Του Στέλιου Παπαθεμελή
Κανείς δεν μπόρεσε ποτέ να αποκτήσει φίλους, σταθερούς...
φίλους, καλλιεργώντας τις αυταπάτες τους. Συνειδητά ή ασύνειδα ο Βλαντιμήρ Πούτιν υποδεχόμενος τον πρόεδρο των Σκοπίων επίστωσε στους σκοπιανούς τούς Έλληνες Θεσσαλονικείς αδελφούς αγίους Κύριλλο και Μεθόδιο, Φωτιστές των Σλάβων και απάσης της Ευρώπης. Δεν ήξερε δεν ρώταγε…
Το ατόπημα του Ρώσου Προέδρου μεγεθύνεται από το γεγονός ότι συνέβη παρουσία του Πατριάρχου Μόσχας και πασών των Ρωσιών Κυρίλλου, ο οποίος μιλώντας στις 24/5/11 στην Ερυθρά Πλατεία, σε τελετή μνήμης των Αγίων, αναφέρθηκε «στους καταγόμενους από την Θεσσαλονίκη Έλληνες αδελφούς, Κύριλλο και Μεθόδιο» (πηγή: Μ. Τρίτος Ιστορικές παραχαράξεις των Σκοπιανών, περίπτωση της εθνικότητας των Αγίων Κυρίλλου και Μεθοδίου σ.7)
Με μια περίτεχνη υψηλή στρατηγική το ελληνικό Βυζάντιο ανεδείχθη η μακροβιότερη πρωταγωνιστική δύναμη στην ιστορία του δυτικού πολιτισμού. Πολυεθνοτικό, αλλά μονοπολιτισμικό επεξέτεινε τον πολιτισμό, δηλαδή την Ελληνοορθοδοξία σε ημιβάρβαρες και απολίτιστες περιοχές του γεωγραφικού εγγύτερου και ευρύτερου περίγυρού του. Δεν επεβλήθη με την ωμή στρατιωτική ισχύ και το υγρό πυρ, αλλά με το υπερόπλο της ακτινοβολίας του πολιτισμού του.
Παρά το δυσοίωνο στρατηγικό περιβάλλον, το Βυζάντιο επεβίωσε όσο καμιά άλλη αυτοκρατορία χάρη στη διπλωματία του και γενικότερα την ήπια δύναμη. Με εργαλείο αυτήν την διπλωματία και την Ελληνοορθοδοξία, εκχριστιάνισε τους πραγματικούς και δυνητικούς εχθρούς του, σεβόμενο όμως τα εθνοφυλετικά στοιχεία της ταυτότητάς τους και τη γλώσσα τους. Έτσι εξηγείται ο μη γλωσσικός εξελληνισμός Βουλγάρων, Ρώσων και λοιπών. Αντίθετα με την στιβαρή πνευματική καθοδήγηση τού Μεγάλου Πατριάρχου Φωτίου και την υιοθέτησή της από τον Αυτοκράτορα Μιχαήλ τον Γ’ στρατολογήθηκαν οι δύο Έλληνες αδελφοί Κωνσταντίνος – Κύριλλος και Μεθόδιος, δημιούργησαν το νέο αλφάβητο, μεταγλώττισαν τα ιερά κείμενα στη σλαβική γλώσσα. Ανιστόρητοι υπερεθνικιστές γείτονες διεκδικούν κατά καιρούς την εθνικότητα των 2 Ελλήνων ιεραποστόλων ψάχνοντας αριστοκρατική … καταγωγή!
Τσακίζει κόκκαλα το αποκαλούμενο ελληνικό αντίδοτο στο πρώιμο «μετανεωτερικό» μανιφέστο τού ηθικά αδίστακτου Νικολό Μακιαβέλι, η επιστολή τού Πατριάρχου και αγίου Φωτίου προς Μιχαήλ τον Άρχοντα Βουλγαρίας «Τι εστί έργον άρχοντος», όπου καταγράφονται τα καθήκοντα αρχόντων και αρχομένων. «Πάσης πράξεως βουλή προηγείσθω. Αι γαρ ανεπίσκεπτοι πράξεις ως τα πολλά σφαλεραί» (=πριν από κάθε πράξη να προηγείται σκέψη, γιατί οι απερίσκεπτες πράξεις είναι συνήθως επισφαλείς) (μβ.)
«Δει δ’ εγκρατώς άρχειν ου τω κολάζειν, αλλά τω δοκείν κολαστικόν είναι» (=Πρέπει να κυβερνάς με πυγμή, όχι τιμωρώντας, αλλά δείχνοντας έτοιμος να τιμωρήσεις) (μζ).
Το κωμικοτραγικό της εξέλιξης είναι ότι ο σκοπιανός ανέμιξε και την Μέρκελ η οποία φέρεται να του δήλωσε ότι στο σχολείο της (στην πάλαι ποτέ DDR) ο δάσκαλος τούς έλεγε ότι οι άγιοι είναι … σκοπιανοί!!! Κάθε σχόλιο περιττεύει. Οι γείτονες αφού σκοπιανοποίησαν τον Μεγαλέξανδρο, τον Αριστοτέλη (αυτόν με κάποια φειδώ) δεν είχαν πρόβλημα να σφετεριστούν τους φωτιστές των Σλάβων, έστω και αν ο Πάπας Ιωάννης – Παύλος Β’ σε εγκύκλιό του (Egregiae virtutis 30.12.1980) ονομάζει τους αγίους Κύριλλο και Μεθόδιο «προστάτες της Ευρώπης, Έλληνες αδελφούς, γεννημένους στη Θεσσαλονίκη».
Η διαχεόμενη εντύπωση ότι η Ελλάς είναι έτοιμη να χειροκροτήσει την ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ και την Ε.Ε, κλίμα που καλλιεργείται κάκιστα από καλοθελητές συμμάχους και εταίρους, αποθράσυνε τον νέο σκοπιανό ΥπΕξ Ντιμιτρόφ που αντί να προσέλθει στο παρθενικό υπουργικό του ταξίδι στην Αθήνα ως ικέτης, εμφανίσθηκε «ως εξουσίαν έχων» με την οποία απεπειράθη, ευτυχώς εις μάτην, να μας καπελώσει. Βεβαίως το απροσμέτρητο θράσος του, κατ’ εικόνα και ομοίωση εκείνου του καταρρεύσαντος Γκρουέφσκυ, του οποίου διετέλεσε εκπρόσωπος στις ανόητες πάλαι ποτέ διαπραγματεύσεις με τον αλήστου μνήμης Νίμιτς, έδειξε ότι δεν κατάλαβε τίποτε, ούτε αυτός , ούτε το νέο αφεντικό του, ο Ζάεφ, περί του τί πρέπει να πράξει. Αφού σκεφθείτε στην περί του συνεχιζόμενου αλυτρωτισμού ερώτηση και αν πρόκειται επί τέλους να τερματισθεί, απάντησε με το απίστευτο: «Αλυτρωτισμός σημαίνει, ότι θέλεις να αποκτήσεις κάτι το οποίο δεν σου ανήκει». Άρα η Θεσσαλονίκη και η όλη Μακεδονία που διεκδικούν, τους ανήκουν!
Σκοπιανοί και υψηλοί προστάτες τους οφείλουν να συνειδητοποιήσουν – η Ελλάς χρωστά να το καταστήσει σαφές προς πάσαν κατεύθυνση – ότι ως εδώ και μη παρέκει…
Ξεκαθάρισμα: α) Ενδιάμεση τέρμα. Να καταγγελθεί και τύποις για να μην καλλιεργούνται ψευδαισθήσεις, βασιζόμενες στην γνωστή περίεργη απόφαση της Χάγης. β) Τα περί σύνθετης, διπλής και τα ταύταις όμοια, είναι παρελθόν. Αφ’ ης απερρίφθησαν από τους αποδέκτες τους δεν ισχύουν. Αυτό που ισχύει είναι ένα και αδιαπραγμάτευτο: Ονομασία χωρίς το Μακεδονία, ή παράγωγά του.
Το περισσόν εκ του πονηρού.
Κανείς δεν μπόρεσε ποτέ να αποκτήσει φίλους, σταθερούς...
φίλους, καλλιεργώντας τις αυταπάτες τους. Συνειδητά ή ασύνειδα ο Βλαντιμήρ Πούτιν υποδεχόμενος τον πρόεδρο των Σκοπίων επίστωσε στους σκοπιανούς τούς Έλληνες Θεσσαλονικείς αδελφούς αγίους Κύριλλο και Μεθόδιο, Φωτιστές των Σλάβων και απάσης της Ευρώπης. Δεν ήξερε δεν ρώταγε…
Το ατόπημα του Ρώσου Προέδρου μεγεθύνεται από το γεγονός ότι συνέβη παρουσία του Πατριάρχου Μόσχας και πασών των Ρωσιών Κυρίλλου, ο οποίος μιλώντας στις 24/5/11 στην Ερυθρά Πλατεία, σε τελετή μνήμης των Αγίων, αναφέρθηκε «στους καταγόμενους από την Θεσσαλονίκη Έλληνες αδελφούς, Κύριλλο και Μεθόδιο» (πηγή: Μ. Τρίτος Ιστορικές παραχαράξεις των Σκοπιανών, περίπτωση της εθνικότητας των Αγίων Κυρίλλου και Μεθοδίου σ.7)
Με μια περίτεχνη υψηλή στρατηγική το ελληνικό Βυζάντιο ανεδείχθη η μακροβιότερη πρωταγωνιστική δύναμη στην ιστορία του δυτικού πολιτισμού. Πολυεθνοτικό, αλλά μονοπολιτισμικό επεξέτεινε τον πολιτισμό, δηλαδή την Ελληνοορθοδοξία σε ημιβάρβαρες και απολίτιστες περιοχές του γεωγραφικού εγγύτερου και ευρύτερου περίγυρού του. Δεν επεβλήθη με την ωμή στρατιωτική ισχύ και το υγρό πυρ, αλλά με το υπερόπλο της ακτινοβολίας του πολιτισμού του.
Παρά το δυσοίωνο στρατηγικό περιβάλλον, το Βυζάντιο επεβίωσε όσο καμιά άλλη αυτοκρατορία χάρη στη διπλωματία του και γενικότερα την ήπια δύναμη. Με εργαλείο αυτήν την διπλωματία και την Ελληνοορθοδοξία, εκχριστιάνισε τους πραγματικούς και δυνητικούς εχθρούς του, σεβόμενο όμως τα εθνοφυλετικά στοιχεία της ταυτότητάς τους και τη γλώσσα τους. Έτσι εξηγείται ο μη γλωσσικός εξελληνισμός Βουλγάρων, Ρώσων και λοιπών. Αντίθετα με την στιβαρή πνευματική καθοδήγηση τού Μεγάλου Πατριάρχου Φωτίου και την υιοθέτησή της από τον Αυτοκράτορα Μιχαήλ τον Γ’ στρατολογήθηκαν οι δύο Έλληνες αδελφοί Κωνσταντίνος – Κύριλλος και Μεθόδιος, δημιούργησαν το νέο αλφάβητο, μεταγλώττισαν τα ιερά κείμενα στη σλαβική γλώσσα. Ανιστόρητοι υπερεθνικιστές γείτονες διεκδικούν κατά καιρούς την εθνικότητα των 2 Ελλήνων ιεραποστόλων ψάχνοντας αριστοκρατική … καταγωγή!
Τσακίζει κόκκαλα το αποκαλούμενο ελληνικό αντίδοτο στο πρώιμο «μετανεωτερικό» μανιφέστο τού ηθικά αδίστακτου Νικολό Μακιαβέλι, η επιστολή τού Πατριάρχου και αγίου Φωτίου προς Μιχαήλ τον Άρχοντα Βουλγαρίας «Τι εστί έργον άρχοντος», όπου καταγράφονται τα καθήκοντα αρχόντων και αρχομένων. «Πάσης πράξεως βουλή προηγείσθω. Αι γαρ ανεπίσκεπτοι πράξεις ως τα πολλά σφαλεραί» (=πριν από κάθε πράξη να προηγείται σκέψη, γιατί οι απερίσκεπτες πράξεις είναι συνήθως επισφαλείς) (μβ.)
«Δει δ’ εγκρατώς άρχειν ου τω κολάζειν, αλλά τω δοκείν κολαστικόν είναι» (=Πρέπει να κυβερνάς με πυγμή, όχι τιμωρώντας, αλλά δείχνοντας έτοιμος να τιμωρήσεις) (μζ).
Το κωμικοτραγικό της εξέλιξης είναι ότι ο σκοπιανός ανέμιξε και την Μέρκελ η οποία φέρεται να του δήλωσε ότι στο σχολείο της (στην πάλαι ποτέ DDR) ο δάσκαλος τούς έλεγε ότι οι άγιοι είναι … σκοπιανοί!!! Κάθε σχόλιο περιττεύει. Οι γείτονες αφού σκοπιανοποίησαν τον Μεγαλέξανδρο, τον Αριστοτέλη (αυτόν με κάποια φειδώ) δεν είχαν πρόβλημα να σφετεριστούν τους φωτιστές των Σλάβων, έστω και αν ο Πάπας Ιωάννης – Παύλος Β’ σε εγκύκλιό του (Egregiae virtutis 30.12.1980) ονομάζει τους αγίους Κύριλλο και Μεθόδιο «προστάτες της Ευρώπης, Έλληνες αδελφούς, γεννημένους στη Θεσσαλονίκη».
Η διαχεόμενη εντύπωση ότι η Ελλάς είναι έτοιμη να χειροκροτήσει την ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ και την Ε.Ε, κλίμα που καλλιεργείται κάκιστα από καλοθελητές συμμάχους και εταίρους, αποθράσυνε τον νέο σκοπιανό ΥπΕξ Ντιμιτρόφ που αντί να προσέλθει στο παρθενικό υπουργικό του ταξίδι στην Αθήνα ως ικέτης, εμφανίσθηκε «ως εξουσίαν έχων» με την οποία απεπειράθη, ευτυχώς εις μάτην, να μας καπελώσει. Βεβαίως το απροσμέτρητο θράσος του, κατ’ εικόνα και ομοίωση εκείνου του καταρρεύσαντος Γκρουέφσκυ, του οποίου διετέλεσε εκπρόσωπος στις ανόητες πάλαι ποτέ διαπραγματεύσεις με τον αλήστου μνήμης Νίμιτς, έδειξε ότι δεν κατάλαβε τίποτε, ούτε αυτός , ούτε το νέο αφεντικό του, ο Ζάεφ, περί του τί πρέπει να πράξει. Αφού σκεφθείτε στην περί του συνεχιζόμενου αλυτρωτισμού ερώτηση και αν πρόκειται επί τέλους να τερματισθεί, απάντησε με το απίστευτο: «Αλυτρωτισμός σημαίνει, ότι θέλεις να αποκτήσεις κάτι το οποίο δεν σου ανήκει». Άρα η Θεσσαλονίκη και η όλη Μακεδονία που διεκδικούν, τους ανήκουν!
Σκοπιανοί και υψηλοί προστάτες τους οφείλουν να συνειδητοποιήσουν – η Ελλάς χρωστά να το καταστήσει σαφές προς πάσαν κατεύθυνση – ότι ως εδώ και μη παρέκει…
Ξεκαθάρισμα: α) Ενδιάμεση τέρμα. Να καταγγελθεί και τύποις για να μην καλλιεργούνται ψευδαισθήσεις, βασιζόμενες στην γνωστή περίεργη απόφαση της Χάγης. β) Τα περί σύνθετης, διπλής και τα ταύταις όμοια, είναι παρελθόν. Αφ’ ης απερρίφθησαν από τους αποδέκτες τους δεν ισχύουν. Αυτό που ισχύει είναι ένα και αδιαπραγμάτευτο: Ονομασία χωρίς το Μακεδονία, ή παράγωγά του.
Το περισσόν εκ του πονηρού.
