Εμπιστοσύνη πάνω απ’ όλα

 

Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης

Ο Κούλης με εμπιστεύθηκε.

       Θα ήταν άδικο για μένα που είμαι τρις εμβολιασμένος [τρισκατάρατος για τους αυτόκλητους Θεματοφύλακες του Συντάγματος που υποφέρουν από εκατονεικοσαρθριτικά] να πρέπει να υποστώ τη διαδικασία του rapid test. Και γιατί δεν επέβαλε την εν λόγω εξέταση  μόνον στους ανεμβολίαστους; Διότι γνωρίζει, ότι....

και οι εμβολιασμένοι όχι μόνον νοσούν, αλλά και πεθαίνουν. Κι’ έτσι επέβαλε το self test. Όχι επειδή το rapid test είναι ακριβότερο. Μην πάει ο νους σας εκεί.

          Το έκανα λοιπόν το δωρεάν self test. Ήταν αρνητικό και το δήλωσα δεόντως στη σχετική πλατφόρμα. Αν ήταν θετικό θα το δήλωνα; Εγώ ναι. Την επομένη δεν έκανα το test, αλλά μπήκα στην πλατφόρμα, δήλωσα, ότι το ξαναέκανα και ότι ήταν και πάλι αρνητικό. Η δήλωση καταχωρίσθηκε, την εκτύπωσα και τη φυλάσσω εις ανάμνησιν.

         Ο κυρ Μήτσος της διπλανής πόρτας δεν έχει εμβολιασθεί. Ούτε μάσκα φοράει. Μπορεί, όμως, να δηλώσει ότι έκανε  self test, ενώ δεν έχει κάνει, ότι ήταν αρνητικό και να εκτυπώσει τη σχετική δήλωση, ώστε να κυκλοφορεί ελεύθερος, αλλά προ πάντων ωραίος.

       Πόσο να κόστιζε, άραγε, στο Δημόσιο η δωρεάν διενέργεια rapid test σε όλο τον πληθυσμό; € 50.000.000 το πολύ. Ουδέν πρόβλημα. Τόσες σπατάλες γίνονται, αυτό τους μάρανε;

         Επεβλήθη η μάσκα και εκτοξεύθηκε η τιμή της με βάση τον αρχέγονο νόμο της «ελεύθερης» αγοράς «προσφορά και ζήτηση». Ο Μπουμπούκος απείλησε με πρόστιμα ακόμη και € 1.000.000. Τί πιο απλό από την επιβολή διατίμησης; Τους ξενοδόχους που διπλασίασαν τις τιμές στα χιονοδρομικά κέντρα δεν τους απείλησε με πρόστιμο.  Το δε πρόστιμο είναι τόσο αποτελεσματικό όσο το λουκέτο σε νυκτερινά κέντρα που λειτουργούν, μολονότι τους έχει απαγορευθεί η λειτουργία για παραβίαση των μέτρων. Άσε που η πράξη επιβολής τού προστίμου θα προσβληθεί και θα εκδοθεί τελειωτική δικαστική απόφαση μετά από 10 χρόνια καλώς εχόντων των πραγμάτων.

        Πάντως χάρηκα για πολλοστή φορά που πρώτη είδηση στα δελτία ειδήσεων ήταν η τύχη του πορνο-Στάθη  μετά και τη δεύτερη απολογία του. Τί θα έκανα, αν τον είχαν προφυλακίσει; Θα με είχαν ποτέ ενημερώσει από ποια πόρτα πήγε στον ανακριτή, πώς επέστρεψε σπίτι του, πώς διαπίστωσε, ότι αργεί να έλθει ο ανελκυστήρας, εξ ου και ανέβηκε από τη σκάλα; Ότι δεν απάντησε στις βαθυστόχαστες ερωτήσεις των μαρκουτσοφόρων τύπου «έχετε μετανοιώσει;», «γιατί το κάνατε;», «είσθε αθώος;», «γιατί δεν μιλάτε;».

        Για το επί δεκαετίες πατασσόμενο λαθρεμπόριο καυσίμων και καπνού ούτε κουβέντα. Ο καημένος ο Μάρδας είχε έτοιμη τη λύση από το 2012, αλλά τα άτιμα σκοτεινά συμφέροντα δεν τον άφησαν να την εφαρμόσει, όσο  ήταν υπουργός του αριστερού [λέμε και καμμιά μ…... να περάσει η ώρα] Αλαίκσοις.

        Πήγα χθες σε ένα πρακτορείο ΠΡΟΠΟ ν’ αγοράσω πρωτοχρονιάτικο λαχείο. Πιστός στην παράδοση από τότε που το λαχείο Συντακτών είχε ως έπαθλο μία πολυκατοικία. Το πρακτορείο  πολύ πιο οργανωμένο από το ομώνυμο υπουργείο. Ήλεγξαν το πιστοποιητικό εμβολιασμού και την ταυτότητά μου. Σε λίγο ακολούθησε ο κυρ-Κώστας, ο οποίος ερωτηθείς, αν έχει εμβολιασθεί, αρκέσθηκε να ρωτήσει τον υπάλληλο, αν εκείνος έχει εμβολιασθεί. Για μάσκα ούτε λόγος. Απεχώρησε μουρμουρίζοντας.

       Προχθές περίμενα έξω από ένα φαρμακείο, μέχρις ότου μειωθούν σε 2 οι εντός αυτού πελάτες [όριο 3 ατόμων].  Σε λίγο ήλθε ο μπάρμπα Γιώργος και στάθηκε δίπλα μου.  Μετ’ ου πολύ άνοιξε την πόρτα και μπήκε. Του είπα ότι προηγούμαι. «Θ’ αφήσω κάτι και φεύγω» ήταν η αντίδρασή του. Βγήκε κάποιος και μπήκα. Έμεινα στο φαρμακείο 10΄. Ο μπάρμπα Γιώργος ήταν ακόμη εκεί. Διάλεγε κολώνια.

        Στη στάση του λεωφορείου περίμεναν δεκάδες. Ο ένας πάνω στον άλλο. Οι μισοί χωρίς μάσκα. Έφτασε το λεωφορείο υπερπλήρες. Δεν χώρεσε ούτε έναν από τους αναμένοντες.  

         Ευτυχώς που μας εμπιστεύθηκες ρε Κούλη. Αμοιβαία τα αισθήματα δικέ μου!

 

Σώτος      

Υ.Γ. Για να εξηγήσω το φαινόμενο του αλαλούμ που επικρατεί και επί πανδημίας, δεν είχα παρά να ανατρέξω σ’ αυτό που μου θύμισε ένας δημοσιογράφος ανήμερα τα Χριστούγεννα: την εκεχειρία στα χαρακώματα το 1914, όταν Άγγλοι και Γερμανοί στρατιώτες σταμάτησαν να πυροβολούν αλλήλους, βγήκαν από τα χαρακώματα, αντάλλασσαν ευχές και έψαλλαν ύμνους για τη γέννηση του θείου βρέφους. Σωστόν: γιατί να αλληλοσκοτωθούμε γιορτιάτικα; Κι’ αύριο  μέρα είναι.  Ο Θεός θα μας φωτίσει να βρούμε στόχο.