Περί κουράς

Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης

Τα επιχειρήματα κατά του κουρέματος του ελληνικού εξωτερικού χρέους πολλά. «Δεν είμαστε μπαταχτσήδες» λέει ο Μπουμπούκος, «Πώς θα πάμε στον γερμανό φορολογούμενο να του πούμε..

ότι θα πρέπει αυτός να επωμισθεί το χρέος μας;» διερωτώνται παλαιοΠΑΣΟΚΟΙ τε και νεοΠΑΣΟΚΟΙ, τελευταίως δε και οι ποταμίσιοι, οι οποίοι θέλουν να τ’ αλλάξουν όλα χωρίς να γκρεμίσουν τίποτε. Αν είναι δυνατόν ν’ αλλάξεις αυτό το κράτος χωρίς να το κατεδαφίσεις. Ας πάρουμε, όμως, τα πράγματα από την αρχή.

Βασικός κανών: εκπληρώνουμε τις υποχρεώσεις που αναλαμβάνουμε. Τηρούμε τα υπεσχημένα. Pacta sund servanda!

Βασική αρχή: o κανών ισχύει ενόσω δεν κινδυνεύει η ύπαρξή μας, ώστε να είμαστε σε θέση να τηρήσουμε τα υπεσχημένα. Act of necessity!

Χρωστούσε, λοιπόν, η χώρα πολύ χρήμα σε ομόλογα, τα οποία είχαν αγοράσει ελληνικές και ξένες τράπεζες, αλλά και μικροαποταμιευτές. Επίσης, Ασφαλιστικά Ταμεία, Πανεπιστήμια και νοσοκομεία κατ’ εντολήν των κυβερνώντων που εξέδιδαν τα ομόλογα.

Μολονότι είχε τη δυνατότητα να δανεισθεί εκ νέου και να προχωρήσει σε μία ήπια προσαρμογή, όπως έλεγε ο Καραμανλής, ο ΓΑΠ προτίμησε να εκτοξεύσει τα spreads στα ύψη και να ζητήσει δάνειο από το ΔΝΤ και κράτη-μέλη της ΕΕ, για να εξοφλήσει τα ομόλογα. Στο σημείο αυτό ας θυμηθούμε τί είχε πει ο Γιούνκερ τον Οκτώβριο του 2010: «ήξερα ότι η Ελλάδα προέβαινε σε υπερδανεισμό, αλλά δεν μπορούσα να μιλήσω». Γιατί προέβαινε η Ελλάδα σε υπερδανεισμό; Αυτό μόνον ένας έλεγχος του χρέους θα το δείξει. Αφού δεν έγινε έλεγχος, μπορεί καθένας μας να ισχυρίζεται ό,τι θέλει. Εγώ ισχυρίζομαι ότι ο υπερδανεισμός οφείλεται στις παντοειδείς μίζες από το πάρτι άχρηστων ή υπερτιμολογημένων δημόσιων έργων και προμηθειών που δρομολογούσαν οι ασύδοτοι αιρετοί άρχοντες σε όλα τα επίπεδα της Διοίκησης. Άλλοι ισχυρίζονται ότι ο υπερδανεισμός οφείλεται στην ανάγκη πληρωμής μισθών, συντάξεων και εφ’ άρπαξ μιας ολόκληρης στρατιάς κοπριτών σιτιζόμενων στο Πρυτανείο.

Όπως και νάχει, οι Γερμανοί και οι Γάλλοι κυρίως αποφάσισαν να μας δανείσουν, για να πληρώσουμε τα ομόλογα που κατείχαν σε μεγάλο βαθμό* γαλλικές, γερμανικές και άλλες ευρωπαϊκές τράπεζες. Άρα, ευρωπαίοι φορολογούμενοι μας δάνεισαν, για να σώσουν τις τράπεζές τους. Αν τώρα εμείς δηλώσουμε ότι αδυνατούμε να πληρώσουμε αυτά τα δάνεια ή το μεγαλύτερο μέρος τους, οι ευρωπαίοι φορολογούμενοι θα βρεθούν στη δυσάρεστη θέση να πρέπει να επωμισθούν τη διάσωση των δικών τους τραπεζών με κάποια καθυστέρηση.

Άλλωστε, το «δεν είμαστε μπαταχτσήδες» δεν μπορούμε να το λέμε μόνον στους ξένους. Θα πρέπει να το λέμε και στους μικροομολογιούχους, και στα Ασφαλιστικά Ταμεία και στα νοσοκομεία και στα Πανεπιστήμια. Όσο για τις ελληνικές τράπεζες που είχαν αγοράσει ομόλογα, υψηλή εντολή φυσικά ή με κάποια αθέατα, πάντοτε, ανταλλάγματα σ’ αυτές, τα πληρώσαμε με το παραπάνω μέσω της ανακεφαλαιοποίησης, για την οποία πάλι δανεισθήκαμε. Οι δε Financial Times, Guardian, Frankfurter Allgemeine, New York Times, Wall Street Journal, Washington Post, Le Monde, Le Figaro, Telegraph και όλοι οι Φούφωτοι της κατευθυνόμενης δημοσιογραφίας ας σταματήσουν να μας ζαλίζουν με το Grexit και ας γράψουν ένα άρθρο με θέμα «Να γίνει έλεγχος του ελληνικού χρέους». Ας θυμίσουν και εξηγήσουν τη ρήση της Lagarde «Δεν είδα κανέναν να μπαίνει φυλακή», μήπως και εισακουσθούν ως «έγκριτοι» που είναι και μάθουμε πόσα έφαγε ποιος από όλους αυτούς που συνεχίζουν να μας ταλαιπωρούν ως συνταγματικό τόξο, δημοκρατική παράταξη, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΚΙΔΗΣΟ, ΕΛΙΑ ή όπως άλλως ήθελαν μεταμφιεσθεί Όταν καλούμαι να πληρώσω κερατιάτικα, θέλω να ξέρω και ποιος είναι ο πηδηχταράς. Νισάφι πια!

Σωτήριος Καλαμίτσης

Επιστήθιος φίλος το γιατρού Γωγούση, σφόδρα δε πιθανόν και ομόκελλος σε φυλακές τύπου Γ΄