επετεύχθη στις 2 Μαΐου μεταξύ της Ελλάδας και των θεσμών (Ευρωπαϊκή Επιτροπή, Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας και Διεθνές Νομισματικό Ταμείο) ενόψει νέας σειράς πολιτικών μεταρρυθμίσεων στο πλαίσιο του προγράμματος οικονομικής προσαρμογής για την Ελλάδα, που χρηματοδοτείται από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας.
Ο Ντάιζελμπλουμ σε δηλώσεις του αμέσως μετά διευκρίνισε: «Πετύχαμε τεράστια πρόοδο όσον αφορά τη δέσμη μέτρων πολιτικής για την οποία είχε γίνει τόση πολλή δουλειά τους τελευταίους μήνες και για την οποία είχε επιτευχθεί συμφωνία μεταξύ της Ελλάδας και των θεσμικών οργάνων. Η Ευρωομάδα, φυσικά, το υποδέχθηκε πολύ καλά. Είμαστε επίσης πολύ θετικοί στο έργο που επιτελέστηκε στην Ελλάδα για την υλοποίηση αυτών των συμφωνηθέντων μέτρων και των μεταρρυθμίσεων με τις προαπαιτούμενες ενέργειες. Ο Επίτροπος θα πει περισσότερα γι 'αυτό, αλλά στην Ελλάδα έχει ήδη γίνει πολλή δουλειά από την ελληνική κυβέρνηση και δεσμεύονται να συνεχίσουν το έργο αυτό το συντομότερο δυνατόν, ώστε να μπορέσουμε να εργαστούμε για την επόμενη εκταμίευση πριν από το καλοκαίρι.»
Καταλάβατε; Αν όχι, να σας εξηγήσω. Πρώτο: Στην Ευρωομάδα παρουσιάστηκε αναλυτικά η «προκαταρκτική συμφωνία» που έχει υπογραφεί ανάμεσα στη φερόμενη ως ελληνική κυβέρνηση και τους «θεσμούς». Είδατε πουθενά εσείς να δημοσιεύεται καμιά τέτοια συμφωνία; Μόνο ότι διέρρευσε από το Βερολίνο. Είδατε πουθενά να κατατίθεται μια τέτοια συμφωνία, έστω για ενημέρωση του κοινοβουλίου; Ούτε κατά διάνοια. Τέτοιο κοινοβουλευτισμό είχαμε να δούμε από την εποχή της χούντας.
Αυτές οι συμφωνίες και τα μυστικά τους πρωτόκολλα πους τις συνοδεύουν είναι για να συζητούνται πίσω από κλειστές θύρες και ερήμην των πολιτών σε πάρε-δώσε και αποφάσεις του παρασκηνίου, που κρίνουν την ίδια την επιβίωσή μας. Τέτοια μυστική διπλωματία δεν είχαμε στην Ευρώπη ούτε καν την εποχή της πιο απόλυτης μοναρχίας.
Δεύτερο: Η νέα σειρά πολιτικών μεταρρυθμίσεων (διάβαζε αντιμεταρρυθμίσεις) δεν έχει εξαντληθεί με το πολυνομοσχέδιο που πρόσφατα ψηφίστηκε. Αυτό ήταν το πρώτο βήμα. Έπονται και άλλα προκειμένου η Ευρωομάδα και οι «θεσμοί» να δώσουν το "ΟΚ" για την εκταμίευση της δόσης στις αρχές του καλοκαιριού. Έχουμε ακόμη δρόμο να τραβήξουμε σε εκβιασμούς και μέτρα προκειμένου να δοθεί η δόση που θα πάει απευθείας στα 7,4 δις ευρώ χρέους που αναμένει τον Ιούλιο.
Τι αποφάσεις πάρθηκαν σχετικά με τη βιωσιμότητα του ελληνικού δημοσίου χρέους; Μια από τα ίδια. Ο Ντάιζελμπλουμ δήλωσε χαρακτηριστικά: «Η Ευρωομάδα σήμερα κατέστησε σαφές ότι είναι έτοιμη και προετοιμασμένη να διευκρινίσει περαιτέρω τι θα μπορούσε να προβλεφθεί εάν χρειαστεί, όσον αφορά την ελάφρυνση του χρέους. Φυσικά, υπάρχουν δύο κατευθυντήριες αρχές για την Ευρωομάδα: ότι πρέπει να ενταχθεί στο πακέτο που είχαμε ήδη συμφωνήσει στις 16 Μαΐου και ότι η τελική απόφαση για το τι πραγματικά χρειάζεται και θα εφαρμοστεί, όσον αφορά την ελάφρυνση του χρέους, θα ληφθεί στο τέλος του προγράμματος.»
Με άλλα λόγια, ο κ. Ντάιζελμπλουμ ξεκαθάρισε δυο πράγματα:
Πρώτο, η Ευρωομάδα δεν έχει ξεκαθαρίσει ακόμη αν χρειάζεται, ή όχι ελάφρυνση του χρέους η Ελλάδα. Δηλαδή αν είναι όντως το χρέος βιώσιμο ή όχι, σύμφωνα με τα δικά της κριτήρια. Ο Ντάιζελμπλουμ δήλωσε ότι «σήμερα το απόγευμα και νωρίς το βράδι πραγματοποιήσαμε μια πρώτη σε βάθος συζήτηση σχετικά με τη βιωσιμότητα του χρέους, εξετάζοντας πολύ προσεκτικά τις ανάγκες, τις επιλογές και τους περιορισμούς.» Μάλιστα. Κι εμείς, τα υποζύγια γιατί δεν πρέπει να ξέρουμε αυτή τη σε βάθος συζήτηση; Ρητορικό το ερώτημα, καθ΄ότι μιλάμε για απολυταρχικές λογικές χειρίστου είδους.
«Αλλά σε αυτό το σημείο,» συνέχισε ο Ντάιζελμπλουμ, «δεν έχουμε καταλήξει σε μια συνολική συμφωνία σχετικά με αυτό το μέρος της συζήτησής μας. Τις ερχόμενες εβδομάδες, θα συνεχίσουμε τις εργασίες μας για αυτό. Θα προσπαθήσουμε να καταλήξουμε σε οριστικό συμπέρασμα στην επόμενη συνεδρίαση της Eurogroup, η οποία θα είναι σε 3 εβδομάδες. Θα χρησιμοποιήσουμε αυτή την ώρα καλά για να εργαστούμε σκληρά με τα θεσμικά όργανα και όλα τα εμπλεκόμενα κράτη μέλη.» Φυσικά ερήμην και μακριά από τα αδιάκριτα βλέμματα των πολιτών που θα κληθούν να πληρώσουν το λογαριασμό.
Δεύτερο, η όποια ελάφρυνση του χρέους – αν και εφόσον χρειαστεί – θα γίνει μόνο με όρους επιμήκυνσης, όπως αυτή αποφασίστηκε στις 16 Μαΐου 2016. Και τέλος, αυτό θα αποφασιστεί μετά τη λήξη του τρέχοντος προγράμματος στο τέλος του 2018.
Μπορεί να υπάρξει ελάφρυνση χρέους;
Για να καταλάβει ακόμη και ο πιο αφελής τι μπούρδες είναι όλα αυτά τα περί ελάφρυνσης του χρέους, αρκεί να πούμε ότι αυτή τη στιγμή δεν εξυπηρετούμε το βασικό δημόσιο χρέος της χώρας. Δηλαδή εκείνο που προέρχεται από τον ευρωπαϊκό μηχανισμό. Τα κράτη μέλη της ζώνης του ευρώ παρείχαν στην Ελλάδα το πρώτο πακέτο χρηματοδοτικής βοήθειας, προμηθεύοντας διμερή δάνεια ύψους 52,9 δις ευρώ. Η εξυπηρέτηση αυτών των δανείων έχει μετατεθεί για μετά το 2020.
Η χρηματοδοτική συνδρομή του EFSF, μέρος του δεύτερου προγράμματος, ξεκίνησε από τον Μάρτιο 2012 έως τον Ιούνιο του 2015. Στο πρόγραμμα αυτό, το EFSF κατέβαλε συνολικά 141,8 δισ. Ευρώ, εκ των οποίων 130,9 ευρώ εκκρεμούν. Κι αυτών η εξυπηρέτηση έχει μετατεθεί για μετά το 2021. Το ίδιο και οι μέχρι σήμερα καταβολές του τρίτου προγράμματος ύψους 31,7 δις ευρώ από τα 86 δις ευρώ που προβλέπει το συνολικό πρόγραμμα, το οποίο λήγει τον Αύγουστο του 2018. Η εξυπηρέτηση των δανείων του τρίτου προγράμματος έχει μετατεθεί για την περίοδο 2034 έως 2057!
Με άλλα λόγια τα 214,9 δις ευρώ του δημοσίου χρέους της Ελλάδας από το σύνολο των 326,5 δις ευρώ, δεν εξυπηρετείται αυτή τη στιγμή. Δηλαδή, αυτή τη στιγμή η Ελλάδα εξυπηρετεί μόλις το 35% του δημοσίου χρέους της. Με άλλα λόγια είναι σαν να της έχουν «χαρίσει» το 65% του συνολικού δημοσίου χρέους. Και δεν τα βγάζει πέρα. Φανταστείτε τι έχει να γίνει όταν αρχίσουμε να εξυπηρετούμε το σύνολο του δημοσίου χρέους μετά το 2020.
Αυτή τη στιγμή – χάρις σ’ αυτή τη μετάθεση εξυπηρέτησης – πληρώνουμε ετήσια για τόκους γύρω στα 6 δις ευρώ. Πού θα πάνε οι τόκοι μετά το 2020 και 2021; Θα ξεπερνούν τα 13 δις ευρώ ετήσια. Πάνω από το 7% του ετήσιου ΑΕΠ, αν θεωρήσουμε ότι ΑΕΠ θα κάνει τη χάρη στους απατεώνες των "θεσμών" και της κυβέρνησης και δεν θα γκρεμοτσακιστεί κι άλλο.
Όταν χρεοκοπήσαμε οι τόκοι που πλήρωνε το ελληνικό κράτος δεν ξεπερνούσαν το 5% του ΑΕΠ. Κι όμως μας επέβαλλαν 7 χρόνια μνημόνια για να μας φτάσουν πού; Στα πολύ χειρότερα.
Φυσικά αν τυχόν και πετύχει η έξοδος της Ελλάδας στις αγορές, τότε ξεχάστε το. Οι τόκοι θα εκτοξευθούν κοντά στα 20 δις ευρώ ετήσια. Αν φυσικά ο δανεισμός από τις αγορές θα είναι τόσο πετυχημένος όσο εκείνος του Σαμαρά τον Μάιο του 2014, η κυβέρνηση του οποίου εν μέσω τυμπανοκρουσιών και διθυράμβων δανείστηκε 5 δις ευρώ με ομόλογα τριετούς διάρκειας και απόδοση 4,95% ετήσια.
Φανταστείτε τι έχουν να μας κάνουν. Φανταστείτε τι θα απαιτήσουν για να συνεχίσουμε να εξυπηρετούμε ένα χρέος, το οποίο δεν είναι εξυπηρετήσιμο ούτε κατ’ ελάχιστο.
Πότε θα φύγουμε από την κηδεμονία; Ποτέ!
Όσο για το κατά πόσο θα φύγουμε από την κηδεμονία και τα μνημόνια, άμα καθίσουμε φρόνημα και δεχθούμε το θάνατο των δικών μας και της πατρίδα μας ως μονόδρομο προκειμένου να βγούμε στις αγορές, αρκεί να αναφέρουμε την περίπτωση της Ισπανίας, που απασχόλησε κι αυτή τη συνεδρίαση της Ευρωομάδας. Σύμφωνα με την επίσημη ενημέρωση η Ευρωομάδα ενημερώθηκε σχετικά με τα κύρια πορίσματα της έβδομης αποστολής εποπτείας μετά το πρόγραμμα στην Ισπανία, η οποία πραγματοποιήθηκε από τις 24 έως τις 26 Απριλίου 2017.
Στόχος της εποπτείας, όπως μας λένε, μετά το πρόγραμμα είναι να αξιολογηθεί κατά πόσον υπάρχει κίνδυνος να μην είναι σε θέση η χώρα να αποπληρώσει τα δάνεια που έλαβε στο πλαίσιο του προγράμματος. Η εποπτεία σταματά όταν η χώρα έχει αποπληρώσει τουλάχιστον το 75% του δανείου.
Μόνο αυτό συνεπάγεται κηδεμονία ή κατοχή για την Ελλάδα τουλάχιστον έως το 2040. Και να ξέρετε όσο επεκτείνουν την εξυπηρέτηση των δικών τους δανείων, τόσο θα επεκτείνεται επίσημα και η κηδεμονία ή κατοχή, όπως είναι το ορθότερο. Πρόκειται ξεκάθαρα για καθεστώς πεονίας σε βάρος του λαού με όλα τα τυπικά φεουδαρχικά του γνωρίσματα.
Εντελώς πληροφοριακά τον Ιούλιο του 2012, η Ισπανία ξεκίνησε ένα πρόγραμμα χρηματοδοτικής συνδρομή, υποστηριζόμενο από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας, για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών της, το οποίο και ολοκλήρωσε σε 18 μήνες. Τώρα υποτίθεται ότι είναι εκτός μνημονίων και με πρόσβαση στις αγορές.
Η αλήθεια είναι ότι η Ισπανία βυθίζεται ως κοινωνία και οικονομία υπό καθεστώς αυστηρής κηδεμονίας από τους «θεσμούς» και παλεύει κι αυτή με τις «αξιολογήσεις», όπως και η Ελλάδα, με ότι αυτό συνεπάγεται. Να τι αναφέρει η δήλωση της Ευρωομάδας για την «αξιολόγηση» της Ισπανίας: «Όσον αφορά τα δημόσια οικονομικά, τα κοινοποιηθέντα στοιχεία δείχνουν ότι το ονομαστικό έλλειμμα το 2016 έφθασε στο 4,5% του ΑΕΠ, ελαφρώς κάτω από το στόχο του 4,6% που έθεσε το Συμβούλιο στην απόφαση του του Αυγούστου του 2016 να προειδοποιήσει την Ισπανία (στο πλαίσιο της διαδικασίας υπερβολικού ελλείμματος). Με βάση τα στοιχεία αυτά, καθώς και την επικείμενη πρόβλεψη της Επιτροπής για το εαρινό πρόγραμμα 2017 και το πρόγραμμα σταθερότητας της Ισπανίας, η Επιτροπή θα αξιολογήσει τη συμμόρφωση της Ισπανίας με τις διατάξεις του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης τον Μάιο.»
Αντιλαμβάνεστε τι γίνεται; Η Ισπανία πασχίζει να αντιμετωπίσει ένα δημοσιονομικό έλλειμμα που κυμαίνεται στο 4,5% του ΑΕΠ. Κάτι απολύτως ανεκτό από τους «θεσμούς» για μια οικονομία σαν της Ισπανίας που παρουσιάζει έστω εικονική άνοδο, αλλά επιμένουν αδίστακτα σε πλεονάσματα της τάξης του 3,5% του ΑΕΠ για μια οικονομία σαν την ελληνική που συρρικνώνεται όλο και περισσότερο χρόνο με το χρόνο. Έχει λογική όλο αυτό; Όχι. Το βασικό ζητούμενο είναι και οι δυο χώρες να τεθούν μόνιμα υπό την κατοχική κηδεμονία των «θεσμών» στο όνομα των μνημονίων για την Ελλάδα και στο όνομα του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης για την Ισπανία.
Όποιος περιμένει από τους Ευρωπαίους να μας χαρίσουν ότι τους παραδώσαμε και μάλιστα αμαχητί, δηλαδή την εθνική κυριαρχία, ακεραιότητα και ανεξαρτησία της πατρίδας μας, τότε προτείνω να πιάσει ένα αυγό να το κουρέψει. Είναι σίγουρο ότι εκεί θα τα καταφέρει καλύτερα. Ή ας μείνει προσκολλημένος στους Αυγουλίνους της πολιτικής. Αυτοί ξέρουν!
http://dimitriskazakis.blogspot.gr/2017/05/eurogroup.html
