«Είχα την τύχη να έχω έναν πατέρα που μού δίδαξε το ήθος, όχι όμως και πώς να επιβιώνω με αυτό το ήθος στην κοινωνία»

 Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης

Ο ηθοποιός Βασίλης Μαλούχος εγκατέλειψε τον μάταιο τούτο κόσμο προ εβδομάδος. Στην κηδεία του μόνον οι δύο αδελφοί του. Ουδείς συνάδελφος. Ούτε ο Πρόεδρος του σωματείου ηθοποιών, ο πολύς  κ. Μιμπίλας. Ούτε μία ανακοίνωση.

Βλέπετε, δεν είχε....

πιάσει στασίδι σε τηλεοπτικές εκπομπές ούτε μόστραρε το σπίτι του. Ίσως επειδή πέρασε μια ζωή μαρτύριο με την απώλεια δύο γιών. Ο ένας, ο Μάριος, ηθοποιός και αυτός, αγωνίστηκε με συμπαραστάτη τον πατέρα του να αποτινάξει τα ναρκωτικά. Τα κατάφερε, αλλά μετά δεν τον δεχόταν κανείς να παίξει.

Απογοητευμένος έθεσε τέρμα στη ζωή του. Μεταξύ των άλλων, κυρίως ύμνο για τον πατέρα του,  έγραψε το απόσπασμα που έχω θέσει ως τίτλο. Πόση αλήθεια εμπεριέχει αυτή η φράση. 

Αλήθεια, πώς να επιβιώσεις στον βόρβορο της ανηθικότητας που μας κατακλύζει; Στην εγκληματικότητα των νέων, στο λάδωμα των εξουσιαστών, στον γραψαρχιδισμό του 90% των πολιτών, στον ωχαδερφισμό όλων των πωλητικών και στον Τραγκισμό των ΜΜΕ;

Σώτος