.jpg)
Αντιγράφω και πάλι. Και τούτο, επειδή κυκλοφορούν στο διαδίκτυο ορισμένα κείμενα με «20 ή 35 ψέμματα και καμμία ή μία αλήθεια», με τα οποία θέλουν να με πείσουν ότι οι μίζες είναι ελάχιστο ποσοστό των....
δανείων, στην ουσία δε για να δικαιολογήσουν την Παγκάλειο ρήση «τα φάγαμε όλοι μαζί». Ξεχνούν ότι δεν ήταν μόνον οι μίζες των μεγάλων έργων και προμηθειών που δημιούργησαν το χρέος, αλλά και τα άχρηστα έργα και προμήθειες, προ πάντων, όμως, η μίζα σε κάθε έργο ή προμήθεια από την προμήθεια χαρτιού υγείας μέχρι την προμήθεια τεθωρακισμένων. Ας δούμε, λοιπόν, τί έγραφαν οι ξένοι, αφού τόσο τους επικαλείται το σύστημα και κυρίως ΝΔ-ΠΑΣΟΚ. [ΣΗΜ: δεν μου διαφεύγει ότι οι ξένοι γράφουν με βάση όσα τους μεταδίδουν οι πηγές τους και όχι με βάση όσα βιώνουν οι ίδιοι, όπως τα βιώνουμε εμείς. Τα γραφόμενά τους, λοιπόν, αντανακλούν τις απόψεις των πηγών τους]. Αντιγράφω από την «ΗΜΕΡΗΣΙΑ» που αντέγραφε το «DER SPIEGEL [04.07.2011].
«Τρεις οικογένειες κατέστρεψαν την Ελλάδα
Στις προηγούμενες δεκαετίες μια ελίτ, τον πυρήνα της οποίας αποτέλεσαν οι οικογένειες Παπανδρέου, Καραμανλή και Μητσοτάκη, δημιούργησαν μια πελατειακή οικονομία. Αυτή η πελατειακή οικονομία πέταξε εκατομμύρια, που το κράτος δεν τα είχε.
Η Ελλάδα δύσκολα θα καταφέρει να σταθεί στα πόδια της σημειώνεται σε άρθρο στο περιοδικό DER SPIEGEL με τίτλο «Φεουδαρχικοί δημοκράτες» και τον υπότιτλο «Με την απόφαση της Αθήνας για το πρόγραμμα λιτότητας τα κράτη της Ευρωζώνης κέρδισαν χρόνο. Αλλά έτσι οι Έλληνες δύσκολα θα καταφέρουν να σταθούν στα πόδια τους: τρεις οικογένειες κατέστρεψαν τη χώρα».
Ο αρθρογράφος παρατηρεί ότι η αναμενόμενη προσωρινή αποκλιμάκωση της κρίσης απλά δίνει λίγο χρόνο στους ευρωπαίους ηγέτες, που όμως «δεν θα μπορέσουν να σώσουν την Ελλάδα. Γιατί τις προηγούμενες δεκαετίες μια ελίτ, τον πυρήνα της οποίας αποτέλεσαν οι οικογένειες Παπανδρέου, Καραμανλή και Μητσοτάκη, δημιούργησαν μια πελατειακή οικονομία. Αυτή η πελατειακή οικονομία πέταξε εκατομμύρια, που το κράτος δεν τα είχε. Οι κεφαλές της δυναστείας ευνοούσαν φίλους και οικογένεια με δανεική ευημερία. Διόγκωσαν την κρατική μηχανή, για να μπει καθένας με τη σειρά σε δημόσιες θέσεις και δημιούργησαν ένα γραφειοκρατικό τέρας».
Ο αρθρογράφος παρατηρεί ότι η αναμενόμενη προσωρινή αποκλιμάκωση της κρίσης απλά δίνει λίγο χρόνο στους ευρωπαίους ηγέτες, που όμως «δεν θα μπορέσουν να σώσουν την Ελλάδα. Γιατί τις προηγούμενες δεκαετίες μια ελίτ, τον πυρήνα της οποίας αποτέλεσαν οι οικογένειες Παπανδρέου, Καραμανλή και Μητσοτάκη, δημιούργησαν μια πελατειακή οικονομία. Αυτή η πελατειακή οικονομία πέταξε εκατομμύρια, που το κράτος δεν τα είχε. Οι κεφαλές της δυναστείας ευνοούσαν φίλους και οικογένεια με δανεική ευημερία. Διόγκωσαν την κρατική μηχανή, για να μπει καθένας με τη σειρά σε δημόσιες θέσεις και δημιούργησαν ένα γραφειοκρατικό τέρας».
Πάντοτε, τα κόμματα δούλευαν περισσότερο για ρουσφέτια, παρά για την πολιτική. Όποιος μπορούσε να χαρίζει δημόσιο χρήμα, εξαγόραζε φίλους και ψηφοφόρους, που χρωστούσαν κάτι στο κόμμα - και συγχρόνως χρωστούσε στην οικογένεια, που τους εξουσίαζε. Έτσι, δημιουργήθηκε η φεουδαρχική δημοκρατία της Ελλάδας. Οι γενιές έρχονται και παρέρχονται, τα ονόματα των υψηλά ισταμένων παραμένουν πάντα τα ίδια: Παπανδρέου και Καραμανλής, Καραμανλής και Παπανδρέου, και ενδιαμέσως ο Μητσοτάκης. Σε καμιά ευρωπαϊκή δημοκρατία δεν ξανάγινε κάτι τέτοιο.
΄Οπως περιγράφει το άρθρο, ο κόσμος κάθε ηλικίας καθημερινά αυξάνεται στις ουρές που σχηματίζονται στα συσσίτια της Εκκλησίας, ενώ αυξάνονται και οι άνεργοι που διαμαρτύρονται στους δημοσιογράφους ότι στην Ελλάδα «αν δεν έχεις μέσον, δεν σε παίρνει κανείς σε δουλειά. Και τα πράγματα συνεχώς χειροτερεύουν».
Τα κόμματα λεηλάτησαν το κράτος
Τα κόμματα λεηλάτησαν το κράτος
Και οι κομματάρχες συνήθιζαν τον λαό τους να ζει πέρα από τις δυνατότητές του. Η Ελλάδα είναι μια φτωχή χώρα της ευρωπαϊκής περιφέρειας, με 11 εκ. κατοίκους, έχει ελαιόδενδρα, γαλάζιο ουρανό και παραλίες. Αλλιώς, λίγα πράγματα. Ένας στους τέσσερις εργάζεται στο μεταξύ για το κράτος. Το κράτος είναι η πηγή, απ' όπου όλοι θέλουν να πιούν νερό.
Και επειδή τα κόμματα λεηλάτησαν το κράτος, όρμησε και ο λαός να πάρει ό,τι μπορούσε. Οι πλούσιοι δεν κατέβαλαν φόρους εκατομμυρίων ευρώ, οι φτωχοί επιβίωσαν με μαύρη εργασία και οι δημόσιοι υπάλληλοι δωροδοκήθηκαν.
Τώρα, ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου πρέπει να συμμαζέψει όσα έκανε ο πατέρας του, που όταν κυβερνούσε ο κόσμος έβγαινε στη σύνταξη και δεν ήταν υποχρεωμένος να δουλεύει πολύ.
Η μεγάλη τομή πρέπει να γίνει τώρα, λέει ο Παπανδρέου ο νεότερος: «Ή αλλάζουμε ή βουλιάζουμε». Ωστόσο, ξέρει καλά τι πάει στραβά δεκαετίες τώρα. Ο παππούς του, Γεώργιος και αυτός, ίδρυσε την πολιτική δυναστεία ως Υπουργός και τελικά πρωθυπουργός.
Μετά τη στρατιωτική δικτατορία, από το 1967 έως το 1974, ο Ανδρέας Παπανδρέου, γιος του Γεωργίου, ίδρυσε το ΠΑΣΟΚ. Τη δεκαετία του '80 εξυπηρέτησε την πελατεία του τόσο ανεπιφύλακτα, που το δημόσιο χρέος εκτινάχτηκε στα ύψη. Αντίθετα, μια «κλίκα» παρά μια οικογένεια ηγείται των Ελλήνων συντηρητικών, που εναλλασσόταν στην εξουσία με τους Παπανδρέου: Ο γέρος Κωνσταντίνος Καραμανλής κυβέρνησε πολλές φορές πριν αναλάβει την εξουσία ο ανιψιός του Κώστας. Μερικές φορές υπήρχε και λίγος χώρος στην κομματική ηγεσία για την οικογένεια Μητσοτάκη: Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, και αυτός, υπήρξε επίσης πρωθυπουργός και κυρίως για δυο δεκαετίες ο ισχυρός άνδρας της ΝΔ. Κατά τον προεκλογικό αγώνα του 2004 ο Καραμανλής ο νεότερος υποσχέθηκε στο λαό να μεταρρυθμίσει τη χώρα. Μετά τη νίκη του όμως στις εκλογές πύκνωσαν τα σκάνδαλα. Υπήρξαν συμφωνίες δισεκατομμυρίων για ακίνητα, ενώ σπαταλήθηκαν χρήματα των ασφαλιστικών ταμείων. Οι άνθρωποι του Καραμανλή παραποίησαν τα οικονομικά στοιχεία που δήλωναν στην ΕΕ και λίγο πριν χάσουν τις εκλογές δημιούργησαν στα γρήγορα μερικές δεκάδες χιλιάδες νέους δημοσίους υπαλλήλους: συγγενείς και κομματικούς φίλους. Στο τέλος οι συντηρητικοί διπλασίασαν το δημόσιο έλλειμμα.
Η κόρη του Μητσοτάκη Ντόρα, για ένα διάστημα ΥΠΕΞ, προσπάθησε στη συνέχεια να αναλάβει την ηγεσία της ΝΔ. Αλλά τότε μπήκε σφήνα ο Αντώνης Σαμαράς - ακόμα τότε υπό την τιμητική προεδρία του μπαμπά Μητσοτάκη. Ο Σαμαράς - πλούσιος γόνος της ανώτερης τάξης σαν τον Παπανδρέου - είναι τώρα ο αντίπαλος του πρωθυπουργού, ένας σκληρός αντίπαλος, που παίζει με τα παλιά κόλπα. Ωστόσο μιλούν ο ένας στον άλλο στον ενικό, από τότε που τη δεκαετία του '70 μοιράζονταν το ίδιο φοιτητικό δωμάτιο στις ΗΠΑ.
Ο Παπανδρέου θεωρείται από τους οικονομικούς πολιτικούς της ΕΕ ευτυχής περίπτωση: Προσπαθεί να κάνει οικονομία, αλλά ο Σαμαράς υπόσχεται στους ψηφοφόρους να μειώσει τους φόρους και να διαπραγματευτεί σκληρά με την ΕΕ για τα μέτρα λιτότητας.»
Πώς σας φαίνεται η τελευταία παράγραφος αγαπητοί φίλοι;
Κι’ αφού το άρθρο αναφέρεται από τότε στο γεγονός ότι οι πλούσιοι φοροδιαφεύγουν, ας γράψω και λίγα δικά μου. Ας γράψω για τα βοθροκάναλα που ουρλιάζουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα φορολογήσει με 60% εισοδήματα άνω των € 80.000. Με παραδείγματα όμως. Έχουμε και λέμε λοιπόν.
Άρθρο 15 ν. 4172/2013 - Φορολογικός συντελεστής
1. Το φορολογητέο εισόδημα από μισθωτή εργασία και συντάξεις υποβάλλεται σε φόρο σύμφωνα με την ακόλουθη κλίμακα:
Φορολογητέο Φορολογικός
εισόδημα συντελεστής
< 25.000 22%
25.000,01 έως και 42.000 32%
> 42.000 42%
Έστω, λοιπόν, ότι συνταξιούχος ή μισθωτός έχει ετήσιο εισόδημα € 100.000. Σήμερα θα φορολογηθεί ως εξής: 5.500 + 5.440 + 24.360 = 35.300. Του μένουν για να ζήσει € 64.700.
Ας υποθέσουμε ότι εφαρμόζεται κλίμακα 60% στο άνω των 80.000 εισόδημα από την ίδια αιτία. Τί θα έχουμε; 5.500 + 5.440 +15.960 + 12.000 = 38.900. Του μένουν για να ζήσει € 61.100.
Αν τώρα κάποιος έχει ετήσιο εισόδημα € 200.000, ο φόρος του
σήμερα είναι 5.500 + 5.440 +15.960 + 66.360 = 93.260. Του μένουν 106.740 για να ζήσει.
Με το σύστημα του 60% θα είναι: 5.500 + 5.400 +15.960 + 72.000 = 98.900. Του μένουν € 101.100 για να ζήσει.
Άρθρο 29 ν. 4172/2013 - Φορολογικός συντελεστής
1. Τα κέρδη από επιχειρηματική δραστηριότητα φορολογούνται σύμφωνα με την ακόλουθη κλίμακα:
Φορολογητέο εισόδημα Συντελεστής
(ευρώ) (%)
< 50.000 26%
>50.000 33%
Έστω, λοιπόν, ότι ελεύθερος επαγγελματίας έχει ετήσιο εισόδημα € 100.000. Σήμερα θα φορολογηθεί ως εξής: 13.000 + 16.500 = 29.500. Του μένουν για να ζήσει € 70.500. [ΣΗΜ: αλήθεια, γιατί αυτός θα πληρώσει € 9.400 λιγότερα από τον συνταξιούχο/μισθωτό;]
Ας υποθέσουμε ότι εφαρμόζεται κλίμακα 60% στο άνω των 80.000 εισόδημα από την ίδια αιτία. Τί θα έχουμε; 13.000 + 9.900 + 12.000 =34.900. Του μένουν για να ζήσει € 65.100. € 4.000 περισσότερα από όσα μένουν στο μισθωτό.
Αν τώρα κάποιος έχει ετήσιο εισόδημα € 200.000, ο φόρος του
σήμερα είναι 13.000 + 49.500 = 62.500. Του μένουν € 137.500 για να ζήσει. € 30.760 περισσότερα από όσα μένουν στον αντίστοιχο μισθωτό.
Με το σύστημα του 60% θα είναι: 13.000 + 9.900 + 72.000 = 94.900. Του μένουν € 105.100 για να ζήσει.
Αφού κατά το Σύνταγμα έκαστος μετέχει στα δημόσια βάρη ανάλογα με τις δυνάμεις του, πού είναι το πρόβλημα; Γιατί ο έχων εισόδημα € 200.000 θα πρέπει να ζη πλουσιοπάροχα δίνοντας στο κράτος ποσά δυσανάλογα σε σύγκριση με τον μισθωτό, ώστε να του περισσεύει χρήμα για να αγοράζει κάθε χρόνο μία μερσεντέ που λένε οι μορφωμένοι; Ας μείνουμε όμως στο σήμερα: γιατί ο μισθωτός των € 50.000 θα πρέπει να πληρώνει φόρο € 16.000, ενώ ο ελεύθερος επαγγελματίας των € 50.000 θα πρέπει να πληρώνει φόρο € 13.000;
Σωτήριος Καλαμίτσης
Επιστήθιος φίλος του γιατρού Γωγούση, σφόδρα δε πιθανόν και ομόκελλος σε φυλακές τύπου Γ΄
