Αποκεντρωμένη Περιφέρεια, Ελλάδα, 2019.
Λιγότερη κίνηση έχει στο πιο κεντρικό σημείο της Θεσσαλονίκης εν μέσω εκπτώσεων.
Για πράγματα που σε όλες τις Ευρωπαϊκές -και γενικά σοβαρές ανά τον πλανήτη- χώρες γίνονται εδώ και πολλά χρόνια ηλεκτρονικά.
Που σε εμάς δεν γίνονται ούτε με φυσική παρουσία γιατί μπορεί να λείπει ο ένας από τους δύο υπαλλήλους, να πέφτει και το σύστημα και χαρτάκι προτεραιότητας γιοκ.
Αλλά στη χώρα που έχει μείνει στο δημόσιο που είχαν συστήσει οι Οθωμανοί, κοπανάμε μια νέα ταμπέλα-τίτλο σε μια υπηρεσία-θεσμό-οργανισμό κλπ κι όλα Ο.Κ.
Α! Όλα κι όλα!
Στα βαφτίσια είμαστε πολύ καλοί και με δημιουργική φαντασία.
Στο να δημιουργήσουμε ένα σύγχρονο κράτος που να συντηρεί τη ραχοκοκαλιά του λιποβαρούς σώματος του για να υπηρετεί το άτομο-ιδιώτη-πολίτη, που με τη σειρά του θα το ανταμείβει και θα το προσέχει κι όχι να διατηρούμε ένα απαρχαιωμένης νοοτροπίας κρατικό μηχανισμό που όλοι ιδρώνουν για να σηκώνει η ράχη του όλους όσους είναι γαντζωμένοι πάνω του, είναι που τα χαλάμε…
Πως αλλιώς θα εκλέγονται όμως οι περιφερειάρχες (και οι δήμαρχοι και οι βουλευτές που ονειρεύονται να γίνουν υπουργοί κοκ) αν δεν έχουν δημόσιους υπάλληλους να διορίσουν, να χαϊδέψουν, να προωθήσουν;
Να κάνουν (και να κρίνονται γι αυτό) έργο;
Ποιος ανόητος θα διάλεγε το δύσκολο από το εύκολο;
Το YOLO έχουμε σαν σλόγκαν και οι πολίτες και οι πολιτικοί.
Κι αφού ζούμε μόνο μια φορά, τι μας νοιάζει για τους άλλους και το μετά;
Σοβαροί να είμαστε λοιπόν.
Δεν θα πετάξουμε τόση προσπάθεια που έβαλαν εκατομμύρια Έλληνες τόσων γενεών για να χτιστεί/συντηρηθεί το πελατειακό κράτος και να δημιουργεί το σύστημα πολιτικές πυγολαμπίδες που «λατρεύονται» από αδαείς πολίτες, γιατί απλά εκτίθενται στα φώτα των ΜΜΕ και λάμπει η -συνήθως φουσκωμένη από τη καλοπέραση– κοιλιά τους, από τα οφέλη του τριψίματος του πισινού τους στη καρέκλα…
Το μόνο παρήγορο είναι πως μας τελειώνουν σιγά-σιγά οι «έχω μπάρμπα στη Κορώνη» αγράμματοι αγροίκοι που την έβλεπαν εξουσία και όλοι οι υπάλληλοι που συνάντησα (όσες φορές χρειάστηκε να βρεθώ για παράδειγμα στον συγκεκριμένο οργανισμό) διαθέτουν -πλέον- ευγένεια, τρόπους και προσπαθούν να εξυπηρετήσουν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Ακόμη και σε ένα δημόσιο που μας έμεινε…αμανάτι από την Τουρκοκρατία.
Δεν φταίει αυτό, η νοοτροπία μας σαν πολίτες που έχει μείνει παγιδευμένη στα χρόνια της σκλαβιάς και μας βγάζει τον Καραγκιόζη τα φταίει…
Καραγκιόζη που κρατήσαμε-υιοθετήσαμε από τη Τούρκικη λαϊκή παράδοση, μαζί με όσα κουτοπόνηρα, ψευτό-καταφερτζίδικα μας έχουν φέρει απλά να επιβιώνουμε ως χώρα και λαός (όπως κι εκείνος) και να μην έχουμε κάνει ούτε ένα βήμα εμπρός από τότε…
Μόνο που ο Καραγκιόζης, ενώ ήταν/είναι μια γλυκόπικρη σάτιρα όλοι γελούσαν/γελάνε χαζοχαρούμενα σαν να έβλεπαν/βλέπουν κωμωδία, χωρίς να βλέπουν τον εαυτό τους ως τον παραγωγό των σκιών…
Γι αυτό κι έχουμε καταντήσει τη χώρα, σε όλα τα επίπεδα, ένα σκοτεινό, άσχημο θέατρο που δεν βγάζει ούτε τα έξοδα του, με τις κάκιστες παραστάσεις που ανεβάζει καθημερινά…
Διαδραστικές παραστάσεις σαν αυτή που παρακολούθησαν συμμετέχοντας σήμερα 21/3/19 εκατοντάδες πολίτες-συναλλασσόμενοι.
Παραστάσεις που εμείς, χωρίς να το καταλαβαίνουμε, βοηθάμε να μπορούν να ανέβουν, όπως και όλες τις προηγούμενες.
Που όταν ακούς κάποιες φορές κάποιους να ωρύονται ψάχνοντας τους υπαίτιους, σου έρχεται να τους αρπάξεις και να τους πας μπροστά σε ένα καθρέπτη.
Αν και άδικος κόπος γιατί θα δουν οτιδήποτε άλλο εκτός από τον εαυτό τους…
Υ.Γ.
Απλά για την ιστορία η αναφορά της ημερομηνίας, αφού και το 2029 ίδιες καταστάσεις θα βιώνουμε, αφού δεν υπάρχει περίπτωση να έχουμε αλλάξει σαν λαός ώστε να παράγουμε άλλους πολιτικούς που θα κάνουν πράξη την εντολή μας για μια εκ βάθρων αλλαγή.
https://365meres.wordpress.com/2019/03/21/diadrastikes-parastaseis-apo-thn-epoxh-ths-tourkokratias/
