Γράφει ο Μελέτης Μελετόπουλος
Μεταπολεμικά διαμορφώθηκε στην Δυτική Ευρώπη ένα ιδιότυπο και ευτυχές υβρίδιο καπιταλισμού και κοινωνικού κράτους, που εξασφάλισε συνθήκες ευημερίας για τους ευρωπαϊκούς λαούς ..
και υπήρξε η αναγκαία συνθήκη για την ευρωπαϊκή ενοποίηση. Πολλά οφείλει η εξέλιξη αυτή στην σκέψη του μεγάλου στοχαστή και οικονομολόγου John Meynard Keynes.
Ας μην ξεχνάμε, όμως, ότι αυτήν την αλησμόνητη εποχή, την εποχή του baby-boom, των θρυλικών sixties, της έκρηξης των νεολαιίστικων κινημάτων και των καλλιτεχνικών εκρήξεων, τα ευρωπαϊκά κράτη κυβερνούσαν σπουδαίες ηθικές και πνευματικές προσωπικότητες, όπως ο De Gaulle, ο Churchil, ο MacMillan και ο Adenauer. Επίσης μην ξεχνάμε ότι οι ευρωπαϊκές κοινωνίες διέπονταν από ηθικές αξίες και χριστιανική πίστη, άρα προσέφεραν αξιακό σύστημα, πρότυπο και διέξοδο στις αναπόφευκτες και πάγιες μεταφυσικές ανάγκες των ανθρώπων.
Η σημερινή Ευρώπη, η Ευρώπη των αρχών του 21ου αιώνα, βρίσκεται σε βαθειά ηθική και πνευματική παρακμή, δημογραφική κατάρρευση, διοικείται από ανθρωπάρια ή διεφθαρμένους ηγέτες, ενώ ο κοινωνικός καπιταλισμός των μεταπολεμικών δεκαετιών έχει δώσει την θέση του σε ένα αηδές τοκογλυφικό και παρασιτικό χρηματοπιστωτικό σύστημα, που ελέγχει διά του χρήματος πρόσωπα και μέσα ενημέρωσης. Οι Ευρωπαίοι ζουν σε καταναλωτική χαύνωση, χωρίς πίστη σε ανώτερα ιδανικά. Ακόμη και οι σοσιαλιστές απλά διαχειρίζονται με το αζημίωτο τον τοκογλυφικό καπιταλισμό, χωρίς να οραματίζονται πιά ένα διαφορετικό, κοινωνικά δικαιότερο σύστημα, έστω και απλά πιο ορθολογικό και βιώσιμο από την επικίνδυνη και παρανοϊκή χρηματοπιστωτική φούσκα που απειλεί τον πλανήτη με παγκόσμιο κραχ.
Ας προσθέσουμε, για να έχουμε πλήρη εικόνα, την ιστορική χρεωκοπία της Καθολικής Εκκλησίας (που επιχειρεί τώρα να ανατρέψει ο σπουδαίος Πάπας Φραγκίσκος), που έχει οδηγήσει στην αποχριστιανοποίηση των ευρωπαϊκών πληθυσμών, δηλαδή στην απώλεια του πρωταρχικού και πιο βασικού στοιχείου της ιστορικής και πολιτισμικής τους ταυτότητας.
Ένας πολιτισμός, λοιπόν, με κρίση ταυτότητας, ο ευρωπαϊκός, καλείται να αντιμετωπίσει την επίθεση ενός φονικού μηχανισμού, των «τζιχαντιστών», που αντλούν εσωτερική νομιμοποίηση από ιστορικά, θρησκευτικά και πολιτισμικά στοιχεία, έστω και διαστρεβλωμένα, που βλέπουν ως μεταφυσικά δικαιωμένη «αποστολή» την καταστροφή του δυτικού κόσμου και ως θρησκευτικό δέον την δολοφονία «απίστων».
Το χειρότερο είναι ότι ένα μείγμα αποικιοκρατικών ενοχών και παρακμιακής ιδεοληψίας έχει γεννήσει στους Ευρωπαίους το πλάσμα της «πολυπολιτισμικής κοινωνίας», που δημιουργεί την παραίσθηση ότι είναι δυνατόν να αφομοιωθούν στο «ευρωπαϊκό κεκτημένο» πληθυσμοί με άλλες ιστορικές εμπειρίες, με βασικό μάλιστα βίωμα την χιλιετή σύγκρουση με την Δύση.
Οι δυτικοί αναλυτές έχουν αποτύχει να διαβάσουν σωστά πώς λειτουργεί ο εγκέφαλος ενός «τζιχαντιστή». Αυτός ζει σε μία χρονοκάψουλα, σε κλίμα 7ου μετά Χριστόν αιώνος. Θεωρεί ότι ο κόσμος είναι μία διαρκής σύγκρουση «πιστών» και «απίστων», ότι προορισμός του είναι να πεθάνει πολεμώντας τους δεύτερους και βλέπει την «Δύση» ως μία ηθικά χρεοκοπημένη κοινωνία, που πρέπει να καεί στο πυρ το εξώτερον.
Συμπέρασμα: για να αντιμετωπίσει ο ευρωπαϊκός κόσμος την απειλή του «τζιχάντ» επί του εδάφους του πρέπει, πρώτον, να ξαναβρεί την ταυτότητά του και, δεύτερον, να δει καθαρά και χωρίς παραισθήσεις ιδεολογικού χαρακτήρα την πραγματικότητα.
http://www.antibaro.gr/article/11971
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου