Όταν όλοι οι δρόμοι οδηγούν στην ίδια συνάντηση:
α) Δεν είδε το παραμικρό αλλά σκέφτηκε να πει κάτι για να.... πάρει λίγη δημοσιότητα και μετά δεν μπορούσε να το μαζέψει με τίποτα;
β) Είδε, τα έκανε πάνω του από τον φόβο του και λούφαξε αλλά μη θέλοντας να πετάξει και τον μανδύα του μάγκα, του «πολλά βαρύ» αρσενικού, μιας vintage ταμπέλας που μπορούσε να κρύψει ακόμη και μικρά (ως προσωπικότητες) ανθρωπάκια πίσω της, τον κάλυψε με το βάρος του ο μανδύας της βλακείας του;
γ) Είδε, δεν φοβήθηκε όμως αυτή είναι η γαλούχηση του από τον μικρόκοσμο του αλλά και την κοινωνία γενικότερα; Γενιές επί γενιών που έχουν μεγαλώσει θεωρώντας ρουφιανιά ακόμη και την καταγγελία μιας παρανομίας-εγκλήματος;
Από όπου και να το δεις, όση κατανόηση και να δείξεις στις ερμηνείες που μπορείς να δώσεις, τον κοιτάς και βλέπεις ένα δίποδο προϊστορικό όν με σύγχρονα πάνω του μόνο την ομιλία, την εμφάνιση και την αμφίεση, εκπρόσωπο προϊστορικών όντων που θα έπρεπε να έχουν εξαφανιστεί 40.000 χρόνια πριν όμως συνεχίζουν να ζουν -σε μεγάλους αριθμούς ανά τον κόσμο- μέχρι και σήμερα, στον 21ο αιώνα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου