Γράφει ο Ο Άκης Πούλακας επιχειρηματίας, μέλος του ΔΣ του
Επαγγελματικού Επιμελητηρίου Θεσσαλονίκης
Η αρχή του έτους έβρισκε τη χώρα σε μια σταδιακή ανάκαμψη
της οικονομίας, με σημαντικές προοπτικές για το μέλλον. Απαλλαγμένοι από τα
μνημόνια και με την ψυχολογία του κόσμου να έχει αλλάξει προς το καλύτερο, το
2020 φαινόταν ότι θα είναι το έτος «ορόσημο», για τη δυνατή επιστροφή μας στην
ανάπτυξη και την πρόοδο.
Ένας απρόσμενος όμως «επισκέπτης» είχε διαφορετική άποψη...
Η
χώρα μας χτυπήθηκε και αυτή από την πανδημία του κορωνοϊού, η οικονομική
δραστηριότητα εκμηδενίστηκε και το μέλλον και η ζωή μας μπήκαν στην αναμονή.
Μπροστά στη χειρότερη υγειονομική κρίση στη σύγχρονη ιστορία
της χώρας μας, η κυβέρνηση έδρασε ομολογουμένως γρήγορα και αρκετά
αποτελεσματικά. Ελήφθησαν σκληρά αλλά
αναγκαία μέτρα, μπορεί με κάποια λάθη και παραλείψεις, αλλά ευτυχώς ελήφθησαν νωρίς,
αν αναλογιστούμε την κατάσταση που βιώνουν οι γειτονικές χώρες. Η κυβέρνηση έδωσε
και δίνει μια πολυεπίπεδη μάχη για την υγεία, την οικονομία, την εργασία, την
ασφάλειά μας. Είναι ίσως η πρωτη φορά που το κράτος λειτούργησε σωστά & άμεσα.
Ενάμιση μήνα μετά και η οικονομία μας βρίσκεται σε πλήρη
αδράνεια, με διαφαινόμενο τον κίνδυνο μιας νέας οικονομικής κρίσης, ίσως και
χειρότερης της προηγούμενης. Τα όποια έκτακτα
μέτρα ανακούφισης και αν εξαγγέλθηκαν, μπορεί να ήταν στη σωστή κατεύθυνση σε
καμία περίπτωση όμως δεν ήταν επαρκή.
Η διαφαινόμενη λήξη της καραντίνας μας βρίσκει σε
αχαρτογράφητα νέρα, καθώς η επιστροφή στην κανονικότητα δεν θα είναι όπως την
γνωρίζαμε μέχρι σήμερα, ενώ τα μέτρα και
οι περιορισμοί θα γίνουν μέρος της καθημερινότητάς μας για μεγάλο χρονικό
διάστημα.
Για την επόμενη μέρα λοιπόν, πέραν των γενναίων μέτρων
στήριξης που πρέπει να υπάρξουν, ζητείται
ρεαλισμός!
Ρεαλισμός διότι θα πρέπει να αντιληφθούμε ότι, στο εγγύς
μέλλον, τα μέτρα τύπου καραντίνας δεν μπορεί να είναι ο κανόνας στην
αντιμετώπιση οποιασδήποτε έξαρσης της πανδημίας. Η διακοπή εκ νέου της
οικονομικής και η παραγωγικής δραστηριότητας, από την οποία το κράτος αντλεί
πόρους, θα έχει ολέθρια αποτελέσματα στην οικονομία και την κοινωνία μας.
Επί 40 και πλέον ημέρες με τις ορθές συμβουλές των ειδικών
και την πρόνοια του κράτους αποκτήσαμε συλλογική συνείδηση, το «εμείς» υπερίσχυσε
του «εγώ», προστατευθήκαμε,
ενημερωθήκαμε, εκπαιδευτήκαμε και υιοθετήσαμε νέες συνήθειες για τη δύσκολη και
περίεργη περίοδο που ακολουθεί. Το επόμενο διάστημα, με την άρση των
περιοριστικών μέτρων, ο κάθε ένας από εμάς θα πρέπει να σταθεί στο ύψος των
περιστάσεων και να τηρεί απαρέγκλιτα τα απαραίτητα μέτρα ατομικής προστασίας,
με αίσθημα ευθύνης και σοβαρότητας απέναντι στο κοινωνικό σύνολο. Δεν υπάρχει
πλεόν άλλο περιθώριο τυχόν συνέπειες, αποτέλεσμα αμέλειας και ατομικής ανευθυνότητας
να αντιμετωπίζονται συλλογικά και με καθολικά μέτρα.
Πρέπει να απομακρυνθούμε από τη λεπτή κόκκινη γραμμή και να
μην αφήσουμε την επιδημία του φόβου να γίνει εξίσου επικίνδυνη με αυτή του
κορωνοϊού. Η στιγμή για να κεφαλαιοποιήσουμε την «επιτυχία» μας έχει έρθει.
Αύριο θα είναι αργά... και ο «σουρεαλισμός» πολύ κοντά.
