Αν ο κ. Τσίπρας είχε ίχνος τσίπας θα έπρεπε να ντρέπεται που είπε ότι πίσω από την επίθεση είναι ένα τμήμα της ΝΔ. Αλλά τόσος είναι…
Την αλήθεια όμως την ξέρουν πια όλοι οι Έλληνες: Η πολιτική και ηθική νομιμοποίηση της βίας στην Ελλάδα φέρει τη δική του υπογραφή. Αυτός και το κόμμα του πρωτοστάτησαν και υπέθαλψαν τη βία το Δεκέμβριο του 2008. Αυτός και το κόμμα του προανήγγειλαν κρεμάλες στο Σύνταγμα και μιλούσαν για γερμανοτσολιάδες. Αυτός και το κόμμα του επέχαιραν για τις βίαιες επιθέσεις σε στελέχη άλλων κομμάτων και δημοσιογράφων, μιλώντας για "δικαιολογημένη αγανάκτηση". Αυτός και το κόμμα του έχτισαν καριέρες και τελικά κατέλαβαν την εξουσία επενδύοντας στη βία, τη συκοφαντία, την πόλωση και την τοξικότητα. Αυτός και το κόμμα του προσπαθούν ακόμη και σήμερα να πείσουν τους πολίτες ότι υπάρχει καλή και κακή βία. Για τη Νέα Δημοκρατία δεν υπάρχει βία με θετική πρόσημο. Και η αντιμετώπισή της είναι πρώτη προτεραιότητα της επόμενης κυβέρνησης.
Η Νέα Δημοκρατία καταδίκασε με τον πιο απερίφραστο τρόπο την άνανδρη επίθεση την οποία δέχθηκε ο Δήμαρχος Θεσσαλονίκης ο κ. Μπουτάρης. Στις Δημοκρατίες τα προβλήματα δεν λύνονται με γροθιές και με κλωτσιές. Λύνονται με δημοκρατικό διάλογο. Οι ακραίες εκφράσεις απ’ όπου και αν προέρχονται -είτε από την άκρα δεξιά είτε από την άκρα αριστερά- είναι εξίσου κατακριτέες και καταδικαστέες για τη Νέα Δημοκρατία. Και προφανώς αυτό ισχύει και για τα δύο στελέχη της ΝΔ τα οποία ήδη έδωσαν εξηγήσεις, ζήτησαν συγγνώμη και επιπλέον κλήθηκαν και σε απολογία.
Αλλά είναι άκρως υποκριτικό να θέτουν αυτά τα ερωτήματα αυτοί ακριβώς που εξέθρεψαν τη βία και τη μισαλλοδοξία. Ποιοι ήταν αυτοί οι οποίοι μιλούσαν για κρεμάλες στο Σύνταγμα; Που κατηγορούσαν όλους όσοι διαφωνούσαν μαζί τους ως Γερμανοτσολιάδες, ως προδότες, ως πουλημένους; Ποιοι ήταν αυτοί που -για όσους θυμούνται στις εκλογές του 2012- έστελναν μηνύματα sms για το που βρίσκονται τα πολιτικά στελέχη κομμάτων, για να μπορούν να έρθουν κάποιοι να τα προπηλακίσουν; Δεν μπορεί η καταδίκη της βίας να είναι επιλεκτική. Δεν μπορεί να αφορά μόνο κάποιους και να εξαιρεί κάποιους άλλους. Δεν μπορεί να υπάρχει επιλεκτική ευαισθησία για την καταδίκη της βίας. Δεν υπάρχει καλή και κακή βία στη Δημοκρατία. Δεν μπορεί τη μια να καταδικάζεται η βία και την άλλη, όταν ο Ρουβίκωνας εισβάλλει σε κάποιο δημόσιο κτίριο, στη Βουλή ή σε δικαστήριο όπως έγινε ξανά μόλις χθες στο ΣτΕ, η Κυβέρνηση να παραμένει άπραγη. Αλλά είναι πλέον γνωστό: αυτή δεν είναι βία, είναι “ακτιβισμός”.
Είναι πρωτοφανές σε μία ευνομούμενη υποτίθεται χώρα της Ευρώπης να μπουκάρουν 100 μέλη του Ρουβίκωνα και αναρχικοί στο ανώτατο δικαστήριο της χώρας την ώρα μάλιστα που αυτό συνεδριάζει. Η κατάσταση έχει πλέον ξεφύγει πέρα από κάθε έλεγχο. Μετά τις πρεσβείες, το Πεντάγωνο και όλα τα υπόλοιπα σημεία στα οποία επιτέθηκε η συγκεκριμένη οργάνωση, τώρα εισβάλλει ανενόχλητη και στο ΣτΕ. Και επειδή αρέσκεται ο ΣΥΡΙΖΑ να μιλάει για παρακράτος, ας πει τι ακριβώς ρόλο διαδραματίζει μία οργάνωση που συστηματικά επιτίθεται όπου θέλει με την πλήρη ανοχή της κυβέρνησης.
Ν.Δ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου