Είναι δύσκολο να βρει κανείς στα χρονικά κοινοβουλευτικής δημοκρατίας ένα κόμμα που έχει επιτεθεί στους ψηφοφόρους του τόσο άγρια όσο η Νέα Δημοκρατία τα προηγούμενα δυόμισι χρόνια.
Γράφει ο Ναπολέων Λιναρδάτος
Έχουμε εκλογές και μετά από δυόμισι χρόνια στην εξουσία η Νέα Δημοκρατία θυμήθηκε ότι έχει ψηφοφόρους. Πολύ λίγο, πολύ αργά.
Θα είναι δύσκολο να βρει κανείς στα χρονικά κοινοβουλευτικής δημοκρατίας ένα κόμμα που έχει επιτεθεί στους ψηφοφόρους του τόσο άγρια όσο η Νέα Δημοκρατία τα προηγούμενα δυόμισι χρόνια. Εκ των υστέρων, βλέποντας την εξέλιξη των πραγμάτων, η αβίαστη εντύπωση που δημιουργείται είναι ότι η ΝΔ είχε μία και μοναδική αποστολή από το καλοκαίρι του 2012: πώς να καταφέρει να φέρει τον ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία.
Μπορεί αυτά τα χρόνια της χρεοκοπίας να έχουν γίνει περικοπές στις δημόσιες δαπάνες, αλλά οι όποιες περικοπές έγιναν γιατί απλούστατα δεν μπορούσαν να φορολογήσουν ή να δανειστούν περισσότερο. Ο τρόπος που έγιναν αυτές οι περικοπές είναι επίσης αποκαλυπτικός των πραγματικών προθέσεων των κρατούντων. Σε γενικές γραμμές, όσο πιο κοντά ήσουν στην πολιτική τάξη, τόσο λιγότερο σε άγγιξαν οι περικοπές. Το χρήμα συνέχισε να ρέει προς τους διαπλεκόμενους εκδότες, οι υπάλληλοι της Βουλής και υπουργείων συνέχισαν με πολλές εικονικές περικοπές, οι των ΔΕΚΟ συνέχισαν να βγαίνουν στην σύνταξη πριν καν φτάσουν τα 62 - στην Ελλάδα που βρίσκεται πλέον στο πέμπτο έτος της χρεοκοπίας. Όσο πιο μακριά ήσουν από την πολιτική τάξη, τόσο πιο άδικα έπεφτε το τσεκούρι των περικοπών των δαπανών, ανεξάρτητα από το ποια ήταν η οικονομική σου θέση ή προσφορά.
Η πολιτική βαρύτητα του κάθενός μας εξαρτάται από το πόσο κοντά βρίσκεται στο κέντρο του πολιτικού συστήματος, γι’ αυτό στο τέλος, όλα κατευθύνονται στην μαύρη τρύπα που λέγεται ελληνικό κράτος. Η βασική αλήθεια είναι ότι αυτά τα πέντε χρόνια της χρεοκοπίας αυτό που ονόμασαν μνημόνιο, δεν είναι τίποτε λιγότερο από την εκποίηση του πλούτου της χώρας προκειμένου να συντηρηθεί η πολιτική τάξη και οι παρασιτικές ομάδες που την υποστηρίζουν. Έτσι μόλις η κυβέρνηση Βενιζέλου-Σαμαρά θα αρχίσει να εισπράττει τον ΕΝΦΙΑ, το πρώτο πράγμα που θα κάνει, είναι να δώσει 420 εκ. ευρώ για το ΕΦΑΠΑΞ 31.000 δημοσίων υπαλλήλων.
Αυτές ήταν οι οικονομικές προτεραιότητες της ΝΔ. Κατά τα άλλα, η ΝΔ τώρα προεκλογικά θυμήθηκε το μεταναστευτικό. Μετά τις εκλογές του 12 είχε αρχίσει να παίρνει ορισμένα μέτρα, όμως τα παράτησε όταν θεώρησε ότι θα ήταν πολιτικά αποδοτικότερο να κυνηγήσει τη Χρυσή Αυγή δικαστικά. Βέβαια, το μόνο που έχουν καταφέρει αυτές οι διώξεις είναι η απονομιμοποίηση της δημοκρατίας και η ηρωοποίηση των φασιστών. Το κατάντημα της δικαιοσύνης που λειτουργεί ως παράρτημα του εκάστοτε κόμματος που βρίσκεται στην εξουσία είναι πραγματικά θλιβερό. Ακόμα χειρότερα που αυτό το νέο χαμηλό συμβαίνει όταν ένα υποτίθεται αστικό κόμμα βρίσκεται στην κυβέρνηση.
Την Κυριακή ο κ. Σαμαράς βρισκόταν στην Γαλλία για να συμμετάσχει στην διαδήλωση για την σφαγή στο Charlie Hebdo. Θα είχε ενδιαφέρον αν ο κ. Σαμαράς μπορούσε να εξηγήσει, στους εν ζωή στους συντελεστές του έντυπου, τον πρόσφατο νόμο λογοκρισίας που πέρασε. Πώς ένα (πάλι) υποτίθεται αστικό κόμμα επιβάλλει λογοκρισία για να εξευμενίσει την συστημική αριστερά και τους ντόπιους τζιχαντιστές.
Έχει πολλές εξηγήσεις να δώσει ο κ. Σαμαράς. Γιατί συνέχισε το πρόγραμμα εθνικής καταστροφής του Γιώργου Παπανδρέου. Γιατί συνέχισε την καταστροφή βασικών θεσμών της αστικής δημοκρατίας. Γιατί δημιούργησε όλες τις συνθήκες ώστε να παραδώσει την εξουσία στους μπαχαλάκιδες τις μεταπολίτευσης.
Οφείλουμε όμως να αναγνωρίσουμε στον κ. Σαμαρά ότι στο τέλος βρήκε το θάρρος να συγκρουστεί με το ΠΑΣΟΚ. Η αρπαγή της κας Γκερέκου θα είναι ορόσημο στην ιστορία της παράταξης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου