Έντονος υπήρξε ο διάλογος σε σχετικό άρθρο με δήλωση του Στάθη Παναγούλη. Ο νεανίας Φάνης, έκανε ένα σχόλιο, ενδιαφέρουσας ψυχολογικής και κοινωνιολογικής προσέγγισης, ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά το ..στρατό (νομίζω ότι θα συμφωνήσετε όλοι):
ρε Ηλία, μη ζεις με φαντασιώσεις αρχαίου κλέους. Σε διαβάζω, καταλαβαίνω ότι είσαι έντιμος άνθρωπος και αγαπάς την πατρίδα σου εκεί στα ξένα. Είδα αρκετά βίντεο αυτές τις μέρες από την εποχή της χούντας, που δεν έζησα. Η εντύπωση που μου προκάλεσαν ήταν ότι επρόκειτο για φαιδρούς τύπους, γραφικούς, που στη δημοκρατία δεν θα εκλέγονταν ούτε διαμερισματικοί σύμβουλοι. Καταλαβαίνω ότι όσο περνούν τα χρόνια, το παρελθόν ωραιοποιείται. Συμβαίνει σε όλους τους άντρες με τον στρατό. Ενώ πήζαμε τότε, 20 χρόνια μετά θυμόμαστε μόνο τις φιλίες, τις ευχάριστες στιγμές και οι αναμνήσεις απ΄το στρατό είναι ευχάριστες. Όχι επειδή ήταν, όχι επειδή κρίνουμε τις στιγμές, αλλά επειδή αναπολούμε στην πραγματικότητα τη δική μας νιότη.
Μην αναπολείτε με τόση λαχτάρα τη χούντα.
https://makpress.blogspot.com/2020/04/53-21-1967.html
