Μια 90χρονη συνελήφθη γιατί πουλούσε καλτσοπαντόφλες που η ίδια έπλεκε. Κι όλοι έσπευσαν να κατακεραυνώσουν τη "βαρβαρότητα” της αστυνομίας που αναγκάστηκε να εφαρμόσει τον νόμο, και όχι τη....
βαρβαρότητα του ίδιου του νόμου, ο οποίος θεωρεί παράνομη την πιο απλή και φυσική οικονομική πράξη: το να πουλάς κάτι που έφτιαξες. Αν η γιαγιά ήθελε να είναι νόμιμη θα έπρεπε να κάνει τα εξής:
- Να βγάλει 5 φωτοαντίγραφα ταυτότητας
- Να έχει μισθωτήριο ή υπεύθυνη δήλωση δωρεάν παραχώρησης ή τίτλο ιδιοκτησίας επαγγελματικής στέγης (πλήρη κυριότητα ή επικαρπία)
- Να φτιάξει σφραγίδα
- Να αγοράσει τριπλότυπο αυτογραφικό Τιμολόγιο Παροχής Υπηρεσιών
- Να αγοράσει βιβλίο Εσόδων Εξόδων Ελεύθερου επαγγελματία (ή να το τηρεί σε ηλεκτρονική μορφή)
- Να βρει τον κωδικό δραστηριότητας που θα δηλώσει στη Δ.Ο.Υ.
Εδώ θα δυσκολευτεί. Οι ΚΑΔ της εφορίας δεν κάνουν μνεία για τερλίκια. Θα πρέπει να διαλέξει τον κοντινότερο από τους εξής ΚΑΔ:
- Να κάνει προεγγραφή στο αρμόδιο Επιμελητήριο, (με κόστος) με μια φωτοτυπία ταυτότητας και μια αίτηση που θα συμπλήρωνε επιτόπου.
- Να κάνει προεγγραφή στον ΕΦΚΑ μη μισθωτών (πρώην Ο.Α.Ε.Ε) με τα ακόλουθα δικαιολογητικά:
1. Αν είχε ασφαλιστεί στο παρελθόν σε άλλο ασφαλιστικό ταμείο (ΙΚΑ) θα πρέπει να έχει βεβαίωση απογραφής ασφαλισμένου ή πρώτη καρτέλα ενσήμων, και επίσημη αναγγελία αποχώρησης θεωρημένη από τον ΟΑΕΔ από προηγούμενο εργοδότη αν ήταν μισθωτή.
2. Μισθωτήριο / Τίτλος Ιδιοκτησίας / Υ/Δ δωρεάν παραχώρησης
3. Δύο φωτοαντίγραφα ταυτότητας
4. Αντίγραφο βεβαίωσης απογραφής ΑΜΚΑ από τα ΚΕΠ ή εκτύπωση από το www.amka.gr
- Να πάει στην αρμόδια Δ.Ο.Υ. με τα εξής δικαιολογητικά:
1. Έντυπο Μ2 συμπληρωμένο
2. Βεβαίωση προεγγραφής από τον Ο.Α.Ε.Ε.
3. Βεβαίωση προεγγραφής από το Επιμελητήριο.
4. Φωτοτυπία ταυτότητας.
5. Μισθωτήριο / Τίτλο Ιδιοκτησίας / Υ/Δ δωρεάν παραχώρησης – απλό φωτοαντίγραφο για τα δύο πρώτα, πρωτότυπο για το τρίτο.
Σε περίπτωση στην οποία επαγγελματική έδρα και κατοικία δεν συμπίπτουν μπορεί να ζητηθεί αυτοψία από τη Δ.Ο.Υ με ελεγκτή ο οποίος θα πάει να επιβεβαιώσει ότι ο επαγγελματικός χώρος είναι κενός και ότι δεν συντρέχει λόγος υπεραξίας –κάποια άλλη γιαγιά, ας πούμε, να έπλεκε στον ίδιο χώρο πριν από την εν λόγω, οπότε θα είχε δημιουργήσει... πελατεία και θα έπρεπε η 90χρονη να πληρώσει και φόρο υπεραξίας!
- Να κάνει εγγραφή στο επιμελητήριο έχοντας ένα φωτοαντίγραφο της έναρξης στη Δ.Ο.Υ
- Να κάνει εγγραφή στον Ε.Φ.Κ.Α. μη μισθωτών με ένα φωτοαντίγραφο της έναρξης στη Δ.Ο.Υ περνώντας από τα τμήματα εγγραφών, μηχανογράφησης και πρωτοκόλλου.
- Να ανοίξει λογαριασμό στη Τράπεζα (φωτοτυπία ταυτότητας, λογαριασμό ΔΕΚΟ, εκκαθαριστικό, αίτηση) και να κάνει αίτηση για POS, να αγοράσει POS και να μάθει να το χρησιμοποιεί.
Να προσλάβει λογιστή και να αρχίσει να πληρώνει φόρο επιτηδεύματος, εισφορά αλληλεγγύης, ΕΦΚΑ, να υποβάλει περιοδικές καταστάσεις ΦΠΑ και να ετοιμάζεται για φόρο εισοδήματος και 100% προκαταβολή φόρου για το επόμενο έτος.
"Να μην υπάρχουν αυτές οι υποχρεώσεις για τους ηλικιωμένους” πρότειναν κάποιοι "νομοθέτες του διαδικτύου”. Ποιον ορίζεις ως ηλικιωμένο; Τον πάνω από 90; Από 80; Ή τον πάνω από 67; Αν ψηφιζόταν τέτοιος νόμος, όλοι που πουλάν μαύρα θα επιστράτευαν, έναντι πινακίου φακής, κι από μια γιαγιά ή έναν παππού ως βιτρίνα και θα γινόντουσαν νόμιμοι συνεχίζοντας να πουλάν με μαύρα. Και ξαφνικά, εκεί που προσπαθούμε να τονώσουμε τη νεανική επιχειρηματικότητα θα βλέπαμε εκτίναξη της γεροντικής! Πλασματική, βεβαίως βεβαίως.
Όμως, γιατί όλος αυτός ο εφιάλτης για να ξεκινήσεις μια δουλειά είναι απαράδεκτος για υπερήλικες και παραδεκτός για ανθρώπους που βρίσκονται σε παραγωγική ηλικία; Αν δεν ήταν 90χρονη αλλά 30χρονη, κι αν δεν έπλεκε παντόφλες με τα χέρια της, αλλά πουλόβερ με μηχανή στο σπίτι της, ή αν ήταν ένας πιτσιρικάς κομπιουτεράς και έφτιαχνε software στο δωμάτιό του ή ρομποτικές κατασκευές στο γκαράζ, θα έπρεπε να μπορεί να τα πουλάει στην είσοδο του σπιτιού ή από το διαδίκτυο; Τα κράτη με ανθηρές Οικονομίες απαντούν "ναι”. Το οθωμανοσοβιετικό ελληνικό μοντέλο απαντάει "όχι”. Πόσο μπορεί το διαστροφικό σενάριο του ελληνικού κρατισμού, που θέλει το κράτος στενό κορσέ σε κάθε επαγγελματική σου κίνηση (πέρα από την απαίτησή του να παίρνει τη μερίδα του λέοντος στα κέρδη σου, αν έχεις...) να ανταγωνιστεί το μοντέλο της Εσθονίας που σου δίνει τη δυνατότητα να ανοίξεις επιχείρηση από το κινητό σου, μέσα σε 20 λεπτά, με έδρα την Εσθονία, από οποιοδήποτε μέρος του κόσμου; Ή ακόμα και το μοντέλο της Βουλγαρίας;
Ανάπτυξη σημαίνει να μπορεί ο καθένας να έχει οποιαδήποτε επαγγελματική δραστηριότητα, χωρίς γραφειοκρατικά εμπόδια και διαχειριστικό κόστος. Να μπορείς να παράγεις προϊόντα ή να προσφέρεις υπηρεσίες οποιουδήποτε είδους, χωρίς καμία κρατική παρέμβαση.
Αν η Ελλάδα ήταν μια σοβαρή φιλελεύθερη χώρα, ο κάθε πολίτης θα είχε, με τη γέννησή του, τον προσωπικό του αριθμό, όπως ο Social Security Number στις ΗΠΑ. Έναν και μοναδικό, και ως ταυτότητα και ως ΑΦΜ και ως οτιδήποτε άλλο. Θα μπορούσε να πουλάει παντόφλες που θα έπλεκε, χόρτα που θα μάζευε, έπιπλα που δεν χρειάζεται πια ή που έφτιαξε από ξύλα που μάζεψε στη θάλασσα, ηλεκτρονικά προγράμματα, κουτάβια που γέννησε η σκύλα του, θα μπορούσε να μαστορεύει ή να καθαρίζει ή να διδάσκει ή να κρατάει παιδιά ή να φροντίζει ηλικιωμένους. Θα μπορούσε να πουλάει οποιοδήποτε προϊόν και να προσφέρει οποιαδήποτε υπηρεσία για την οποία θα είχε τα νόμιμα προσόντα. Χωρίς έναρξη στην εφορία, χωρίς 10.000 ΚΑΔ, δηλώσεις μεταβολής επαγγελματικής δραστηριότητας, ΕΦΚΑ, επιμελητήρια και δεν συμμαζεύεται. Με μια απλή απόδειξη σε οποιοδήποτε χαρτί εις διπλούν που θα είχε το ΑΦΜ του πωλητή, το ΑΦΜ του αγοραστή και την υπογραφή και των δύο. Ή με ηλεκτρονική απόδειξη υπογεγραμμένη ηλεκτρονικά επίσης. Και στο τέλος του χρόνου θα δήλωνε το συνολικό του εισόδημα από όλες τις πηγές, χωρίς διαφορετικό καθεστώς φορολόγησης για κάθε μία. Ο φόρος θα ήταν για όλα γραμμικός (flat tax) μεταξύ 12% και 15%, o γενικός ΦΠΑ θα ήταν 15% (και 7% - 9% "χαμηλός” στα είδη πρώτης ανάγκης) και ΚΑΘΕ απόδειξη θα αναγνωριζόταν ως έξοδο και θα εξέπιπτε από το φορολογητέο εισόδημα, έτσι ώστε ο αγοραστής να έχει κίνητρο να ζητάει αποδείξεις από τους πάντες και η φοροδιαφυγή να μηδενιστεί, διότι θα καθίστατο ασύμφορη.
Θα αποφάσιζε ο ίδιος ο πολίτης ποιες ασφαλιστικές υπηρεσίες θα αγόραζε από την ελεύθερη αγορά, ξεχωριστά για παροχές υγείας και ξεχωριστά για σύνταξη, ανάλογα με τις ανάγκες του, και το κράτος απλώς θα φρόντιζε να τηρείται το νομικό και θεσμικό πλαίσιο που θα ίσχυε για τους πάντες, όποιο επάγγελμα κι αν έκαναν. Έχει υπολογίσει κανένας το διαχειριστικό κόστος του Δημοσίου, όταν πρέπει, για παράδειγμα, να αποφασίσει ποιος είναι αγρότης και ποιος όχι;
- Πόσο κάνουν τα τερλίκια γιαγιά;
- 10 ευρώ παιδάκι μου.
- Δώσε μου δυο ζευγάρια και μία απόδειξη.
Τόσο απλά, τόσο αποτελεσματικά.
Η κρατική υπερρύθμιση δεν οδηγεί μόνο 90χρονες στο κρατητήριο, αλλά ολόκληρη την Οικονομία σε θανατική καταδίκη.
https://www.capital.gr/arthra/3350916/ki-an-den-itan-90xroni-alla-30xroni
*Ο κ. Θάνος Τζήμερος είναι πρόεδρος του κόμματος "Δημιουργία, ξανά!" και περιφερειακός σύμβουλος Αττικής
