Ένας συνήθης Τάκης

Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης

Ο Τάκης ένιωθε βομβαρδισμένος από ειδήσεις και σχόλια. Διαδίκτυο, Τύπος, ραδιόφωνα, κανάλια μετέδιδαν την ίδια είδηση με διαφορετικό τρόπο, διαφορετική χροιά στη φωνή του εκφωνητή, διαφορετικά σχόλια των ειδημόνων. Η αντιπολίτευση έκανε ...

απανωτές δηλώσεις ουρλιάζοντας «δεν κάνατε τίποτε καλλίτερο από εμάς. Ίδιοι είμαστε, δεν μπορείτε να κάμετε τίποτε, όπως δεν μπορούσαμε και εμείς. Κάνατε κωλοτούμπα, όπως κάναμε και εμείς». Ο Τάκης σκεφτόταν τί θα μπορούσε να κάνει οποιαδήποτε κυβέρνηση, για να υπερασπισθεί τη ζωή των Ελλήνων. Πόσες άλλες θυσίες θα χρειάζονταν για να ηρεμήσει ο τόπος; Μετά άκουγε ειδήσεις για νέο σκάνδαλο που αποκαλύφθηκε. Πάλι κατάχρηση δημοσίου χρήματος, πάλι λεηλασία των κόπων των πολιτών από μερίδα των πολιτών.

Βυθίσθηκε στις σκέψεις του. Θυμήθηκε τον τέως υφυπουργό Εργασίας που αφηγείτο τί έγινε την επομένη της ανάληψης των καθηκόντων του τον Ιούνιο του 2012. Οι εκπρόσωποι της τρόικα του έλεγαν μέσα στο γραφείο του πως θα πρέπει να περικόψει εργασιακά δικαιώματα, συντάξεις κ.λπ. Ο υφυπουργός έλεγε όλο «ναι» κατά πως τον είχε διατάξει ο πρωθυπουργός: «στα τέσσερα». Κάποια στιγμή ο υπαγορεύων τα μέτρα τροϊκανός ρώτησε τη διερμηνέα του: «Μεταφράζετε σωστά; Καταλαβαίνει ο υπουργός αυτά που του λέω;». Ο υφυπουργός ευχόταν να άνοιγε η γη να τον καταπιεί. Το απόγευμα υπέβαλε την παραίτησή του στον πρωθυπουργό. Δεν άντεχε τόση ξεφτίλα. Τώρα, οι τροϊκανοί συνεργάζονται με τους ομοιόβαθμους έλληνες υπαλλήλους κάπου σε ένα ξενοδοχείο. Καταλαβαίνουν τί τους ζητούν οι τροϊκανοί και ανταλλάσσουν στοιχεία. Τις αποφάσεις θα τις πάρει ο υπουργός που δεν έχει ανάγκη διερμηνέα ούτε υποδείξεων για να πει ναι ή όχι. Προ πάντων, όμως, στέκεται στα δύο.

Μετά θυμήθηκε ο Τάκης τον τέως υπουργό Οικονομικών [με δύο νι παρακαλώ], ο οποίος επαίρετο από τηλεοράσεως ότι είχε βάλει στη φυλακή 650 οφειλέτες του Δημοσίου. Κι’ ο Τάκης χρωστάει € 12.000 στο Δημόσιο. Πήγε να κάνει ρύθμιση με τις 100 δόσεις. Του έβγαιναν € 120 τον μήνα. Τα είχε. Δεν είχε, όμως, να πληρώσει τα € 1.000 που δεν έμπαιναν στη ρύθμιση και ήταν άμεσα πληρωτέα, για να μπορεί να μπει στη ρύθμιση. Άρα, δεν μπορούσε να κάνει τη ρύθμιση. Δεν έδωσε ούτε € 10. «Ας έλθουν να με συλλάβουν, γαμώ το κέρατό μου γαμώ» αποφάσισε και έκλεισε το κεφάλαιο «ρύθμιση». Γύρισε πιο πίσω, τον Μάιο του 2013. Χρώσταγε € 10.000 ΦΠΑ και είχε κάνει ρύθμιση. Ένα πρωί, όμως, καθώς έβγαινε από το σπίτι για τη δουλειά, τον περίμεναν δύο αστυνομικοί που του ζήτησαν να τους ακολουθήσει στο Τμήμα. «Γιατί;» ρώτησε. «Εντολή του Οικονομικού Εισαγγελέα». Στο Τμήμα τους ζήτησε την εντολή και αμέσως τους είπε ότι το χρέος έχει ρυθμισθεί και αυτό που κάνουν είναι μαλακία. «Θα στείλουμε fax, αλλά μέχρι τότε θα μείνετε εδώ». Περίμενε τρεις ώρες υπομονετικά. Ευτυχώς που είχε ένα βιβλίο μαζί του για το Μνημόνιο, το οποίο ρούφηξε απνευστί μέχρι τη στιγμή που μπήκε ο αστυνομικός και του είπε «είσθε ελεύθερος, το χρέος είναι ρυθμισμένο». Έφυγε γεμάτος σκέψεις για την ανοργανωσιά του κράτους που ταλαιπωρεί τους πολίτες με την ασυνεννοησία και την αβελτηρία των υπηρεσιών του. Σαν τότε που έστειλε σε έναν Οργανισμό έγγραφα για μια δουλειά και τον πήραν τηλέφωνο για να του πουν ότι η Υπηρεσία, στην οποίαν έφθασαν τα χαρτιά δεν είναι αρμόδια και θα πρέπει να πάει να πάρει τα έγγραφα και να τα πάει στην αρμόδια Υπηρεσία στον από κάτω όροφο. Μετά αναρωτήθηκε, αν οι 650 που φυλακίσθηκαν ήταν σαν κι’ αυτόν. Και θυμήθηκε όλους εκείνους, στους οποίους μοίραζε ο Νότης δεκάδες εκατομμυρίων χωρίς φορολογική και ασφαλιστική ενημερότητα. Και άλλα πολλά.

Αποκαμωμένος από τις σκέψεις σηκώθηκε από την πολυθρόνα να πάει για ύπνο αποφασισμένος να υπαχθεί στη νέα ρύθμιση δίνοντας € 50 για το χρέος του. Έκανε έναν πρόχειρο υπολογισμό: αν 4.000.000 οφειλέτες δώσουν από € 50 το μήνα, σε 5 μήνες θα μαζέψει το κράτος το € 1 δισ. που χάρισε η σημερινή αντιπολίτευση στον Λάτση και στον Βαρδινογιάννη. Τυχεροί οι τύποι. Δεν πήγαν ένα πρωί δύο αστυνομικοί να τους οδηγήσουν στο Τμήμα κατ’ εντολήν του Οικονομικού Εισαγγελέως. Είχαν τον νόμο με το μέρος τους. Ενώ ο Τάκης;

Μεταξύ ύπνου και ξύπνιου αναλογιζόταν ότι διαθέτει έναν λειψό υπουργό Οικονομικών, αφού έχει στο όνομά του ένα νι, ενώ ο παλαιότερος είχε δύο νι. Είχε μείνει στην απορία: «Τελικά με ποιόν είμαστε ρε γαμώ το; Με την κυβέρνηση που παλεύει με το θηρίο ή με το θηρίο;». Δεν πρόλαβε να αναλογισθεί ποιός ξεσηκώνει τους «συνεπείς» φορολογούμενους που πλήρωσαν τους φόρους τους, ενώ εκείνος αδυνατούσε, εξ ου και δεν έπρεπε η κυβέρνηση να ρυθμίσει τα χρέη του, αν δεν δώσει κάποιο βραβείο στους «συνεπείς» φορολογουμένους, οι οποίοι, όλως περιέργως, δεν λένε κουβέντα για το € 1 δισ. του Λάτση και του Βαρδινογιάννη. Είχε πέσει σε λήθαργο.

Σωτήριος Καλαμίτσης

Ταπεινός, πλην ακροδεκσιός, γραφιάς πάσχων ανιάτως από εσχάτως διαγνωσθείσα ακράτεια εμπαθείας και λαϊκισμού, επιστήθιος, όμως, φίλος του γιατρού Γωγούση, σφόδρα δε πιθανόν και επισκέπτης του εις οίκον ευγηρίας δι’ απόρους λόγω επαπειλούμενης εξώσεώς του από την ιδιοκτήτρια του διαμερίσματος, όπου κατοικεί επ’ ενοικίω, Ιεράν τινά δηλονότι Μονήν του Αγίου ΄Ορους [Μεγάλη η Χάρη της]