Πολίτης που χρησιμοποίησε το πάρκινγκ στο λιμάνι αλλά έπρεπε να περπατήσει μισή ώρα μέχρι την τράπεζα για να βγάλει χρήματα γιατί όταν επέστρεψε είδε πως δεν μπορεί να πληρώσει με κάρτα πήγε γλυκάκια στον πρόεδρο του ΟΛΘ για την αεροβική γυμναστική που διαφορετικά δεν θα έκανε.— Haris Tz (@HarisTzi) April 20, 2021
με αφορμή το παρακάτω ωραίο άρθρο:
Το πάρκινγκ στο λιμάνι
του Χρήστου Μάτη στο makthes
Όπως είναι γνωστό, η Θεσσαλονίκη, οι κάτοικοι της πάντοτε ενοχλούνταν από την έλλειψη τουριστικών υποδομών και κυρίως συνδέσεων με τα νησιά του Αιγαίου, τις Σποράδες κ.λπ.
Αποτελεί δε ζήτημα γνωστής γκρίνιας, γιατί οι βορειοελλαδίτες δεν έχουν τη δυνατότητα να ταξιδεύουν από Θεσσαλονίκη και πρέπει να πάνε στον Πειραιά να πάρουν το καράβι.
Μετά είχαμε ένα ζήτημα με την ιδιωτικοποίηση του λιμανιού, το οποίο λύθηκε κουτσά στραβά...
Όπως λύθηκε.
Άρα το λιμάνι είναι μία μεγάλη ιδιωτική επιχείρηση που φροντίζει να παρέχει καλές υπηρεσίες στους πελάτες του για να έχει περισσότερα κέρδη.
Τον τελευταίο καιρό, λόγω και της καταστροφικής βιαστικής διαχείρισης της ανάπλασης της πλατείας Ελευθερίας πριν τις εκλογές του 2019, το πάρκινγκ του λιμανιού απέκτησε περισσότερο βάρος και εν δυνάμει περισσότερους πελάτες, για το κενό που δημιούργησαν οι 200 θέσεις που καταργήθηκαν στην πλατεία.
Χώρια που έχει και καλή τιμή.
Σε αυτό το πάρκινγκ πήγε κάποιος και πάρκαρε το αυτοκίνητο του ένα Σάββατο. Εντυπωσιάσθηκε δε που διαπίστωσε ότι ο σταθμός στην είσοδο του χώρου, ήταν άδειος. Δηλαδή δεν υπήρχε προσωπικό.
Απέδωσε δε την εξέλιξη στην ιδιωτικοποίηση του λιμανιού, η οποία μεγιστοποιεί το κέρδος, μειώνοντας το κόστος, συμπεριλαμβανομένου του εργασιακού...
Ρε για δες τι γίνεται.... είπε κι έφυγε...
Όταν τελείωσε τη δουλειά του, γύρισε στο πάρκινγκ να πάρει το αυτοκίνητο του να φύγει. Ήταν ένα ποσό της τάξης των 2- 3 ευρώ.
Είδε το κίτρινο μηχάνημα των πληρωμών και με την πιστωτική κάρτα στο χέρι πήγε να πληρώσει.
Τότε διαπίστωσε ότι το μηχάνημα δεν δέχεται πιστωτικές κάρτες. Μόνο ρευστό.
Έβαλε το χέρι βαθιά στην τσέπη και διαπίστωσε ότι δεν έχει ψiλά. Τι να τα κάνει άλλωστε; Στο ψιλικατζίδικο νερό του μισού ευρώ αγοράζεις με πιστωτική κάρτα.
Ευλόγως τότε μια φωνή από μέσα του θα του έλεγε να πάει να παρκάρει στο ψιλικατζίδικο πoυ δέχονται κάρτες.
Διότι στο πάρκινγκ δέχονται κάρτες μόνο όταν έχει προσωπικό.
Ο πελάτης κατάλαβε ότι θα έπρεπε να πάει στην πλησιέστερη τράπεζα για να κάνει ανάληψη έτσι ώστε να πληρώσει τα 3 ευρώ σε ρευστό.
Στην πλησιέστερη τράπεζα, πέντε λεπτά με τα πόδια όμως δεν είχε λογαριασμό, άρα θα έπρεπε να χρησιμοποιήσει τις υπηρεσίες του συστήματος ΔΙΑΣ, δηλαδή να πληρώσει τρία ευρώ για να κάνει την ανάληψη για να πληρώσει το πάρκινγκ.
Θύμωσε, είπε όχι και αποφάσισε να πάει στην τράπεζα, όπου είχε λογαριασμό. Άλλα πέντε λεπτά δηλαδή.
Σύνολο 20.
Πήγε, έκανε την ανάληψη και πήγε να πληρώσει για να πάρει το αυτοκινητο του να φυγει.
Στο μεταξύ είχε χρεωθεί άλλη μία ώρα στάθμευσης.
Αλλά είχε κάνει και είκοσι λεπτά βάδην...
Απλώς έμεινε με την απορία:
Μπορούν σήμερα να υπάρχουν επιχειρήσεις που δεν δέχονται πιστωτικές κάρτες;
Κι αν ένας αφελής επισκέπτης από κάποια βόρεια χώρα, νόμιζε ότι δεν χρειάζεται ρευστό για να πάει στην αναπτυγμένη Ελλάδα, όπου μπορεί να πληρώνει με πιστωτική κάρτα, θα έπρεπε να μείνει μέχρι τη Δευτέρα για να βγάλει το αυτοκίνητο του από το πάρκινγκ;
Διότι ο φούρνος στο λιμάνι, το κουλούρι στο λιμάνι, ο μπακαλιάρος στο λιμάνι δεν μπορούν να λειτουργήσουν αν δεν δέχονται πιστωτική κάρτα.
Το πάρκινγκ μπορεί;
Όπως είναι γνωστό, η Θεσσαλονίκη, οι κάτοικοι της πάντοτε ενοχλούνταν από την έλλειψη τουριστικών υποδομών και κυρίως συνδέσεων με τα νησιά του Αιγαίου, τις Σποράδες κ.λπ.
Αποτελεί δε ζήτημα γνωστής γκρίνιας, γιατί οι βορειοελλαδίτες δεν έχουν τη δυνατότητα να ταξιδεύουν από Θεσσαλονίκη και πρέπει να πάνε στον Πειραιά να πάρουν το καράβι.
Μετά είχαμε ένα ζήτημα με την ιδιωτικοποίηση του λιμανιού, το οποίο λύθηκε κουτσά στραβά...
Όπως λύθηκε.
Άρα το λιμάνι είναι μία μεγάλη ιδιωτική επιχείρηση που φροντίζει να παρέχει καλές υπηρεσίες στους πελάτες του για να έχει περισσότερα κέρδη.
Τον τελευταίο καιρό, λόγω και της καταστροφικής βιαστικής διαχείρισης της ανάπλασης της πλατείας Ελευθερίας πριν τις εκλογές του 2019, το πάρκινγκ του λιμανιού απέκτησε περισσότερο βάρος και εν δυνάμει περισσότερους πελάτες, για το κενό που δημιούργησαν οι 200 θέσεις που καταργήθηκαν στην πλατεία.
Χώρια που έχει και καλή τιμή.
Σε αυτό το πάρκινγκ πήγε κάποιος και πάρκαρε το αυτοκίνητο του ένα Σάββατο. Εντυπωσιάσθηκε δε που διαπίστωσε ότι ο σταθμός στην είσοδο του χώρου, ήταν άδειος. Δηλαδή δεν υπήρχε προσωπικό.
Απέδωσε δε την εξέλιξη στην ιδιωτικοποίηση του λιμανιού, η οποία μεγιστοποιεί το κέρδος, μειώνοντας το κόστος, συμπεριλαμβανομένου του εργασιακού...
Ρε για δες τι γίνεται.... είπε κι έφυγε...
Όταν τελείωσε τη δουλειά του, γύρισε στο πάρκινγκ να πάρει το αυτοκίνητο του να φύγει. Ήταν ένα ποσό της τάξης των 2- 3 ευρώ.
Είδε το κίτρινο μηχάνημα των πληρωμών και με την πιστωτική κάρτα στο χέρι πήγε να πληρώσει.
Τότε διαπίστωσε ότι το μηχάνημα δεν δέχεται πιστωτικές κάρτες. Μόνο ρευστό.
Έβαλε το χέρι βαθιά στην τσέπη και διαπίστωσε ότι δεν έχει ψiλά. Τι να τα κάνει άλλωστε; Στο ψιλικατζίδικο νερό του μισού ευρώ αγοράζεις με πιστωτική κάρτα.
Ευλόγως τότε μια φωνή από μέσα του θα του έλεγε να πάει να παρκάρει στο ψιλικατζίδικο πoυ δέχονται κάρτες.
Διότι στο πάρκινγκ δέχονται κάρτες μόνο όταν έχει προσωπικό.
Ο πελάτης κατάλαβε ότι θα έπρεπε να πάει στην πλησιέστερη τράπεζα για να κάνει ανάληψη έτσι ώστε να πληρώσει τα 3 ευρώ σε ρευστό.
Στην πλησιέστερη τράπεζα, πέντε λεπτά με τα πόδια όμως δεν είχε λογαριασμό, άρα θα έπρεπε να χρησιμοποιήσει τις υπηρεσίες του συστήματος ΔΙΑΣ, δηλαδή να πληρώσει τρία ευρώ για να κάνει την ανάληψη για να πληρώσει το πάρκινγκ.
Θύμωσε, είπε όχι και αποφάσισε να πάει στην τράπεζα, όπου είχε λογαριασμό. Άλλα πέντε λεπτά δηλαδή.
Σύνολο 20.
Πήγε, έκανε την ανάληψη και πήγε να πληρώσει για να πάρει το αυτοκινητο του να φυγει.
Στο μεταξύ είχε χρεωθεί άλλη μία ώρα στάθμευσης.
Αλλά είχε κάνει και είκοσι λεπτά βάδην...
Απλώς έμεινε με την απορία:
Μπορούν σήμερα να υπάρχουν επιχειρήσεις που δεν δέχονται πιστωτικές κάρτες;
Κι αν ένας αφελής επισκέπτης από κάποια βόρεια χώρα, νόμιζε ότι δεν χρειάζεται ρευστό για να πάει στην αναπτυγμένη Ελλάδα, όπου μπορεί να πληρώνει με πιστωτική κάρτα, θα έπρεπε να μείνει μέχρι τη Δευτέρα για να βγάλει το αυτοκίνητο του από το πάρκινγκ;
Διότι ο φούρνος στο λιμάνι, το κουλούρι στο λιμάνι, ο μπακαλιάρος στο λιμάνι δεν μπορούν να λειτουργήσουν αν δεν δέχονται πιστωτική κάρτα.
Το πάρκινγκ μπορεί;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου