που τις περισσότερες φορές οδήγησαν σε εθνικές καταστροφές ή στο χείλος αυτών. Σχεδόν πάντα, όμως, μια, ας την πούμε "θεϊκή" παρέμβαση, απέτρεπε την ολοκληρωτική καταστροφή και οδηγούσε τους έλληνες σε ασφαλέστερα μονοπάτια. Αυτό που συνηθίσαμε να αποκαλούμε "Ο Θεός της Ελλάδας".
Το 1824-1825 έχει ξεσπάσει εμφύλιος πόλεμος μεταξύ οπλαρχηγών, φαναριωτών, κοτζαμπάσηδων, πελοποννήσιων και νησιωτών που μάχονται για τη νομή της εξουσίας και την διαχείριση των χρημάτων των αγγλικών δανείων, σε ένα κράτος που επίσημα δεν υπάρχει ακόμα. Ο Αιγύπτιος πασάς Ιμπραήμ εισβάλει στον Μοριά και καίει ανενόχλητος τα πάντα στο διάβα του. Η ελληνική επανάσταση δείχνει να πνέει τα λοίσθια.
Οι Μεγάλες Δυνάμεις της εποχής αποφασίζουν το 1827 να παρέμβουν κυρίως για να εμποδίσουν τα σχέδια της Ρωσίας για επέκταση της προς τη Μαύρη Θάλασσα. Ένας μικρός στόλος τους συγκεντρώνεται στο Ναβαρίνο και ζητά από τον πολύ μεγαλύτερο στόλο του Ιμπραήμ να αποσυρθεί. Από τυχαίες συμπτώσεις και χωρίς να είναι στις προθέσεις των Μεγάλων Δυνάμεων ξεκινά μια σφοδρή ναυμαχία που οδηγεί τελικά στην καταστροφή του Τουρκο-αιγυπτιακού στόλου και στην δημιουργία του νέου ελληνικού κράτους. Γυρνώντας στην Αγγλία ο άγγλος ναύαρχος Κόδριγκτον απαλλάσσεται των καθηκόντων του, διότι δεν ακολούθησε τις εντολές της αγγλικής κυβέρνησης που δεν επιθυμούσε ένοπλη εμπλοκή.
Τις δεκαετίες του 1880-1890 στην πολιτική σκηνή της Ελλάδας κυριαρχούν δύο αντίπαλοι πολιτικοί, ο Χαρίλαος Τρικούπης ο οποίος καταγράφηκε ως σημαντικός μεταρρυθμιστής του κράτους και υπέρμαχος της ιδιωτικής πρωτοβουλίας και ο Θεόδωρος Δηλιγιάννης που είχε μεταξύ των αντιπάλων του φήμη λαϊκιστή και δημαγωγού. Ήταν υπέρμαχος του κρατικού παρεμβατισμού και εκπροσωπούσε κυρίως τα συμφέροντα των δημοσίων υπαλλήλων και των αγροτών.
Το 1895 διαδέχεται τον Τρικούπη στην πρωθυπουργία χρησιμοποιώντας λαϊκίστικα πατριωτικά συνθήματα περί Μεγάλης Ιδέας και ωθώντας τη χώρα προς τον ατυχή ελληνοτουρκικό πόλεμο και την ταπεινωτική ήττα του 1897 που εξανάγκασε την Ελλάδα σε καταβολή τεραστίων πολεμικών αποζημιώσεων προς την Τουρκία. Αυτό αποτέλεσε και την αφορμή για την επιβολή Διεθνούς Οικονομικού Ελέγχου στην χώρα που οδήγησε τον απλό λαό σε ακόμα μεγαλύτερη εξαθλίωση και ανέχεια.
Η Ελλάδα παρά την μεγάλη οικονομική και κοινωνική κρίση που αντιμετώπισε, ευτύχησε μετά το 1910 να έχει έναν εμπνευσμένο ηγέτη, τον Ελευθέριο Βενιζέλο, ο οποίος διπλασίασε τα σύνορα της Ελλάδας και εκσυγχρόνισε κάθε τομέα του ελληνικού κράτους. Επέλεξε την συμμαχία των νικητών στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, ερχόμενος σε ανοιχτή σύγκρουση με τον γερμανόφιλο πρίγκιπα Κωνσταντίνο και οδήγησε τον ελληνικό στρατό νικητή μέχρι την Μικρά Ασία.
Οι πολέμιοι του Βενιζέλου εκμεταλλεύτηκαν την κόπωση του λαού από τους συνεχείς πολέμους υποσχόμενοι την άμεση διακοπή της μικρασιατικής εκστρατείας και την επιστροφή του στρατού στην Ελλάδα. Στις εκλογές του 1920 αναδείχτηκαν νικητές με ποσοστό 49,36%, ενώ ο θριαμβευτής των πολέμων Βενιζέλος δεν εκλέχτηκε καν βουλευτής, παρά το ποσοστό 50,31% που έλαβε το κόμμα του (η Ελλάδα πρωτοτυπούσε πάντα σε παράλογους εκλογικούς νόμους).
Οι αντι-βενιζελικοί μετά την άνοδο τους στην εξουσία δεν έκαναν πράξη, ως συνήθως, την υπόσχεσή τους για τερματισμό της μικρασιατικής εκστρατείας, αλλά αντίθετα κατεύθυναν τον στρατό προς την Άγκυρα. Ακόμα πιο ολέθρια ήταν η απόφαση τους να επαναφέρουν στην Ελλάδα τον εξόριστο βασιλιά Κωνσταντίνο, γεγονός που οδήγησε τους συμμάχους της Ελλάδας να την εγκαταλείψουν αβοήθητη στα βάθη της Ανατολίας. Την συνέχεια την γνωρίζουμε, με την Μικρασιατική Καταστροφή, την Δίκη των Έξι που θεωρήθηκαν υπεύθυνοι και την εκτέλεση τους για ικανοποίηση του αισθήματος του ίδιου λαού που πριν λίγο καιρό τους αποθέωνε.
Στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο η Ελλάδα υπήρξε και πάλι σύμμαχος των νικητών και βοήθησε πολύ στην επικράτηση τους. Και ενώ ο πιο αιματηρός πόλεμος όλων των εποχών τελείωνε και οι λαοί της Ευρώπης ξεκινούσαν την ανοικοδόμηση τους από τις στάχτες, στην Ελλάδα προτιμήσαμε πάλι τον εθνικό διχασμό οδηγώντας την χώρα σε έναν αιματηρό και αδελφοκτόνο Εμφύλιο Πόλεμο που την ταλαιπώρησε για πολλά χρόνια.
Και ενώ οι έλληνες αλληλοσκοτώνονταν αδίκως, η Ελλάδα είχε ήδη περάσει στη σφαίρα επιρροής της Αγγλίας με βάση την συμφωνία της Γιάλτας του 1945. Μετά από πολλές δεκαετίες που μεσολάβησαν, μπορούμε να αναγνωρίσουμε πλέον με βεβαιότητα ότι πάλι ο Θεός της Ελλάδας έβαλε το χεράκι του ώστε να είναι η μόνη χώρα της βαλκανικής χερσονήσου που δεν πέρασε στην σφαίρα επιρροής της Σοβιετικής Ένωσης. Αυτός είναι ο μόνος λόγος που η πλειοψηφία των ελλήνων, ακόμα και μέσα στην κρίση, ζουν μια ζωή παρόμοια της ζωής που ζουν οι πολίτες τον δυτικών κρατών και δεν αποτελεί όνειρο ζωής η αγορά ενός iPhone, ενός laptop ή ενός αυτοκινήτου (οι πωλήσεις του νέου iPhone 6 στην Ελλάδα ξεπέρασαν τις 50.000 συσκευές τους πρώτους 3 μήνες διάθεσης του).
Θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε και με άλλα πιο πρόσφατα ιστορικά γεγονότα, αλλά η χρονική εγγύτητα αυτών δεν μας επιτρέπει να έχουμε αντικειμενική άποψη και έγκειται στον ιστορικό του μέλλοντος να τα κρίνει, π.χ. την διχοτόμηση της Κύπρου, την Μεταπολίτευση, την είσοδο μας στην ΕΟΚ, την υιοθέτηση του ευρώ, τη διάσωση της χώρας από τους δανειστές και τη διάκριση των πολιτικών μας σε μνημόνιο-αντιμνημόνιο.
Οι περισσότεροι Έλληνες καταλαβαίνουμε ότι ζούμε ιστορικές στιγμές και οι αποφάσεις που θα λάβουμε ως χώρα τους επόμενους μήνες ίσως επηρεάσουν την ιστορία του τόπου με τον τρόπο που το έκαναν και τα παραπάνω ιστορικά γεγονότα. Κανείς δεν γνωρίζει τα μελλούμενα και δεν κατέχει την μοναδική αλήθεια, όσο και αν προσπαθεί να μας πείσει για αυτό. Ούτε αυτοί που μιλούν για νταούλια, ζουρνάδες και τσάμπα μαγκιές στους ισχυρούς της Ευρώπης, αλλά ούτε και αυτοί που επικαλούνται την συντέλεια του κόσμου και την επιστροφή μας στο 1950.
Καλύτερα θα ήταν αφού πουλήσουν προεκλογικά την φτηνή πραμάτεια τους και αλληλοσκοτωθούν στα τηλεπαράθυρα, να κάτσουν μετεκλογικά να τα βρουν σε 4-5 εθνικούς στόχους και να προετοιμαστούν για την εθνική διαπραγμάτευση που προβλέπεται σκληρή και απαιτεί σύμπνοια και εθνική ενότητα. Διότι η Ελλάδα ελάχιστα σημαντική είναι για τους ισχυρούς του Κόσμου. Η πραγματική μάχη θα δοθεί για να συνετιστούν τα μεγάλα άτακτα παιδιά της Ευρώπης που ακολουθούν (βλέπε Ιταλία, Γαλλία, Ισπανία). Και σε αυτήν τη μάχη καλό θα ήταν η Ελλάδα να μην μπλεχτεί ανάμεσα στα πόδια τους, γιατί μπορεί να την συνθλίψουν χωρίς δεύτερη σκέψη.
Και τότε ίσως ο «Θεός της Ελλάδας» να μην είναι πλέον εκεί. Ίσως να έχει απηυδήσει από τόσους αιώνες διχόνοιας και ανευθυνότητας και να έχει αλλάξει υπηκοότητα.
Και δεν θέλω καν να σκεφτώ τι θα συμβεί αν προτίμησε να πολιτογραφηθεί τελικά Τούρκος.
Χρύσανθος Στεφανόπουλος
Οικονομολόγος - Ορκωτός ελεγκτής (ACCA)
προκαταλήψεις, διότι όπως συνήθως συμβαίνει, η ιστορία επαναλαμβάνεται ως φάρσα.
Αν ανατρέξουμε στη σύγχρονη ιστορία της Ελλάδας θα εντοπίσουμε πολλές στιγμές διχόνοιας που τις περισσότερες φορές οδήγησαν σε εθνικές καταστροφές ή στο χείλος αυτών. Σχεδόν πάντα, όμως, μια, ας την πούμε "θεϊκή" παρέμβαση, απέτρεπε την ολοκληρωτική καταστροφή και οδηγούσε τους έλληνες σε ασφαλέστερα μονοπάτια. Αυτό που συνηθίσαμε να αποκαλούμε "Ο Θεός της Ελλάδας".
Το 1824-1825 έχει ξεσπάσει εμφύλιος πόλεμος μεταξύ οπλαρχηγών, φαναριωτών, κοτζαμπάσηδων, πελοποννήσιων και νησιωτών που μάχονται για τη νομή της εξουσίας και την διαχείριση των χρημάτων των αγγλικών δανείων, σε ένα κράτος που επίσημα δεν υπάρχει ακόμα. Ο Αιγύπτιος πασάς Ιμπραήμ εισβάλει στον Μοριά και καίει ανενόχλητος τα πάντα στο διάβα του. Η ελληνική επανάσταση δείχνει να πνέει τα λοίσθια.
Οι Μεγάλες Δυνάμεις της εποχής αποφασίζουν το 1827 να παρέμβουν κυρίως για να εμποδίσουν τα σχέδια της Ρωσίας για επέκταση της προς τη Μαύρη Θάλασσα. Ένας μικρός στόλος τους συγκεντρώνεται στο Ναβαρίνο και ζητά από τον πολύ μεγαλύτερο στόλο του Ιμπραήμ να αποσυρθεί. Από τυχαίες συμπτώσεις και χωρίς να είναι στις προθέσεις των Μεγάλων Δυνάμεων ξεκινά μια σφοδρή ναυμαχία που οδηγεί τελικά στην καταστροφή του Τουρκο-αιγυπτιακού στόλου και στην δημιουργία του νέου ελληνικού κράτους. Γυρνώντας στην Αγγλία ο άγγλος ναύαρχος Κόδριγκτον απαλλάσσεται των καθηκόντων του, διότι δεν ακολούθησε τις εντολές της αγγλικής κυβέρνησης που δεν επιθυμούσε ένοπλη εμπλοκή.
Τις δεκαετίες του 1880-1890 στην πολιτική σκηνή της Ελλάδας κυριαρχούν δύο αντίπαλοι πολιτικοί, ο Χαρίλαος Τρικούπης ο οποίος καταγράφηκε ως σημαντικός μεταρρυθμιστής του κράτους και υπέρμαχος της ιδιωτικής πρωτοβουλίας και ο Θεόδωρος Δηλιγιάννης που είχε μεταξύ των αντιπάλων του φήμη λαϊκιστή και δημαγωγού. Ήταν υπέρμαχος του κρατικού παρεμβατισμού και εκπροσωπούσε κυρίως τα συμφέροντα των δημοσίων υπαλλήλων και των αγροτών.
Το 1895 διαδέχεται τον Τρικούπη στην πρωθυπουργία χρησιμοποιώντας λαϊκίστικα πατριωτικά συνθήματα περί Μεγάλης Ιδέας και ωθώντας τη χώρα προς τον ατυχή ελληνοτουρκικό πόλεμο και την ταπεινωτική ήττα του 1897 που εξανάγκασε την Ελλάδα σε καταβολή τεραστίων πολεμικών αποζημιώσεων προς την Τουρκία. Αυτό αποτέλεσε και την αφορμή για την επιβολή Διεθνούς Οικονομικού Ελέγχου στην χώρα που οδήγησε τον απλό λαό σε ακόμα μεγαλύτερη εξαθλίωση και ανέχεια.
Η Ελλάδα παρά την μεγάλη οικονομική και κοινωνική κρίση που αντιμετώπισε, ευτύχησε μετά το 1910 να έχει έναν εμπνευσμένο ηγέτη, τον Ελευθέριο Βενιζέλο, ο οποίος διπλασίασε τα σύνορα της Ελλάδας και εκσυγχρόνισε κάθε τομέα του ελληνικού κράτους. Επέλεξε την συμμαχία των νικητών στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, ερχόμενος σε ανοιχτή σύγκρουση με τον γερμανόφιλο πρίγκιπα Κωνσταντίνο και οδήγησε τον ελληνικό στρατό νικητή μέχρι την Μικρά Ασία.
Οι πολέμιοι του Βενιζέλου εκμεταλλεύτηκαν την κόπωση του λαού από τους συνεχείς πολέμους υποσχόμενοι την άμεση διακοπή της μικρασιατικής εκστρατείας και την επιστροφή του στρατού στην Ελλάδα. Στις εκλογές του 1920 αναδείχτηκαν νικητές με ποσοστό 49,36%, ενώ ο θριαμβευτής των πολέμων Βενιζέλος δεν εκλέχτηκε καν βουλευτής, παρά το ποσοστό 50,31% που έλαβε το κόμμα του (η Ελλάδα πρωτοτυπούσε πάντα σε παράλογους εκλογικούς νόμους).
Οι αντι-βενιζελικοί μετά την άνοδο τους στην εξουσία δεν έκαναν πράξη, ως συνήθως, την υπόσχεσή τους για τερματισμό της μικρασιατικής εκστρατείας, αλλά αντίθετα κατεύθυναν τον στρατό προς την Άγκυρα. Ακόμα πιο ολέθρια ήταν η απόφαση τους να επαναφέρουν στην Ελλάδα τον εξόριστο βασιλιά Κωνσταντίνο, γεγονός που οδήγησε τους συμμάχους της Ελλάδας να την εγκαταλείψουν αβοήθητη στα βάθη της Ανατολίας. Την συνέχεια την γνωρίζουμε, με την Μικρασιατική Καταστροφή, την Δίκη των Έξι που θεωρήθηκαν υπεύθυνοι και την εκτέλεση τους για ικανοποίηση του αισθήματος του ίδιου λαού που πριν λίγο καιρό τους αποθέωνε.
Στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο η Ελλάδα υπήρξε και πάλι σύμμαχος των νικητών και βοήθησε πολύ στην επικράτηση τους. Και ενώ ο πιο αιματηρός πόλεμος όλων των εποχών τελείωνε και οι λαοί της Ευρώπης ξεκινούσαν την ανοικοδόμηση τους από τις στάχτες, στην Ελλάδα προτιμήσαμε πάλι τον εθνικό διχασμό οδηγώντας την χώρα σε έναν αιματηρό και αδελφοκτόνο Εμφύλιο Πόλεμο που την ταλαιπώρησε για πολλά χρόνια.
Και ενώ οι έλληνες αλληλοσκοτώνονταν αδίκως, η Ελλάδα είχε ήδη περάσει στη σφαίρα επιρροής της Αγγλίας με βάση την συμφωνία της Γιάλτας του 1945. Μετά από πολλές δεκαετίες που μεσολάβησαν, μπορούμε να αναγνωρίσουμε πλέον με βεβαιότητα ότι πάλι ο Θεός της Ελλάδας έβαλε το χεράκι του ώστε να είναι η μόνη χώρα της βαλκανικής χερσονήσου που δεν πέρασε στην σφαίρα επιρροής της Σοβιετικής Ένωσης. Αυτός είναι ο μόνος λόγος που η πλειοψηφία των ελλήνων, ακόμα και μέσα στην κρίση, ζουν μια ζωή παρόμοια της ζωής που ζουν οι πολίτες τον δυτικών κρατών και δεν αποτελεί όνειρο ζωής η αγορά ενός iPhone, ενός laptop ή ενός αυτοκινήτου (οι πωλήσεις του νέου iPhone 6 στην Ελλάδα ξεπέρασαν τις 50.000 συσκευές τους πρώτους 3 μήνες διάθεσης του).
Θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε και με άλλα πιο πρόσφατα ιστορικά γεγονότα, αλλά η χρονική εγγύτητα αυτών δεν μας επιτρέπει να έχουμε αντικειμενική άποψη και έγκειται στον ιστορικό του μέλλοντος να τα κρίνει, π.χ. την διχοτόμηση της Κύπρου, την Μεταπολίτευση, την είσοδο μας στην ΕΟΚ, την υιοθέτηση του ευρώ, τη διάσωση της χώρας από τους δανειστές και τη διάκριση των πολιτικών μας σε μνημόνιο-αντιμνημόνιο.
Οι περισσότεροι Έλληνες καταλαβαίνουμε ότι ζούμε ιστορικές στιγμές και οι αποφάσεις που θα λάβουμε ως χώρα τους επόμενους μήνες ίσως επηρεάσουν την ιστορία του τόπου με τον τρόπο που το έκαναν και τα παραπάνω ιστορικά γεγονότα. Κανείς δεν γνωρίζει τα μελλούμενα και δεν κατέχει την μοναδική αλήθεια, όσο και αν προσπαθεί να μας πείσει για αυτό. Ούτε αυτοί που μιλούν για νταούλια, ζουρνάδες και τσάμπα μαγκιές στους ισχυρούς της Ευρώπης, αλλά ούτε και αυτοί που επικαλούνται την συντέλεια του κόσμου και την επιστροφή μας στο 1950.
Καλύτερα θα ήταν αφού πουλήσουν προεκλογικά την φτηνή πραμάτεια τους και αλληλοσκοτωθούν στα τηλεπαράθυρα, να κάτσουν μετεκλογικά να τα βρουν σε 4-5 εθνικούς στόχους και να προετοιμαστούν για την εθνική διαπραγμάτευση που προβλέπεται σκληρή και απαιτεί σύμπνοια και εθνική ενότητα. Διότι η Ελλάδα ελάχιστα σημαντική είναι για τους ισχυρούς του Κόσμου. Η πραγματική μάχη θα δοθεί για να συνετιστούν τα μεγάλα άτακτα παιδιά της Ευρώπης που ακολουθούν (βλέπε Ιταλία, Γαλλία, Ισπανία). Και σε αυτήν τη μάχη καλό θα ήταν η Ελλάδα να μην μπλεχτεί ανάμεσα στα πόδια τους, γιατί μπορεί να την συνθλίψουν χωρίς δεύτερη σκέψη.
Και τότε ίσως ο «Θεός της Ελλάδας» να μην είναι πλέον εκεί. Ίσως να έχει απηυδήσει από τόσους αιώνες διχόνοιας και ανευθυνότητας και να έχει αλλάξει υπηκοότητα.
Και δεν θέλω καν να σκεφτώ τι θα συμβεί αν προτίμησε να πολιτογραφηθεί τελικά Τούρκος.
Χρύσανθος Στεφανόπουλος
Οικονομολόγος - Ορκωτός ελεγκτής (ACCA)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου